Το ιταλικό ναυτικό ήταν το μεγαλύτερο των εμπολέμων, ξεπερνούσε ακόμα και το βρετανικό. Αντίθετα, το ελληνικό είχε μόλις 5 υποβρύχια, τεχνολογίας Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ένα από αυτά ήταν το υποβρύχιο «Ο Παπανικολής», που παραμονή Χριστουγέννων του 1940 κατάφερε καίριο πλήγμα στους Ιταλούς.
Στις 22 Δεκεμβρίου του 1940, το υποβρύχιο έκανε περιπολία κοντά στις ακτές της ιταλοκρατούμενης Αλβανίας. Το ελληνικό πλήρωμα συνέλαβε ένα ιταλικό ιστιοφόρο, συμβάν που θα μπορούσε να είναι άνευ σημασίας. Ο κυβερνήτης Ιατρίδης, όμως, ανακάλυψε ότι το ιστιοφόρο μετέφερε έγγραφα του ιταλικού ναυτικού, που έδειχναν ότι επρόκειτο να φτάσει εντός ολίγων ημέρων μεγάλη νηοπομπή, στο λιμάνι του Αυλώνα στην Αλβανία. Ο Αυλώνας ήταν ο κεντρικός σταθμός ανεφοδιασμού των ιταλικών δυνάμεων, που βρίσκονταν στο μέτωπο.
Το Παπανικολής «έστησε καρτέρι» γύρω απ’ το λιμάνι και περίμενε να έρθουν τα ιταλικά πλοία, που θα μετέφεραν εφόδια για τον ιταλικό στρατό. Δύο μέρες μετά στις 24 Δεκεμβρίου, εμφανίστηκαν στον ορίζοντα. Το υποβρύχιο εκτόξευσε δύο τορπίλες και διέλυσε το μεταγωγικό πλοίο «Φιρέντσε». Ήταν μία εξαιρετική στρατηγική νίκη για τους Έλληνες.
Οι Ιταλοί πήραν τον Παπανικολή «στο κατόπι» και εκτόξευσαν 85 βόμβες βυθού με την ελπίδα να το βυθίσουν. Δεν το πέτυχε ούτε μία. Το πλήρωμα του υποβρυχίου πέρασε την παραμονή και την ημέρα των Χριστουγέννων, στο βυθό της θάλασσας, κυνηγημένο από το ιταλικό ναυτικό. Έφτασαν μέχρι την Κροατία.
Ένας απ’ τους ναύτες του Παπανικολή, ο Νικόλαος Τασιάκος, είπε ότι ανήμερα των Χριστουγέννων, οι ναύτες έγνεφαν τα «χρόνια πολλά» μεταξύ τους και δε μιλούσε κανείς. Το υποβρύχιο έπρεπε να μείνει πολλές ώρες στον βυθό και χρειαζόταν να κάνουν οικονομία στο οξυγόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου