ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ «ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ», ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ ;

ΑΝΤΙ ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ
ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ Κ.Κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ 

Παναγιώτατε κ.κ. Βαρθολομαῖε,

Στὴν ὁμιλία Σας πρὶν ἀπὸ μερικὲς ἑβδομάδες στὴ γιορτὴ τοῦ Τιμίου Προ­δρόμου, χαρακτηρίσατε τὴ σύνταξη, ὑπογραφὴ καὶ διανομὴ τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ὡς «ἀπαράδεκτα πράγματα». Ἐπίσης ὑπο­σχεθήκατε, ὅτι οἱ«ὑπερορθόδοξοι» θὰ λάβουν τὴν ἀπάντησή τους ἀπὸ τὸ Οἰ­κουμενικὸ Πατριαρχεῖο· καὶ πράγματι, ἔχουμε ἀρχίσει ἤδη  νὰ τὴ λαμβάνουμε κατὰ τὰ ἀναμενόμενα ...

Ἐπειδὴ εἶναι ἀνθρώπινο νὰ κοιτᾶμε μονόπλευρα τὴν ἀλήθεια, ἐπιτρέψτε μου νὰ Σᾶς ὑπενθυμίσω καὶ ἐγὼ ὁ ταπεινὸς καὶ μερικὰ ἄλλα ἀπαράδεκτα, ἀπὸ ἄλλη ὀπτικὴ γωνία.

Ἡ «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», θεολογικὰ τεκμη­ριωμένη, μὲ παραπομπὲς στὰ κείμενα τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀποτελεῖ ἕνα μικρὸ θεο­λογικὸ ἐγχειρίδιο. Ὅμως, τὸ ἐγχειρίδιο μὲ τὸ ὁποῖο ἀπαντήσατε Σεῖς στὴν «Ὁμολογία Πίστεως», Παναγιώτατε, δὲν εἶναι θεολογικό· εἶναι σιδηροῦν καὶ ὀξυ­κόρυφο, ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα χρησιμοποιεῖ ἡ διπλωματία, ἡ φαναριωτικὴ καὶ ἡ θύραθεν. Εἶναι τὸ ἐγχειρίδιο (ξῖφος) τῶν ἀπειλῶν καὶ τῶν «ἐκτομῶν». Καὶ βέβαια, ὁ ἁπλὸς κόσμος δὲν κατάλαβε τί εἴδους ἀπάντηση θὰ ἔδινε τὸ Φανάρι, παρὰ μόνον οἱ ἐπαΐοντες καὶ οἱ μνήμονες τῆς «σιδηρᾶς» ἐκκλησιαστικῆς Σας πολιτικῆς. Οἱ πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον καὶ τοὺς ἑλλαδικοὺς Ἐπισκόπους Ἐπιστολές, ἡ Πατριαρχικὴ καὶ ἡ τοῦ Μητροπολίτου Περγάμου, ἀδυνατοῦν νὰ στοιχειοθετήσουν θεολογικὴ ἐπιχειρηματολογία κατὰ τῆς «Ὁμολογίας» (καὶ πῶς θὰ μποροῦσαν ἄλλωστε;), ἀλλ' ἐπικαλοῦνται τὸ ὑποτιθέμενο κῦρος τῶν «ἀλάθητων» Πανορθοδόξων Σας Δια­σκέψεων καὶ ἐπισείουν στοὺς ἐπισκόπους τὸν ἀνύπαρκτο φόβο σχισμάτων στὴν Ἑλλάδα (καὶ στὸν Μητροπολίτη ἅγιο Γόρτυνος, μετανοημένο πρώην «ἀτυχὲς θῦμα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως»,ὅπως θὰ λέγατε κι ὁ Ἴδιος). Αὐτὸ ἀποτελεῖ συκοφαντία, καὶ εἶναι, Παναγιώτατε, ἀπαράδεκτο.

Πῶς ἐπικαλεῖσθε, Παναγιώτατε, τὶς ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων ὑπὲρ τῆς συνέχισης τῶν οἰκουμενικῶν διαλόγων(ἀποφάσεις ποὺ ἐν πολλοῖς Ἐσεῖς ἐπιβάλατε στὶς ἄλλες Ἐκκλησίες, ὅπως λ.χ. στὴ Θεσσαλονίκη τὸ 1998), ἐνῷ ὅλη ἡ μέχρι τώρα (δηλ. μέχρι τοῦ κ. Ἐλπιδοφόρου Λαμπρινιάδη) ὀρθόδοξη ἐκκλη­σιολογία, τὴ συμμετοχὴ τῶν λαϊκῶν στὰ τῆς Πίστεως, τὴν ἐντοπίζει κυρίως στὸ δικαίωμα τῶν λαϊκῶν νὰ κρίνουν ἐκ τῶν ὑστέρων τὶς ἀποφάσεις τῶν Συνόδων; Ἀλλὰ πῶς θὰ τὶς κρίνουν, ἂν Ἐσεῖς καταπνίγετε τέτοιες ἐκφράσεις τῆς δογματικῆς συνειδήσεως τῆς Ἐκκλησίας;  Προφανῶς, καθότι σπουδάσατε τὸ Κανονικὸ Δίκαιο παρὰ τοῖς Λατίνοις, γι' αὐτὸ Σᾶς ξεφεύγουν τέτοιες ἐκκλησι­ολογικὲς λεπτομέρειες! Ἀλλ' αὐτὸ  εἶναι ἀπαράδεκτο, Παναγιώτατε!

Ἐπικαλεῖσθε, Παναγιώτατε, τὸ κῦρος τῶν Πανορθοδόξων Συναντήσεων ὑπὲρ τῆς συνέχισης τῶν διαλόγων, κατὰ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Ἀρχιγραμματέας Σας κ. Ἐλπιδοφόρος, ἀμφισβητεῖ γραπτὰ («Ἐπίσκεψις» 698 [31-3-2009]) τὸ κῦρος ἀκόμη καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ ἐπικαλεῖται μιὰν ἀνύπαρκτη αὐθεντία κάποιου «Πρώτου» στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, χαρακτηρίζοντας ὅσους προτάσσουν τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους αἱρετικούς! Εὖγε τοῦ εὑρήματος! Ἀλλὰ πῶς δὲν ἐπιληφθήκατε, Παναγιώτατε, κατὰ τὴν πολλὴ Σας ἐκκλησιολογικὴ εὐ­αισθησία, κι αὐτῆς τῆς αἱρετικῆς καινοτομίας τοῦ Ἀρχιγραμματέως Σας; Μήπως συμφωνεῖτε μὲ τὸ «Πρωτεῖον»;  Ἢ τηρεῖτε δυὸ μέτρα καὶ δυὸ σταθμά; Αὐτὸ ἀποτελεῖ διγλωσσία, Παναγιώτατε, ἡ ὁποία ἐπωφελεῖται ἀπὸ τὴν ἀπόσταση μεταξὺ τῆς ἐγγὺς Ἀνατολῆς καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ, ἐκεῖ ὅπου χαλκεύετε, μακριὰ ἀπὸ τοὺς ἀνυποψίαστους πιστούς, τὴν ψευδ-ένωση μὲ τοὺς αἱρετικούς, Σεῖς καὶ ὁ Μητροπολίτης Περγάμου καὶ ὁ Ἀρχιγραμματέας Σας καὶ κάποιοι ἄλλοι «μεταλλαγμένοι» Ὀρθόδοξοι. Ἀλλ΄ ἡ διγλωσσία, ἀποτελεῖ πρᾶγμα ἀπαράδεκτο γιὰ τὸν Προκαθήμενο τοῦΟἰκουμενικοῦ Θρόνου.

Συκοφαντικά, διαδίδουν, Παναγιώτατε, τὰ προσκείμενα σὲ Σᾶς Μέσα (κοινῶς «φερέφωνα»), ὅτι ἡ «Ὁμολογία» χαρακτηρίζει σὰν «ἐκτὸς Ἐκκλησίας» ὅσους δὲν τὴν ὑπογράφουν, πρᾶγμα παντελῶς ψευδές. Ἐπίσης, ἀποκρύπτουν τὸ ὅτι ἡ συνέχιση τῶν διαλόγων μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, ἐφ' ὅσον ἀποδεδειγμένα δὲν ὑπάρχει καμμία πρόοδος ἐδῶ καὶ ἕναν ... αἰῶνα, (ναί, ἕναν ὁλόκληρο αἰῶνα), δηλ. δὲν ὑπάρχει μεταστροφὴ καὶ ἔνταξη μὴ Ὀρθοδόξων στὴν Ἐκκλησία, ἡ συνέχιση λέγω τοῦ διαλόγου ἀποτελεῖ παράβαση ἀποστολικῆς ἐντολῆς («αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» (Τίτον 3, 10))·ἀποκρύπτουν ἐπίσης, ὅτι δὲν ἀποτελεῖ γιὰ τὴν «Ὁμολογία» πρόβλημα τόσο ἡ συνέχιση τῶν διαλόγων καθ' ἑαυτή, ἀλλ' οἱ συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικούς-παρὰ τοὺς ἱ. Κανόνες , ἡ ὑπογραφὴ θεολογικῶν συμφωνιῶν ἀπαράδεκτων ἀπὸ ὀρθοδόξου πλευρᾶς (βλ. Porto Allegre, Ραβέννα) καὶ ἡ ἄμβλυνση τοῦ ὀρθοδόξου αἰσθητηρίου ἔναντι τοῦ πνευματικοῦ κινδύνου τῶν αἱρέσεων. Αὐτὲς τὶς παραμέτρους, τόσο ἐμφανεῖς στὴν «Ὁμολογία», τὰ φερέφωνά Σας τὶς ἀποσιώπησαν, ἐφαρμόζοντας τὸ ἰησουϊτικὸ ἀξίωμα περὶ προβολῆς τῆς μισῆς ἀλήθειας. Κι ἂν Σεῖς δὲν ἐνοχλεῖσθε ἀπὸ τὶς ἰησουϊτικὲς ἀρχές, ἐπειδὴ σπουδάσατε τὴ «θεολογία» στὴν Ἑσπερία, ἐμεῖς ὀρθόδοξα, Παναγιώτατε, τὶς βρίσκουμε ἀπαράδεκτες. 

Ὅμως, Παναγιώτατε, ὑπάρχουν καὶ ἀρκετὰ ἀκόμη «ἀπαράδεκτα» στὶς ὑποθέσεις Σας. Εἶναι ἀπαράδεκτο, τὸ ὅτι ἀντίθετα μὲ τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ μὲ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, ἔχετε καταργήσει Σεῖς κι οἱ ὁμόφρονές Σας τὸ θεολογικὸ - δογματικὸ κήρυγμα, ὥστε νὰ κρατᾶτε τὸ λαὸ σὲ ἄγνοια γιὰ τὴν προστασία καὶ μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας ἔναντι τῶν αἱρέσεων, καὶ ἔτσι «ἐκωλύσατε καὶ κωλύετε τοὺς βουλομένους εἰσελθεῖν» στὴ γνώση τῆς Ἀληθείας (πρβλ. Λουκ. 11, 52). Εἶναι ἀπαράδεκτο, τὸ ὅτι  χαρακτηρίσατε ἀμεταμέλητα πρὶν μιὰ δεκαετία τοὺς «ἀντι-λατίνους» Ἁγίους Πατέρες ὡς «ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως» («Ἐπίσκεψις» 563 [30-11-1998] ) καὶ ἀπαντήσατε μετὰ ταῦτα ἱταμῶς στοὺς Ἁγιορεῖτες, ὅτι ἔπρεπε νὰ κατανοήσουν τὸ κείμενο σὲ δεύτερο καὶ τρίτο ἐπίπεδο βάθους, καὶ ὅτι τοῦτο ἀναφερόταν στοὺς «πατέρες» τῶν Φραγκο­λατίνων. Κατὰ ἀτυχῆ συγκυρία, Παναγιώτατε, ὀφειλόμενη στὸν ἀρχέκακον ὄφιν, δὲν ὑπήρξατε ἀρκετὰ σαφὴς καὶ πρὸς τοὺς Λατίνους, ὥστε νὰ κατανοήσουν τοιουτοτρόπως καὶ ἐκεῖνοι τό ... σαφὲς ὑπονοούμενό Σας, ἀλλιῶς θὰ Σᾶς εἶχαν κλείσει τὶς πόρτες διὰ παντὸς (ὅ γένοιτο!). Ἀλλὰ οὔτε καὶ Σεῖς κατανοεῖτε τώρα τὴν «Ὁμολογία» σὲ δεύτερο καὶ τρίτο ἐπίπεδο, ἀλλά ... ἐπιφανειακῶς καὶ μάλα ταχέως. Ἐσεῖς, ὁ ὁποῖος ὡς Ποιμὴν πρέπει νὰ διδάσκετε τοὺς πάντες μὲ ἁπλότητα καὶ σαφήνεια (Β΄ Κορ. 1, 18.19), διδάσκετε «βαθέως» καὶ ὑβρίζετε ὅσους δίκαια σκανδαλίστηκαν ἀπὸ τὴν βλαστημία Σας κατὰ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἐνῷ οἱ «ὑπερ-ορθόδοξοι» πρέπει νὰ «τρέμουμε» τοὺς ἀπὸ τοῦ Φαναρίου κεραυνούς Σας, ἐπειδὴ εἴχαμε τό ... «θράσος» νὰ διακηρύξουμε τὴν πίστη μας στὴν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν ἀνησυχία μας γιὰ τοὺς κινδύνους τοῦ συσχηματισμοῦ μὲ τὶς αἱρέσεις καὶ τὸν παναιρετικὸ οἰκουμενισμό, χωρὶς μάλιστα νὰ ἀναφέρουμε οὔτε κἂν ὀνομαστικῶς πρόσωπα οἰκουμενιστῶν. Ἀπαράδεκτο, Παναγιώτατε, ἐκτὸς ἂν Ἐσεῖς δὲν εἶστε πλέον Ὀρθόδοξος!    

Πρόσφατα, ὅταν ὁ Πάπας τῆς Ρώμης, «ἐπεκτεινόμενος» πρὸς Ἀνατολάς, ἀπάλειψε τὸν προσδιοριστικὸ ὅρο  «τῆς Δύσεως» ἀπὸ τοὺς παχεῖς τίτλους του («Πατριάρχης τῆς Δύσεως»), σιωπήσατε! Παρομοίως ἐπράξατε καὶ ὅταν ὁ αἱρεσιάρχης διέγνωσε καὶ κατέγνωσε «ἐκκλησιαστικὸ ἔλλειμμα» στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία! Καὶ συνεχίζετε νὰ σέρνετε πιεστικῶς τὴν Ὀρθοδοξία, «παρθένον ἁγνὴν» (Β΄Κορ. 11,2 ), στῶν οἰκουμενιστικῶν «μολυσμῶν τὸ ἐπισυρόμενον μιαντήριον», ἀσκώντας πίεση καὶ στὶς Ἀδελφὲς Ἐκκλησίες, σὰν νὰ χρειαζόταν ἡ «σώφρων» Ὀρθοδοξία τὴν «πόρνη» ἑτεροδοξία, τοὺς στυφοὺς καρποὺς τῆς ὁποίας ἡ ἀνθρωπότητα καθημερινῶς μὲ λύπη τρυγᾷ. Γιὰ τὸ διάδοχο τοῦ θαρραλέου Μεγάλου Φωτίου, γιὰ Ἐσᾶς, εἶναι ἀπαράδεκτο, Παναγιώτατε!

Τονίσατε στὴν ὁμιλία Σας στὴν Ἐλασσόνα πρὸ ὀλίγου καιροῦ, ὅτι καλλιεργεῖτε τὴν εἰρήνη καὶ ἀγάπη, ὥστε μὲ αὐτὴ νὰ προσεγγίσουμε τοὺς ἑτεροδόξους. «Παραδόξως», Παναγιώτατε, ἔχουν μιὰ διαφορετικὴ γεύση τῆς πατρικῆς Σας ἀγάπης τὰ καημένα τὰ γεροντάκια ἐκεῖνα τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, τὰ ὁποῖα μέσα στὰ κλάματά τους ἡ Ἐξαρχία Σας τὰ ἐξαπέστειλεκλωτσηδὸν «κενά», ἀποδιώχνοντάς τα ἄοικα ἀπὸ τὴ Σκήτη τοῦ Προφήτη Ἠλία στὸ Ἅγιον Ὄρος πρὶν δεκαέξι περίπου χρόνια, ἐπειδὴ διέπραξαν τὸ «ἔγκλημα» νὰ μὴ μνημονεύουν τὴν Μεγαλειότητά Σας, ἐπειδὴ Ἐσεῖς ἁμαρτάνετε κατὰ τῶν ἱερῶν Κανόνων, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ ἐκαταστήσετε στὴ Σκήτη «φίλιον καθεστώς»!  Τὴν ἄνευ ὁρίων πατρικὴ σας ἀγάπη, πρόσφατα, γεύτηκαν καὶ οἱ Ἐσφιγμενῖτες, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἄλλοι κατὰ καιρούς. Εἶναι, ἄρα γε, τόσο «κακοὶ» αὐτοὶ σὲ σύγκριση μὲ τοὺς ἑτεροδόξους καὶ ἑτεροθρήσκους φίλους Σας ἢ μήπως δὲν ἔχετε ὑποχρέωση, ὡς Χριστιανὸς Ποιμήν,  νὰ εἶστε ἀνεξίκακος πρὸς πάντες (Φιλιπ. 4,5) καὶ πρὸς τὰ ὡς ἄνω «φονταμενταλιστικὰ» «ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως», ἐφ' ὅσον μάλιστα Ἐσεῖς φταῖτε μὲ τὰ σκανδαλώδη Σας «ἀνοίγματα»; Ἀπαράδεκτο, Παναγιώτατε !

Πότε, Παναγιώτατε, ἀσχοληθήκατε μὲ τὰ φλέγοντα προβλήματα τὰ ὁποῖα καταστρέφουν τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ καὶ τὴ λοιπὴ νεολαία καὶ τὴν ἀνθρωπότητα παγκοσμίως; Πότε κάματε ἔμπονο ἐκκλησιαστικὸ παγκόσμιο μήνυμα πρὸς μετάνοια, καὶ κατὰ τῆς ἐξαπλώσεως τοῦ σατανισμοῦ/ἀποκρυφισμοῦ (π.χ. τοῦ Harry Potter), τῆς φιλοπλουτίας, τῆς διαλύσεως τῆς οἰκογενείας, τῆς πορνείας, τῶν ἐκτρώσεων, τῆς εὐθανασίας, τῆς παιδεραστίας, τῆς ρυπαρογραφίας, ἀξιοποιώντας τὴν αἴγλη του Πατριαρχικοῦ Σας Θρόνου, μὲ σκοπὸ νὰ φθάσῃ σὲ περισσότερους τὸ μήνυμα τῆς Ἀληθείας τῆς Ἐκκλησίας; Πότε προσκαλέσατε τοὺς πάντες στὴν Ὀρθοδοξία, καθὼς ὁ πάπας προσκαλεῖ στὸν Παπισμό;  Ἀλλὰ σιωπήσατε, φοβούμενος μήπως χαλάσει τὸ διεθνὲς image Σας, σὰν προοδευτικοῦ ἡγέτη, «πράσινου οἰκολόγου», καὶ κήρυκος τῆς ὑψηλῆς οὐμανιστικῆς σοφίας Σας (καὶ ὄχι τῆς εὐαγγελικῆς σοφίας) ἕως ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὰ ἕδρανα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου. Πότε ὑψώσατε φωνὴ διαμαρτυρίας γιὰ τοὺς ἄδικους βομβαρδισμοὺς ἀμάχων στὴν Ὀρθόδοξη Σερβία ἀπὸ τοὺς δυτικοὺς Συμμάχους ἢ γιὰ ἄλλες ἀδικίες παγκοσμίως; Ἀλλὰ θὰ καταστρέφατε ἔτσι τὴν ἐπίγεια ἐλπίδα τοῦ Πατριαρχείου Σας, «τοῦ πεποιθότος ἐπ' ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145, 3). Εἶναι πράγματι λυπηρὸ κατάντημα, γιὰ ἕνα Θρόνο ποὺ τὸν ἐλάμπρυνε μὲ δόξα αἰώνων ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἐκδιώχθηκε καὶ ἀπέθανε ἐξόριστος γιὰ τὸ δίκαιο μιᾶς χήρας. Ναί, μιᾶς ἁπλῆς χήρας!Ἀπαράδεκτο γιὰ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, Παναγιώτατε !

Σᾶς εἴδαμε πολλὲς φορές, νὰ συμπροσεύχεσθε καὶ συνευωχεῖσθε μὲ ἑτεροδόξους! Σᾶς εἴδαμε σὲ φωτογραφίες μὲ τὸν Μητροπολίτη Περγάμου νὰ παρακολουθεῖτε ἀδιαμαρτύρητα τὴ δαιμονικὴ τελετὴ «εὐλογίας» ποὺ τελοῦσε ἕνας σαμᾶνος μάγος ἐπὶ τοῦ Ἀμαζονίου, πάνω στὸ πλοῖο! Σᾶς εἴδαμε νὰ προσεύχεστε ὄρθιος μαζὶ μὲ ἐκπροσώπους ὅλων τῶν θρησκειῶν πάνω στὸ πλοῖο στὴν Ἀνταρκτική, μπροστὰ στὸ ὁμοίωμα τῆς ὑφηλίου! Σᾶς εἴδαμε νὰ δωρίζετε Κοράνι σὲ μουφτῆ καὶ νὰ ἀγκαλιάζετε Βουδιστές! Νὰ συμπροσεύχεστε στὴν Ἀσσίζη, παρὰ τὸν πόδα τοῦ Πάπα μαζὶ μὲ ὅλων τῶν θρησκειῶν τοὺς ἐκπροσώπους! Τί κρῖμα, Παναγιώτατε! Ἐτοῦτοι οἱ ἄνθρωποι ἴσως εἶχαν μόνο μιὰ εὐκαιρία στὴ ζωή τους νὰ ἀκούσουν λόγο ἀληθείας καὶ προτροπῆς πρὸς ἐπίγνωση Χριστοῦ ἀπὸ ἕνα Ὀρθόδοξο Ἱεράρχη, ἀλλὰ τέτοιον, ποὺ νὰ ἔχει ζῆλο σωτηρίας τοῦ πλησίον, ὅπως οἱ παλαιοὶ ἅγιοι Παγκράτιοι καὶ Χρυσόστομοι καὶ Φώτιοι κ.ἄ. Ἀλλὰ Σεῖς, τοὺς αἰχμάλωτους τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν τοῦ σκότους, τοὺς ἀφήνετε νὰ πλανῶνται μακρὰν τοῦ Θεοῦ, θωπεύοντας τὴν ἰδέα τους, ὅτι πορεύονται καλῶς. Ἔχετε ἤδη τεράστια εὐθύνη γιὰ τὴν ψυχική τους ἀπώλεια, ἐνῷ ἔπρεπε ὡς Πρόεδρος τῶν Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων, νὰ εἶστε «πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη» (Ματθ. 5, 14) Ἄκρως λυπηρὸ καὶ ἐπιεικῶς ἀπαράδεκτο, Παναγιώτατε! 

Δίνετε σὲ ὅλους τὸ παράδειγμα σχετικοποίησης καὶ πρακτικῆς ἀκύρωσης τοῦ πνεύματος καὶ τοῦ γράμματος τῶν ἱερῶν Κανόνων, κυρίως σὲ συμπροσευχὲς μὲ αἱρετικούς, ἀλλὰ χρησιμοποιεῖτε τοὺς ἱεροὺς Κανόνες ἀπαρέγκλιτα, μόνον ὅπου θίγεται τὸ δικαιοδοσιακὸ «συμφέρον» τοῦ Θρόνου Σας· βαδίζετε μὲ γοργὰ θεολογικὰ βήματα καὶ μὲ ὑπογραφὲς πρὸς τὴν ἀποδοχὴ τῶν παπικῶν μὲν ἀξιώσεων «ἀπὸ τὴ Ραβέννα ὡς τὴν Ἐλούντα» (καὶ ὡς τὶς ἀθεολόγητες δηλώσεις τοῦ κ. Ἐλπιδοφόρου ὑπὲρ τοῦ Πρωτείου) καὶ τῶν προτεσταντικῶν πλανῶν ἀπὸ τὴ «Λίμα ὡς τὸ Porto Allegre», ἀλλὰ ταυτόχρονα διαμαρτύρεσθε (ἄκουσον! ἄκουσον!) ἐπειδὴ δὲν ἐμπιστευόμαστε τὴν «Ὀρθοδοξία» Σας !!! Ὡραία λογικὴ (ἐκτὸς ἂν ἀπευθύνεσθε σὲ Μασόνους) !!! Ὁμιλεῖτε ἐντελῶς ἀντίθετα γιὰ τοὺς στόχους Σας στοὺς Ὀρθοδόξους τῆς Ἑλλάδος καὶ  στοὺς ἑτεροδόξους τῆς ἀλλοδαπῆς, χρησιμοποιώντας καὶ τοὺς ἀναλόγους «λογογράφους» - παραδοσια­κοὺς γιὰ τὸ ἐσωτερικό, οἰκουμενιστὲς γιὰ τὸ ἐξωτερικὸ (πολὺ ἔξυπνο ... )! Εὐτυχῶς, εἴχαμε τὴν ... εὐτυχία νὰ δοῦμε videos τῆς οἰκουμενιστικῆς δραστη­ριότητάς Σας στὸ ἐξωτερικὸ γιὰ νὰ καταλάβουμε, ὅτι «δουλεύετε» ἐμᾶς, τοὺς μέσα, καὶ ὄχι τοὺς ἔξω! Οἱ ρομαντικοὶ νοσταλγοὶ τῆς Πόλεως καὶ ὅσοι μέθυσαν ἐπειδὴ ἤπιαν ὑπερβολικὴ ποσότητα τῶν νερῶν τοῦ Βοσπόρου (προσοχή, Πάτερ μου· τοῦ Βοσπόρου τὰ νερὰ δὲν εἶναι πλέον ἁγιονέρια ...)  καλλιεργοῦν στὸν κόσμο τὴν ἰδέα, ὅτι δῆθεν Σεῖς «ἀναγκάζεσθε» νὰ κρατᾶτε τὶς ἰσορροπίες πρὸς τὶς ἐξωτερικὲς ἄνωθεν παγκο­σμιοποιητικὲς καὶ οἰκουμενιστικὲς πιέσεις. Ἀλλά, ἂν ἦταν ἔτσι, Παναγιώτατε, δὲ θὰ διώκατε μὲ προσωπική Σας μέριμνα ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια τοὺς ἀνὰ τὴν οἰκουμένη Ὀρθοδόξους, ἐπειδὴ μιλᾶνε κατὰ τοῦ (δῆθεν) «ἔξωθεν ἐπιβαλλόμενου» οἰκουμενισμοῦ Σας, διωκόμενους μέσῳ ἑνὸς δικτύου Σας ποὺ παρακολουθεῖ  ἀπὸ τὸ Ταχυδρομεῖο τοῦ Ἁγίου Ὄρους μέχρι τοὺς λόφους τοῦ Βόλου καὶ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Κύπρου, ἀλλὰ θὰ τοὺς ἐνθαρρύνατε γιὰ νὰ κάνουν ἐμφανῶς ὅ,τι δὲν μπορεῖτε (δῆθεν), πρός ... λύπην Σας, νὰ κάνετε Ἐσεῖς, νὰ διαδώσουν τὴν Ὀρθοδοξία ἀκαινοτόμητη! Ἀπαράδεκτα ὅλα αὐτά, Παναγιώτατε!

Δὲν εἶναι, λίγα, ἔτσι δὲν εἶναι; Ὅμως τὸ χειρότερο εἶναι, ὅτι δὲν ἔχουμε κάποιο σημάδι ἀλλαγῆς, κάποιο σημάδι μετανοίας, ἀλλὰτὸ Φανάρι πορεύεται ἔρημο τῆς θείας βοηθείας τὴν ὁδὸ τῆς διπλωματίας, λησμονώντας, ὅτι ἡ διπλωματία, ὡς πονηρία, ἀποτελεῖ κατάρα γιὰ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ἀνθρώπους, μᾶς εἶναι δὲ καὶ ἄχρηστη, ἀφοῦ «οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου φρονιμώτεροι ὑπὲρ τοὺς υἱοὺς τοῦ φωτὸς εἰς τὴν γενεὰν τὴν ἑαυτῶν εἰσιν» (Λουκ. 16, 8). Ἐὰν ὀρθοτομοῦσε ἡ Κωνσταντινούπολη τὸ λόγο τῆς ἀληθείας, ὄχι σὲ ἀδάπανες προσωπικὲς συζητήσεις μὲ ἀφελεῖς αὐτόκλητους «πραιτωριανοὺς» ποὺ ὀνειρεύονται φανατικὰ «κοράκια», ἀλλὰ διδά­σκουσα εὐαγγελικῶς καὶ ὁμολογιακῶς «ἐπὶ τῶν δωμάτων», ὅπως ἔκανε παλιά, καὶ ἔναντι κάθε κόστους, στηριζόμενη μόνο στὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τότε ποιός ἀπὸ μᾶς δὲ θὰ ἦταν πρόθυμος καὶ νὰ πεθάνῃ ὑπὲρ τοῦ  Πατριαρχείου;  Ταυτίζετε ἐπίτηδες, πρὸς λαϊκὴ κατανάλωση, τοὺς ἐχθροὺς τῆς οἰκουμενιστικῆς καὶ «σιδηρᾶς» πολιτικῆς Σας μὲ τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Θεσμοῦ τοῦ Πατριαρχείου! Κι ὅμως, Ἐσεῖς (ὅπως καὶ οἱ περισσότεροι προκάτοχοί Σας) εἶστε ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τοῦ Θεσμοῦ αὐτοῦ, ἐπειδὴ ἀπομακρυνθήκατε ἀπὸ τὴν ἀπ' αἰῶνος θεολογικὴ γραμμὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ ἔτσι τὸ στερήσατε καὶ ἀπὸ τὴ δίκαιη μὲν βοήθεια τοῦ Χριστοῦ, τοῦ «σώζοντος τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ» (Ψαλμ. 7, 11) καὶ ὄχι τοὺς διπλωμάτες καὶ δειλούς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ὁλόκαρδη προσφορὰ πολλῶν ἄλλων πιστῶν, ποὺ τώρα κάνατε ἐχθρούς Σας (ὄχι ὡς προσώπου, ἀλλὰ ὡς αἱρετικῆς νοοτροπίας). Κρῖμα, Παναγιώτατε! 

Σκεφτεῖτε, πόσοι Κληρικοί, Μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ οἱ ὁποῖοι εὔχονται ὑπὲρ Ὑμῶν, γιὰ νὰ ὀρθοτομεῖτε τὸ λόγο τῆς ἀληθείας, «ἵνα ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν», (Α'Τιμ. 2, 2 ) νιώθουν τὸ στομάχι τους καὶ τὴν καρδιὰ νὰ σφίγγεται, στὴν ἀναγγελία τῶν ταξιδιῶν Σας στὸ ἐξωτερικὸ καὶ τῆς λοιπῆς δραστηριότητάς Σας, μὴ γνωρίζοντας «τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα» τοῦ οἰκουμενισμοῦ !Καὶ ἐνῷ Σεῖς τονίζετε μονόφθαλμα τὴν ὑπακοὴ τῶν τέκνων πρὸς τοὺς πατέρες, λησμονεῖτε καὶ τὴν παράλληλη ἀποστολικὴ προτροπὴ «οἱ πατέρες μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα ὑμῶν» (Ἐφεσ. 6, 1.4 ). Πόση δίκαιη δυσαρέσκεια ἔχει συγκεντρωθεῖ σὲ βάρος Σας στὸ Θρόνο τοῦ Χριστοῦ!  Πράγματι, τὸ Πατριαρχεῖο φαίνεται νὰ ἐμπνέεται ἀπὸ τὶς ἀρχὲς ἐκείνων ποὺ ἔχουν ἀναρτήσει τὰ μασωνικὰ ἐμβλήματά τους πάνω στὸν Πύργο τῆς Μεγάλης τοῦ Γένους Σχολῆς (γεγονὸς ποὺ μᾶς παρέδωσε στὸ χαρτὶ καὶ ὁ Ἀββᾶς Δοσίθεος ὁ ἁπλοῦς), καὶ φαίνεται νὰ ἐφαρμόζῃ, ὅταν μὲν βρίσκεται σὲ ἀδυναμία, τὸ μασονο-πυθαγόρειο «ὅρα, ἄκουε, σίγα», κι ἀπ' τὴν ἄλλη τὸ βολικὸ σύνθημα «τὸ δίκαιον ἐν τῇ ἰσχύϊ», ὅταν βρίσκεται ἔναντι τῶν ἀδύναμων ὑφισταμένων του. Τί ἄλλο νὰ ποῦμε; Ἴσως ὁ μόνος λόγος ποὺ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο διατηρεῖται, Παναγιώτατε, εἶναι κάποια εὐοίωνη προοπτικὴ ὀρθοδόξου εὐαγγελισμοῦ τῶν Τούρκων.

Εὐχόμαστε, Παναγιώτατε, ὁλόψυχα, ὁ Θεὸς νὰ Σᾶς ὁδηγήσῃ πρὸς τὴν Ἀλήθεια, ἡ ὁποία βρίσκεται παρὰ τοὺς πόδες Σας ἐδῶ καὶ πολλὲς δεκαετίες, ἀλλ' ἐπιδεικτικῶς  καταφρονεῖται ἀπὸ Σᾶς, καὶ ὁ Χριστὸς νὰ Σᾶς σώσῃ. Ἐμεῖς, χωρὶς νὰ ἐπιδιώκουμε κάτι ἐναντίον Σας, παρὰ μόνο τὴν ἀλλαγὴ πλεύσης Σας στὰ θέματα Πίστεως, ἀποροῦμε πάντως μαζὶ μὲ τὸ Μιχαὴλ Ψελλὸ (ποὺ δὲν ἦταν καὶ «ταλιμπὰν» Ὀρθόδοξος): «Ἐγὼ ἀπορῶ, πῶς παλιὰ μέν, ὅταν δὲν εἶχε ἀκόμη ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καθαρθῇ [ἀπὸ τὶς αἱρέσεις], ἄν βλάστανε κάποια ἀκανθώδης παραφυάδα, εὐθὺς ἀποτεμνόταν, καὶ διώχνονταν ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς θρόνους οἱ πρόεδροι οἱ περιβόητοι καὶ στὰ ὀνόματα καὶ στὰ πράγματα, ὅταν κατεύθυναν τὰ σκῆπτρα εὐσεβεῖς -καὶ τότε- Αὐτοκράτορες, ὁ πολὺς Κωνσταντῖνος, ὁ Θεοδόσιος καὶ ἄλλοι, γιὰ νὰ μὴ τοὺς λέω ξεχωριστά, ὄχι ὅταν ἐπρόκειτο γιὰ καινοτόμα δόγματα, οὔτε γιὰ ἀσέβειες, ἀλλὰ κι ἂν ἀφόρισαν κάποιον προϊστάμενο τῆς Ἐκκλησίας χωρὶς λόγο, ἂν κακολόγησαν, ἢ ἂν προξένησαν βαρύτερες πληγές. Τώρα, ποὺ ὁ λόγος τῆς ἀληθείας ἔχει διασπαρεῖ παντοῦ, δυσανασχετοῦμεν, ἂν κάποιος Πατριάρχης ποὺ ἀσέβησε, καθαιρεθῇ». (Λόγος πρὸς τὴν Σύνοδον, Κατηγορία τοῦ Ἀρχιερέως).

Νεμέσιος

http://www.theodromia.gr