Η πέτρα που θα οικοδομηθεί η Εκκλησία δεν είναι ο απόστολος Πέτρος ως πρόσωπο, αλλά η ομολογία του ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού (Ματθ. 16, 16). Η Εκκλησία δε στηρίζεται σε ανθρώπους αλλά στο Χριστό, στο Θεό. Αν ο Χριστός ήθελε να πει ότι στον απόστολο Πέτρο θα στηριχθεί η Εκκλησία Του, θα έλεγε: «επί σε οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν». Δεν το είπε, όμως.
Ο απόστολος Παύλος υποστηρίζει ξεκάθαρα ότι ο Χριστός είναι το θεμέλιο της Εκκλησίας: «άλλο θεμέλιο κανείς δεν μπορεί να βάλει παρά αυτό, που υπάρχει, που είναι ο Ιησούς Χριστός» (Α΄ Κορ. 3, 11). Οι απόστολοι ήταν όλοι ίσοι μεταξύ τους. Αν ήταν άνισοι, τότε ο Χριστός θα συνιστούσε και την κοινωνική ανισότητα. Πράγμα απαράδεκτο. Οι απόστολοι πριν το πάθος του Χριστού φιλονίκησαν μεταξύ τους για το ποιος είναι μεγαλύτερος (Λουκά 22, 24). Αν ήταν για το Χριστό ο απόστολος Πέτρος ανώτερος, δε θα γινόταν η φιλονικία. Εξάλλου ο απόστολος Πέτρος αρνήθηκε το Χριστό τρεις φορές και χρειάσθηκε να κάνει ειδική εμφάνιση ο Χριστός μετά την Ανάστασή Του, για να τον αποκαταστήσει στο αποστολικό αξίωμα. Ο Χριστός στην εμφάνισή τού λέει να ποιμαίνει τους χριστιανούς κι όχι να εξουσιάζει τους άλλους μαθητές Του. Ο απόστολος Πέτρος λυπάται για την πτώση του, και δε χαίρεται για το αξίωμα που δήθεν του έδωσε ο Χριστός (Ιωάν. 21, 15-18). Ο απόστολος Πέτρος, επίσης, δέχθηκε έντονο έλεγχο από τον απόστολο Παύλο στην Αντιόχεια, γιατί δεν ορθοποδούσε, καθώς απέφευγε τους χριστιανούς, που ήταν πριν εθνικοί (Γαλ. 2, 11-14).
Αν ο απόστολος Πέτρος ήταν το στήριγμα της Εκκλησίας, έπρεπε κατά την αποστολική σύνοδο πρόεδρός της να ήταν ο απόστολος Πέτρος κι όχι ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος. Επίσης έπρεπε το Άγιο Πνεύμα να φώτιζε μόνο τον απόστολο Πέτρο, κι όχι όλους τους συνέδρους της, όπως φαίνεται από την απόφασή της: «Φάνηκε καλό στο Άγιο Πνεύμα και σε μας» (Πραξ. 15, 28). Η Σύνοδος είναι πάνω από οποιονδήποτε απόστολο και επίσκοπο.
Κι αυτό που λένε οι καθολικοί, ότι ο απόστολος Πέτρος ήταν πρώτος επίσκοπος Ρώμης, δεν ισχύει. Τα πιο αρχαία κείμενα αναφέρουν πως πρώτος επίσκοπος Ρώμης ήταν ο άγιος Λίνος. Οι απόστολοι, όπως φαίνεται από τις Πράξεις των αποστόλων, δε γίνονταν τοπικοί επίσκοποι, αλλά χειροτονούσαν τοπικούς επισκόπους, για να μπορούν αυτοί αδέσμευτοι να περιοδεύουν σε όλο τον κόσμο. Εξάλλου ο απόστολος Πέτρος δίδαξε αρχικά στην Αντιόχεια και αργότερα στη Ρώμη. Με το σκεπτικό των καθολικών έπρεπε η Αντιόχεια να διεκδικήσει τα πρωτεία εξουσίας. Στη Ρώμη μαζί με τον απόστολο Πέτρο βρέθηκε και μαρτύρησε και ο απόστολος Παύλος. Γιατί να μη θεωρήσουμε τον απόστολο Παύλο ως πρώτο επίσκοπο Ρώμης, αφού γνωρίζουμε, ότι έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα προβλήματα της Ρώμης και έστειλε και επιστολή προς τους κατοίκους της, την προς Ρωμαίους; Αν ο τόπος είχε κάποια αξία για τη σωτηρία των ανθρώπων, αυτός θα ήταν τα Ιεροσόλυμα, όπου έπαθε ο εκεί σταυρωθείς Θεάνθρωπος και ιδρυτής της Εκκλησίας Ιησούς Χριστός.
Με τα «κλειδιά της βασιλείας των ουρανών» ο Κύριος εννοούσετα Μυστήρια της Εκκλησίας Του κι όχι τον Απόστολο Πέτρο. Στη Βάπτιση συγχωρούνται όλες οι προ του Βαπτίσματος αμαρτίες. Στη θεία Ευχαριστία κοινωνούμε «εις άφεσιν αμαρτιών». Στην Εξομολόγηση συγχωρούνται οι αμαρτίες μας στη μεταβαπτισματική χριστιανική ζωή. Όσοι μέσω των Μυστηρίων της Εκκλησίας ζητούν συγχώρηση αμαρτιών, τους ανοίγεται ο Παράδεισος. Όσοι δεν εισέρχονται στην Εκκλησία, δεν εξομολογούνται και δεν κοινωνούν, οι αμαρτίες τους δε διαγράφονται και δεν εισέρχονται στον παράδεισο. Οι οπαδοί του Πάπα ισχυρίζονται αυθαίρετα ότι όσοι δεν υποτάσσονται στον Πάπα, δε σώζονται στη Βασιλεία του Θεού.
Το ότι τα κλειδιά του παραδείσου δεν ήταν αποκλειστικό προνόμιο του Πέτρου φαίνεται και από το ότι ο Χριστός αργότερα είπε τα ίδια λόγια σ’ όλους τους αποστόλους (Ματθ. 18, 18).
Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.206-208), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου