Η ένωση των εκκλησιών – Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου.

Αναρτήθηκε από: FOTIOS TRAVLOPANOS

Η ένωση των Εκκλησιών είναι αδύνατη, διότι οι Παπικοί είναι ενάντιοι στο Ευαγγέλιο του Χριστού και στις Πατερικές Παραδόσεις” (απαντητική επιστολή προς τον Καθολικό κ. Morello, Μάρτιος 1964)

Αγαπητέ κ. Morello,

Έλαβα την επιστολή σας και τη διάβασα με προ­σοχή. Μας γράφετε να μην εμποδίζουμε την ένωση με τον Τοποτηρητή του θρόνου του Πρωτοκορυφαίου Πέτρου, Πάπα Παύλο τον ΣΤ”, διότι θα μετανιώσουμε αιωνίως. Σας απαντούμε ότι δεν λέει την αλήθεια. Ε­μείς θέλουμε την ένωση, και ευχόμαστε διαρκώς «υπέρ της των πάντων ενώσεως». Ουσιαστικά την εμποδίζε­τε σεις οι Παπικοί. Και αν δε μετανοήσετε εδώ, στην πρόσκαιρη ζωή, θα μετανοήσετε στον Αδη, όπου ό­μως «ουκ έστι μετάνοια»!

Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες θέλουμε την ένω­ση όπως ορίζει ο Χριστός, ενώ εσείς, οι Λατίνοι, την θέλετε όπως ορίζει ο Πάπας. Εάν ο Πάπας ήταν σύμ­φωνος με τον Χριστό, να μην αμφιβάλλετε ότι κι εμείς οι Ορθόδοξοι, που έχουμε την ορθή πίστη του Χριστού, θα δεχόμασταν την ένωση. Εφόσον όμως ο Πά­πας δε συμφωνεί με τον Χριστό, δεν είναι δυνατό ποτέ, ποτέ, να συμφωνήσουμε με τον Πάπα. Όταν ακούσεις και γνωρίσεις και δεχθείς την αλήθεια, θα την ομολο­γήσεις, και τότε θα χωριστείς από τον Πάπα, και θα ε­νωθείς με το Χριστό, με μας τους Ορθόδοξους Χρι­στιανούς, που φρονούμε όπως ορίζει ο Χριστός.

Ο Χριστός παρήγγειλε στους Μαθητές Του και, μέσω αυτών, σε μας και σε όλους τους Χριστιανούς: Όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης σας΄, και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων. Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετή­σουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους (Μάρκ. 10, 43-5). Δεν εξαί­ρεσε τον Πέτρο από τους άλλους Μαθητές, ούτε τους Πάπες. Δεν είπε: Συ, Πέτρε, και οι διάδοχοί σου Πά­πες να είστε πρώτοι και να λέτε ότι είστε μεγάλοι! Βλέπεις, αγαπητέ μου, ότι ο Πάπας δε συμφωνεί με τον Χριστό; Γιατί ο Πάπας, ενάντια στο λόγο του Χριστού, λέει: Εγώ είμαι πρώτος. Όλοι οι άλλοι εί­ναι κατώτεροί μου, και πρέπει να με αναγνωρίζουν ως πρώτο!

Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος γράφει: Αν ισχυρι­στούμε πως είμαστε αναμάρτητοι, εξαπατούμε τον ε­αυτό μας και δε λέμε την αλήθεια…. Αν ισχυριστούμε πως δεν έχουμε ποτέ αμαρτήσει, βγάζουμε ψεύτη το Θεό, και ο λόγος του δε ζει μέσα μας (1 Ιω. 1, 8.10). Βλέπεις, αγαπητέ, ότι ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος καθαρά λέει ότι, εάν πούμε ότι δεν είμαστε αμαρτω­λοί, πλανιόμαστε και δε λέμε την αλήθεια; Ο Πάπας όμως, όλοι οι μαθητές και οι οπαδοί του, λέτε ότι εί­ναι αλάθητος! Πώς είναι δυνατόν, αγαπητέ, να δεχθούμε ένωση, ε­φόσον ο Πάπας και σεις οι Παπικοί είστε ασύμφωνοι και αντίθετοι στη διδασκαλία του Ευαγγελίου του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού και των αγίων Αποστόλων;

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός έδωσε εντολή στους Μαθητές του: Πηγαίνετε και κάνετε μαθητές μου όλα τα έθνη, βαπτίζοντάς τους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος (Ματθ. 28, 19), και΄ Όποιος πιστέψει και βαπτιστεί θα σωθεί (Μάρκ. 16, 16). Και αυτή την εντολή του Κυρίου μας ο Πάπας και σεις οι οπαδοί του την αθετήσατε, και αντί να βα­πτίζετε, ραντίζετε. Ο Χριστός δεν είπε «ραντίζοντες αυτούς», αλλά είπε «Βαπτίζοντες»΄, ούτε είπε «ο ραντισθείς σωθήσεται», αλλ” «ο βαπτισθείς σωθήσεται».

Ο οικουμενικός διδάσκαλος, ο θεοκήρυκας Από­στολος των εθνών Παύλος, το στόμα του Χριστού, γρά­φει: Ένας Κύριος, μία πίστη, ένα βάπτισμα (Εφ. 4, 5). Και η πρώτη αγία Οικουμενική Σύνοδος, -στην οποία ο Πάπας Ρώμης Σίλβεστρος είχε αποστείλει αντιπρο­σώπους του τον Επίσκοπο Κορδούης και τους Πρεσβυ­τέρους Βίκτορα και Βικέντιο- ακολουθώντας τον Απόστολο Παύλο, δογμάτισαν στο Σύμβολο της Πίστεως μία πίστη και ένα βάπτισμα: «Πιστεύω εις ένα Θεόν, πατέρα, Παντοκράτορα… και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν …. και εις το Πνεύμα το Αγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον… Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών». Τούτο το άγιο Σύμβολο της Πίστεως δέχθηκαν και κατείχαν όλοι οι Πάπες και όλοι οι Χριστιανοί της Δύσης μέχρι το δέκατο αιώνα. Τότε αποχώρησαν και αποσχίστηκαν από τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, καταφρόνησαν τον κορυ­φαίο θεοκήρυκα Απόστολο Παύλο, τις επτά άγιες Οικουμενικές Συνόδους, και τους αγίους Πατέρες που τις συγκρότησαν. Τότε ίδρυσαν δεύτερη, νέα Εκκλησία, την οποία ψευδώς ονόμασαν Καθολική. Έκαμαν προ­σθήκη στο Σύμβολο της Πίστεως και αντικατέστησαν το «εν βάπτισμα» με «ράντισμα» και επίχυση νερού στο κεφάλι του βαπτιζόμενου. Στη συνέχεια οι κατά καιρούς Πάπες έκαμαν αλλαγές σε όλα σχεδόν τα μυστήρια, και καταφρόνησαν τους Ιερούς Κανόνες και τις Ιερές Παραδόσεις, που παραλάβαμε από τους α­γίους Αποστόλους και τους αγίους Πατέρες. Βλέποντας ο Λούθηρος τις καταφρονήσεις και τις καινοτομίες που εισήγαγαν οι κατά καιρούς Πάπες, διαμαρτυρήθηκε, αλλά δεν εισακούστηκε. Τότε απο­χώρησε από τη Δυτική Εκκλησία και, αντί να επιστρέψει και αυτός στην πρώτη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ίδρυσε δική του, την Εκ­κλησία των Προτεσταντών – Διαμαρτυρομένων. Οι διάδοχοί του και οι διάδοχοι του μεταρρυθμιστή Καλβίνου, ίδρυσαν πολλές Εκκλησίες, και εξακολουθούν συνέχεια να ιδρύουν. Έτσι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία έγινε πολλές, η μία πίστη πολλές, και το ένα Βάπτισμα πολλά βαπτίσματα!

Ό­λες αυτές -και άλλες- αταξίες, πλάνες και αιρέσεις επήγασαν από τη Δυτική Εκκλησία, από τους Πάπες, οι οποίοι ξέσχισαν σε πολλά κομμάτια τον μονοκόμ­ματο, άρραφο χιτώνα της Εκκλησίας, που ύφανε ο Θεός. Στη συνέχεια οι Πάπες δε σταμάτησαν τις καινο­τομίες. Έφτασαν σε σημείο να καινοτομήσουν και στα σώματά τους. Διότι, ενώ ο Θεός τους έπλασε άνδρες, αυτοί ξύρισαν τα γένεια και το μουστάκι και άλ­λαξαν την ανδρική τους μορφή. Όλοι οι άγιοι: Προ­φήτες, Απόστολοι, Όσιοι, ήταν με γένεια. Ο Μονο­γενής Υιός και Λόγος του Θεού και Πατρός, που κα­τέβηκε από τους ουρανούς στη γη και έγινε ολόιδιος άνθρωπος με εμάς εκτός από την αμαρτία, για την σω­τηρία μας, με γένεια ήταν. Αλλά και οι Πάπες στην Ιταλία πριν από το σχίσμα με γένεια ήταν, και οι Α­γιοι της Ιταλίας στους παλιούς ναούς φαίνονται αγιο­γραφημένοι με γένεια.

Βλέπεις, αγαπητέ, σε πόσα λάθη και πλάνες γκρέμισε τους Πάπες η υπερηφάνεια; Με το που ύψωσαν τον εαυτό τους και φαντάστηκαν ότι είναι ανώτεροι ό­λων, συμπαρέσυραν και σας και όλους τους Δυτικούς στην πλάνη, να τους παραδέχεστε ως αλάθητους! Πώς είναι δυνατό να δεχτούμε ένωση με εκείνους, που μι­λούν και φρονούν και ενεργούν εναντίον του Θεού, ε­ναντίον των Πατερικών Παραδόσεων; Ο θεοκήρυκας Απόστολος Παύλος γράφει: Να είστε σταθεροί και να μένετε πιστοί στις διδασκαλίες που σας παραδώσα­με είτε προφορικά είτε με επιστολή μας (2 Θεσσ. 2, 15). Και πάλι: Αλλά κι αν εμείς ή ακόμη κι ένας άγ­γελος από τον ουρανό σας κηρύξει ένα ευαγγέλιο δια­φορετικό από το ευαγγέλιο που σας κηρύξαμε, να εί­ναι ανάθεμα! (Γαλ. 1, 8). Το ίδιο, και ο θεοφόρος Ι­γνάτιος λέει: «Όποιος μιλάει ή κάνει ενάντια σ” αυτά που διαταχτήκαμε, κι αν ακόμη είναι αξιόπιστος άν­θρωπος, κι αν νηστεύει, κι αν ζει στην παρθενία, κι αν κάνει θαυμαστά σημεία, να τον βλέπεις σαν λύκο με προβειά προβάτου, που ετοιμάζει με τα έργα του τη φθορά των προβάτων». Αλλά και η Ζ” Οικουμενική Σύνοδος ορίζει: «Τρεις φορές αναθεματίζουμε όλες τις καινοτομίες που έγιναν, και που μέλλουν να γίνουν, ε­νάντια στην Εκκλησιαστική Παράδοση και στη διδα­σκαλία και στο παράδειγμα των αγίων και αειμνή­στων Πατέρων» (Συνοδικό της Ζ” Οικουμενικής Συνό­δου υπέρ της Ορθοδοξίας, Τριώδιο. Κυριακή Ορθοδοξίας). Επίσης ο σοφός Βρυέννιος λέει: «Αν κά­ποιος σαλεύει κάτι από τις διδασκαλίες των θεοφόρων Πατέρων, αυτό να μην το πούμε κατ” οικονομία πα­ρέκκλιση, αλλά παράβαση και προδοσία της πίστης και ασέβεια προς το Θεό».

Όμως μας κάνει ακόμη πιο διστακτικούς το λυπη­ρό γεγονός ότι ανάμεσα σε μας τους Ορθοδόξους βρίσκεται η ΟΥΝΙΑ, χωρίς καμία δικαιολογία. Γιατί αυτή (η ουνία) λειτουργεί σαν χοάνη, που καταπίνει τις ορθόδοξες ψυχές, ή σαν προβατόσχημη αρπακτική και χωρίς έλεος λύκαινα, που «ζητεί δολίως -κατά τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Παπαδό­πουλο- να υπαγάγη τους λαούς, υπό τον παπισμόν και βαθμιαίως και ανεπαισθήτως να τους εκλατινίση». Σε μας τους Ορθοδόξους λοιπόν η ουνία προκαλεί πάντοτε φρίκη, διότι αντιπροσωπεύει δόλο και απάτη στα ζητήματα της θρησκείας. Γι’ αυτό σωστά γράφη­κε (Εστία 14.9.63) ότι «ο Ουνιτισμός αποτελεί θεμε­λιώδη αιτία διαμάχης μεταξύ Ανατολικής και Δυτι­κής Εκκλησίας΄, διαμάχη η οποία ευρύνει το χάσμα του χωρισμού, και προφανώς δεν επιτρέπει την έναρξη διαλόγου μεταξύ τους για συμφιλίωση και, πολύ πε­ρισσότερο, για ενότητα». Ακριβώς, επειδή με την απατηλή τους στάση οι Ουνίτες δηλητηριάζουν τις σχέσεις των δύο Εκκλη­σιών, θα έπρεπε να τεθεί ως πρωταρχικός όρος για την ένωση, η άμεση διάλυση της Ουνίας. Παράλληλα ο Πάπας πρέπει να πάψει να θεωρεί τους αρχηγούς των Ανατολικών Ορθοδόξων Εκκλησιών ως άσω­τους υιούς, που δέχεται ευχαρίστως την …επάνοδό τους στους κόλπους της Ρώμης!! Χωρίς την αποδοχή αυτών των δύο όρων είναι περιττό να μιλούν για την «ποθητή ένωση των Εκκλησιών»!

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης και ο Πάπας

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας και ο Πάπας Παύλος αν είχαν λίγο φόβο Θεού, αν είχαν λί­γη ταπείνωση, έπρεπε να ντυθούν τρίχινους σάκους, να κλάψουν τις αμαρτίες τους, να μετανοήσουν και να ομολογήσουν τις αμαρτίες τους, και να ζητήσουν το έ­λεος από τον Κύριο… και όχι να ζητούν γιορτές και τελετές, επαίνους και εγκώμια για τη μεγάλη κατα­φρόνηση που κάνουν στο Θεό, στις Αποστολικές Πα­ραδόσεις και στους Ιερούς Κανόνες. Ο Αθηναγόρας κολακεύοντας τον Πάπα του είπε: Συ είσαι πρώτος. Ενώ έπρεπε να του πει: Συ είσαι πρώτος στην υπερηφάνεια, διότι λέγεσαι αλάθητος, και δεύτερος εγώ, που λέγομαι παναγιώτατος. Ούτε συ είσαι αλάθητος, ούτε εγώ είμαι παναγιώτατος. Είμα­στε και οι δύο αμαρτωλοί και ενάντιοι στη διδασκα­λία και την εντολή του Κυρίου, που είπε: Όποιος θέ­λει να γίνει πρώτος, να είναι ο τελευταίος όλων (Μάρκ. 10, 44), και΄ όταν κάμετε όλα όσα σας προστά­ζει ο Θεός, να λέτε: «είμαστε ανάξιοι δούλοι” κάναμε αυτό που οφείλαμε να κάνουμε» (Λουκ. 17, 10).

Παρακαλείτε το Θεό να φυλάξει την Ορθόδοξη Εκκλησία και τους πιστούς από τις αιρέσεις και τους λυσσώδεις λύκους. Εμείς πρέπει να πιστεύουμε ότι ο Κύριος δε θα αφήσει, δε θα εγκαταλείψει την Εκκλη­σία του, αλλά θα την υπερασπισθεί, θα την προστατέ­ψει και θα συντρίψει τους εχθρούς της ως σκεύη κεραμέως. Να έχετε θάρρος και πίστη και ελπίδα και, περισσότερο, αγάπη στο Θεό, και ο Θεός θα είναι πάντα μαζί σας.

Τους Παπικούς να ευχόμαστε να τους φωτίσει ο Θεός

Σηκωθείτε από τον τάφο Χρυσόστομοι, Γρηγόριοι, Γερμανοί, Μεθόδιοι, Ταράσιοι, Νικηφόροι, Φώτιοι και όλοι οι αρχαίοι και νεώτεροι άγιοι Πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης, που θυσιάσατε τη ζωή σας για τα πρόβατά σας, να δείτε ποιοι κατέχουν σή­μερα το θρόνο σας! Εσείς σαν καλοί ποιμένες θυσιά­σατε τις ψυχές σας για τα πρόβατά σας΄. Οι σημερινοί θυσιάζουν τα πρόβατα για τον εαυτό τους και ανοί­γουν τις θύρες και φωνάζουν τους λύκους να μπούνε μέσα, και να κατασπαράξουν τα πρόβατα. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, ο καλός ποιμένας, που θυσίασε τον εαυτό του για τα πρόβατα, λέει: Ο καλός ποιμέ­νας θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των προβάτων. Ο μισθωτός όμως, που δεν είναι αληθινός βοσκός, που δεν είναι δικά του τα πρόβατα, όταν βλέπει το λύκο να έρχεται, αφήνει τα πρόβατα και φεύγει. Έτσι ο λύ­κος τα αρπάζει και τα διασκορπίζει. Ο μισθωτός φεύ­γει, γιατί είναι μισθωτός, και δε νοιάζεται για τα πρό­βατα (Ιω. 10, 11-3). Γιατί ο Πατριάρχης έχει εκπέσει σε τέτοιο ολί­σθημα, ώστε με τη θέλησή του να αγωνίζεται να πα­ραδώσει το ποίμνιό του στους λύκους να το κατασπαράξουν; Η αιτία είναι η υπερηφάνεια, η ρίζα και η αι­τία όλων των αμαρτιών, όλων των κακών, όλων των αιρέσεων, των συμφορών και των θλίψεων, και κυ­ρίως, η στέρηση της Χάρης του Θεού. Ο Κύριος εναντιώνεται στους υπερήφανους, όμως δίνει τη χάρη του στους ταπεινούς (Ιακ. 4, 6). Ωστόσο, δικαιολογεί τον εαυτό του και λέει ότι έ­χει αγάπη και θέλει να ενωθούμε όλοι, διότι τούτο εδίδαξε ο Θεός. Ναι, αυτό είναι σωστό. Ο Θεός μας έ­δωσε την πρώτη εντολή της αγάπης και η Εκκλησία εύχεται «υπέρ της των πάντων ενώσεως». Ο Θεός όμως μας δίδαξε την αγάπη την αληθινή, όχι την ψεύτικη. Την αγάπη όχι με τα χείλη και το στόμα, αλλά την αγάπη με όλη μας την ψυχή και την καρδιά΄, όχι την αγάπη την επιφανειακή, αλλά την ε­σωτερική. Ο Κύριος μας δίδαξε την αληθινή αγάπη, αλλά συγχρόνως μας δίδαξε και μας παρήγγειλε, για να μας προφυλάξει, να προσέχουμε από τους ψευδοπροφήτες, τους ψευδόχριστους, τους ψευδοδιδασκάλους, τους λυκοποιμένες, τους λύκους, τους σκύλους, τους υποκριτές, αρχιερείς, ιερείς, γραμματείς και φαρισαίους. Αυτούς ο Κύριος καυτηρίασε με τα φοβερά και φριχτά εκείνα «ουαί», χαρακτηρίζοντάς τους υπο­κριτές, ανόητους, τυφλούς, οδηγούς τυφλών, άρπαγες, άδικους, τάφους ασβεστωμένους, φίδια, γεννήματα εχιδνών. Από τέτοιους ανθρώπους μας παρήγγειλε ο Κύριος να προσέχουμε, να μην τους πλησιάζουμε, να μην έχουμε καμιά επικοινωνία΄, μόνο να ευχόμαστε να τους φωτίσει ο Κύριος να μετανοήσουν. Πώς φέρθη­καν απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους (λυκοποιμένες, ψευδοδιδασκάλους, ψευδοπροφήτες, ψευδόχριστους αιρετικούς) οι άγιοι Πατέρες; Αυτοί λοιπόν, οι άγιοι Πατέρες, οι μιμητές του Αρχιποίμενος Χριστού και διάδοχοι των Μαθητών του… οι θείοι ποιμένες, που θυσίασαν τη ζωή τους για τα λογικά τους πρόβατα, που συγκρότησαν τις σεπτές και άγιες Επτά Οικουμε­νικές Συνόδους, όλους αυτούς τους αιρετικούς που α­νέφερα τους εκσφενδόνισαν με τη σφενδόνη του Αγίου Πνεύματος, μακριά από το ποίμνιο του Χριστού΄, τους έδιωξαν μακριά και τους παρέδωσαν, ως αμετα­νόητους, στο αιώνιο ανάθεμα.

…

(Από το βιβλίο «Διδαχές πατρικές και θαυμαστά γεγονότα του γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου», Σελ. 103-111, Εκδόσεις «Ορθόδοξη Κυψέλη»)

http://www.orp.gr