Καμπαναριό του 15ου αιώνα στην Κεφαλονιά

Καμπαναριό του 15ου αιώνα στην Κεφαλονιά
Αγαπητοί επισκέπτες καλώς ήλθατε.
Μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί μας, να αποστέλλετε και να μοιράζεστε κρίσεις, σχόλια, απόψεις, στην ηλεκτρονική διεύθυνση :
amalgamaparamythias@gmail.com

Με εκτίμηση,
Η Ομάδα Διαχείρισης


Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

«Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ» Ὁ Θεός μας, ποὺ λίγο Τὸν θυμόμαστε καὶ λίγο Τὸν ἀναζητοῦμε.

«Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ»

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,
ἀρ. τ. 2054, 01.11.12

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

. « Ὁ Θεός, ὁ Θεὸς ἡμῶν … ». Ἡ φράση εἶναι ἀπὸ Ψαλμό, τὸν 66ο (ξϛ´ 7), τοῦ προφήτου καὶ βασιλιᾶ Δαβίδ. Ἔτσι ἀπευθύνεται στὸν Θεό: Θεέ μου, ἐσὺ ποὺ εἶσαι ὁ Θεός μας, ὁ δικός μας Θεὸς … Ἡ ἀναφορά του μὲ τέτοιο τρόπο στὸν Θεὸ δὲν εἶναι τυχαία, κάτι στιγμιαῖο. Ὄχι. Εἶναι ἡ ἔκφραση ὁλόκληρης πολυκύμαντης ζωῆς. Εἶναι τὸ τραγούδι τῆς ζωῆς του. Εἶναι μουσικὸ τραγούδι μὲ τὴν κιθάρα, μὲ τὴν λύρα καὶ τὰ δάκτυλα καὶ τὸ στόμα του. Εἶναι λόγια βγαλμένα «ἐκ βαθέων» καὶ «ἐκ μυελοῦ ὀστέων». Εἶναι ἡ ὁλοκληρία τῆς ζωῆς του, τὰ πάντα τῆς ζωῆς του. Αὐτὸ τὸ «ὁ Θεός, ὁ Θεὸς ἡμῶν» αἰῶνες αἰώνων ψάλλεται ἀπὸ ἀνθρώπους κάθε ἐποχῆς, ἀπὸ τότε ποὺ γράφτηκε. Λένε, τὸ αἷμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ζωή του, ἀλλὰ τὸ αἷμα τοῦ Δαβὶδ εἶναι ἡ ἐπίκληση τοῦ Θεοῦ. Λένε, ἡ ἀναπνοὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ζωή του, ἀλλὰ ἡ ἀναπνοὴ τοῦ Δαβὶδ εἶναι ἡ ἐπίκληση τοῦ Θεοῦ.
. Αὐτὰ τὰ ἔλεγε καὶ τὰ ἔγραφε ὁ Δαβiδ τὸ 1000 περίπου πρὸ Χριστοῦ.
. Ποιός ὅμως εἶναι ὁ Θεὸς τοῦ Δαβίδ, ὁ Θεὸς γιὰ τὸν ὁποῖο γράφει: εἶσαι ὁ δικός μας Θεός; Εἶναι ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων, ὁ Θεὸς τῶν Πατριαρχῶν, τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαάκ, τοῦ Ἰακώβ. Εἶναι ὁ Θεὸς τοῦ Μωυσέως, τοῦ Σαμουήλ, ποὺ ἔχρισε βασιλέα τὸν Δαβίδ. Εἶναι ὁ Θεὸς ποὺ πῆρε τὸν λαό του ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ τὸν ὁδήγησε στὴν Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας.

. Στὴν πορεία αὐτὴ τῶν Ἑβραίων πρὸς τὴν χώρα τῆς Ἐπαγγελίας ὁ Θεὸς φανερώνει τὴν προστατευτικὴ παρουσία του ὡς νεφέλη τὴν ἡμέρα καὶ ὡς στύλος πυρὸς τὴν νύχτα. Τὴν ἡμέρα ἡ νεφέλη τοὺς σκεπάζει καὶ τοὺς δείχνει τὸν δρόμο, τὴν νύχτα ὁ στύλος πυρὸς μένει πίσω τους, τοὺς φωτίζει καὶ τοὺς προστατεύει ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς. Ὁ Θεὸς εἶναι μαζί τους. Ἀνοίγει τὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα καὶ περνοῦν χωρὶς νὰ βρέξουν τὰ πόδια τους. Ὁ Θεὸς τοὺς συνοδεύει μέχρι τὸ τέρμα τῆς πορείας τους.
. Εἶναι ὁ δικός τους Θεός, ὁ Θεὸς ποὺ τοὺς προστατεύει ἀλλὰ καὶ τοὺς τιμωρεῖ. Τοὺς τιμωρεῖ, ὅταν δείχνουν ἀνυπακοὴ στὸ θέλημά του. Τοὺς τιμωρεῖ, ὅταν καταφεύγουν στὰ εἴδωλα, ὅταν ἀναζητοῦν θεοὺς ἀλλοτρίους. Διότι ὁ Θεὸς θέλει τὴν ἀποκλειστικότητα, θέλει ἀποκλειστικὴ ἀγάπη. Ὁ Θεὸς εἶναι ζηλωτὴς (Ναούμ α´ 2), ποὺ σημαίνει δὲν θέλει νὰ προσκυνοῦν ἄλλους, ψεύτικους θεούς, θεοὺς ἀλλοτρίους.
. Ὁ Δαβὶδ τί ἔκανε στὴν διαδρομὴ τῆς ζωῆς του; Ὡς ἄνθρωπος καὶ αὐτὸς ἁμάρτησε, ὅμως δὲν προσκύνησε ποτὲ θεοὺς ἀλλότριους. Κάποτε ἔκανε τὸ λάθος νὰ μετρήσει τὸν στρατό του. Ἡ πράξη του αὐτὴ φανέρωνε ὅτι εἶχε ἐμπιστοσύνη στὶς δικές του δυνάμεις, στὴν δύναμη τοῦ στρατοῦ του. Ὁ Θεὸς τὸν ἐλέγχει καὶ τοῦ λέει ὅτι θὰ τιμωρηθεῖ γι᾽ αὐτό. Διάλεξε, τοῦ λέει, μία ἀπὸ τὶς ἑξῆς τρεῖς ποινὲς ἢ πείνα τοῦ λαοῦ ἐπὶ 3 χρόνια ἢ ἐπὶ 3 μῆνες νὰ σᾶς νικοῦν οἱ ἐχθροί σας ἢ τριῶν ἡμερῶν θανατηφόρα ἐπιδημία. Ὁ Δαβὶδ λέει: Παρὰ νὰ πέσω στὰ χέρια τῶν ἀνθρώπων, καλύτερα νὰ εἶμαι στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Καὶ διαλέγει τὴν τρίτη ποινή.
. Ὅλη ἡ ζωή του, εἴπαμε, ἦταν τὸ ἴδιο τραγούδι: ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ δικός μας Θεός, ὁ Θεὸς τῶν πατριαρχῶν μας, τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαάκ, τοῦ Ἰακώβ.
. Ὅμως ἂς ἔρθουμε σὲ μᾶς, στὸν ἑαυτό μας. Ποιός εἶναι ὁ Θεός μας; Εἶναι αὐτὸς ποὺ ὁμολογήσαμε στὸ Βάπτισμά μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἰὸς καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Εἶναι ὁ Θεὸς ποὺ δέχεται τὴν μετάνοιά μας, ὁ Θεὸς τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας καὶ τῶν ἄλλῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ὀρθοδοξίας μας.
. Ἔχει γράφει πὼς εἶναι περίεργο ποὺ ἐμεῖς οἱ πιστοὶ πολὺ λίγο χρησιμοποιοῦμε τὶς πνευματικὲς εὐλογίες ποὺ μᾶς προσφέρει τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ. Ὕπαρχει ὅμως καὶ κάτι ἀκόμη πιὸ περίεργο: ὅτι κάνουμε πολὺ λίγη “χρήση” τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Παρ᾽ ὅλα αὐτὰ Ἐκεῖνος εἶναι ὁ Θεός μας. Ὁ Θεός μας, ποὺ λίγο Τὸν θυμόμαστε καὶ λίγο Τὸν ἀναζητοῦμε. Ἀλήθεια, πόσο σπάνια ζητοῦμε τὴν συμβολή του, τὴν βοήθειά του! Πόσο συχνὰ κάνουμε τὶς ἐργασίες μας χωρὶς νὰ Τὸν ρωτᾶμε. Στὶς στενοχώριες μας συνηθίζουμε νὰ σηκώνουμε μόνοι μας τὸ φορτίο, ἀντὶ νὰ κάνουμε κάτι ἁπλό, νὰ ἐπιρρίψουμε στὸν Κύριο τὸ φορτίο μας, γιὰ νὰ τὸ σηκώσει Αὐτός. Ὁ Χριστὸς λέει: «Εἶμαι δικός σου. Ψυχή, ἔλα νὰ σὲ βοηθήσω ὅπως ἐσὺ θέλεις, ἔλα ἐλεύθερα στὸν πλοῦτο τῶν ἀποθηκῶν μου. Ὅσο πιὸ συχνὰ ἔρχεσαι, τόσο τὸ καλύτερο γιὰ σένα». Εἶναι δικό μας λάθος ποὺ δὲν καταφεύγουμε στὰ πλούτη τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸς εἶναι ὁ φίλος μας, ὁ ἀδελφός μας, ὁ πατέρας μας, ὁ Θεός μας. Μὴ φοβόμαστε, μὴ λιποψυχοῦμε, ἂς τρέχουμε στὸν θησαυρὸ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός μας εἶναι ὁ ἥλιος στὴν καταχνιά, ἡ ζεστασιὰ στὸ ψύχος, ἡ βροχὴ στὴν ξηρασία, τὸ μελτέμι στὴν ἄπνοια. Ἂν χάσαμε τὸ δρόμο μας, ἂς κοιτάξουμε τὸν οὐρανὸ καὶ ὁ Θεὸς θὰ πεῖ στὸν ἄγγελό μας ποιὸ μονοπάτι νὰ πάρουμε. Ὅ,τι κι ἂν εἴμαστε καὶ ὅπου κι ἂν εἴμαστε, νὰ θυμόμαστε ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀκριβῶς ΕΚΕΙΝΟ ποὺ μᾶς χρειάζεται καὶ ἀκριβῶς ΕΚΕΙ ποὺ μᾶς χρειάζεται καὶ ὅτι θὰ κάνει ΚΑΘΕ ΤΙ ποὺ μᾶς χρειάζεται.
. Λοιπὸν ἐμεῖς ἔχουμε τὸ τραγούδι μας; Ναί, τὸ ἔχουμε: «Ὁ Θεός, ὁ Θεὸς ἡμῶν»!
. Κύριε, «οὐ διεπετάσαμεν τὰς χεῖρας ἡμῶν πρὸς θεὸν ἀλλότριον». Εἴμαστε κοντά σου. Εἶσαι ὁ Θεός μας. Τὸ ὁμολογοῦμε μαζὶ μὲ τὸν Δαβὶδ καὶ ὅλους ἐκείνους ποὺ ψάλλουν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες «ὁ Θεός, ὁ Θεὸς ἡμῶν»!

ΠΗΓΗ : http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/11/05/%e1%bd%81-%ce%b8%ce%b5%e1%bd%b8%cf%82-%e1%bc%a1%ce%bc%e1%bf%b6%ce%bd/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου