Αναρτήθηκε από: FOTIOS TRAVLOPANOS
Π. Ε..., ευλογείτε!
Κατόπιν της συζητήσεώς μας την προηγούμενη εβδομάδα, σκέφτηκα τα λόγια σας και, με την άδειά σας, θα ήθελα να σας μεταφέρω και τις δικές μου σκέψεις.
Μου είπατε ότι η συμβουλή του Αγ. Ιωάννη του Χρυσοστόμου προς τους πιστούς είναι να βλέπουμε τους κατέχοντες ιεροσύνη αλλά να μην απασχολούμαστε με αυτά που κάνουν. Η δική σας συμβουλή συνοψίζεται στα εξής: Μην βλέπεις, μην διαβάζεις, μην πληροφορείσαι, αδιαφόρησε για αυτά που κάνουν αυτοί, δες κι εμένα, δεν γνωρίζω και δεν με απασχολεί, δεν με αφορά. Κάνε κι εσύ το ίδιο, μου είπατε.
Αν αναφέρεστε στην προσωπική τους βιοτή, φυσικά και θα συμφωνήσω μαζί σας. Η ιεροσύνη είναι κάτι που είναι υπεράνω των αδυναμιών και των παθών εκείνων που την υπηρετούν, είναι ένα από τα μυστήρια που τα δεχόμαστε όπως είναι. Ο τρόπος ζωής ή ο χαρακτήρας ενός ιερέα δεν ακυρώνει τα μυστήρια που αυτός επιτελεί.
Για θέματα Πίστεως, για θέματα που αφορούν την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας, για θέματα που αφορούν την ίδια την ουσία της πίστεώς μας είναι δυνατόν ένας πιστός να αδιαφορεί; Αν ένας ιερέας, για παράδειγμα, ανεβεί στον άμβωνα και μας πληροφορήσει μεταξύ άλλων, ότι ο Πάπας δεν είναι πια αιρετικός, αλλά Αγιότατος, τι πρέπει εμείς οι πιστοί να κάνουμε; Αν δεν δράσουμε, πολύ φοβάμαι, ότι μαζί με όλα τα άλλα που θα πρέπει να ξηλώσουμε από τις ακολουθίες μας, από το Πιστεύω και από αλλού, θα είναι πρώτα πρώτα το «Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν».
Αφού, καθότι δεν θα αναγνωρίζουμε, πια, στους Άγιους Πατέρες ότι διαφύλαξαν με τους αγώνες τους την ακεραιότητα της πίστεώς μας, τι αξία έχει να επιζητούμε τις ευχές τους;
Το πιο πιθανό, βέβαια, είναι να μην αλλάξει τίποτα στο τυπικό της Ορθοδοξίας. Όπως οι Ουνίτες.
Κάποιοι προσπαθούν με δόλιο τρόπο να αλλάξουν τα δόγματα της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, ήτοι την ουσία της, δηλαδή την Μία Πίστη που σώζει. Πόσες φορές δεν είπε ο Χριστός σε ανθρώπους που θεράπευσε “Η πίστη σου σε έσωσε”; Αυτήν την ορθή πίστη, που σώζει, ποιος- ποιοι την θεμελίωσαν και με τι τίμημα;
Τῶν ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ Μαρτύρων σου, ὡς πορφύραν καὶ βύσσον τὰ αἵματα, ἡ Ἐκκλησία σου στολισαμένη, δι’ αὐτῶν βοᾷ σοι· Χριστὲ ὁ Θεός, τῷ λαῷ σου τοὺς οἰκτιρμούς σου κατάπεμψον, εἰρήνην τῇ πολιτείᾳ σουδώρησαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.
Και τώρα με τι τίμημα κάποιοι μας οδηγούν προς την “Ενωση”; Πόσων μαρτύρων την μαρτυρία, τη θυσία, ή το αίμα καταφρονώντες; Πόσων και ποιων Αγίων Πατέρων τη Θεόπνευστη κρίση ακυρώνοντας;
Νιώθω αυτό που είπε ο Χριστός, ότι το καλό δέντρο το κρίνεις από τον καρπό του.
Νιώθω ότι ο Χριστός σέβεται την ελεύθερη βούληση και την κρίση του καθενός μας. Ακόμη και την σωτηρία μας ή μη την έχει αφήσει στην κρίση μας. «Όστις θέλει πίσω μου ελθείν.»
Ο Χριστός είπε «εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή». Όταν αδιαφορούμε για τα της πίστεως, όταν αδιαφορούμε για την αλήθεια, όταν αδιαφορούμε για αυτούς που ομολογούν την αλήθεια και διώκονται γι αυτό, δεν αδιαφορούμε για τον Χριστό; Γίνεται να εισαι Χριστιανός και να αδιαφορείς για τον Χριστό; Γίνεται να αδιαφορείς για το σώμα του Χριστού, την Εκκλησία του; Γίνεται να αδιαφορείς όταν συνέρχεται Σύνοδος για να αποφανθεί για την πίστη μας;
Σύμφωνα με τον Ρωμαιοκαθολικισμό ο θεματοφύλακας της αλήθειας είναι ο εκάστοτε Πάπας, ο “αλάθητος εκπρόσωπος του Χριστού στη γη”. Στην Ορθοδοξία θεματοφύλακες της πίστεως είμαστε όλοι μας, γι αυτό και πρέπει πάντα να αγρυπνούμε. “ου γαρ εισι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών”. Και με την παρακαταθήκη των Αγίων Πατέρων, με το Πιστεύω, τις Γραφές, την Αγία Παράδοση είμαστε σε θέση και να καταλάβουμε και να κρίνουμε.
Μπορώ εγώ να κρίνω; Μου είπατε ότι δεν μπορώ να κρίνω την κεφαλή/τις κεφαλές τις Εκκλησίας. Μου είπατε να αφήσω τον Κύριό μας και Κριτή να τους κρίνει, όταν έρθει η ώρα. Είπατε ότι δεν μπορούμε να κρίνουμε εμείς τα της Συνόδου.
Σκοπός του Χριστιανού δεν είναι να κρίνει. Σκοπός του Χριστιανού είναι να αγρυπνά για να διαφυλάξει «τον μαργαρίτη», την «αλήθεια, την οδό και την ζωή». Τα εργαλεία τα έχουμε, τα ανέφερα παραπάνω. Με βάση αυτά εξετάζουμε αν κάποιος ορθοτομεί ή κακοδοξεί. Και όταν κακοδοξεί τι κάνουμε;
Αδιαφορούμε; Αν αδιαφορήσουμε βλάπτουμε και τον ίδιο τον άνθρωπο που έχει πλανηθεί, γιατί δεν τον πληροφορούμε τα ορθά, και τον εαυτό μας, γιατί απαρνούμαστε το χρέος μας που είναι η ομολογία λόγω και έργω της αληθείας, αλλά και το ίδιο το σώμα της Εκκλησίας, γιατί δεν το προφυλάτουμε από την ασέβεια και την πλάνη.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, εκτός από το να σεβόμαστε και να μην κατακρίνουμε τους ιερείς, μας είπε επίσης να φεύγουμε μακριά από τους αιρετικούς ιερείς και αρχιερείς, καθώς και ότι «Όταν υβρίζονται οι νόμοι του Θεού και εμείς σιωπούμε και αδιαφορούμε, τότε μας περιμένει η Κόλαση».
Εύχομαι ο Θεός να σας φωτίζει και να σας δίνει δύναμη.
Μετά σεβασμού
Ελισάβετ Μαύρη
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Ἁγίου Νικοδήμου:
Ἑρμηνεία εἰς τὸ «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν»
«Ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κάμνει τὸν λόγον περὶ Ἐπισκόπων καὶ Ἀρχιερέων· ἀφοῦ δὲ πρότερον ἐπαίνεσεν αὐτοὺς μὲ τὸν λόγον, ὁποῦ εἶπεν ἀνωτέρω, ὅτι αὐτοὶ εἶναι πιστοὶ καὶ ἄξιοι νὰ ζηλεύωνται ἀπὸ ἐκείνους ὁποῦ τοὺς θεωροῦσι· «μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν... ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς, μιμεῖσθε τὴν πίστιν» (Ἑβρ. ιγ' 7)· ἀφοῦ λέγω, ἐπαίνεσεν αὐτοὺς πρότερον, διὰ τοῦτο τώρα λέγει ἐδῶ, ὅτι πείθεσθε εἰς τοὺς τοιούτους Ἐπισκόπους καὶ Ἀρχιερεῖς σας, ἀδελφοί μου Χριστιανοί.
Ἀλλ' ἤθελεν εἰπῇ τίνας· τί λοιπόν; Πρέπει νὰ πειθώμεθα εἰς κάθε ἡγούμενον καὶ ἀρχιερέα καὶ ἄρχοντα, κὰν εἶναι κακός; Ἐγὼ δέ σοι ἀποκρίνομαι· κατὰ τί λέγεις, Χριστιανέ, πὼς εἶναι ὁ ἀρχιερεὺς καὶ ἡγούμενός σου κακός; Εἰ μὲν καὶ εἶναι κατὰ τὴν πίστιν κακός, ἤγουν εἰ μὲν ἔχει αἱρετικὰ δόγματα καὶ βλάσφημα, φεῦγε ἀπὸ αὐτόν, κὰν καὶ εἶναι Ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανόν· εἰ δὲ καὶ εἶναι κατὰ τὴν ζωὴν καὶ πολιτείαν κακός, πείθου εἰς αὐτόν· λέγει γὰρ ὁ Κύριος περὶ τῶν τοιούτων “ὅτι ἐπὶ τῆς Μωσέως καθέδρας ἐκάθισαν οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι· πάντα οὖν ὅσα ἂν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γὰρ καὶ οὐ ποιοῦσι” (Μάτθ. κγ' 3)(*).
Περὶ δὲ τῶν αἱρετικῶν καὶ διεφθαρμένων κατὰ τὴν πίστιν Ἐπισκόπων καὶ Ἡγουμένων, εἶπεν ὁ Παῦλος ἀνωτέρω νὰ μὴ περιφερόμεθα ἀπὸ τὰς διδασκαλίας των· “διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις (τῆς πίστεως δηλ. καὶ τῶν ὀρθῶν δογμάτων) μὴ παραφέρεσθε” (Ἑβρ. ιγ' 9).
Διατί δὲ πρέπει νὰ πειθώμεθα μὲν εἰς τοὺς Ἀρχιερεῖς τοὺς κακοὺς κατὰ τὴν πολιτείαν, ὄχι δὲ εἰς τοὺς κακοὺς κατὰ τὴν πίστιν; ἐπειδὴ ἐκεῖνος μὲν ὁ Ἀρχιερεύς, ὁποῦ πολιτεύεται κακῶς, δὲν θέλει συμβουλεύσει ποτὲ καὶ τοὺς ἄλλους διὰ νὰ πολιτεύωνται κακῶς, διότι καὶ αὐτὸς ὁ ἴδιος πράττοντας τὰ κακὰ ἔργα, ἐντρέπεται· καὶ τοῦτο γίνεται φανερὸν ἀπὸ τοῦτο, ἤγουν διατὶ αὐτὸς κάθε μηχανὴν καὶ τρόπον μεταχειρίζεται νὰ κρύπτη ἀπό τους ἀνθρώπους τὰ κακὰ ἔργα ὁποῦ κάμνει, ὅθεν ἐκεῖνα ὁποῦ κρύπτει, πῶς ἠμπορεῖ νὰ τὰ διδάσκῃ εἰς τοὺς ἄλλους; Ἐκεῖνος δὲ ὁ Ἀρχιερεύς, ὁποῦ εἶναι κατὰ τὴν πίστιν κακός, αὐτὸς δὲν εἶναι δυνατὸν ἕως τέλους νὰ μὴ κηρύξῃ καὶ εἰς τὸν λαόν, ἐκεῖνο τὸ αἱρετικὸν φρόνημα, ὁποῦ ἔχει μέσα εἰς τὴν καρδίαν του».
(Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἑρμηνεία εἰς τὰς ΙΔ΄ Ἐπιστολὰς τοῦ ἀπ. Παύλου, Ἑρμηνεία εἰς τὴν πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολήν, κεφ. ιγ΄, σελ. 749-751).
________________________
(*) (Ὑποσ. ἁγ. Νικοδήμου:) Ὅθεν εἶπεν ὁ θεῖος Χρυσόστομος περὶ τοῦ Ἱερέως καὶ Ἀρχιερέως· «εἰ μὲν γὰρ δόγμα ἔχει διεστραμμένον, κὰν Ἄγγελος ᾖ, μὴ πείθου, εἰ δὲ ὀρθὰ διδάσκει, μὴ τῷ βίῳ πρόσεχε, ἄλλα τοῖς ρήμασι» (Λόγος Β' εἰς τὴν πρὸς Τιμόθεον Β'). Καὶ πάλιν λέγει· «Οὐκ οἶδας τί ἐστιν ὁ ἱερεύς; “Ἄγγελος Κυρίου ἐστί”. Μὴ γὰρ τὰ ἑαυτοῦ λέγει; Εἰ καταφρονεῖς αὐτοῦ, οὐκ αὐτοῦ καταφρονεῖς, ἀλλὰ τοῦ χειροτονήσαντος αὐτὸν Θεοῦ. Καὶ πόθεν δῆλον ὅτι ὁ Θεὸς ἐχειροτόνησεν αὐτόν, φησίν; Οὐκοῦν, εἰ μὴ ταύτην ἔχεις τὴν ὑπόληψιν, ἡ ἐλπίς σου κεκένωται. Εἰ γὰρ μηδὲν ἐνεργεῖ ὁ Θεὸς δι' αὐτοῦ, οὔτε λουτρὸν ἔχεις, οὔτε μυστηρίων μετέχεις, οὔτε εὐλογιῶν ἀπολαύεις· οὐκ ἄρα Χριστιανὸς εἶ.
Τί οὖν φησί· πάντας ὁ Θεὸς χειροτονεῖ, καὶ τοὺς ἀναξίους; Πάντας μὲν ὁ Θεὸς οὐ χειροτονεῖ, διὰ πάντων δὲ αὐτὸς ἐνεργεῖ, εἰ καὶ αὐτοὶ εἶεν ἀνάξιοι, διὰ τὸ σωθῆναι τὸν λαόν. Εἰ γὰρ δι' ὄνου, καὶ διὰ Βαλαάμ, διὰ μιαροῦ ἀνθρώπου, τοῦ λαοῦ ἕνεκεν ἐλάλησε, πολλῷ μᾶλλον διὰ τοῦ ἱερέως». Ὅρα καὶ τὴν ὑποσημείωσιν τοῦ «πάντα γὰρ ὑμῶν ἐστιν εἴτε Παῦλος εἴτε Ἀπολλὼς εἴτε Κηφᾶς» (Α' Κόρ. γ' 22).
πηγή: Πατερική Παράδοση
Αγ. Ι. Χρυσόστομος: Mηδέποτε ἐφ' ἑαυτοῖς μέγα φρονεῖν, κἂν ἁπάντων ὦμεν σοφώτεροι, μηδὲ ἀτιμάζειν τὰς παρ' ἑτέρων συμβουλίας, κἂν ἁπάντων ὦσιν εὐτελέστεροι. Ἂν λοιπὸν κάποιος σὲ συμβουλεύει κάτι ἀπὸ τὰ πρέποντα, ἔστω κι ἂν εἶναι δοῦλος, δέξου τὴν παραίνεση· Γιατὶ δὲν πρέπει νὰ προσέχουμε τὴν ποιότητα τῶν προσώπων ποὺ συμβουλεύουν, ἀλλὰ νὰ προσέχουμε παντοῦ τὴν ἴδια τὴν φύση τῆς συμβουλῆς. Ἂν μὲν γάρ τι τῶν δεόντων συμβουλεύσῃ τις, κἂν οἰκέτης ᾖ, δέξαι τὴν παραίνεσιν· ἂν δέ τι τῶν ὀλεθρίων, κἂν ἐν ἀξιώματι τυγχάνῃ μεγίστῳ, παράπεμψαι τὴν γνώμην· οὐ γὰρ τῇ ποιότητι τῶν προσώπων τῶν συμβουλευόντων, ἀλλ' αὐτῇ τῆς συμβουλῆς τῇ φύσει προσέχειν δεῖ πανταχοῦ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου