"Σε πολύ γεροντική ηλικία πήρε το εργόχειρό του και πήγε στις Καρυές, όπου το διέθεσε και αγόρασε τα απαραίτητα (ο μακαριστός Γέρων Δοσίθεος της Καλύβης των Εισοδίων της Θεοτόκου της Σκήτης της Αγίας Άννης). Αλλά γεροντάκι καθώς ήταν και σηκώνοντας φορτίο 40 κιλών δεν μπόρεσε να φθάσει έγκαιρα στον αρσανά της Μονής του αγίου Παντελεήμονα (Ρωσικής) και έχασε το πλοιάριο της συγκοινωνίας που - πρέπει να σημειωθεί – μόνο μια ημέρα το μήνα έκανε το δρομολόγιο προς τη Δάφνη και αντίστροφα.
Τότε, βαθιά θλιμμένος, κάθισε στον αρσανά και έκλαιγε, σκεπτόμενος εκτός από το βαρύ φορτίο, τη γεροντική του ηλικία, τη μεγάλη απόσταση και τον κίνδυνο που υπήρχε να τον σκοτώσουν οι φανατικοί Τούρκοι χωροφύλακες, που είχαν εξοντώσει με διάφορες προφάσεις πολλούς πατέρες.
Ενώ βρισκόταν στην κατάσταση αυτή, βλέπει ξαφνικά να πλησιάζουν με βάρκα δύο νέοι. Αποβιβάστηκαν και ζήτησαν να μάθουν την αιτία της στενοχώριας του. Οι δύο νέοι - που δεν ήταν άλλοι από τους Αρχαγγέλους - προθυμοποιήθηκαν να τον παραλάβουν και να τον οδηγήσουν στην παραλία της Σκήτης. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, που μάλιστα έγινε ταχύτατα, ο γέροντας είχε δοθεί ολοκληρωτικά στην προσευχή και είχε χάσει κάθε αίσθηση του χώρου και του χρόνου.
[...]
Όταν έφθασαν στην παραλία τον αποβίβασαν και του έδωσαν τον ντορβά του. Εκείνος θέλησε να τους πληρώσει, αλλ΄ ενώ έψαχνε για χρήματα, αυτοί έγιναν άφαντοι, γεμίζοντάς τον δέος και έκσταση. Με μεγαλύτερη έκπληξη είδε ότι το πλοιάριο της συγκοινωνίας είχε φθάσει μόλις τότε στον αρσανά της Σιμωνόπετρας".
ΠΗΓΗ : ΜΩΥΣΕΩΣ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ (+), Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΙΧΑΗΛ Ο ΑΟΜΑΤΟΣ, εκδ. "ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ", Θεσσαλονίκη 1988, σ. 25 κ.ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου