«Έχω άριστες σχέσεις με τους περισσότερους Μητροπολίτες εδώ και πολλές δεκαετίες. Όλοι ξέρουν ότι είμαι αριστερός αντάρτης και επίσης πόσο χριστιανός ορθόδοξος είμαι»
(Ορθόδοξη Αλήθεια, 21/12/2016
Συνέντευξις Υφυπουργού Παιδείας Κώστα Ζουράρη)
Πριν ένα ακριβώς χρόνο το ελληνικόν Κοινοβούλιον εψήφισε με συντριπτικήν πλειοψηφίαν «το σύμφωνο συμβίωσης» που επισήμως πλέον εξισώνει την οικογένειαν με τις ομάδες των ανωμάλων που καταπατώντας τον θείον νόμον προσπαθούν να συζούν ως ζευγάρια. Όσοι βουλευτές εψήφισαν τον θεοστυγή αυτόν νόμον εθεσμοθέτησαν στην ταλαίπωρον πατρίδα μας που βυθίζεται στην φτώχειαν και την απελπισίαν νόμους Σοδόμων και Γομόρων. Όλοι, σχεδόν, οι αρχηγοί των ελληνικών πολιτικών κομμάτων συμπεριλαμβανομένου και του «μελλοντικού» πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, χωρίς τύψεις συνειδήσεως, αλλά με μεγάλην χαράν υπερψήφισαν τον σοδομικόν αυτόν νόμον που έχει ως κύριον σκοπόν την διάλυσιν της οικογενείας και της πατρίδος μας.
Ο πλέον ένθερμος οπαδός του θεοστυγούς αυτού νόμου - και γι’αυτόν τον λόγον τον εβράβευσεν ο άθεος και εθνομηδενιστής Τσίπρας-, ήτο ο «λόγιος» βουλευτής του Καμμένου Κώστας Ζουράρις.
Εν συνεχεία δημοσιεύομεν την ομιλίαν που εξεφώνησε την Τρίτην 22 Δεκεμβρίου 2015 στο ελληνικόν Κυνοβούλιον και την αφιερώνουμε σε όλους τους φίλους του Ζουράρι, μητροπολίτας, καθηγητάς θεολογίας και μοναχούς:
«Το 1947 περίπου, τον πατέρα μου, ο οποίος είναι ο ιδρυτής της σεξολογίας στην Ελλάδα –η Geschlechtskunde-, επιστημονικός συνεργάτης μέχρι το 1923-1925 στο Βερολίνο στο Ινστιτούτο Σεξουαλικών Ερευνών, τον παραπέμπει το έκτακτο διαρκές στρατοδικείο στη Θεσσαλονίκη και μέσα στο εισηγητικό των στρατοδικών υπάρχει το εξής, για να μαθαίνουμε: Επειδή ο Ζουράρις ο γιατρός είναι κομμουνιστής, χρησιμοποιεί ως πρόσχημα δήθεν επιστημονικές απόψεις για να αποποινικοποιήσει τη ‘φιλομοφυλία’ την ομοφυλοφιλία –και δια του έργου ‘Ο Αυνανισμός, το πάθος εις το φως της επιστήμης’ υπονομεύει ως κομμουνιστής το μαχητικόν φρόνημα του στρατεύματος. Δεν είναι υπέροχο;».
«Σαράντα χρόνια μετά, εγώ είμαι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Εσωτερικού. Μου τηλεφωνάει ο φίλος μου, ο μακαριστός πλέον Ανδρέας Βελισσαρόπουλος και μου λέει: Άκου να σου πω, κάναμε το ΑΚΟΕ, που είναι για την απελευθέρωση της ομοφυλόφιλης επιθυμίας Ελλάδος και σου ζητώ να μπεις κι εσύ για να φανεί ότι, τέλος πάντων, δεν είναι διεκδίκηση στενή κλπ.». Λέω εγώ βεβαίως : Ευχαρίστως. Ήμουν στο Παρίσι. Ήμουν, όμως, μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού, στην Κεντρική Επιτροπή.
Κατεβαίνω εγώ από το Παρίσι για μια συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής και βλέπω τον υπέροχο, τον κακομοίρη τον Κώστα τον Βεργόπουλο, μαζί με την μακαριστή μας Άννα Βρυχέα και τον Μάκη τον Καβουριάρη στα όρια εγκεφαλικού επεισοδίου και μου λένε ‘Κώστα σε παρακαλώ, μην έρθεις σήμερα στην Κεντρική Επιτροπή’. Λέω: ‘Γιατί να μην έρθω στην Κεντρική Επιτροπή;’. ‘Γιατί σε έκαναν αντιπρόεδρο του ΑΚΟΕ’ και εγώ λέω: ‘Ε, και;’.
Έρχομαι, λοιπόν, στην Κεντρική Επιτροπή και εάν δεν ήταν αυτή η κατάσταση που ήτανε, είχα υποστεί τη δεύτερη, μετά τη Β’Πανελλαδική, βαναυσότητα όταν πήγα να μιλήσω, με ένα υβρεολόγιο απερίγραπτο από τα μέλη τα προοδευτικά του ευρωκομμουνισμού. Βέβαια, μερικοί ήταν από την Τασκένδη, ήταν από το Βουκουρέστι, ήταν παλαιοί κομμουνιστές, οι οποίοι με βρίζανε περισσότερο. Και κάπου εκεί έληξε το πράγμα».
«Το τρίτο στοιχείο που θα σας πω είναι το εξής: το 1936, που ήταν η φρικτή νύχτα της Νυρεμβέργης, όπου εκατό χιλιάδες αποθηριωμένοι γερμανοναζίδες κλπ. μαζί με τις εικόνες του Μαρξ και τα βιβλία κλπ., ήταν ένας καθηγητάκος με γυαλάκια που του καίνε τα βιβλία και του πετάνε και τις φωτογραφίες και ουρλιάζουν. Κανένας δεν τον ξέρει φυσικά από τους εκατό χιλιάδες ναζίδες. Και ρωτάω εγώ τον πατέρα μου τριάντα χρόνια μετά και λέει ‘Καλά, βρε παιδί μου, είσαι καλά; Ο καθηγητής μου ήταν, ο Μάγκνους Χίρσφελντ, ο οποίος είχε τα τρία απόλυτα κακά για τους ναζίδες’. Ήταν κομμουνιστής ο Μάγκνους Χίρσφελντ, ο ιδρυτής του Ινστιτούτου Σεξουαλικών Ερευνών, ήταν Εβραίος και ήταν και ομοφυλόφιλος. Κομμουνιστής, Εβραίος και ομοφυλόφιλος: χειρότερα δεν γίνεται.
Λοιπόν, σας παρακαλώ πάρα πολύ να σταματήσει αυτή η βαρβαρότητα, να ψηφίζουμε όλοι μαζί το νομοθέτημα του υπουργού εδώ δια της κυβερνήσεως ή της κυβερνήσεως δια του υπουργού και να αφήσουμε οποιαδήποτε ελαττώματα, όπως και κάποια αριστερή σαχλαμάρα, η οποία εμφιλοχωρεί συνήθως. Κι εγώ το ξέρω, ως γεννέσιος – σε αυτό συμφωνώ με το ΚΚΕ. Εγώ γεννήθηκα ΕΑΜοβούλγαρος και κομμουνιστοσυμμορίτης και δεν αλλάζω. Κι επομένως, να ψηφίσουμε ως έχει κι έχουμε καιρό να το διορθώσουμε. Έλεος πια!».
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
«Το βιβλίο αυτό είναι του 1921. Το λέω στη μνήμη του πατέρα μου. είναι του πατέρα μου το πρώτο του, όπου ακριβώς έχει αυτά. Αυτή δε την ιστορία, ότι δήθεν δεν αλλάζει κλπ., τη λέει με μια υπέροχη ελληνική λέξη: Διαφορομορφία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου