Γράφει ὁ Διονύσης Μακρῆς
Θεολόγος -Δημοσιογράφος
Ἡ 14η Συνεδρίαση τῆς Ὁλομέλειας τῆς Μεικτῆς Ἐπιτροπῆς Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῶν Λατίνων πού ἔγινε προσφάτως στό Κιέτι τῆς Ἰταλίας ἀπέδειξε γιά ἄλλη μία φορά τό μέγεθος τῆς φαρισαϊκῆς ὑποκρισίας, πού ἐπικρατεῖ στούς συμμετέχοντες καί πού οὐσιαστικά μετατρέπουν τίς συναντήσεις αὐτές σέ ἄχαρες ἐπιδείξεις θεολογικῶν γνώσεων. Εἶναι γεγονός ὅτι κατά τίς συναντήσεις αὐτές κυριαρχοῦν οἱ σκοπιμότητες καί οἱ μύχιες φιλοδοξίες δῆθεν «ἐκκλησιαστικῶν προσωπικοτήτων», πού ἔχουν νά κάνουν μέ τό ποιός θά εἶναι ἐπικεφαλῆς τῶν «ἑνωμένων» καί μακράν τῆς ἀλήθειας χριστιανῶν καί μέ τό ποιά θέση θά ἔχουν οἱ ὑπόλοιπες Ἐκκλησίες μέσα στό πλαίσιο τῆς μελλοντικῆς πανθρησκείας, πού ἀποτελεῖ βασικό στόχο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ δόγματος τοῦ Τρούμαν. Κάλλιστα θά ὑποστηρίζαμε ὅτι ἀπό τίς συναντήσεις αὐτές ἀπουσιάζει τό κεντρικό πρόσωπο ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός καί κατ’ ἐπέκταση ἀπουσιάζει ἡ ἀλήθεια! Ὡς ἐκ τούτου εἶναι φυσικό ἐπακόλουθο νά κυριαρχεῖ καί νά ἁλωνίζει τό ψεῦδος καί οἱ ὄψιμοι ἐκφραστές αὐτοῦ, πού μεταβάλλουν τίς δῆθεν θεολογικές συναντήσεις σέ ἀρένες φθηνῶν ἐκκλησιαστικῶν ἐπιδιώξεων!
Μέσα στό πλαίσιο αὐτό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἔχει υἱοθετήσει πλήρως τόν ἀνούσιο πρωτοφανῆ καί ἐνίοτε ἀντιπατερικό θεολογικό λόγο τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα, πού ἐμμέσως ὁδηγεῖ σέ μία ἐκκλησιολογία πού ἀπέχει μακράν τῆς ἐκκλησιολογίας, πού καθορίζουν οἱ εὐαγγελικές διδαχές καί οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Καί δυστυχῶς τά πολλαπλά θεολογικά ἀτοπήματα τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου ὄχι μόνο ὁδήγησαν στά καταδικαστέα κείμενα τῶν θεολογικῶν συναντήσεων τοῦ Μπαλαμάντ καί τῆς Ραβέννας ἀλλά καί εὐθύνονται πλήρως γιά τήν πρωτοφανῆ συνοδική ἀλλοίωση πού παρατηρήθηκε στήν ἐπισκοπική συνάντηση στό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης. Καί εἶναι συνοδική ἀλλοίωση γιατί γιά πρώτη φορά στά χρονικά τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας γίνεται σύνοδος μέ προσπάθεια πανορθόδοξης ἐμβέλειας, στήν ὁποία ὄχι μόνο δέν καταδικάζονται αἱρέσεις ἀλλά ρίχνονται καί γέφυρες γιά τήν ἀναγνώρισή τους, χωρίς προηγουμένως αὐτές νά ἔχουν ἀποδεχθεῖ τή μετάνοια καί νά ἔχουν ἀποτινάξει τίς αἱρετικές τους διδασκαλίες. Ὁ δῆθεν θεολογικός λόγος τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα ἔχει ἀφετηρία καί στήριγμα τήν Β’ Βατικάνεια Σύνοδο καί τίς θέσεις τοῦ μεγαλόσχημου Μασώνου (μέ ἀποδείξεις πλέον) Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ἀθηναγόρα, ἐπιστήθιου φίλου τοῦ τότε Ἀμερικανοῦ προέδρου Τρούμαν. Ἔχοντας ὡς βάση τίς ἀποφάσεις καί τίς θέσεις τῶν ἀνωτέρω καί ἐκμεταλλευόμενος τή θεολογική ἄγνοια πού κατά κόρον ἐπικρατεῖ στούς ὑψηλόβαθμες βαθμίδες τῆς Ὀρθόδοξης ἡγεσίας ἐπιχειρεῖ τά θεολογικά του ἀτοπήματα νά τά στηρίξει διαστρεβλώνοντας τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Κάλλιστα θά χαρακτηρίζαμε τόν ἐν λόγω ρασοφόρο, τόν ὁποῖο ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος θεωρεῖ «μέγα θεολόγο» ὡς τήν αἰτία τῆς ἐξάπλωσης καί διάδοσης τῆς αἱρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ καί ὡς ἐξευγενισμένο «Ταλιμπάν» καί ἡγέτη τῆς «οἰκουμενιστικῆς ὀργάνωσης τῆς Ἀλ Κάιντα» πού δημιουργήθηκε καί γαλουχήθηκε ἀπό ξένα κέντρα γιά νά ἐξυπηρετεῖ τά συμφέροντά τους καί νά ἀλώσει τήν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας. Ὁ χαρακτηρισμός ὡς «Ὀρθόδοξοι Ταλιμπάν» ἔχει ἐπιλεγεῖ ἀπό τόν δῆθεν «μέγα θεολόγο» Μητροπολίτη Ἰωάννη Ζηζιούλα καί ἀπευθύνεται σ’ αὐτούς τούς ἐλάχιστους πλέον Ὀρθοδόξους πού ἀντιδροῦν καί ἀπορρίπτουν τά θεολογικά του ἀτοπήματα, προκειμένου νά τούς ἀπομονώσει καί νά τούς ὑποβαθμίσει...
Ἡ συνάντηση λοιπόν στό Κιέτι τῆς Ἰταλίας γιά μία ἀκόμη φορά κινήθηκε στό «Ζηζιούλειο» πνεῦμα πού σώνει καί καλά ἐπιδιώκει νά ἀποδεχθοῦμε τό παπικό πρωτεῖο. Αὐτό τό «Ζηζιούλειο» πονηρό, ὅπως ἀποδεικνύεται στήν πράξη, πνεῦμα ἐπιχειρεῖ τά τελευταῖα χρόνια νά περιτυλίξει μέ ἕναν μανδύα ὀρθόδοξο τήν ἐγωιστική ἐμμονή τῶν ἐκπεσόντων ἐκ τῆς ἀληθείας ἐπισκόπων Ρώμης νά καυχῶνται πώς προπορεύονται καί ἡγεμονεύουν παγκοσμίως τόν χριστιανισμό καί πώς ὁ Θεός τούς ἔχει ὁρίσει νά εἶναι πρῶτοι μέ ὅλους τούς ὑπολοίπους νά ἀκολουθοῦν...
Τό κοινό κείμενο στό ὁποῖο κατέληξαν οἱ συμμετέχοντες στό Κιέτι τῆς Ἰταλίας ἀποτελεῖ σύμφωνα μέ τόν Λατίνο ἀρθρογράφο Mark Woods «τή συνέχεια μιᾶς προηγούμενης ἐκδοχῆς πού ἐγκρίθηκε σέ μία συνεδρίαση στή Ραβέννα τό 2007, ἡ ὁποία διαπίστωσε ὅτι -μέ διαφορετικές ἀποχρώσεις στήν ἀντίληψη τῆς λέξης μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσης- τό παπικό πρωτεῖο ἦταν ἀποδεκτό ἀπό ὅλους τούς Χριστιανούς». Ὁ ἴδιος ἀρθρογράφος ὑποστηρίζει ὅτι τά ἐμπόδια ἀποδοχῆς τοῦ παπικοῦ πρωτείου εἶναι ἡ Οὐνία ἀλλά καί οἱ «Ὀρθόδοξοι Ταλιμπάν» σύμφωνα μέ τόν Μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα. Πρόκειται, ὅπως γράφει χαρακτηριστικά γιά «ἐνοχλητικά ἐθνικιστικές καί θεολογικά φονταμενταλιστές ἱερεῖς καί ἀκαδημαϊκοί πού εἶναι κατηγορηματικά ἀντίθετοι σέ ὁποιαδήποτε μορφή διαλόγου ἤ συμβιβασμό (!!!) μέ τή Ρώμη ἤ μέ Προτεσταντικές Ἐκκλησίες, τίς ὁποῖες δέν ἀναγνωρίζουν κἄν ὡς Ἐκκλησίες». Ἀναφέρεται μάλιστα τό παράδειγμα τοῦ Πατριαρχείου Γεωργίας, τό ὁποῖο ἐπιχειρεῖ νά στιγματίσει καί νά στηλιτεύσει ὑποστηρίζοντας ὅτι ἐκφράζει ὑπερεθνικισμό... Καί ὁ ἀρθρογράφος ἀναφέρει ὡς ἐμπόδιο στήν προσέγγιση καί τόν Ρῶσο πρόεδρο Βλαδίμηρο Πούτιν, ἀφήνοντας ἔμμεσα νά ἐννοηθεῖ ὅτι ἡ πολιτική του εἶναι ἐνάντια στό ὅλο παιχνίδι τῆς παγκοσμιοποίησης μέσα στό ὁποῖο ἐντάσσεται καί ἡ συμφωνία προσέγγισης Ὀρθοδόξων καί Λατίνων.
«Ἐκτός ἀπό τούς θεολογικούς παράγοντες-ἀναφέρει- ὑπάρχουν καί ἄλλοι πού εἶναι καθαρά πολιτικοί: πῶς θά «παίξει» ὁποιαδήποτε προσέγγιση μεταξύ τῆς Ὀρθόδοξης Ἀνατολῆς καί τῆς Καθολικῆς Δύσης στήν ἐγχώρια καί ἐξωτερική πολιτική τῆς Ρωσίας;
Ὑπάρχει ἀκόμη πολύς δρόμος μπροστά μας. Ὅπως εἶπε καί ὁ γνώστης τοῦ Βατικανοῦ Gianni Valente, εἶναι καλύτερο νά ἀποφεύγουμε τόσο «τήν ζαχαρούχα αἰσιοδοξία ὅσο καί τήν ἠττοπαθῆ ἀπαισιοδοξία ὅταν κρίνουμε τίς ἀναγκαῖες στάσεις, τίς ἀναστροφές καί τίς ἀπότομες ἐπανεκκινήσεις στό ταξίδι πού ξεκίνησαν ἡ Καθολική καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία γιά νά ξεπεράσουν τίς πολύχρονες διαιρέσεις καί νά ἀποκαταστήσουν τή μυστηριακή ἑνότητα». Ἀλλά αὐτή ἡ συμφωνία εἶναι κάτι καί ἀξίζει ἰδιαίτερης προσοχῆς».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΣΤΥΛΟ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ, Θεολόγος, Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου