Καμπαναριό του 15ου αιώνα στην Κεφαλονιά

Καμπαναριό του 15ου αιώνα στην Κεφαλονιά
Αγαπητοί επισκέπτες καλώς ήλθατε.
Μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί μας, να αποστέλλετε και να μοιράζεστε κρίσεις, σχόλια, απόψεις, στην ηλεκτρονική διεύθυνση :
amalgamaparamythias@gmail.com

Με εκτίμηση,
Η Ομάδα Διαχείρισης


Παρακλητικός Κανών Αγίου Γερασίμου Κεφαλληνίας (Ι.Μ. Αγίου Γερασίμου)




Παρακλητικός Κανών εις τον Άγιο Γεράσιμο Κεφαλονιάς

ερεύς: Ελογητός Θεός μν πάντοτε, νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων.

ναγνώστης : μήν.

Ψαλμός ρμβ' (142)
Κύριε, εσάκουσον τς προσευχς μου, νώτισαι τήν δέησίν μου ν τή ληθεία σου, εσάκουσόν μου ν τή δικαιοσύνη σου. Καί μή εσελθς ες κρίσιν μετά το δούλου σου, τι ο δικαιωθήσεται νώπιόν σου πς ζν. τι κατεδίωξεν χθρός τήν ψυχήν μου ταπείνωσεν ες γν τήν ζωήν μου. κάθισε μέ ν σκοτεινος ς νεκρούς αἰῶνος, καί κηδίασεν π’ μέ τό πνεμά μου, ν μοί ταράχθη καρδία μου. μνήσθην μερν ρχαίων, μελέτησα ν πάσι τος ργοις σου, ν ποιήμασι τν χειρν σου μελέτων. Διαπέτασα πρός σέ  τάς χειράς μου, ψυχή μου ς γ νυδρος σοί. Ταχύ εσάκουσόν μου, Κύριε, ξέλιπε τό πνεμά μου. Μή ποστρέψης τό πρόσωπόν σου π’ μο, καί μοιοσθήσομαι τος  καταβαίνουσιν ες λάκκον. κουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό λεός σου, τι πί σο λπισα. Γνώρισον μοί, Κύριε, δόν, ν πορεύσομαι, τι πρός σέ ρα τήν ψυχήν μου.ξελού με κ τν χθρν μου, Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξον μέ το ποιεν τό θέλημά σου, τι σύ ε Θεός μου. Τό πνεμά σου τό γαθόν δηγήσει μέ ν γ εθεία, νεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ. ν τή δικαιοσύνη σου ξάξεις κ θλίψεως τήν ψυχήν μου, καί ν τ λέει σου ξολοθρεύσεις τούς χθρούς μου. Καί πολες πάντας τούς θλίβοντας
τήν ψυχήν μου,
τι γώ δολός σου εμι.

χος  δ΄.
Θεός Κύριος, καί
πέφανεν μίν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
Στίχ. α΄. ξομολογεσθε τ Κύριω, καί πικαλεσθε τό νομα τό γιον ατο.
Θεός Κύριος, καί πέφανεν μίν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
Στίχ. β΄. Πάντα τά θνη κύκλωσαν μέ, καί τ νόματι Κυρίου μυνάμην ατούς.
Θεός Κύριος, καί πέφανεν μίν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
Στίχ. γ΄. Παρά Κυρίου γένετο ατη, καί στι θαυμαστή ν φθαλμος μν.
Θεός Κύριος, καί πέφανεν μίν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.

Ετα τά παρόντα Τροπάρια.
χος δ΄.
Τ
θεοφόρω Γεράσιμο προσπέσωμεν, ο τας το βίου τρικυμίαις ποντούμενοι, πό βαθέων κράζοντες ψυχς πρός ατόν, γιε Γεράσιμε, τή θερμή σου πρεσβεία, σπεσον  ξελού μς, πειρασμν καί κινδύνων, καί βασιλείας πάντας ορανν, ξιωθναι κέτευε σιε.

Δόξα Πατρί καί Υ
ἱῶ καί γίω Πνεύματι.
μοιον.
Ο
π' oδύνων χαλεπν κατεχόμενοι, καί συμφορας καί σθενείας τρυχόμενοι, μετά κλαυθμν στενάζοντες κ βάθους ψυχς, δράμωμεν δακρύοντες Γερασίμου τεμένει,  κράζοντες κ πίστεως, ατρέ τν νοσούντων, τας σας πρεσβείαις μάκαρ πρός Θεόν, ρύσαι μς πολυτρόπων κακώσεων. 
Καί νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων. μήν.

Θεοτοκίον.
Ο
σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεν ο νάξιοι, ε μή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς μς ρρύσατο κ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ως  νν λευθέρους; Οκ ποστμεν, Δέσποινα,  κ σού, σούς γάρ δούλους σώζεις εί, κ παντοίων δεινν.

O ναγνώστης
Ψαλμός ν΄ (50)

λέησον μέ Θεός κατά τό μέγα λεός σου, καί κατά τό πλθος τν οκτιρμν σου, ξάλειψον τό νόμημά μου. πί πλεον πλνον μέ πό τς νομίας μου, καί πό τς μαρτίας  μου καθάρισον μέ. τι τήν νομίαν μου γώ γινώσκω, καί μαρτία μου νώπιόν μου στι διά παντός. Σοί μόνω μαρτον, καί τό πονηρόν νώπιόν σου ποίασα, πως ν δικαιωθς ν τος λόγοις σου, καί νικήσης ν τ κρίνεσθαι σέ. δού γάρ ν νομίαις συνελήφθην, καί ν μαρτίαις κίσσησε μέ μήτηρ μου. δού γάρ λήθειαν γάπησας, τά δηλα  καί τά κρύφια της σοφίας σου δήλωσας μοί. ‘Ραντιείς μέ σσώπω, καί καθαρισθήσομαι, πλύνεις μέ, καί πέρ χιόνα λευκανθήσομαι. κουτιες μοί γαλλίασιν καί εφροσύνην, γαλλιάσονται στέα τεταπεινωμένα. ποστρεψον τό πρόσωπόν σου πό τν μαρτιν μου, καί πάσας τάς νομίας μου ξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ν μοί, Θεός, καί  πνεμα εθές γκαίνισον ν τος γκάτοις μου. Μή πορρίψης μέ πό το προσώπου σου, καί τό Πνεμα σου τό γιον μή ντανέλης π' μο. πόδος μοί τήν γαλλίασιν το σωτηρίου σου, καί πνεύματι γεμονικ στήριξον μέ. Διδάξω νόμους τάς δούς σου, καί σεβες πί σέ πιστρέψουσι. ‘Ρύσαί μέ ξ αμάτων Θεός, Θεός τς σωτηρίας μου, γαλλιάσεται γλσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου νοίξεις, καί τό στόμα μου ναγγελε τήν ανεσίν σου. τι, ε θέλησας θυσίαν, δωκα ν, λοκαυτώματα οκ εδοκήσεις. Θυσία τ Θε πνεμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην, Θεός, οκ ξουδενώσει. γάθυνον, Κύριε, ν τή εδοκία σου τήν Σιν και οκοδομηθήτω τά τείχη ερουσαλήμ. Τότε εδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ναφοράν καί λοκαυτώματα. Τότε νοίσουσιν πί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους.




Καί εθύς Κανών το γίου
δή '. χος πλ. δ '. γρν διοδεύσας.
γιε του Θεο πρέσβευε πέρ μν.
Τρισμάκαρ Γεράσιμε
κτενς, δέησιν προσάγων, μή λλείπης τ Λυτρωτή, κινδύνων παντοίων διασσαι, τούς διστάκτω τή πίστει τιμώντας σέ.
γιε του Θεο πρέσβευε πέρ μν.
θεία σορός σου πάτερ πιστος, βρύει τάς άσεις, προσιούσι τ σ να, καί πάθη ψυχν τέ καί σωμάτων, ς ατρός θεραπεύεις πανάριστος.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί γίω Πνεύματι.
Νοσο
σάν μου ασαι τήν ψυχήν, Γεράσιμε μάκαρ, τν νοσούντων ατρός, καί βαίνειν τάς τρίβους το Κυρίου, σ μεσιτεία παμμάκαρ νίσχυσον.
Καί νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων. μήν.
Θεοτοκίον.
Δυσώπει Παρθένε τόν σόν Υ
όν, σύν τ Γερασίμω, νεκρωθείσάν μου τήν ψυχήν, ζωσαι πάλαι τόν τς χήρας, υόν ζωώσας τ θείω προστάγματι.

δή γ΄. Ορανίας ψίδος.
γιε του Θεο πρέσβευε πέρ μν.
χοντές σε προστάτην, πρός τόν Θεόν νδοξε, ο Κεφαλληναοι τιμμεν καί κετεύομεν, πάτερ, Γεράσιμέ τους σέ πιστς, εφημούντας, πειρασμν πάλλαξον τή μεσιτεία σου.
γιε του Θεο πρέσβευε πέρ μν.
κετεύομεν πάτερ, τά τς ψυχς ασαι, πάθη καί τά τραύματα ταύτης, τάχος θεράπευσον, τν εφημούντων σέ, καί γεραιρόντων κ πόθου, μοναζόντων καύχημα, μάκαρ Γεράσιμε.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί γίω Πνεύματι.
Ε
μεν σέ προστάτην, πρός τόν Θεόν σιε, πάντες προβαλλόμεθα πάτερ, θεε Γεράσιμε, καθικετεύοντες, πειρατηρίων παντοίων, λυτρωθναι παντς τή μεσιτεία σου.
Καί νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων. μήν.
Θεοτοκίον
Παναγία Παρθένε, τόν Λυτρωτήν τέξασα, λύτρωσαι παντοίων κινδύνων, τούς σοί προστρέχοντας, καί
νυμνοντας σέ, Θεοκυτορ Μαρία, τν πιστν βοήθεια, μόνη πανύμνητε.
Διάσωσον πό κινδύνων, Γεράσιμε, τήν σήν νσον καί τήν ποίμνην, ς κ Θεο προστάτης γεγένησαι, καί γρυπνος φύλαξ τούτων καί ρύστης.
πίβλεψον ν εμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, πί τήν μήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καί ασαι τς ψυχς μου τό λγος.



Ετα Ατησις καί τό Προσόμοιον.
χος β΄. Τά νω ζητν.
Προστάτης θερμός
πάρχεις, Γεράσιμε, τος πόθω τ σ τεμένει προσπελάζουσι, καί πιστς γεραίρουσι καί βοσι σοί πανσεβάσμιε, κ τν κινδύνων λύτρωσαι μς, ς μέγας μν φύλαξ καί πρόμαχος.

δή δ΄. Εσακήκοα, Κύριε.
γιέ του Θεο πρέσβευε πέρ μν.
Θεοφόρε Γεράσιμε, λύτρωσαι κινδύνων τους σέ γεραίροντας, καί προστρέχοντας τή σκέπη σου,
πως σέ παύστως μακαρίζωμεν.
γιέ του Θεο πρέσβευε πέρ μν.
κετεύομεν σιε, τήν νενεκρωμένην ψυχήν μν ζώωσον, καί ναστησον πρεσβείαις σου, κ βυθο θανοσα πογνώσεως.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί γίω Πνεύματι.
ν πόθησας σιε, σάρκα δί’ ν τηξας καθικέτευε, τος μνούσι σέ δωρήσασθαι, τν πλημμελημάτων τήν συγχώρησιν.
Καί νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων. μήν.
Θεοτοκίον.
Τα
ς Μητρός σου δεήσεσι, καί τού σου σίου Κύριε δώρησαι, τος οκέταις σου τήν φεσιν. τν πλημμελημάτων περάγαθε.

δή ΄. να τί μέ πώσω.
γιέ του Θεο πρέσβευε πέρ μν.
Γερασίμου το
θείου, τας πανευπροσδέκτοις Θεός δεήσεσι, σκότους ξωτέρου καί γεέννης τούς δούλους σου λύτρωσαι, καί τς βασιλείας τν ορανν ξιωθναι, καταξίωσον μόνε μακρόθυμε.
γιέ του Θεο πρέσβευε πέρ μν.
Παρεστ
ς τή Τριάδι, πάτερ παμμακάριστε θεε Γεράσιμε, πέρ τν σν δούλων καθικέτευε ταύτην, μακάριε, το ρυσθναι πάντας βιοτικν πειρατηρίων, τούς προστρέχοντας πίστει τή σκέπη σου.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί γίω Πνεύματι.
ναιμάκτους θυσίας, λειτουργν προσέφερες Θε τρισόλβιε, ερεύς πάρχων το ψίστου Γεράσιμε παντιμε, λλά τοτον πάτερ κδυσωπν μή διαλείπης, πέρ πάντων τν πίστει τιμώντων σέ.
Καί νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων. μήν.
Θεοτοκίον.
Θεοτόκε Παρθένε, καύχημα καί στήριγμα πιστ
ν πανάμωμε, Θεογεννήτωρ καί τς κτίσεως πάσης βασίλισσα, τούς μνολογούνταις τόν σόν Υόν λύτρωσαι, πάσης πηρείας δεινο πολεμήτορος.

δή ς΄. λάσθητι μοί Σωτήρ.
γιέ του Θεο πρέσβευε πέρ μν.
σή παμμάκαρ ψυχή, τος ορανος γκατώκησε, τό σμα σου δέ τή γ, πάρχον ξαίσια τελε τά τεράστια, ψυχν καί σωμάτων, θεραπεον τά νοσήματα.
γιέ του Θεο πρέσβευε πέρ μν.
Σα
ς επροσδέκτοις εχας, συντήρει μάκαρ Γεράσιμε, τούς πόθω ελικρινε, ψυχς τέ γνότητι τιμώντας σέ, νδοξε, καί προσκαλουμένους σου τήν μαχον ντίληψιν.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί γίω Πνεύματι.
Μεσίτην πρός τόν Θεόν, σέ ε
μεν προβαλλόμεθα, Γεράσιμε ερέ, πάρχεις γάρ στήριγμα καί καύχημα σιε, τν πιστν καί κλέος μν, πάτερ πανσεβάσμιε.
Καί νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων. μήν.
Θεοτοκίον.
βάτος Μωϋσ, σέ προετύπου Πανάμωμε, κ σού γάρ Λυτρωτής τεχθες ς ηδόκησε, διασωσον χραντε, τούς προσκαλούμενους, σού τήν μαχον βοήθειαν.
Διασωσον, πό κινδύνων Γεράσιμε τήν σήν νσον, καί τήν ποίμνην ς κ Θεο, προστάτης γεγένησαι, καί γρυπνος φύλαξ τούτων καί ρύστης.
χραντε, διά λόγου τόν Λόγον νερμηνεύτως, π’ σχάτων τν μερν τεκοσα δυσώπησον, ς χουσα μητρικήν παρρησίαν.




Ατησις, καί τό παρόν Κοντάκιον.
χος β΄. Προστασία τν χριστιανν.
Ο
ποθοντες τν σθενειν ναρρώσασθαι, Γερασίμου τ σεπτ τεμένει προσδράμωμεν| καί γγίζοντες ελαβς τή θεία ατο σορ, μετά πόθου κράζωμεν ατ, ς κ Θεο χάριν λαβν τούς νοσοντας άσασθαι, τάχυνον ξέλεσθαι, παντοίων πειρατηρίων, καί τν χθίστων δυσμενν, τούς ν πίστει νυμνοντας σέ.
Ετα ο ναβαθμοί.
Τό
΄ ντίφωνον το δ΄ χου.
κ νεοτητός μου, πολλά πολεμε μέ πάθη, λλ' ατός ντιλαβού, καί σσον, Σωτήρ μου.
Ο
μισοντες Σιν, ασχύνθητε πό το Κυρίου, ς χόρτος γάρ πυρί σεσθε πεξηραμένοι.
Δόξα Πατρί καί Υ
ἱῶ καί γι Πνεύματι.
γίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωοται, καί καθάρσει ψοται, λαμπρύνεται τή τριαδική Μονάδι εροκρυφίως.
Καί ν
ν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων. μήν.
γίω Πνεύματι, ναβλύζει τά τς χάριτος ρεθρα, ρδεύοντα πασαν τήν κτίσιν πρός ζωογονίαν.

Καί εθύς τό Προκείμενον.
Τίμιος
ναντίον Κυρίου θάνατος το σίου ατο.
Στίχ. Τί νταποδώσωμεν τ Κυρίω, περί πάντων ν νταπέδωκεν μίν.
ερεύς, Το Κυρίου δεηθμεν.
τι γιος ε Θεός μν καί σοί τήν δόξαν ναπέμπομεν, τ Πατρί καί τ γίω Πνεύματι, νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων.

Τό, Πάσα πνοή, καί τό Εαγγέλιον.
κ το κατά Ματθαον (ια' 27-30)
Ε
πεν Κύριος τος αυτο μαθηταϊς, πάντα μοί παρεδόθη πό το Πατρός μου καί οδείς πιγινώσκει τόν Υόν εμή Πατήρ, οδέ τόν Πατέρα τίς πιγινώσκει εμή Υός καί άν βούληται Υός ποκαλύψαι. Δετε πρός μέ πάντες ο κοπιντες καί πεφορτισμένοι, κάγω ναπαύσω μς. ρατε τόν ζυγόν μου φ' μς καί μάθετε π' μο, τι πράος εμι καί ταπεινός τή καρδία καί ερήσετε νάπαυσιν τας ψυχας μν. γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου λαφρόν στι.

Δόξα Πατρί καί Υ
ἱῶ καί γίω Πνεύματι.
Τας τού σου σίου, πρεσβείαις λεμον, πάλλαξον τά πλήθη τν μν γκλημάτων.
Καί νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων. μήν.
Τας τς Θεοτόκου, πρεσβείαις λεμον, ξάλειψον τά πλήθη τν μν γκλημάτων.
λεήμων, λέησον μέ Θεός κατά τό μέγα λεός σου καί κατά τό πλθος τν οκτιρμν σου ξάλειψον τό νόμημά μου.

Καί τό παρόν διόμελον. χος πλ. β΄.
Μάκαρ, θεοφόρε Γεράσιμε, σέ καί ζ
ντα περιχαρς πλουτήσαμεν, καί μετά θάνατον χειν σέ ξιώθημεν πανθαύμαστε, διό τό θεόν σου καί σεβάσμιον Σκνος, ελαβς σπαζόμενοι δυσωπομεν σέ, τόν Θεόν κετεύειν πέρ τν ψυχν μν.

ερεύς, Σσον Θεός τόν λαόν σου καί ελόγησον τήν κληρονομίαν σου. πισκεψαι τόν κόσμον σου ν λέει καί οκτιρμος. ψωσον κέρας Χριστιανν ρθοδόξων καί καταπεμψον φ’ μς τά λέη σου τά πλούσια. Πρεσβείαις τς παναχράντου Δεσποίνης μν Θεοτόκου καί ειπαρθένου Μαρίας. Δυνάμει το Τιμίου καί ΖωοποιοΣταυρο. Προστασίαις τν τιμίων πουρανίων Δυνάμεων σωμάτων. κεσίαις το Τιμίου καί νδόξου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστο ωάννου. Τν γίων νδόξων καί πανευφήμων ποστόλων. Τν ν γίοις Πατέρων μν, μεγάλων εραρχν καί οκουμενικν διδασκάλων Βασιλείου το Μεγάλου, Γρηγορίου το Θεολόγου καί ωάννου τοΧρυσοστόμου, θανασίου καί Κυρίλλου, ωάννου το λεήμμονος, πατριαρχν λεξανδρείας. Νικολάου το ν Μύροις, Σπυρίδωνος πισκόπου Τριμυθοντος, τν Θαυματουργν. Τν γίων νδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου το Τροπαιοφόιρου, Δημητρίου το Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τύρωνος καί Στρατηλάτου, τν ερομαρτύρων Χαραλάμπους καί λευθερίου, τν γίων νδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων. Τν σίων καί θεοφόρων Πατέρων μν. Τν γίων καί δικαίων θεοπατόρων ωακείμ και  ννης. Το γίου Γερασίμου εν Κεφαλληνίας, καί πάντων σου τν γίων. κετεύομεν σέ, μόνε πολυέλεε Κύριε. πάκουσον μν τν μαρτωλν δεομένων σου καί λέησον μς.
δή ζ΄. Ο κ τς ουδαίας.
γιέ του Θεο πρέσβευε πέρ μν.
Τ
ν γγέλων πάρχων σοστάσιος ντως, πάτερ τρισόλβιε, Γεράσιμε θεοφρον, κλυτρώσας κινδύνων τούς ν πίστει κραυγάζοντας, τν Πατέρων μν Θεός ελογητός ε.
γιέ του Θεο πρέσβευε πέρ μν.
Σεαυτόν τ
Κυρίω, προσενήνοχας πάτερ, θύμα επρόσδεκτον, Γεράσιμε θεοφρον, καί νν μή διαλείπης ποπτεύων τούς μέλποντας, τν Πατέρων μν Θεός ελογητός ε.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί γίω Πνεύματι.
μύθητους γώνας, πί τς γής γωνίσω πάτερ Γεράσιμε, καί νν τας ορανίαις συνν χοροστασίαις, περιφρούρει τούς μέλποντας τν Πατέρων μν Θεός ελογητός ε.
Καί νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων. μήν.
Θεοτοκίον.
Πανύμνητε Παρθένε,
Θεόν σαρκωθέντα κόσμω κυήσασα, παντοίων λγηδόνων πάλλαξον τούς πίστει, τ Υἱῶ σου κραυγάζοντας, τν Πατέρων μν Θεός ελογητός ε.

δή ΄. Τόν Βασιλέα τν ορανν.
γιέ του Θεο πρέσβευε πέρ μν.
Τή σή πρεσβεία, τάς τ
ν ψυχν ρρωστίας, τν σέ τιμώντων θεραπεύεις, τρισμάκαρ, θεν ¦ρέ τιμμεν, Γεράσιμε θεοφρον.
γιέ του Θεο πρέσβευε πέρ μν.
Πρός τόν Δεσπότην, σέ προβάλλοντες πρέσβυν,
πό κινδύνων κλυτρούμεθα, μάκαρ, σας πανευπροσδέκτοις, πρός τόν Θεόν πρεσβείαις.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί γίω Πνεύματι.
Τά τ
ς ψυχς μου, ποκάθαρον πάθη σή μεσιτεία, θεοφόρε τρισμάκαρ, πως σέ γεραίρω, Γεράσιμε θεοφρον.
Καί νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων. μήν.
Τήν
κτακείσαν, μαρτίαις ψυχήν μου σή μεσιτεία, καταδρόσισον, Κόρη, πως σέ δοξάζω ες πάντας τούς αώνας.

δή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
γιέ του Θεο πρέσβευε πέρ μν.
Ε
ρήνην ορανόθεν, σιε τρισμάκαρ, καταπεμφθναι δυσώπει πανόλβιε, τος καθαρά διανοία, σέ μακαρίζουσιν.
γιέ του Θεο πρέσβευε πέρ μν.
Χαρ
ς καί εφροσύνης, μπλησον θεοφρον, τούς προσιόντας τ θείω τεμένει σου, καί τόν Δεσπότην εί μεγαλύνουσι.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί γίω Πνεύματι.
Καταύγασον τάς κόρας, μάκαρ τ
ς ψυχς μου πεπορωμένας, καί τρέχειν νίσχυσον, πρός τριβούς θείας τόν σέ μακαρίζοντα.
Καί νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων. μήν.
Θεοτοκίον.
Τήν
ντως Θεοτόκον, πάντες σέ τιμμεν, καί σιγήτως τό χαρε σοί κράζομεν σύ γάρ κύησας κόσμω τήν γαλλίασιν.



Καί εθύς τά Μεγαλυνάρια.

ξιον στιν ς ληθς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ειμακάριστον καί παναμώμητον, καί Μητέρα το Θεο μν τήν τιμιωτέραν τν Χερουβίμ, καί νδοξοτέραν συγκρίτως τν Σεραφίμ, τήν διαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοσαν, τήν ντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Τήν ψηλοτέραν τν ορανν, καί καθαρωτέραν λαμπηδόνων λιακν, τήν λυτρωσαμένην μς κ τς κατάρας, τήν Δέσποιναν το κόσμου, μνοις τιμήσωμεν.

Καί τά κόλουθα του γίου.


Τς Πελοποννήσου θεος βλαστός, καί Κεφαλληνίας σύλητος θησαυρός, καί πάσης λλάδος τό καύχημα τό μέγα, Γεράσιμε θεοφρον, σκέπε τήν νσον σου.
Χαίροις Τρικκάλων γόνος λαμπρός, χαίροις Κεφαλλήνων προσμάχητος βοηθός, χαίροις ερέων τό σέμνωμα καί κλέος, Γεράσιμε τρισμάκαρ, πιστν τό καύχημα.
Τίς μή, κπλαγ τούς σούς πολλούς, γώνας παμμάκαρ, καί τά θαύματα τά σεπτά, περ διετέλεις, Γεράσιμε θεοφρον διό λιταίς σου θείαις μς περίσωζε.
Μέγιστος πάρχεις μν φρουρός, φύλαξ καί προστάτης, ντιλήπτωρ καί πρεσβευτής, ν κινδύνοις ρύστης, λοιμο τέ καθαιρέτης, Γεράσιμε τρισμάκαρ, διό τιμμεν σέ.
Χαίροις κκλησίας νέος στήρ, ερέων δόξα, μοναζόντων πογραμμός, σκητν λαμπρότης, τς χάριτος δοχεον, προστάτης δέ καί σκέπη, μν Γεράσιμε.
Πηγήν θαυματόβρυτον τό σεπτόν, σκνός σου παμμάκαρ, κεκτημένη παρά Θεο, ν σο χαρμοσύνως νσος σου καυχται, Γεράσιμε ν φρούρει σας εχας πάντοτε.
Τς μολογίας χριστιανν, έθετό σέ στύλον διάσειστον Θεός, τό σεπτόν σου σκνος Γεράσιμε δούς πασι, τος ναντίοις λίθον δεινο προσκόμματος.
Τόν φωστήρα πάντες τόν παμφαή, τόν κ τν Τρικκάλων παστράψαντα φαεινς, τν σίων δόξα καί κλέος ερέων, Γεράσιμον τόν θεον πάντες μνήσωμεν.
Ποίμνης σου παμμάκαρ ς κ Θεο, φύλαξ πιστεύθης το γεσθαι ατς θερμς, σκέπε φρούρει ταύτην, χθίστων οράτων, παντοίων ρατν τέ, θεε Γεράσιμε.
Κόπους τέ καί πόνους ος δί' ατήν, νυσας παμμάκαρ, περιόντος σου ν τή γ, πρέσβευε τηρεσθαι, τούς θήρας κδιώκων, συλσαι τούς ζητοντας καί φανίσαι σπεύδοντας.
κτενς κέτευε πρός Θεόν, πέρ τς σς νήσου, ερηναίαν ταύτην τηρεν, καί λυτροσθαι πάντων δεινν τέ καί κινδύνων, σίων νέων δόξα, θεε Γεράσιμε.
Δέχου τάς πρεσβείας Παμβασιλεύ, το θεράποντός σου, Γερασίμου νν το σεπτο, καί τήν ποίμνην ταύτην πήμονα συντηρε, χθίστων πάσης βλάβης, πως δοξάζη σέ.
Πσαι τν γγέλων α στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, ποστόλων δωδεκάς, ο γιοι πάντες μετά τς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν ες τό σωθναι μς.
Αποτέλεσμα εικόνας για ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

Ετα τό Τρισάγιον, τό πολυτίκιον το γίου καί πόλυσις νευ το Δί’ εχν... καί τά παρόντα Προσόμοια ψαλλόμενα κατά τήν προσκύνησιν τς πανσέπτου σορο τς εκόνος το γίου.

χος β΄. Πάντων προστατεύεις γαθή.
Πάντες ο
κ νόσων χαλεπν, καί κινδύνων λλων παντοίων, δεινς θλιβόμενοι νν, νθα τά άματα, θαυματοβρύτου σορο, Γερασίμου κβλύζουσιν, ς ρεθρα νειλώα, σπεύδοντες προσπέσωμεν, γονυκλινς ν κλαυθμ, ρύσαι κβοντες σούς δούλους, κ πειρατηρίων καί νόσων, καί παντοίων θλίψεων, Γεράσιμε.

τερον. μοιον.
ντως νεδείχθης κ Θεο, κρος κεστήρ ντιλήπτωρ, τά πάθη πάντων πρός σέ, πόθου τέ καί πίστεως, προσπεφευγότων θερμς, ναργύρως ώμενος, Γεράσιμε θεε,
θεν σου δεόμεθα, περιπτυσσόμενοι νν, θείαν σου σορόν καί βοντες, οκτειρον μς τας λιταίς σου, καί δεινν παντοίων λευθέρωσον.

τερον. μοιον. Θεοτοκίον.
Πάντας
μς οκτειρον γνή, Μτερ το Θεο καί παρθένε, προσπεφευγότας ν σο, καί σού τήν ντίληψιν πιζητοντας θερμς, σόν οκέτην προβάλλοντες, Γεράσιμον θεον,
πρέσβυν ν
ν πανάριστον, ο τας εχας τν δεινν, ρύσαι καί φθορς καί κινδύνων, καί πιτυχεν βασιλείας, σού Υο ξίωσον δεόμεθα.

ερέας: Δί’ εχν τν γίων Πατέρων μν, Κύριε ησο Χριστέ, λέησον καί σσον μς.


Χορός: μήν.
Τῷ ἐν Τριάδι Θεω
διὰ τοῦ Ὅσιου Γερασίμου,
Δόξα.

*Ἐὰν ψαληται ἡ παράκλησις καθ’ ἑβδομάδα εἰ βουλει λέγε τὸ Εὐαγγέλιον τῆς ἡμέρας.


ΠΗΓΗ :




https://www.youtube.com



https://www.youtube.com/watch?v=-YK_zxezgxQ&t=1837s



https://www.youtube.com/watch?v=ADlPUCxxChs&t=1015s

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου