Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Η θεματική εβδομάδα για τις έμφυλες ταυτότητες θα πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν είναι μόνο υποχρεωτική, αλλά και η μοναδική για τη σχολική χρονιά 2016 -17. Η διαφωνία μας φυσικά έγκειται στο ότι δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί, αλλά θα σταθούμε στην υποχρεωτικότητά της.
Στα παιδιά των μωαμεθανών για παράδειγμα, δεν μπορούν να τους επιβάλουν διδακτικά κάτι που είναι αντίθετο με τη θρησκεία τους, και στα παιδιά των Ορθοδόξων Χριστιανών που δεν θέλουν να συμμετάσχουν στη θεματική εβδομάδα για τις έμφυλες ταυτότητες, προβάλλεται με τόσο έντονο τρόπο η υποχρεωτικότητα της παρακολούθησής της. Αν τα παιδιά των μωαμεθανών αντιδρούσαν σε κάποιο διδακτικό θέμα, θα επέμεναν στην υποχρεωτικότητά του;
Οι θεματικές για τις έμφυλες ταυτότητες ενώ αφορμούνται με βάση τους ισχυρισμούς τους, από ενδεχόμενη βία προς τους ανθρώπους αυτούς που υποπίπτουν σε αυτό το καταδικαστέο αμάρτημα για την Εκκλησία μας, κατ’ ουσία προβάλλουν τη ‘’διαφορετικότητα’’ (όπως την καλούν) ως κάτι φυσιολογικό και όχι ως αμαρτωλό πάθος. Δεν προτάσσεται κανένα πρόσκομμα χριστιανικής ηθικής, για τους ευνόητους λόγους.
Ο όρος ‘’έμφυλη ταυτότητα’’ αποδίδεται κυρίως όχι για να επισημανθεί και να τονισθεί η ταυτότητα του φύλου, αλλά η έκφραση του φύλου, όπως την καλούν. Το βιολογικό φύλο έπρεπε να έχει και τη συνεπαγόμενη έκφραση του βιολογικού φύλου, η οποία δεν έπρεπε να είναι διαφορετική από αυτό που ονομάζουν κοινωνικό φύλο ή αυτό που οι καλούμενες θεωρίες κοινωνικοποίησης, αναφέρουν ως κοινωνική δόμηση του φύλου. Η κοινωνική δόμηση του φύλου, στη βιολογική δόμηση του φύλου εδράζεται και όχι σε ότι το αμαρτωλό πάθος προβάλλει.
Και έτσι ενώ ομιλούσαμε για την αυτονόητη ισότητα των φύλων, δηλαδή άνδρα και γυναίκας, τώρα παρεμβάλλεται αυτό που στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποκαλείται ισότητα των φύλων (gender mainstreaming). Kαι αυτό που καλείται ισότητα των φύλων, σαφέστατα παραπέμπει σ’ αυτό που θεωρούν ως κοινωνική δόμηση του φύλου, συμπεριλαμβάνοντας το ομοφυλοφικό πάθος ως έκφραση φύλου.
Ήδη στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχει σχετική διδακτική θεματολογία σε Πανεπιστημιακό μάλιστα επίπεδο. Επιμένουν ότι δεν πρέπει να υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές των φύλων. Κατ’ ουσία προβάλλεται ως ταυτότητα, το καλούμενο ‘’κοινωνικό φύλο’’ έναντι του βιολογικού φύλου και ως εκ τούτου θεωρούν ότι οι άνδρες και οι γυναίκες ταυτίζονται με το καλούμενο κοινωνικό φύλο.
Δεν θα ήταν αποκύημα φαντασίας να εκφράσουμε την άποψη, ότι και εξ αφορμής του ‘’ευρωπαϊκού συρφετού’’ που διακατέχει αρκετούς που θεωρούν Ευρωπαϊκή Ένωση υψίστη αυθεντία, δεν αποκλείεται να υπεισέλθει ως διδακτική θεματολογία το θέμα των έμφυλων ταυτοτήτων και στα Πανεπιστημιακά ιδρύματα της Ελλάδας.
Η Εκκλησία αντιμετωπίζει την ομοφυλοφιλία ως πάθος και συνεπώς αμάρτημα. Το ήθος που προβάλλει η Εκκλησία δεν θα αλλάξει γιατί στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ακολουθείται το χριστιανικό ήθος. Ξεκάθαρα η Εκκλησία μας αναφέρεται στην ομοφυλοφιλία ως αμάρτημα. Με σαφήνεια όμως διακρίνει τη στάση της απέναντι στον αμαρτωλό άνθρωπο που υποπίπτει σε τέτοιο αμαρτωλό πάθος, από την ίδια την αμαρτία της ομοφυλοφιλίας. Η Εκκλησία με αγάπη αντιμετωπίζει τον άνθρωπο αυτό, αλλά ταυτόχρονα καταδικάζει το αμαρτωλό πάθος της ομοφυλοφιλίας.
Εφόσον αυτή είναι διδασκαλία και αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας από την Εκκλησία μας, γιατί επιβάλλουν στα μέλη της, στη συγκεκριμένη περίπτωση τους Ορθόδοξους Χριστιανούς μαθητές, υποχρεωτικά να παρακολουθήσουν τέτοια θεματική; Αν τα παιδιά των μωαμεθανών αντιδρούσαν σε κάποιο διδακτικό θέμα, θα επέμεναν στην υποχρεωτικότητά του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου