ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΩ - ΥΨΩΝΩ ΤΕΙΧΟΣ! Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΕΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΟΠΩΣ ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΙ Ο ΦΑΡΙΣΑΪΣΜΟΣ, ΑΛΛΑ…
«Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος, ἡ Ζωὴ ἐκ τάφου ἀνέτειλας Χριστὲ ὁ Θεός»
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι από τους αγίους Πατέρες μας ενδιαφέρθηκαν ζωηρά για τον άνθρωπο ως πρόβλημα και επίσης για τα προβλήματά του καθώς ασχολήθηκαν και μόχθησαν για να γνωρίσουν τον άνθρωπο και να τον βοηθήσουν. Οι Έλληνες Πατέρες ειδικότερα δεν θεολόγησαν απλά και δεν κήρυξαν εκ του ασφαλούς περί του ανθρώπου αλλά κυρίως και πρωτίστως τον πόνεσαν, τον πλησίασαν, τον φρόντισαν δένοντας τα τραύματά του, και πάλι δεν έπαψαν να ενδιαφέρονται για τη γνώση και την καθοδήγηση του «βασιλείου πλάσματος», δηλ. του ανθρώπου.
Αφήνουμε για λίγο την Ελληνική ιστορία που έχει γοητεύσει εκατομμύρια ανθρώπων σε όλο τον κόσμο για να διδαχτούμε από την ιστορία του άλλου αρχαίου λαού της Αιγύπτου. Όταν ακούμε την λέξη Αίγυπτος έρχονται στο νου μας τα τεράστια μνημεία, οι πυραμίδες. Αλλά τι είναι οι πυραμίδες; Η πυραμίδα διδασκόμαστε ότι είναι τύμβος*, είναι τάφος, είναι ένας «πέτρινος τάφος» για βασιλιάδες ή καλύτερα ο τάφος του «βασιλείου πλάσματος» που ονομάζεται άνθρωπος.
Από την ιστορία πάλι της Πυραμίδας του Χέοπα, της μεγάλης πυραμίδας της Γκίζας που είναι η αρχαιότερη και η μεγαλύτερη από τις τρεις της Νεκρόπολης της Γκίζας (που είναι το αρχαιότερο από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, και το μόνο που σώζεται στις μέρες μας), μαθαίνουμε α) ότι για το χτίσιμο κάθε μεγάλης πυραμίδας χρειαζόταν βασικά σκληρή πέτρα (αν και οι πρώτοι τάφοι των Αιγυπτίων ήταν τύμβοι, δηλαδή «τούμπες - τεχνικοί λοφίσκοι» που φτιάχνονταν όταν κάλυπταν έναν απλόν τάφο με χαλίκια) και β) ότι στο συγκρότημα της πυραμίδας περιλαμβάνονταν και δύο ναοί νεκρικής λατρείας προς τιμήν του Χέοπος. Αιώνες μετά - πως διαβάζουμε - οι κάτοικοι της Κεντρικής Αμερικής έχτισαν και αυτοί πυραμίδες – ναούς…
Αγαπητοί και σεβαστοί, τι μας διδάσκουν όλα τα παραπάνω; Ποιός τώρα, ο λόγος και η θέση του ρηθέντος ΠΡΟΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ δια στόματος Ιησού Χριστού: «καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται»; (Λουκ. 19, 40). Ο Λουκάς κράζει ΠΡΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ, τους σκοπούς της κάθε μητροπόλεως που ζητούν με νομικά τερτίπια να επιτιμήσουν αντί να τιμήσουν τους μαθητές Του! Λέγει: «καὶ ἐδαφιοῦσί σε καὶ τὰ τέκνα σου ἐν σοί, καὶ οὐκ ἀφήσουσιν ἐν σοὶ λίθον ἐπὶ λίθῳ, ἀνθ᾿ ὧν οὐκ ἔγνως τὸν καιρὸν τῆς ἐπισκοπῆς σου». Και εξηγεί: «Και όταν αυτός πλησίαζε ήδη προς το μέρος του κατήφορου του Όρους των Ελαιών, άρχισαν όλο το πλήθος των μαθητών του χαίροντας να αινούν τον Θεό με φωνή μεγάλη για όλες όσες είδαν θαυματουργικές δυνάμεις (38) λέγοντας: «Ευλογημένος ο ερχόμενος, ο βασιλιάς, στο όνομα του Κυρίου, στον ουρανό ειρήνη και δόξα στους ύψιστους ουρανούς». (39). Και μερικοί Φαρισαίοι από το πλήθος είπαν προς αυτόν: «Δάσκαλε, επιτίμησε τους μαθητές σου». (40). Και αποκρίθηκε και είπε: «Σας λέγω, αν σωπάσουν αυτοί, οι λίθοι θα κράξουν». (41). Και μόλις πλησίασε, όταν είδε την πόλη, έκλαψε γι’ αυτήν (42) λέγοντας: «Αν γνώριζες κι εσύ αυτήν την ημέρα, αυτά που αφορούν την ειρήνη! Τώρα όμως κρύφτηκαν από τους οφθαλμούς σου (;). (43). Γιατί θα έρθουν ημέρες για σένα που θα σου παρεμβάλουν οι εχθροί σου χαρακώματα και θα σε περικυκλώσουν και θα σε πιέσουν από παντού (44) και θα σε κατεδαφίσουν καθώς και τα τέκνα σου μέσα σ’ εσένα και δεν θα αφήσουν μέσα σου λίθο πάνω σε λίθο επειδή δεν γνώρισες τον καιρό της επίσκεψής σου» (Λουκ. 19, 37-44).
Αλήθεια, ποια η σημασία του ρητού και η αξία του σήμερα μετά τη δήθεν «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» της Κρήτης για όλους τους επισκόπους μας που ενώ στέκονται μπροστά στον Ιερό τάφο, μπρος στο Ιερό Θυσιαστήριο, εμπρός στην Αγία Τράπεζα που συμβολίζει τον ζωοδόχο Τάφο του Κυρίου μέσα από τον οποίο πήγασε η αληθινή ζωή του κόσμου, διώκουν τους μαθητάς Του; Αλήθεια, ποια η σημασία του ρητού και για όλους τους επώνυμους που φωνάζουν ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ και λέγουν: «Δάσκαλε, επιτίμησε τους μαθητές σου» είτε λαϊκοί είναι αυτοί είτε θεολόγοι είτε ιερείς είτε αρχιερείς είτε πατριάρχες;
Αλήθεια, ποιοι είμαστε εμείς που δήθεν υψώνουμε τείχη μίσους και ποιοί είναι αυτοί οι μητροπολίτες που δήθεν χτίζουν τη Σωζόπολη - Νεκρόπολή τους, στοιβάζοντας τόνους χαλίκια (που το ηφαίστειο της θραυστικής Κρήτης εκτόξευσε προς πάσαν ελληνική Μητρόπολη), πάνω και μέσα στην πόλη τους την οποίαν μετατρέπουν σε «ταφικό μνημείο»;
Τελικά επίσκοπος που θα καθαιρέσει ιερέα που αγωνίζεται κατά του κρητικού φαινομένου (την ημέρα που θα βγάλει την άδικη απόφαση) δεν έχασε την ευκαιρία του; Και δεν κρύφτηκε από τους νοερούς οφθαλμούς του ο παραπάνω - κάτω λόγος: «Αν γνώριζες κι εσύ αυτήν την ημέρα, αυτά που αφορούν την ειρήνη! Τώρα όμως κρύφτηκαν από τους οφθαλμούς σου (;)» (Λουκ. 19, 42).
Αδελφοί μας, με λύπη και οργή που ακόμη δεν ανέβηκε στο πρόσωπό μας, γράφουμε τις γραμμές αυτές καθώς έχουμε διαρκώς στα αυτιά μας και στην καρδιά μας το λόγο αγάπης του π. Μαξίμου που είπε εκεί κάτω, στον Μεγάλο Άγιο Αντώνιο Θεσσαλονίκης την Κυριακή της Ορθοδοξίας! Τι είπε ο 82 ετών γέρων Ηγούμενος;
«Έστειλα πριν ένα μήνα -1η Φεβρουαρίου - τη συστημένη (μία) επιστολή στον επίσκοπό μου και του αναφέρω σχετικά με τη διακοπή του μνημοσύνου. Λέγω ότι δεν μπορώ να ανεχτώ κάποιον που αγαπώ - και πρέπει να αγαπάμε τον επίσκοπό μας - ακόμα περισσότερο εσένα που μας συνδέουν τόσα χρόνια, τα περισσότερα κοντά στον πάτερ Αυγουστίνο - να υβρίζει τον Θεό, να κοροϊδεύει τον Θεόν κατά την ιερότερη στιγμή της Θείας Λειτουργίας και να λέγει τον μεγαλύτερο βλάστημο και τον μεγαλύτερο αιρεσιάρχη όλων των αιώνων ως «ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς σῆς ἀληθείας». Δεν θα ήθελα να φτάσω σ’ αυτό το σημείο αλλά επειδή σε αγαπώ έμαθα να λέω την αλήθεια διότι όταν αγαπάμε κάποιον και τον κολακεύουμε δεν τον αγαπάμε. Όταν αγαπάμε κάποιον και του λέμε την αλήθεια, τον αγαπάμε! Η Αγία Γραφή λέγει: «ἔλεγχε σοφόν, καὶ ἀγαπήσει σε», «μὴ ἔλεγχε (μωρόν) κακούς, ἵνα μὴ μισήσωσί σε» και «ὁ δὲ μισῶν ἐλέγχους ἄφρων». Δεν νομίζω να θέλεις να βρίσκεσαι σ’ αυτήν την θέση. Εάν νομίζεις ότι σε αδικώ, κάνε εκείνο που θέλεις. Πάντως, και καταλήγω και λέω, λάβε την επιστολή μου αυτή ως τη φωνή της όνου του Βαλαάμ! (π. Μάξιμος Καραβάς, Ηγούμενος Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου).
Αδελφοί και Πατέρες μας εν Χριστώ, εν τέλει ποιοι υψώνουν τείχος για να μας προφυλάξουν από την παναίρεση του Οικουμενισμού και ποιος χτίζει τείχος και απομονώνει τη Μητρόπολή του από όλους όσους με θυσιαστική αγάπη προς τα Θεία Δόγματα βγαίνουν τροπικά και νόμιμα από τα τείχη της «δήθεν υπακοής προς τον επίσκοπο» για να πολεμήσουν με «ημίθεους», που ως τέτοιους θεωρούμε τα δαιμόνια συν τους ισχυρούς Φαρισαίους Οικουμενιστάς των ημερών μας, ιερείς, αρχιερείς και λαϊκούς θεολόγους που κατέχουν τα πρωτεία των πτυχίων και το αλάθητο της αγαπολογίας;
Αγαπητοί, έως πότε; Ο Ευαγγελιστής Λουκάς πάλι και πάλι μας θυμίζει (και «όποιος άκουσε, άκουσε» (γέρων Σάββας Αχιλλέως): «Πηγαίνετε στο απέναντι χωριό στο οποίο μπαίνοντας θα βρείτε ένα πουλάρι δεμένο, πάνω στο οποίο δεν κάθισε κανείς ποτέ μέχρι τώρα από τους ανθρώπους και αφού το λύσετε, φέρτε το. (31). Και αν κάποιος σας ρωτά: «Γιατί το λύνετε»; έτσι θα πείτε: «Ο Κύριος έχει ανάγκη αυτό»».
Επιτέλους δεν κατενοήσατε σεις οι επίσκοποί μας πως με τις κατάρες και τις απειλές αλλά και με τις διώξεις, κρατούνται δεμένοι οι στρατιώτες του Χριστού που είναι ικανοί να πολεμήσουν χάρη στη θεολογική τους εμπειρία τους εχθρούς του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος;
Όμως αγαπητοί, όσοι ακούτε από τους ολίγους καλούς επισκόπους μας, δεν αργεί η ημέρα που και πάλι θα ζήσουμε τη «θριαμβευτική είσοδο στην Ιερουσαλήμ»! Βέβαια ας μην ξεχνούμε ποτέ ότι ο Κύριός μας έπαθε «έξω από τα τείχη» της πόλεως, και όπως ο αγαπημένος μαθητής ιστορεί: «(17) Παράλαβαν λοιπόν τον Ιησού, και βαστάζοντας ο ίδιος τον Σταυρό, εξήλθε από την πόλη στον λεγόμενο “Κρανίου Τόπο”, που λέγεται εβραϊκά “Γολγοθά”, (18) όπου τον σταύρωσαν και μαζί του άλλους δύο, δώθε και κείθε, και στο μέσον τον Ιησού» (Ιωάν. 19,17).
Αδελφοί και Πατέρες μας, σεις οι επίσκοποι, μην εμπαίζετε και δέρνετε τους μικρούς Χρηστούς μας, του ακόλουθους του Ιησού; «Δεν νομίζω να θέλεις να βρίσκεσαι σ’ αυτήν την θέση», είπε ο γέρων ηγούμενος της Ι.Μ. Αγίας Παρασκευής, και συν αυτώ ο Λουκάς θα πει: «Και οι άντρες που τον κρατούσαν σφιχτά τον ενέπαιζαν δέρνοντάς τον (64) και αφού του περικάλυψαν το πρόσωπο, τον επερωτούσαν λέγοντας: «Προφήτευσε, ποιος είναι αυτός που σε χτύπησε» (65). Και άλλα πολλά βλαστημώντας έλεγαν σ’ αυτόν» (Λουκ. 22, 63-65)… Φοβηθείτε λοιπόν, ω επίσκοποι, τον Θεό που δια στόματος του Υιού του είπε: «Τότε θα αρχίσουν να λένε στα όρη: “Πέστε πάνω μας”, και στους λόφους: “Καλύψτε μας” (Λουκ. 23, 30)! Άραγε ποιοι;
Και καταλήγουμε και σας λέμε: Λάβετε την επιστολή μας αυτή ως τη φωνή της όνου του Βαλαάμ που θέλει πάνω από τον τάφο του Έλληνα Επισκόπου Του ταπεινό χώμα και όχι πυραμίδα, έναν απλό ομολογιακό τάφο με χαλίκια σαν αυτά που σκέπασαν το τίμιο σώμα του Πρώτου Μάρτυρα της Πίστεώς μας, της Ορθόδοξης και όχι την πυραμίδα του Αρχαίου Μίδα** που ήταν γνωστός για την ικανότητά του να μετατρέπει σε χρυσό - και όχι σε Χριστό οτιδήποτε άγγιζε.
Άγιοι αρχιερείς, το "Άγγιγμα του βασιλιά Μίδα" το γνωρίζεται όπως και το τέλος του, γι' αυτό ξυπνήστε και δείτε την ομοφιλική παγίδα που σας έστησε ο Σατανάς και τα όργανά του πριν να είναι αργά για την αφεντιά σας. Βάλτε λοιπόν στον νου σας ότι μακάριος είναι και αυτός που δέχεται την παρατήρηση κι ενός ακόμη μικρού παιδιού και ακούστε: - Όχι στο "άγγιγμα" του π. Θεόδωρου και των συν αυτώ γιατί ο μακρυγιαννικός λαός της Μακεδονίας έχει μεν φιλότιμο, έχει υπομονή, έχει δε και προσευχή αλλά αυτό που δεν έχει και το γνωρίζει, είναι το να "σωθεί" κάποιος από τα χέρια του Ζώντος Θεού!
- Όχι και να μας πείτε ότι οι πατέρες αυτοί που αγωνίζονται υπέρ της "Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής" Εκκλησίας, είναι ΑΝΑΞΙΟΙ! Αίσχος "άγριοι των Εκκλησιών κυβερνήτες", Αίσχος. - Όχι, τέλος, στις θεολογικές τετραγωνισμένες πέτρινες λογικές σας που υψώνουν τείχη και χτίζουν πυραμίδες ντροπής που διχάζουν και χωρίζουν τη μία ποίμνη του Χριστού, το μητρικό σώμα κάθε Μητρόπολή μας, τον πιστό λαό του Θεού «δώθε και κείθε»! και να μας συγχωράτε για το ξεθάρρεμα ημών. Αμήν. - Ναι, στους Μητροπολίτες που με υπομονή και αγάπη υπομένουν το όνειδος της διακοπής του ονόματός τους! Άξιοι! Άξιοι, δυο και τρεις φορές παραπάνω κι από τους αντιοικουμενιστές επισκόπους μας που δεν έχουν λόγο να τιμωρήσουν όσους πιθανόν διακόψουν και το δικό τους μνημόσυνο, λόγω της υπογραφής τους που παραμένει μέσα στο πυραμιδικό (11) ορόφων μνημειώδες και Νεκροφυλλικό έντυπο «ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟΝ».
Μετά τιμής
Το Δ.Σ
Πτολεμαΐδα, 8 Μαρτίου 2017
+ Οσίου Θεοφύλακτου Επισκόπου Νικομηδείας
Υ.Γ.
«και [πάλι] καταλήγω και λέω: Λάβε την επιστολή μου αυτή ως τη φωνή της όνου του Βαλαάμ» (Φωνή ενός γέροντα 82 ετών πού ‘χει ακριβώς τα χρόνια ενός άλλου Μαξίμου και Αγίου Ομολογητού της Εκκλησίας μας).
Άγιε Θεσσαλονίκης, άγιε Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης, τώρα που διώκετε τους ιερείς σας, ακούστε, αν μπορείτε, τι κρύφτηκε από τον οφθαλμό σας! - «Αν γνώριζες κι εσύ αυτήν την ημέρα, αυτά που αφορούν την ειρήνη! Τώρα όμως κρύφτηκαν από τους οφθαλμούς σου (;). (43). Διότι θα έρθουν ημέρες για σένα που θα σου παρεμβάλουν οι εχθροί σου χαρακώματα και θα σε περικυκλώσουν και θα σε πιέσουν από παντού (44) και θα σε κατεδαφίσουν καθώς και τα τέκνα σου μέσα σ’ εσένα και δεν θα αφήσουν μέσα σου λίθο πάνω σε λίθο επειδή δεν γνώρισες τον καιρό της επίσκεψής σου» (Λουκ. 19, 37-44).
[*]Ο τύμβος (ή τούμπα στη Μακεδονία) είναι «ταφικό μνημείο» και αποτελείται από τεχνητό λοφίσκο, συνήθως από χώμα, ο οποίος έχει υπερυψωθεί στο σημείο ενός ή και πολλών τάφων.
[**] Στην ελληνική μυθολογία, ο Μίδας ήταν βασιλιάς της Φρυγίας. [...] Ο Μίδας φημιζόταν για τη σοφία, την ευσέβεια και τα πλούτη του. Ήταν μεταξύ εκείνων που θέσπισαν τη λατρεία της θεάς Κυβέλης. Στα μέσα του 7ου αιώνα π.Χ. οι Κιμμέριοι εισέβαλαν στη Φρυγία και κατέλυσαν το βασίλειο του Μίδα, ο οποίος από τη λύπη του αυτοκτόνησε. Όταν οι Φρύγες εξεδίωξαν τους Κιμμέριους, έφτιαξαν τον τάφο του Μίδα ανάμεσα στον Πρυμνησό και το Μίδαιο. Πάνω στον τάφο υπάρχει μια επιγραφή σε γλώσσα συγγενή με την ελληνική όπου αναφέρεται το όνομα του Μίδα. Επίσης τον λάτρευαν ως γιό της θεάς Κυβέλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου