Θαύμα 1ο
Το θαύμα αυτό του Αγίου Νεκταρίου γίνεται γνωστό σε εμάς μέσω του μοναχού Αβιμέλεχ, βιογράφου του Αγίου. Η βιογραφία αυτή εκδόθηκε το 1921, στον Βόλο...
...Ο Άγιος Νεκτάριος ζούσε εκείνο τον καιρό στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργαζόταν και παράλληλα σπούδαζε στο εκεί σχολείο του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου. Πλησίαζαν οι ημέρες των Χριστουγέννων και ο Άγιος αποφάσισε να μεταβεί στην ιδιαίτερη πατρίδα του για να εορτάσει μαζί με την οικογένεια του.
Όταν το ιστιοφόρο που τον μετέφερε, μαζί με άλλους επιβάτες, βρισκόταν στα ανοικτά της θάλασσας, έπιασε φοβερή τρικυμία. Εν μέσω θαλασσοταραχής, είδε ο Άγιος να σκίζεται το πανί του σκάφους και να πέφτει προς την θάλασσα. Άνθρωποι και πλοίο ήταν έτοιμα να χαθούν. Τότε ο Άγιος βγάζει την ζώνη του, την δένει στο πανί και κρατώντας το κάνει προσευχή λέγοντας: «Θεέ μου, σώσε με να σπουδάσω, να γίνω θεολόγος για ν' αποστομώσω αυτούς που υβρίζουν το Θείο σου όνομα». Και το θαύμα έγινε. Το πλοίο έφτασε στο προορισμό του με όλους τους επιβάτες του σώους και αβλαβείς χάρη στην παρέμβαση και την προσευχή του Αγίου Νεκταρίου.
Ο Θεός έσωσε τους επιβάτες και τον Άγιο, και εκείνος με την σειρά του κράτησε την υπόσχεση του, σπούδασε θεολογία και αποστόμωσε τους υβριστές του Θεού. Αυτό ήταν το πρώτο θαύμα του Αγίου, και το έκανε όταν ήταν σε ηλικία περίπου είκοσι ετών.
Θαύμα 2ο
Βρισκόμαστε στο 1904 -λίγο μετά το Πάσχα- και ο Άγιος Νεκτάριος ταξιδεύει για πρώτη φορά στην Αίγινα, με σκοπό να δει την περιοχή όπου υπάρχει μια εγκαταλελειμμένη μονή, την οποία σκοπεύει να επαναλειτουργήσει. Πρόκειται για την μετέπειτα μονή της Αγίας Τριάδας στην οποία πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Πριν ακόμα φτάσει στο λιμάνι το πλοίο με το οποίο ταξίδευε ο Άγιος, ένα δαιμονισμένο παιδί -ο Σπύρος Αλυφαντής- δεκαπέντε ετών κυλιόταν στο έδαφος και φώναζε: «Έρχεται, έρχεται ο δεσπότης. Τρέξτε να τον ανταμώσετε. Έρχεται ο Άγιος που θα σώσει το νησί... Έρχεται ο δεσπότης από τη Ριζάρειο. Ο Θεός λυπήθηκε τον τόπο, έρχεται ο Πενταπόλεως».
Όταν αποβιβάστηκε ο Άγιος Νεκτάριος στην Αίγινα, του είπαν τα περί του δαιμονισμένου νέου και εκείνος ζήτησε να τον πάνε κοντά του. Ο δαιμονισμένος εξακολουθούσε να φωνάζει: «Έρχεται ο δεσπότης. Έρχεται να σώσει τον τόπο. Θα φτιάξει εκκλησία, θα φτιάξει το πιο μεγάλο μοναστήρι».
Ο Άγιος βλέποντας τον άρχισε να προσεύχεται και άγγιξε με την άκρη της αρχιερατικής του ράβδου, το στόμα του παιδιού λέγοντας: «Το πνεύμα του Πύθωνος, το πονηρόν και ακάθαρτον, σε επιτάσσω εν ονόματι του Χριστού του Εσταυρωμένου, να εξέλθεις από τον νέον τούτον».
Και το θαύμα εγένετο... το δαιμονισμένο παιδί έγινε αμέσως καλά!
Την επομένη ημέρα έγινε και δεύτερο θαύμα! Έχοντας μάθει οι κάτοικοι της Αίγινας για την λύτρωση του δαιμονισμένου παιδιού πήγαν πολλοί εξ αυτών να συναντήσουν τον Άγιο -καθώς εκείνος μετέβαινε στον τόπο της μονής- και να πάρουν την ευλογία του.
Ανάμεσα στο πλήθος ήταν και μια άρρωστη γυναίκα που πλησίασε τον Άγιο Νεκτάριο και λέγοντας: «Δεσπότη μου, άγιε γέροντα» φίλησε το ράσο του. Αμέσως, και με την ευλογία του Αγίου, η γυναίκα θεραπεύτηκε!
Η πρώτη αυτή επίσκεψη του Αγίου στο νησί της Αίγινας ήταν σύντομη... μην ξεχνάμε πως τα καθήκοντα του ως διευθυντής της Ριζαρείου απαιτούσαν πολύ μεγάλο μέρος από τον χρόνο του. Λίγο πριν επιβιβαστεί, λοιπόν, στο πλοίο για την επιστροφή στην Αθήνα, μια αντιπροσωπεία των κατοίκων τον πλησίασε και τον παρακάλεσε να προσευχηθεί για το καλό όλου του νησιού, μιας και εδώ και τριάμισι χρόνια το νησί αντιμετώπιζε μεγάλο πρόβλημα ανομβρίας. Επειδή όμως έπρεπε να φύγει υποσχέθηκε στους κατοίκους ότι θα επέστρεφε την επομένη Κυριακή.
Και όντως έτσι έγινε. Ο Άγιος ήρθε ξανά στο νησί, την ημέρα που είπε, και τέλεσε Λειτουργία στον Μητροπολιτικό Ναό της Αίγινας. Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι παρευρέθησαν στην Λειτουργία εκείνη. Μετά το πέρας της και με παραίνεση του Αγίου, γονάτισαν όλοι και προσευχήθηκαν στον Θεό να ρίξει βροχή στο ξεραμένο από την ανομβρία νησί τους. Το απόγευμα που ο Άγιος επιβιβάστηκε στο πλοίο για την επιστροφή, ήδη τα πρώτα σύννεφα είχαν μαζευτεί στον ουρανό και οι πρώτες βροντές άρχισαν να πέφτουν. Καθώς άφηνε το πλοίο πίσω του το λιμάνι, ξέσπασε καταρρακτώδης βροχή!
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι αντιπροσωπεία του νησιού επισκέφθηκε τον Άγιο στην Ριζάρειο μετά από ημέρες για να τον παρακαλέσει να προσευχηθεί ώστε να σταματήσει η βροχή που έπεφτε συνεχώς! Τότε ο σοφός Άγιος Νεκτάριος τους απάντησε ότι ο Θεός θα ρίξει τόση βροχή όση ακριβώς έχει ανάγκη η γη τους.
Θαύμα 3ο
Κάποτε ένας ψαράς, που είχε ένα μήνα χωρίς να καταφέρει να ψαρέψει τίποτα, επισκέφθηκε τον Άγιο Νεκτάριο στην μονή της Αγίας Τριάδας στην Αίγινα. Όταν βρέθηκε μπροστά του, έπεσε στα πόδια του κλαίγοντας και παρακαλώντας τον να τον βοηθήσει γιατί η περιοχή που ψάρευε είχε γεμίσει σκυλόψαρα και ο ίδιος βρισκόταν σε πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση.
Ο Άγιος, που φρόντιζε όχι μόνο για την ψυχή αλλά και για τις καθημερινές ανάγκες του ποιμνίου του, ευλόγησε τα αγκίστρια του ψαρά και τον αποχαιρέτησε δίνοντας την ευχή του. Μόλις λίγες μέρες αργότερα, ο ψαράς επέστρεψε στη μονή για να ευχαριστήσει τον Άγιο.
Το θαύμα είχε γίνει... ποτέ αυτός ο φτωχός άνθρωπος δεν είχε ψαρέψει τόσα ψάρια!
Θαύμα 4ο
Όπως είναι γνωστό ο Άγιος Νεκτάριος εκοιμήθει σε ένα θάλαμο του νοσοκομείου Αρεταίειου στην Αθήνα. Το Ιερό του σκήνωμα μεταφέρθηκε στην Αίγινα και κατόπιν, από το λιμάνι, στα χέρια πιστών, μεταφέρθηκε στην μονή της Αγίας Τριάδος.
Όταν η ιερά πομπή έφτασε στην Μονή, όπου θα γινόταν η ταφή του, ο ιερομόναχος Σάββας επιχείρησε να του φορέσει το πετραχήλι και το ωμοφόριο. Τότε ο Άγιος, έσκυψε το κεφάλι, όπως έκανε πάντα όταν ήταν εν ζωή!!!
Θαύμα 5ο
Λίγα χρόνια μετά την κοίμηση του Αγίου Νεκταρίου, έφεραν στη μονή της Αίγινας, ένα δαιμονισμένο δεμένο με αλυσίδες που συγκρατούσαν τέσσερις άντρες.
Τον οδήγησαν στον τάφο του Αγίου και οι ιερείς άρχισαν να τον "διαβάζουν". Κάποια στιγμή ο δαιμονισμένος άρχισε να φωνάζει: «Άγιε Νεκτάριε, μ' έκαψες. Μ' έκαψες.» και έπεσε στο πάτωμα λιπόθυμος.
Όταν συνήλθε, είχε θεραπευτεί!!!
Άλλη μια περίπτωση δαιμονισμένου ατόμου που θεραπεύτηκε με την βοήθεια του Αγίου Νεκταρίου είναι μια γυναίκα από το Μεριστό. Όταν επισκέφθηκε, με συνοδεία, και προσκύνησε τον τάφο του Αγίου, θεραπεύτηκε αμέσως!!!
Θαύμα 6ο
Μόλις ο Άγιος Άφησε την τελευταία του πνοή στον 2ο θάλαμο, του 2ου ορόφου, του Αρεταίειου, η μοναχή Ευφημία (μία από τις δύο μοναχές που στάθηκαν στο πλευρό του καθ' όλη την διάρκεια της νοσηλείας του) μαζί με κάποιες νοσοκόμες άρχισαν να ετοιμάζουν το ιερό του σκήνωμα για τα περαιτέρω.
Κάποια από τις νοσοκόμες ή η μοναχή Ευφημία, άφησε πρόχειρα την φανέλα που φορούσε ο Άγιος, στο διπλανό κρεββάτι. Στο κρεββάτι αυτό νοσηλευόταν ένας άρρωστος που είχε αναπηρία στα κάτω άκρα. Αμέσως μόλις τον ακούμπησε η φανέλα του Αγίου, ο ασθενής σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει!!!
Μία από αυτές τις νοσοκόμες ήταν και η Στάσα Καλοκάγαθου της οποίας ο σύζυγος έπασχε από ανίατη ασθένεια. Η Στάσα, λοιπόν, σκούπισε μ' ένα βαμβάκι λίγο μύρο από το μέτωπο του Αγίου και επάλειψε με αυτό τον ασθενή άντρα της, ο οποίος θεραπεύτηκε αμέσως και παρευρέθηκε στην νεκρώσιμη ακολουθία του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι γάζες που αφαίρεσαν από το ιερό σκήνωμα ευωδίαζαν και γι' αυτό τον λόγο οι νοσοκόμες δεν τις έριξαν στον κλίβανο (ως είθισται) αλλά τις έθαψαν.
Θαύμα 7ο
Όταν ο Άγιος Νεκτάριος βρισκόταν σε σχετικά νεαρή ηλικία έκανε ένα ταξίδι, κατά πάσα πιθανότητα στους Αγίους Τόπους. Κάποια στιγμή, και ενώ βρισκόταν πάνω στο πλοίο, έσκυψε πάνω από την κουπαστή. Τότε κόπηκε η αλυσίδα που είχε περασμένο ένα σταυρό και ο σταυρός έπεσε στην θάλασσα.
Ο Άγιος λυπήθηκε πολύ και άρχισε να προσεύχεται. Ο σταυρός αυτός, αν και ξύλινος, ήταν πολύτιμος για τον Άγιο, αφού του τον είχε δώσει η γιαγιά του όταν έφυγε από την Σηλυβρία για να πάει στην Κωνσταντινούπολη σε ηλικία 14 ετών.
Καθώς, λοιπόν, προσευχόταν ο Άγιος, άρχισαν να ακούγονται παράξενοι χτύποι στα ύφαλα του πλοίου. Αν και το πλήρωμα ανησύχησε και έψαξε να βρει από που προέρχονταν αυτοί οι χτύποι, μην βρίσκοντας κάτι, το ταξίδι συνεχίστηκε.
Όταν το πλοίο έφτασε στον προορισμό του, οι χτύποι ξανάρχισαν. Τότε οι ναύτες με μια βάρκα πήγαν να εξετάσουν το πλοίο από την εξωτερική πλευρά αυτή την φορά. Οι χτύποι προέρχονταν από το σημείο που ο ξύλινος σταυρός του Αγίου είχε κολλήσει στα ύφαλα!!!
Θαύμα 8ο
Θέλω να σας πω για ένα από τα θαύματα του Αγίου στη ζωή μου.
Το 2005 αποφάσισα μετά από χρόνων ανεργία να κάνω μια δική μου δουλειά και επειδή δεν υπήρχαν μετρητά θέλησα να πάρω ένα δάνειο με υποθήκη ένα μικρό οικοπεδάκι. Είχα βρει το μαγαζί, το είχα νοικιάσει και έτρεχαν ενοίκια και ΤΕΒΕ για 3 μήνες σχεδόν. Οι απαντήσεις από τις τράπεζες αρνητικές. Τώρα τι κάνουμε;
Πάμε στον Άγιο στην Αίγινα. Έφτασα γύρω στις 12 το πρωί και έκλαιγα παρακαλώντας τον Άγιο μέχρι τις 5 το απόγευμα. Από τον τάφο στα Άγια λείψανα από κει στο δωμάτιο του και από κει στο μεγάλο ναό και πάλι πίσω. Την άλλη μέρα το πρωί σε συζήτηση με την ξαδέρφη μου που είναι τραπεζικός εξασφάλισα το πρώτο δάνειο και μετά μισή ώρα μου τηλεφωνούν από την άλλη τράπεζα για να μου πουν πως εγκρίθηκε το δάνειο μου.
Μπορεί να ακούγεται απλό αλλά δεν είναι. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Άγιο Νεκτάριο για άλλη μια φορά και ένα ευχαριστώ σε σας που μου δώσατε την ευκαιρία να δημοσιεύσω αυτό το ευχαριστώ.
Μαρία Βελή
Θαύμα 9ο
Το παρακάτω σημείο της παρουσίας του Αγίου Νεκταρίου μας το έστειλε ο φίλος Ε.Ν.Ε. Του το διηγήθηκε ένα φιλικό του νέο ζευγάρι (ανδρόγυνο), πολύ πνευματικό, ώστε να δημοσιευθεί στην σελίδα του Αγίου μας. Τους ευχαριστούμε όλους θερμά. Να τι μας γράφει ο φίλος μας:
"Τις μέρες των Θεοφανίων του 2006 πήγε το ζευγάρι αυτό στην Αίγινα να προσκυνήσουν τον Άγιο Νεκτάριο. Πράγματι, έφτασαν στο μοναστήρι και προσκύνησαν τον τάφο του Αγίου. Όπως όλοι, έβαλαν το αφτί τους στον τάφο προκειμένου να ακούσουν τους χτύπους από μέσα όπως όλοι κάνουν αλλά δεν άκουσαν τίποτα. Δεν προβληματίστηκαν, δεν πειράζει είπαν, και προχώρησαν στην εκκλησία όπου έχουν τα λείψανα του Αγίου καθώς και την αγία του κάρα. Όταν η κοπέλα πήγε να προσκυνήσει τη θήκη των λειψάνων του (που είναι ένα μικρό κουτί δίπλα από την αγία του κάρα) άκουσε από εκεί μέσα έναν δυνατό θόρυβο όπως ακούνε πολλοί στον τάφο του. Πρωτοφανές!
Υ.Γ: Και εγώ έχω ακούσει από τον τάφο του όταν είχα κατ' επανάληψιν την αγία του μονή θορύβους (χτύπους, τρίξιμο οστών και χτύπους καρδιάς)."
Ε.Ν.Ε.
Θαύμα 10ο
Τον αξέχαστο για μένα και την οικογένειά μου Νοέμβριο του έτους 2003, μάθαμε ότι ο πατέρας μου έχει καρκίνο στον πνεύμονα και στον εγκέφαλο έξι μεταστάσεις. Ο γιατρός μας πληροφόρησε ότι η ζωή είναι γύρω στη μια εβδομάδα... Είχαν προηγηθεί εξετάσεις βέβαια και ακόμα και τώρα που το γράφω δεν μπορώ να έρθω πάλι σ' αυτή τη θέση και να αισθανθώ το ίδιο συναίσθημα. Είμασταν όλοι τρομερά θλιμμένοι (εγώ, η μητέρα μου και οι δυο μου αδελφές).
Μέχρι που κάποιος οικογενειακός φίλος μας είπε να τον πάμε να επισκεφθεί τον Αγ. Νεκτάριο στο Λαύριο της Καμάριζας. Εκεί που λέτε ο Ηγούμενος (Νεκτάριος επίσης) τον σταύρωσε και μετά από προσευχή του ίδιου και του πατέρα μου μπροστά στην εικόνα του Αγ. Νεκταρίου επέστρεψε στην Αθήνα.
Και περιμέναμε το δυσάρεστο.... πέρασαν αν θυμάμαι καλά 2 μήνες ώσπου υπεβλήθη στις ίδιες διαδικασίες εξετάσεων. Όταν πήγαμε στο γιατρό μέσα στο γραφείο του ήταν ο ίδιος, ο βοηθός του γιατρού, ο πατέρας μου, η μητέρα μου κι εγώ... Ο γιατρός κρατούσε την αξονική - ακτινογραφίες στα χέρια του και είπε στα αγγλικά στον βοηθό του για να μην καταλάβει ο πατέρας μου «στο brain (κεφάλι) δεν υπάρχει τίποτα, και το ίδιο και για τον πνεύμονα... οι εξετάσεις καθαρές...»
Δεν το πιστεύαμε...
Ο πατέρας μου ποτέ δεν πόνεσε σωματικά από αυτή την αρρώστια, δεν μας παραπονέθηκε ποτέ για τίποτα όλη αυτή την δύσκολη περίοδο και δίπλα στο κρεβάτι του πάνω στο κομοδίνο είχα βάλει το φίλο του... τον Αγ. Νεκτάριο που τον πρόσεχε... και ΤΟΝ ΠΡΟΣΕΧΕΙ....!!!!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΓΙΕ ΝΕΚΤΑΡΙΕ.
Σίνη Αμαλία
Θαύμα 11ο
Το παρακάτω σημείο της παρουσίας του Αγίου Νεκταρίου μας το έστειλε ο φίλος Ε.Ν.Ε. Του το διηγήθηκε ένας φίλος του, ώστε να δημοσιευθεί στην σελίδα του Αγίου μας. Τους ευχαριστούμε όλους θερμά. Να τι μας γράφει ο φίλος μας:
"Η Α.Α. ευρισκόμενη σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση τον τελευταίο καιρό εξ' αιτίας πολλών και διαφόρων λόγων επισκέφτηκε τέλη Αυγούστου 2009 μαζί με κάποια μέλη της οικογένειάς της τον Άγιο Νεκτάριο στην Αίγινα. Όπως όλοι, πήγε και στον τάφο του Αγίου να προσκυνήσει.
Περίμενε μόνο να φύγει ο πολύς κόσμος για να το κάνει. Πράγματι, όταν έφυγε (και έμεινε μόνο ένας κύριος) πήγε να προσκυνήσει. Το έκανε και όπως πήγε να βάλει το αυτί στον τάφο (το ίδιο έκανε και ο κύριος αυτός χωρίς να είναι συνεννοημένοι ή να γνωρίζονται καν και ευρισκόμενοι απέναντι ο ένας από τον άλλον) ακούστηκε ένας πολύ δυνατός θόρυβος από μέσα. Ήταν τόσο δυνατός (κατά την έκφραση της ίδιας σαν έκρηξη) που και ο κύριος αυτός την ρώτησε αν το άκουσε και εκείνη και αναρωτήθηκε τι ήταν αυτό...
Μετά από 20 λεπτά ξαναπήγε η Α.Α. στον τάφο του Αγίου και έβαλε απλά τα χέρια της επάνω. Τότε, όπως είπε η ίδια ένιωσε να τραντάζεται (Σ.Σ.: ο τάφος ή η ίδια δεν μου έγινε σαφές αλλά μάλλον ο τάφος εννοεί) σαν να γίνεται σεισμός. Το ίδιο φαινόμενο και πιο έντονα επαναλήφθηκε και αργότερα που ξαναέβαλε τα χέρια της επάνω...
Υ.Γ: Ο Θεός δια του Αγίου Νεκταρίου να βοηθήσει την Α.Α. και όλη την οικογένειά της και μαζί με αυτήν και όλους όσους ελπίζουν στο έλεος του Θεού δια της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων. Αμήν!"
Ε.Ν.Ε.
Θαύμα 12ο
Αθήνα, 11 Νοεμβρίου 2009
Κύριοι, χαίρετε.
Επιθυμώ και εγώ με τη σειρά μου να καταθέσω μαρτυρία για 2 τουλάχιστον από τα θαύματα του Αγ. Νεκταρίου στην οικογένειά μου, κυρίως στη μητέρα μου Ελευθερία Κικίλια.
Στις 6 Οκτωβρίου 1971 και ώρα 6:00μ.μ. η μητέρα μου, όπως συνήθιζε κάθε μήνα, πήγε σε καθιερωμένη επίσκεψη. Πάντα την συνοδεύαμε είτε ο αδελφός μου είτε εγώ. Εκείνο το απόγευμα, άγνωστο για ποιο λόγο, προφασίστηκα ότι είχα πολύ μελέτη (πήγαινα στη Δ΄ τάξη του Δημοτικού Σχολείου). Στη συμβολή των οδών Δεριγνύ και Γ΄ Σεπτεμβρίου ακριβώς έξω από το κτίριο της ΔΕΗ, όπου βρίσκεται ένα περίπτερο, συγκρούστηκαν ταξί με Ι.Χ., το ταξί ανέβηκε στο πεζοδρόμιο όπου περπάταγε ανυποψίαστη η μητέρα μου. Το ένα κουμπί από το ταγιέρ της μπλέχτηκε στο φτερό του αυτοκινήτου με αποτέλεσμα να την παρασύρει περί τα 15 μέτρα. Παράλληλα, έριξε ένα δένδρο δίπλα της και χτύπησε άλλα 2 άτομα, φοιτητές απ' ό,τι γνωρίζω. Ο οδηγός εγκατέλειψε την μητέρα μου η οποία μεταφέρθηκε στο Κρατικό Νοσοκομείο Νικαίας (άλλοτε "Φρειδερίκη"). Είχε βαρυτάτη κρανιοεγκεφαλική κάκωση (8 κατάγματα), κάταγμα στη λεκάνη (ήταν σπασμένη), τα γυαλιά που φορούσε είχαν μπει στο ύψος του αυτιού μέσα στο κεφάλι, χέρια - πόδια όλα κτυπημένα. Όλη η αριστερή πλευρά ήταν άσχημα κτυπημένη (ακόμα και σήμερα υπάρχουν τα σημάδια από τα κτυπήματα). Έμεινε αρκετές ημέρες στην Εντατική. Δεν ήταν να ζήσει. Όπως είπε ο καθηγητής Βατόπουλος "ήταν θαύμα Θεού". Στο δικαστήριο όπου εκδικάστηκε η υπόθεση, ο Πρόεδρος πρόφερε αρκετές φορές το όνομα της μητέρας μου, επειδή δεν πίστευε ότι ήταν ζωντανή μπροστά του. Αναρωτιόμουνα, τότε, εάν ήταν χαζός ή κουφός και δεν έβλεπε ή δεν άκουγε την μητέρα μου που τον διαβεβαίωνε ότι ήταν η ίδια ολοζώντανη. Για αρκετά χρόνια, η μητέρα μου δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει χωρίς να έχει σκεπασμένο το κεφάλι της με μάλλινο κασκόλ, ενώ τον πρώτο καιρό μετά την έξοδό της από το νοσοκομείο, λόγω της μετατόπισης εγκεφάλου που είχε συντελεστεί, δεν θυμόταν απολύτως τίποτα. Έπρεπε να της μάθω ξανά το Πάτερ Ημών, την Αλφαβήτα. Αξίζει να σημειωθεί ότι, η μητέρα μου είχε μέσα στη τσάντα της ένα εικονισματάκι του Αγίου Νεκταρίου. Φόρεσε μαύρα και πήγε στη Χάρη του στην Αίγινα και τα έβγαλε. Δοξασμένο να είναι το όνομα του Αγίου.
Η μητέρα μου, μέχρι σήμερα, έχει υποβληθεί σε 9 χειρουργεία στα πόδια (γόνατα, ισχύα, κότσια). Το 2005 έχοντας υποβληθεί σε ολική αρθροπλαστική αριστερού γονάτου, έπεσε και χτύπησε κατεβαίνοντας τις σκάλες ενός καταστήματος ψιλικών που λειτουργούσε σε υπόγειο χώρο της πολυκατοικίας όπου διαμένουμε (Καραϊσκου 138 και Φιλελλήνων στον Πειραιά). Θυμάμαι ότι τρέχαμε σε νοσοκομεία και δεν φθάναμε. Όταν καταλήξαμε στο ΚΑΤ, ο γιατρός εξέφρασε φόβους ότι το γόνατο θα πάθαινε αγκύλωση, που σημαίνει ότι δεν θα λύγιζε πλέον. Έγινε ένα χειρουργείο για να καθαριστεί το σημείο από τα υπολείμματα της αρθροπλαστικής. Μετά από 6 μήνες έγινε άλλο χειρουργείο που ήταν καθοριστικό για το εάν η μητέρα μου θα μπορούσε να ξαναπερπατήσει όπως πριν. Θυμάμαι πόσο έκλαιγα και παρακαλούσα τον Άγιο Νεκτάριο να κάνει καλά τη μητέρα μου και εγώ θα πήγαινα στη Χάρη του στην Αίγινα, όπως και έγινε, ενώ παράλληλα θα φρόντιζα να δημοσιευθεί το γεγονός - θαύμα στον επικείμενο Δ΄ Τόμο με τίτλο "Θαύματα Αγίου Νεκταρίου" του Μανώλη Μελινού, Εκδόσεις Νεκτάριου Παναγόπουλου, όπου και το κατέθεσα προς δημοσίευση. Μέχρι να βγει ο γιατρός να μας ενημερώσει ότι, τελικά θα μπει νέο μόσχευμα, ήμουν μεταξύ Εκκλησίας που βρίσκεται μέσα στο ΚΑΤ και χειρουργείου. Με δάκρυα επέστρεψα στην Εκκλησία και ευχαρίστησα γονατιστή τον Άγιο. Δοξασμένο το όνομα του Αγίου Νεκταρίου και να μεσιτεύει πάντα στον Κύριο για όλους μας.
Με εκτίμηση,
Καλλιόπη Κικίλια
Θαύμα 13ο
Από μικρή συναντούσα κοντά μου εκκλησίες Αγ. Νεκταρίου, εικόνες, διάφορα... έτσι από ένα σημείο και μετά ήξερα όταν έβλεπα μια εκκλησία σε εκδρομή ότι υπάρχει εκεί μέσα εικόνα του Αγίου... Θα μου πείτε ότι δεν είναι και τόσο σπάνιο... κι όμως... όταν σταματάει κανείς σε ένα εκκλησάκι από αυτά που έχουν χτισμένα στους δρόμους με 2-3 εικόνες μέσα και είναι Άγιος Νεκτάριος δεν είναι τόσο τυχαίο... Όταν μετακομίσαμε στην Αθήνα... η εκκλησία κάτω από το σπίτι μας είχε ένα παρεκκλήσι... Άγιος Νεκτάριος φυσικά... Όταν αγοράσαμε σπίτι με τον σύζυγο μου πήγαμε στην ενορία μας και φυσικά υπήρχε κάτι σαν παρεκκλήσι στον κάτω όροφο όπου μαζεύεται κόσμος... Άγιος Νεκτάριος φυσικά...
Τώρα θέλω να σας πω για το θαύμα που έσωσε την ζωή μου:
Στην ηλικία των 18 μου, ξημερώματα της μνήμης του Αγίου Νεκταρίου 09/11 γυρνούσαμε με τους φίλους μου από βραδινή έξοδο... ξαφνικά εγώ καθόμουν στο πίσω κάθισμα... και λέω στην φιλί μου: ας βάλουμε ζώνες... στην αρχή με κοίταξε περίεργα... είμαστε στο πίσω κάθισμα σιγά!! Βάλε της λέω... και βάζω κι εγώ... μετά από ένα λεπτό τρακάραμε... το πίσω μέρος του αυτοκινήτου τσαλακώθηκε... εμάς μας κράτησε η ζώνη.... εγώ θα σκοτωνόμουν αν δεν έβαζα ζώνη... είμαι σίγουρη ότι ήταν το χέρι του Αγίου Νεκταρίου...
Από τότε έχω τάξει ότι όταν ο Θεός μου χαρίσει ένα παιδί θα είναι ταγμένο στον Άγιο!!!
Με εκτίμηση,
Ειρήνη
Θαύμα 14ο
Διάβασα τυχαία την ιστοσελίδα σας και ένιωσα πολύ έντονη την ανάγκη να διηγηθώ και τη δικιά μου ιστορία.
Δεν ήξερα τίποτα για τον Άγιο, δεν είχα δει εκκλησία του, δεν ήξερα πότε γιορτάζεται η μνήμη του. Από τον Απρίλιο του 2008 περνάμε δύσκολα πολύ γιατί η μητέρα μου έκανε εγχείρηση σε καρκίνο του παχέος εντέρου. Τον Σεπτέμβρη του 2009 μάθαμε ότι πρέπει να ξαναγίνει εγχείρηση λόγω μετάστασης στο συκώτι.
Ήμουν σε αθλία κατάσταση και ήταν η μέρα που είχε η μητέρα μου ραντεβού με το γιατρό της να της πει τι θα γίνει. Πήρα τα παιδιά μου να βγω βόλτα γιατί δε με χωρούσε ο τόπος. Εκεί που καθόμουν στη στάση του λεωφορείου με πλησίασε μια ηλικιωμένη κυρία, έπιασε κουβέντα με τα παιδιά μου και τους έδωσε από μια εικόνα της πανάγιας. Μου λέει εσένα θα σου δώσω τον Άγιο Νεκτάριο, είναι θαυματουργός και τον πιστεύουμε πολύ, και μετά έφυγε. Εγώ από την στεναχώρια μου δεν έδωσα σημασία.
Μετά από 2 μέρες διηγήθηκα το περιστατικό στη μητέρα μου και της είπα χωρίς ειλικρινά να ξέρω πότε γιορτάζει ο Άγιος, μαμά να δεις του Αγίου Νεκταρίου θα κάνεις εγχείρηση. Μετά από 2 μέρες ανακάλυψα ότι στην περιοχή που έμενα, 2 χρόνια τώρα, υπήρχε εκκλησία στη χάρη του που δεν είχα προσέξει. Όσο περνούσαν οι μέρες και περιμέναμε τηλέφωνο από το γιατρό να μας πει πότε θα γίνει η επέμβαση, ένιωθα όλο και πιο πολύ την παρουσία του. Τελικά το τηλέφωνο χτύπησε στις 6 Νοεμβρίου και μας είπε ο γιατρός ότι στις 9 του μηνός θα γινόταν η εγχείρηση.
Με έπιασαν τα κλάματα και είπα στη μαμά μου να μη φοβάται και ότι θα ναι μαζί μας ο Άγιος. Επίσης τον είδα και στον ύπνο μου. Η εγχείρηση έγινε και πήγε πολύ καλά παρόλο που ήταν πολύωρη και επικίνδυνη. Αυτή την 9η Νοεμβρίου θα τη θυμάμαι για πάντα.
Είναι τυχαία όλα αυτά, σύμπτωση; Δεν νομίζω. Ήρθε και δήλωσε την παρουσία του και μας πρόσφερε τη βοήθεια του. Έχω διηγηθεί σε πολλούς αυτή την ιστορία και όλοι συγκλονίζονται.
Ευχαριστώ πολύ,
Δέσποινα
Θαύμα 15ο
Θα ήθελα κι εγώ να σας ευχαριστήσω για την δημιουργία του διαδικτυακού τόπου που βοηθά όλους μας να παίρνουμε δύναμη.
Η οικογένεια μου έχει βοηθηθεί πολλές φορές από τον Άγιο και τον θεωρούμε προστάτη μας.
Προσωπικά τον περασμένο χρόνο πέρασα ιδιαίτερα φορτισμένες στιγμές καθώς η γυναίκα μου ήταν έγκυος και παρουσιάστηκαν απρόοπτες καταστάσεις. Σε κάθε στιγμή που αισθανόμουν αδύναμος ψυχολογικά παρουσιάζονταν σημεία στον ύπνο. Την πρώτη φορά είχα δει την μίτρα του Αγίου μέσα στην εκκλησία όπου φυλάσσεται, αλλά ακριβώς μπροστά από την Ωραία Πύλη και σε ύψος όσο ενός ανθρώπου, πάνω από το έδαφος. Συγκλονίστηκα, την επόμενη ημέρα όλες οι εξετάσεις ήταν πολύ καλές. Στην πορεία η γυναίκα μου παρουσίασε πίεση και υπήρξε ανάγκη το παιδάκι μας να γεννηθεί νωρίτερα. Λίγες μέρες πριν μπει στο μαιευτήριο, είδα στον ύπνο μου πολύ κόσμο, είδα έναν ιερέα και ρώτησα δίπλα μου "ποιος είναι", και η απάντηση που πήρα ήταν "ο Επίσκοπος Πενταπόλεως". Δόξα τω Θεό και με την βοήθεια του Αγίου όλα πήγαν καλά. Ακόμα και μετά όμως όταν ο μικρός μόλις είχε επιστρέψει στο σπίτι ύστερα από 10 μέρες στη θερμοκοιτίδα, ο Άγιος εμφανίσθηκε και πάλι του έδωσα τον μικρό στα χέρια του ο οποίος τον σήκωσε προς τον ουρανό και προσευχόταν σαν να δείχνει ότι το έχει ευλογήσει το παιδί. Ακόμα και τώρα που τα γράφω νιώθω συγκλονισμένος.
Συνεχίστε την προσπάθεια σας γιατί όλοι μας έχουμε την ανάγκη της βοήθειας του Αγίου και με την δράση σας αυτή μπορείτε να βοηθήσετε πολλούς συνανθρώπους μας.
Ξυδιάς Κώστας
Θαύμα 16ο
Επανέρχομαι γιατί θέλω να το μοιραστώ μαζί σου.
Με τον άντρα μου προσπαθούσαμε καιρό να κάνουμε μωράκι... δεν ερχόταν...
Το καλοκαίρι πήγαμε στην Αίγινα... ήθελα να ευχαριστήσω τον Άγιο Νεκτάριο για τότε που είχα σωθεί στο τρακάρισμα. Στο είχα πει, που το είχες βάλει και στη σελίδα (δείτε εδώ).
Θέλω απλώς να σου πω ότι μαγεύτηκα με την επίσκεψη μου στην Αίγινα... άκουσα και τον χτύπο από τον τάφο... άφησα το μυαλό μου εκεί... γυρνώντας ήμουν έγκυος!!!
Επιτελούς μπορώ να ολοκληρώσω το τάμα μου και να δώσω στο μωρό μου το όνομα του Αγ. Νεκταρίου.
Ευχαριστώ και πάλι
Ειρήνη
Θαύμα 17ο
Βρισκόμαστε στην Μεσόγειο τον καιρό του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Στην θάλασσα επικρατεί μεγάλη τρικυμία και ένα εμπορικό πλοίο κινδυνεύει να βυθιστεί. Ο πλοίαρχος, αντιλαμβανόμενος την σοβαρότητα της κατάστασης, δίνει διαταγή στο πλήρωμα του να εγκαταλείψει το καράβι. Οι ναύτες αρχίζουν αμέσως να ρίχνουν τις λέμβους στην θάλασσα, ενώ ο καπετάνιος πηγαίνει να πάρει το ημερολόγιο του σκάφους. Όλοι ήταν βέβαιοι ότι το σκάφος θα βυθιστεί στην φουρτουνιασμένη Μεσόγειο.
Εκεί κάπου στο εσωτερικό του σκάφους, ο πλοίαρχος συνάντησε έναν ασπρομάλλη γέροντα ιερέα τον οποίο πέρασε και για λαθρεπιβάτη μιας και στο σκάφος δεν επέβαινε κάποιος κληρικός. Τον ρώτησε τι γυρεύει εκεί, και ο γέροντας του απάντησε, γαλήνια, να μην φοβάται και ότι κανείς δεν θα πάθει κακό αφού το πλοίο δεν θα βυθιστεί.
Ο ναυτικός απόρησε και ρώτησε τον γέροντα πως γνωρίζει ότι το σκάφος θα σωθεί. Τότε ο ιερωμένος του είπε να ρίξει το καντήλι που έκαιγε μπροστά στο εικόνισμα του Αγίου Νικολάου, στην θάλασσα και να δώσει εντολή να μείνουν οι ναύτες πάνω στο καράβι. Επίσης του φανέρωσε ότι είναι από την Αίγινα και πολλοί από τον πλήρωμα τον γνωρίζουν.
Ο πλοίαρχος ακολούθησε τις εντολές του Αγίου Νεκταρίου -γιατί ο Άγιος Νεκτάριος ήταν ο γέροντας- και ως εκ θαύματος η θαλασσοταραχή σταμάτησε και τόσο το πλοίο όσο και οι άνθρωποι που επέβαιναν σε αυτό σώθηκαν.
Συζητώντας κατόπιν μεταξύ τους τα όσα συνέβησαν -και ρωτώντας τους ναύτες από την Αίγινα ποιον Άγιο έχουν στο νησί-, κατάλαβαν όλοι ότι ο Άγιος Νεκτάριος τους είχε σώσει. Ο ιερέας φυσικά είχε γίνει άφαντος.
Θαύμα 18ο
Το θαύμα αυτό συνέβη στον π. Σωφρόνιο τον Λαυριώτη, όταν νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Άγιος Σάββας με καρκίνο στον πνεύμονα.
Το μεσημέρι της προηγουμένης από την ημέρα που ο π. Σωφρόνιος θα υποβαλλόταν σε εγχείρηση, ένας γέροντας μοναχός επισκέφθηκε το θάλαμο νοσηλείας. Αφού μίλησε προηγουμένως με κάποιον άλλο ασθενή, ήρθε κοντά στον Σωφρόνιο και τον ρώτησε πως αισθάνεται. Ο Σωφρόνιος του εξέφρασε την αγωνιά-απελπισία για την αυριανή επέμβαση. Τότε ο γέροντας του είπε να μην φοβάται, ότι θα γίνει καλά και ότι όταν βγει από το νοσοκομείο να πάει να τον επισκεφθεί στο σπίτι του. Αμέσως, δε, μετά εξαφανίστηκε!
Το βράδυ, στον ύπνο του, ο Σωφρόνιος είδε τον ίδιο γέροντα που συνέχισε να του δίνει κουράγιο. Όταν τον ρώτησε ποιος είναι, εκείνος του αποκρίθηκε: «Είμαι ο Νεκτάριος». Την επομένη έγινε η εγχείρηση με επιτυχία και ο Σωφρόνιος -όπως του είχε πει ο Άγιος- έγινε καλά. Επισκέφθηκε το μοναστήρι στην Αίγινα να προσκυνήσει στον τάφο του Αγίου, να τον ευχαριστήσει και κατόπιν έφυγε για τα Καρούλια του Αγίου Όρους.
Ο Άγιος Νεκτάριος είχε βοηθήσει -για άλλη μια φορά- έναν άνθρωπο με σοβαρή ασθένεια να βρει την υγεία του.
Θαύμα 19ο
Η κυρία Ξένη Ε., ήταν δεκαέξι χρόνια παντρεμένη και με τον άντρα της δεν είχαν καταφέρει να κάνουν παιδιά. Μετά από πολύχρονες, πολυδάπανες και επίπονες προσπάθειες με γιατρούς, στράφηκαν στον Άγιο Νεκτάριο και τον παρακάλεσαν να τους βοηθήσει να αποκτήσουν απογόνους.
Δεν πέρασε πολύς καιρός και το ζευγάρι τεκνοποίησε ένα κοριτσάκι. Τρία χρόνια αργότερα γεννήθηκε και ένα δεύτερο παιδί που όμως αρρώστησε βαριά. Οι γιατροί δεν έδιναν στους γονείς του καμία ελπίδα. Για άλλη μια φορά το ζεύγος στράφηκε στον προστάτη και βοηθό του, τον Άγιο Νεκτάριο, προσευχόμενοι για την ζωή του δεύτερου παιδιού τους.
Η κατάληξη ποια ήταν; Σε είκοσι μέρες το παιδί -που όλοι είχαν βέβαιο ότι θα πεθάνει- έγινε εντελώς καλά. Ο Άγιος Νεκτάριος είχε σταθεί ξανά στο πλευρό της κυρίας Ξένης και της οικογένειας της.
Θαύμα 20ο
Ήταν κάποτε μια κοπέλα που ταλαιπωρούνταν μέρα νύχτα από ένα δαιμόνιο. Οι δικοί της την είχαν πάει σε πληθώρα γιατρών χωρίς να μπορέσουν να την βοηθήσουν ουσιαστικά. Ακόμα και ιερείς είχαν σηκώσει ψηλά τα χέρια. Το δε δαιμόνιο, συχνά πυκνά, μιλώντας μέσω της κοπέλας διαβεβαίωνε τους πάντες ότι όλοι τους οι κόποι είναι μάταιοι και ότι μόνο ο «Νυχάς» θα μπορούσε να το διώξει από το σώμα του κοριτσιού.
Κάποια στιγμή οι οικείοι της νεαρής, αποφάσισαν να στραφούν και στον Άγιο Νεκτάριο. Έτσι, μια μέρα, πήραν το κορίτσι και πήγαν να προσκυνήσουν τον τάφο του Αγίου, στο μοναστήρι της Αίγινας. Μόλις πλησίασαν τον τάφο, το κακό πνεύμα άρχισε να φωνάζει μέσω του κοριτσιού «Ο Νυχάς, ο Νυχάς, αλίμονο μου».
Την επομένη, στην λειτουργία, το κορίτσι έπεσε αναίσθητο. Όταν, δε, συνήλθε μετά από μερικά λεπτά, είχε απαλλαγεί από το κακό πνεύμα. Ο Άγιος Νεκτάριος είχε κάνει ακόμα ένα θαύμα.
Όταν μετά από καιρό άνοιξαν τον τάφο του Αγίου (τον άνοιξαν αρκετές φορές μετά την κοίμηση του) διαπίστωσαν ότι τα νύχια του είχαν μεγαλώσει σαν να ήταν εν ζωή. Αυτόν τον «Νυχά» φοβόταν το κακό πνεύμα που είχε καταλάβει το σώμα της κοπέλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου