Όταν η δάδα της ελευθερίας άναψε στο Αρκάδι

Οι θυσίες του Ελληνισμού αποδεικνύουν ότι οι αφυπνισμένοι Έλληνες δεν λογαριάζουν τίποτα μπροστά στην ελευθερία τους. Πιθανόν γι” αυτό προσπαθούν μερικοί να τους κρατούν κοιμισμένους, αποκαλώντας κορυφαίες στιγμής της ιστορίας μας ως «εθνικούς μύθους», όπως επί παραδείγματι τον χορό του Ζαλόγγου. Από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα ότι δεν συμφέρει το κατεστημένο το βαφτίζει «παραμύθι». Άλλοι πάλι ισχυρίζονται ότι οι Έλληνες δεν υπάρχουμε πια, καθώς μας «εξόντωσαν» οι «γενετικά προικισμένοι» γύρω-γύρω λαοί.

Η θυσία όμως αποδεικνύει το αντίθετο! Ότι έγινε στις Θερμοπύλες συνεχίστηκε στο Μανιάκι, στον Ζάλογγο στο Μεσολόγγι αλλά και στο Αρκάδι του Ρεθύμνου. Πολλά τα περιστατικά για να είναι μύθοι δεν νομίζετε. Εκτός και αν οι Έλληνες είμαστε ένας «διεστραμμένος λαός» που αρέσκεται στο να μεταδίδει ψέματα σε σχέση με την μακραίωνη πορεία του στο χωροχρονικό συνεχές. Όποιος το πιστεύει αυτό, δεν χρειάζεται να συνεχίσει την ανάγνωση του παρόντος κειμένου, το οποίο και θα ασχοληθεί με το ηρωικό Αρκάδι.

Κορυφαία περίοδος της ελληνικής ιστορίας είναι η κρητική επανάσταση του 1866-1869. Η άρνηση των Οθωμανών να εφαρμόσουν τις φιλελεύθερες διακηρύξεις του Χατί Χουμαγιούν -έδιναν μεγάλη έμφαση στην ισότητα όλων των υπηκόων της Αυτοκρατορίας- στα εκκλησιαστικά και κοινοτικά ζητήματα των Κρητικών οδήγησε σε σκληρό αντάρτικο κατά του κατακτητή.

Το καστρομονάστηρο του Αρκαδίου διατηρούσε, ως μοναδική μονή, το προνόμιο να ηχούν οι καμπάνες του. Εκείνες τις μέρες αποτελούσε την έδρα της Επαναστατικής Επιτροπής Ρεθύμνου λόγω της σπουδαίας στρατηγικής του σημασίας.

Οι Τούρκοι ζήτησαν από τον ηγούμενο Γαβριήλ Μαρινάκη να διώξει την Επαναστατική Επιτροπή από το μοναστήρι με την απειλή ότι θα το καταστρέψουν αλλά ο ηγούμενος, υπακούοντας στις πανάρχαιες ανυπότακτες παραδόσεις των Ελλήνων, απάντησε αρνητικά. Στο μοναστήρι υπήρχαν 964 ψυχές, 325 άνδρες και οι υπόλοιποι γυναικόπαιδα.

Ο τουρκικός στρατός, αποτελούμενος από 15.000 τακτικό στρατό και υποστηριζόμενος από τριάντα κανόνια, υπό τον Μουσταφά Ναϊλή Πασά, εκστράτευσε εναντίον της Μονής. Η επίθεση ξεκίνησε στις 8 Νοεμβρίου και τελικά γκρεμίστηκε η πύλη της Μονής Αρκαδίου και οι Αγαρινοί εισήλθαν στον περίβολο.

Εξαντλημένοι και με βέβαιη την αιχμαλωσία και όλα τα συνακόλουθα, ο Κωνσταντίνος Γιαμπουδάκης από το χωριό Άδελε του Ρεθύμνου κλείνεται μαζί με άλλους πολεμιστές και γυναικόπαιδα στην πυριτιδαποθήκη. Τότε άναψε η δάδα της ελευθερίας και η μπαρουταποθήκη πήρε φωτιά συμπαρασύροντας στον θάνατο πολυάριθμους Τούρκους εισβολείς που δεν μπορούσαν να φανταστούν την συγκεκριμένη εξέλιξη. Ίσως αν ήταν διαβασμένοι στην ελληνική ιστορία να εκπονούσαν διαφορετικό σχέδιο.

Ο κρότος ακούστηκε μέχρι το Ηράκλειο, ηχεί όμως ακόμα στις καρδιές εκείνων των Ελλήνων που ζουν και αναπνέουν ανάμεσα στην κοιμισμένη μάζα που άγεται και φέρεται, απορρίπτοντας δίχως δεύτερη σκέψη το μέγεθος των ελληνικών επιτευγμάτων. Σύντομα έρχεται όμως η ώρα που όλοι θα καταλάβουν. Ελπίζουμε να μην είναι αργά…

Όσοι τώρα ιστορικά «σπουδαγμένοι» θέλουν να ονομάσουν και το Αρκάδι «εθνικό μύθο», ας απευθυνθούν στην UNESCO, η οποία έχει χαρακτηρίσει την περιοχή σε Ευρωπαϊκό Μνημείο Ελευθερίας.

http://www.pygmi.gr