ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΝΕΟ “ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ” [«Ἡ κρίση ποὺ νομίζω ὅτι περνᾶ σήμερα ἡ Ἑκκλησία θὰ εἶναι καὶ ἡ τελευταία Της. Μετὰ δὲν θὰ ὑπάρχει τίποτα ὄρθιο, γιὰ νὰ σαλευτεῖ καὶ νὰ ὑποστεῖ κρίση».]

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ

Γράφει ὁ ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

«Τὸ ὀρθόδοξο πνεῦμα εἶναι νὰ λέει καὶ νὰ καταχωρεῖ ὁ καθένας τὴν γνώμη του, ὄχι νὰ μὴν μιλεῖ, γιατί φοβᾶται ἢ νὰ κολακεύει, γιὰ νὰ τὰ ἔχει καλὰ μὲ τὸν ἀρχιεπίσκοπο ἢ μὲ τὸν ἡγούμενο» (π. Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, Τόμος Α´)

. Πυκνώνουν τελευταῖα οἱ ἀναφορὲς γιὰ τὴν προώθηση τῆς νέας ἠλεκτρονικῆς κάρτας, ἐνῶ ἤδη στὰ πανεπιστήμια προχωροῦν στὴν χορήγηση ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων καὶ μέχρι σήμερα δὲν ὑπάρχει καμία ἐπίσημη ἀντίδραση τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνο αὐτὸ τὸ σημαντικὸ θέμα, καθὼς μία ὁλόκληρη κοινωνία βουλιάζει καὶ διαλύεται. Τὸ ἠλεκτρονικὸ φακέλωμα εἶναι μόνο μέρος τοῦ σχεδίου ἐξουδετέρωσης κάθε μορφῆς αὐτεξουσίου καὶ κάθε δυνατότητας ἀντίδρασης στὴν νεοταξικὴ ἐπέλαση. Ἔρχεται μεγάλη θύελλα, πραγματικὸς τυφώνας καὶ κάνεις δὲν ξέρει τί μᾶς ἐπιφυλάσσει ἀκόμα τὸ μέλλον ἀπὸ ἐκείνους ποὺ μᾶς ὁδήγησαν χωρὶς καμία οὐσιαστικὴ ἀντίσταση ἐδῶ ποὺ φτάσαμε.
. Ὅταν πράγματι ἔχουν ἀρχίσει νὰ κατεδαφίζουν ὅ,τι ἀκόμα ἔχει μείνει ὄρθιο, εἶναι σωστὸ ὁ πιστὸς νὰ μένει ἀδιάφορος καὶ νὰ ἀποφεύγει ἐν ὀνόματι κάποιας “εὐλαβικότητός” του, νὰ πάρει θέση; Στὸ Βυζάντιο, μᾶς ἀναφέρει ὁ Στῆβεν Ράνσιμαν, αὐτὸς ὁ κορυφαῖος βυζαντινολόγος στὸ βιβλίο του Βυζαντινὴ Θεοκρατία, «Ὁ σεβασμός γιὰ τὴν θεϊκὴ ἐξουσία τοῦ Αὐτοκράτορα ἢ τοῦ Πατριάρχη δὲν ἐμπόδιζε τοὺς Βυζαντινοὺς νὰ ξεσηκώνονται σὲ ἐπανάσταση ἐναντίον ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ τὸν θωροῦσαν ἀνάξιο γιὰ τέτοια θέση». Εἶναι ἀμέτρητοι οἱ ἱεράρχες καὶ οἱ ρασοφόροι ποὺ θυσιάστηκαν γιὰ τὴ ἐλευθερία τῆς πίστεώς μας, τὰ ἰδανικὰ τῆς ἑλληνοορθοδοξίας, ποὺ δὲν χρειάζεται νὰ τοὺς ἀναφέρουμε. Τοὺς θυμόμαστε ὅμως μὲ θλίψη, καθὼς αὐτὸ τὸ σωτήριο εἶδος φαίνεται πὼς ἔχει ἐκλείψει δραματικὰ στὶς μέρες μας. Κανεὶς δὲν ζητάει νὰ σηκωθοῦν τὰ φλάμπουρα τῆς ἐπανάστασης, ἀλλὰ ἡ ἀπάθεια στὴν ἐπερχόμενη καταστροφὴ δὲν ἁρμόζει σὲ Ὀρθόδοξους ἱεράρχες.
. Ἐδῶ ἴσως θὰ πρέπει νὰ θυμηθοῦμε αὐτὸ ποὺ ἔγραψε τὸ 1984 ὁ κορυφαῖος ἑλληνορθόδοξος θεολόγος, Ἰωάννης Ρωμανίδης, στὸ μεγαλειῶδες ἔργο του, «Πατερικὴ Θεολογία»: «Ἡ Ἐκκλησία ὅμως ὅταν ἀντιμετωπίζει ἀνέντιμο ἀγώνα ἐναντίον της, εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ ἀμυνθεῖ». Ἀλλὰ πῶς θὰ ἀμυνθεῖ μία Ἐκκλησία μὲ μία ἡγεσία ποὺ διστάζει καὶ παρακολουθεῖ ἀδρανὴς κάνοντας δημόσιες σχέσεις, ἐνῶ τὸ ποίμνιο καταρρέει καὶ οἱ ἐκκλησίες ἐρημώνουν ἐλλείψει ἱερέων; Μήπως ἔχουμε φτάσει στὸ σημεῖο ποὺ ἐπισημαίνει πάλι ὁ πατὴρ Ἰωάννης Ρωμανίδης, «διότι ἡ κρίση ποὺ νομίζω ὅτι περνᾶ σήμερα ἡ Ἑκκλησία θὰ εἶναι καὶ ἡ τελευταία Της. Μετὰ δὲν θὰ ὑπάρχει τίποτα ὄρθιο, γιὰ νὰ σαλευτεῖ καὶ νὰ ὑποστεῖ κρίση». Ἂν εἶναι ἔτσι, τότε ὑπάρχουν καὶ κάποιοι ὑπεύθυνοι γιὰ τὸ πῶς φτάσαμε ἐδῶ καὶ οἱ ὑπεύθυνοι σίγουρα δὲν εἶναι οἱ βομβαρδιζόμενοι πανταχόθεν πιστοί.
. Πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες δεκάδες χιλιάδες προσκυνητὲς ἔφταναν ἀπὸ τὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα στὸν ἱερὸ ναὸ τοῦ ἁγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης καὶ περίμεναν στὴν οὐρὰ μέχρι καὶ τρεῖς ὧρες, γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὴν εἰκόνα τοῦ «Ἄξιόν Ἐστι». Σίγουρα αὐτὲς οἱ εἰκόνες θὰ θορύβησαν ὅσους θέλουν τὴν Ὀρθοδοξία νὰ εἶναι μόνο ἕνα διακοσμητικὸ στοιχεῖο. Σήμερα τὸ ποίμνιο καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ στόχος ὅλου αὐτοῦ τοῦ ἄθεου ἐκσυγχρονιστικοῦ καὶ ἀντιχριστιανικοῦ κατεστημένου, ποὺ ἔχει ὁδηγήσει τὴν χώρα στὸ χάος καὶ τὴν κοινωνία στὴν διάλυση. Ἡ ἐκπαίδευση εἶναι ἤδη στὸ στόχαστρο. Σὲ λίγα χρόνια μόνο γιὰ ἱστορικοὺς λόγους θὰ ὑπάρχει ἀναφορὰ στὰ σχολικὰ βιβλία γιὰ τὴ Ὀρθοδοξία. Τὰ παιδιά μας σὲ λίγα χρόνια θὰ ἀγνοοῦν ἀκόμα καὶ τὸ «Πάτερ ἡμῶν» γιατί, ὅπως θὰ ἰσχυρίζονται οἱ ταγοὶ τῆς ἀπαξίωσης τῆς θρησκείας μας, ἡ δημόσια ἀπαγγελία του θὰ προσβάλει τὴν «ἐλευθερία» καὶ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν μὴ χριστιανῶν. Οἱ εἰκόνες θὰ κατέβουν ἀπὸ τὰ δικαστήρια, γιατί θὰ προσβάλλουν κάθε ἔνδικο ποὺ δὲν πιστεύει καὶ δὲν θὰ θέλει νὰ ἔχει πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι του στὴν διάρκεια μίας δίκης τὸν Χριστό, ἢ τὴν Παναγία μὲ τὸν Χριστό. Οἱ καμπάνες θὰ θεωρηθοῦν σὰν ἐνοχλητικὰ κατάλοιπα μίας ὀπισθοδρομικῆς ἐποχῆς καὶ θὰ καταργηθοῦν. Ἤδη γνωστὸς μητροπολίτης μητρόπολης τῆς κεντρικῆς Ἑλλάδας, ποὺ εἶχε καὶ ἐκπομπὴ στὴν κρατικὴ τηλεόραση, ἔκανε συστάσεις στοὺς ἱερεῖς τῆς μητρόπολής του νὰ μὴν ἐνοχλοῦν μὲ τὶς καμπάνες τῆς ἐνορίας τους, τοὺς… φιλήσυχους πολίτες ποὺ θέλουν νὰ ξεκουράζονται τὶς Κυριακές. Τὸ ἱερὰ ράσα θὰ πρέπει νὰ μὴν ἐμφανίζοντας δημόσια, ὅπως γίνεται καὶ στὶς ἄλλες κοσμικὲς καὶ «σύγχρονες» χῶρες, ἀλλὰ μόνο μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ μόνο κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Λειτουργίας. Οἱ ἱερεῖς δὲν θὰ πρέπει νὰ ξεχωρίζουν ἐξωτερικὰ ἀπὸ τοὺς ἄλλους πολίτες προκαλώντας τὸ δημόσιο αἴσθημα, δηλαδὴ τὰ γένια τους θὰ πρέπει νὰ εἶναι προσεγμένα, μόλις ποὺ θὰ φαίνονται γιὰ νὰ εἶναι καί… τῆς μόδας. Φυσικὰ οἱ ἐνορίες θὰ ἐξοντωθοῦν οἰκονομικὰ καθὼς κάθε οἰκονομικὴ ἐπιχορήγηση θὰ ἐλέγχεται καὶ θὰ φορολογεῖται γιὰ νὰ πηγαίνει τὸ μεγαλύτερο μέρος στὴν κρατικὴ κλίκα. Οὔτε λόγος φυσικὰ γιὰ ἀναμετάδοση τῆς Θείας Λειτουργίας τὶς Κυριακὲς ἀπὸ τὰ κρατικὰ ΜΜΕ, ἐνῶ θὰ ἀπαγορεύεται κάθε παρουσία ἱερέων στὶς δημόσιες τελετὲς καὶ φυσικὰ δὲν θὰ ὑπάρχουν ἁγιασμοὶ καὶ δημόσια ἱερὰ μνημόσυνα. Ἄλλωστε ὁ πολιτικὸς γάμος θὰ ἔχει καὶ συνέχεια μὲ τὴν πολιτικὴ κηδεία. Νὰ μὴν μιλήσουμε τέλος γιὰ τὶς κάρτες καὶ τὴν ὁλοκληρωτικὴ φακέλωση τῆς προσωπικότητάς μας μὲ σκοπὸ τὴν κατάργηση τοῦ αὐτεξουσίου μας, δηλαδὴ τοῦ πιὸ ἱεροῦ δώρου τοῦ Παντοδύναμου πρὸς τὸν ἄνθρωπο. Ἀλλὰ τὸ πιὸ θλιβερὸ θὰ εἶναι οἱ ἔρημοι ναοὶ καθὼς δὲν θὰ ὑπάρχουν πιὰ ἱερεῖς.

. «Σὲ μερικοὺς δὲν συμφέρει νὰ ὑπάρχει ἡ Ἑλλάδα· μᾶς κάνει κακό, λένε, πρέπει νὰ τὴν ἐξαφανίσουμε», μᾶς λέει ὁ πατὴρ Παΐσιος, ποὺ σήμερα κάποιοι προσπαθοῦν νὰ τὸν γελοιοποιήσουν χάριν τῆς λεγομένης «ἐλευθερίας τοῦ λόγου». Σίγουρα ὁ πατὴρ Παΐσιος θὰ τοὺς εἶχε συγχωρέσει ἀλλὰ δὲν συγχωρεῖ τὴν παθητικότητα στὶς προσβολὲς τῆς ὀρθοδοξίας χάριν τοῦ «πολιτισμοῦ τῆς διαστροφῆς». «Αὐτὸ ὅμως εἶναι ἕνα σημεῖο τῆς ἐποχῆς μας ὅπου τὴν ὀμορφιὰ τὴν πνευματικὴ τὴν θεωροῦν ἀσχήμια», ὅπως πάλι μᾶς λέει ὁ πατὴρ Παΐσιος. Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ ὅπου τὸ ἄρρωστο καὶ τὸ διεστραμμένο, τὸ ψυχοφθόρο καὶ τὸ διεφθαρμένο προβάλλεται σὰν τὸ «προοδευτικό», «δημοκρατικὸ» καὶ «ἐκσυγχρονιστικό». Βγάλαμε τοὺς ἑαυτούς μας ἔξω ἀπὸ τὴν κοινωνία καὶ τώρα βλέπουμε νὰ καταρρέουν τὰ πάντα, νὰ δυναμώνουν ἀκραῖες καὶ ἐπικίνδυνες δυνάμεις καὶ ἐμεῖς νὰ εἴμαστε ἁπλοὶ θεατές. Ὀχυρωθήκαμε ἀπὸ τὴν κυριακάτικη προσέλευσή μας στὴν θεία λειτουργία καὶ ἀδιαφορήσαμε γιὰ τὰ πάντα. Ἡ Ἑλλάδα μᾶς καταρρέει καὶ ἐμεῖς μοιάζουμε σὰν τὸ ὄστρακο ποὺ ἔχασε τὸ περιεχόμενό του καὶ φιγουράρει κούφιο σὲ δημόσιες σχέσεις μὲ ἕνα διεφθαρμένο πολιτικὸ κατεστημένο ποὺ ἔχει ἀπαξιωθεῖ μὲ τὰ ἐγκλήματά του. Γίναμε ἄραγε ἡ δεύτερη Κωνσταντινούπολη πρὶν τὴν ἅλωση, ἀλλὰ μὲ διαφορετικὰ ἱστορικὰ δεδομένα; Γιατί σήμερα ἡ «ἅλωση» δὲν θὰ εἶναι ἅλωση ἀρχῶν καὶ ἐξουσίας, ἀλλὰ ἅλωση ἐγκεφάλων καὶ ψυχῶν. Θὰ μείνουμε ἔτσι ἀπαθεῖς ; «Τὴν ἐξουσία δὲν τὴν φοβᾶται ὅποιος κάνει τὸ καλὸ ἀλλὰ ὅποιος κάνει τὸ κακό», μᾶς λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἕνας ἱεράρχης ποὺ πολέμησε τὴν διαφθορὰ τοῦ κατεστημένου τῆς ἐποχῆς του. Γιατί ἄραγε αὐτὸ βρισκόμαστε στὸ σημερινό μας χάλι ; Ὄμορφες ἐκκλησίες ποὺ σὲ λίγο καιρὸ θὰ μείνουν ἄδειες, φανταχτερὰ ἄμφια ποὺ σὲ λίγο καιρὸ θὰ ξεπουλιοῦνται γιὰ λίγα ἀργύρια. Ὣς ποῦ θὰ φτάσουμε ἀκόμα ;

. Πρόσφατα κάποιος χαρισματικὸς ἡγούμενος μίας πολὺ γνωστῆς ἱερᾶς μονῆς τῆς Χαλκιδικῆς, σὲ μία συνομιλία μαζί του μοῦ εἶπε ὅτι εἶχε ἀπευθυνθεῖ στὸν τοπικὸ Δεσπότη καὶ τοῦ εἶχε ζητήσει νὰ ὀργανώσει μία δέηση σὲ ὅλες τὶς ἐκκλησίες τῆς μητρόπολης γιὰ νὰ προσευχηθεῖ τὸ ποίμνιο γιὰ τὴν πατρίδα ποὺ περνάει αὐτὴ τὴν ἱστορικὴ κρίση. Ἀντιμετώπισε τὴν πλήρη ἀδιαφορία. Ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ μὲ συγκλόνισε ἦταν αὐτὸ ποὺ μοῦ εἶπε, ὅταν τὸν ρώτησα τί ἔχει νὰ πεῖ γιατί ἄρχισαν νὰ φεύγουν ὁμαδικὰ οἱ νέοι μας στὸ ἐξωτερικό. Γύρισε καὶ μὲ κοίταξε μὲ ὕφος θλιμμένο καὶ μοῦ εἶπε τὸ ἑξῆς ποὺ εἰλικρινὰ μὲ ἀνατρίχιασε: «Αὐτὸ εἶναι ἕνα καινούργιο παιδομάζωμα». Γυρίσαμε δηλαδὴ πίσω στὴ ἐποχὴ τοῦ παιδομαζώματος. Αὐτοὶ ποὺ φεύγουν θὰ χάσουν καὶ τὴν συνείδησή τους καὶ σιγὰ σιγὰ θὰ ἀλλοτριωθοῦν ὅπως ἔγινε καὶ μὲ χιλιάδες ἄλλους καὶ θὰ εἶναι κατ᾽ ὄνομα, (ἢ ἀκόμα καὶ αὐτὸ θὰ λείψει; ) ὀρθόδοξοι.
. Πολλοὶ ὑποστηρίζουν ὅτι ὅλα αὐτὰ ἔπρεπε νὰ γίνουν, γιατί κάπου εἴχαμε «ξεφύγει». Σωστό, ἀλλὰ μέχρις ἑνὸς σημείου καὶ σίγουρα αὐτὸ δὲν μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὶς εὐθύνες ἀντίστασής μας. Ἀλλιῶς κανεὶς δὲν θὰ εἶχε ἀγωνιστεῖ νὰ μὴν πέσει τὸ Βυζάντιο στοὺς ἐχθρούς. Σήμερα οἱ «ἐχθροὶ» δὲν κρατοῦν χατζάρια καὶ γιαταγάνια, ἀλλὰ ὀθόνες, «δημοκρατικὲς διαδικασίες», δακρυγόνα καὶ ἄφθονο «ἐκσυγχρονισμό». Ἐμᾶς τί μᾶς ἀπομένει ;

. Ἡ ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς πατρίδας, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ συντάγματος, ἐπαφίεται στὴν συνείδηση τῶν πιστῶν ἀλλὰ καὶ στὴν ὑπευθυνότητα τῶν πνευματικῶν τους .

ΠΗΓΗ: olympia.gr