Μία πρύτανις του διαχριστιανικού συγκρητιστικού οικουμενισμού, η διάσημη παπική μοναχή Lucía Caram, η οποία είχε τιμηθεί το έτος 2006 με το βραβείο Memorial Alex Seglers, για τη δραστηριότητα της υπέρ του Οικουμενισμού, δημοσίως διακήρυξε βλάσφημα, κατά του αειπάρθενου της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Η παπική μοναχή Lucía Caram, γεννήθηκε στην Αργεντινή και ζεί στην Ισπανία. Δημιούργησε ομάδα διαθρησκειακού διαλόγου στην πόλη Manresa και ανέλαβε την εθύνη για την οργάνωση του καταλανικού κοινοβουλίου των θρησκείων το έτος 2006. Ζει σε ένα μοναστήρι Δομηνικανών μοναχών στη Βαρκελώνη και έχει έντονη οικουμενιστική δράση.
Είναι διάσημη, αν είναι δυνατό, και για τη δραστηριότητά της στη μαγειρική. Το πρόγραμμα της με μαγειρικές συνταγές που παρουσιάζει το κανάλι Gourment’s, ονομάζεται ‘’αδελφή Lucy’’. Αντί άλλου σχολιασμού θα προσθέσω αυτό που είπε κάποτε σε ομιλία του ο Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Γοντικάκης, για τη ζωή σε ένα Ορθόδοξο Μοναστήρι, ότι δηλαδή ‘’τα πάντα στο Μοναστήρι κινούνται γύρω από το εν ούτινος έστι χρεία’’. Δυστυχώς η εκκοσμίκευση μαστίζει τον Παπισμό μετά το σχίσμα και την αποκοπή των από την Εκκλησία.
Η παπική αυτή μοναχή Lucía Caram, βλασφήμησε σε εκπομπή το περασμένο Σαββατοκυρίακο στην Ισπανία, κατά του αειπάρθενου της Υπεραγίας Θεοτόκου, λέγοντας ότι η Παναγία δεν είναι Παρθένος, προσθέτοντας και άλλη βλασφημία για τη Παναγία μας που δεν θεωρώ σωστό να αναφέρω (The Guardian, Newser, RT). Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης λέγει ότι «ούτω, τον μη δι’ όλου του μυστηρίου την αληθή μόρφωσιν της ευσεβείας δεξάμενον, χριστιανόν ουκ είδεν ο λόγος». Και φυσικά δεν θα μπορούσε να παραλήψει παπική μοναχή Lucía Caram, τον γνωστό οικουμενιστικό καημό, ότι δήθεν ‘’έχουμε χάσει το αληθινό μήνυμα και έχουμε κολλήσει με τους κανόνες που έχουμε εφεύρει’’.
Η λύπη μας είναι τόσο μεγάλη που πιστεύω εις απάντηση αρκεί να παραθέσομε αυτό που ψάλλομε στην Ακολουθία της Εορτής της Συνάξεως της Θεοτόκου : «Τον αγεώργητον βότρυν βλαστήσασα, η μυστική άμπελος ως επί κλάδων, αγκάλαις εβάσταζε, και έλεγε. Συ ει καρπός μου, συ ει η ζωή μου αφ’ ου έγνων, ότι και ό ήμην ειμί, συ μου Θεός. Συ ει καρπός μου, συ ει η ζωή μου. Αφ’ ου έγνων, ότι και ό ήμην ειμί, συ μου Θεός∙ την γαρ σφραγίδα της Παρθενίας μου ορώσα ακατάλυτον, κηρύττω σε τον άτρεπτον Λόγον, σάρκα γενόμενον. Ουκ οίδα σποράν, οίδα σε λύτην της φθοράς∙ Αγνή γαρ ειμί, σου προελθόντος εξ εμού∙ ως γαρ εύρες, έλιπες μήτραν εμήν. Διατούτο συχορεύει πάσα η κτίσις βοώσα μοι∙ Χαίρε η Κεχαριτωμένη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου