Καμπαναριό του 15ου αιώνα στην Κεφαλονιά

Καμπαναριό του 15ου αιώνα στην Κεφαλονιά
Αγαπητοί επισκέπτες καλώς ήλθατε.
Μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί μας, να αποστέλλετε και να μοιράζεστε κρίσεις, σχόλια, απόψεις, στην ηλεκτρονική διεύθυνση :
amalgamaparamythias@gmail.com

Με εκτίμηση,
Η Ομάδα Διαχείρισης


Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

Ἀκολουθία τῆς ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡµῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας


Τ ΑΥΤ ΗΜΕρ (ΚΗ')
28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

νάµνησιν πιτελοῦµεν τς γίας Σκέπης τς περαγίας Δεσποίνης ἡµῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας*.

* Ἢ Ἀκολουθία ατηποιηθεσα πὸ τοῦ ἐν γίῳ Ὅρει σµατογράφου Μοναχοῦ Γερασίµου Μικραγιαννανίτου, ἐνεκρίθη πὸ τς ερς Συνόδου τς κκλησίας τς λλάδος ν τσυνεδρίᾳ Ατς τς 21ης κτωβρίου 1952, καθ' ἢν καὶ ἀπεφασίσθη ὁ συνεορτασµὸς τς ορτς τς γίας Σκέπης τς περαγίας Θεοτόκου µἐτὰ τς θνικς ορτς τν Νικητηρίων τς 28ης κτωβρίου. (Αἱ Συνοδικαὶ ἘγκύκλιοιΤόµος Β', Ἀθναι 1956, σελ. 649).

* * *
ΕΙΔΗΣΙΣ
* * *
Εἰ τύχοι ἡ Ἑορτὴ ἐν Κυριακῇ, ἡ Ἀκολουθία ψάλλεται κατὰ τν Τυπικν Διάταξιν τς ορτς τν Εσοδίων τς Θεοτόκου. (Βλέπε Τυπικν 21ης Νοεµβρίου § 8).


ΕΙΣ ΤΌΝ ΜΙΚΡΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

στῶµεν Στίχους δ´, καὶ ψλλοµεν τὰ Στιχηρὰ προσόµοια.
χος α´. Τν ορανίων ταγµάτωνΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Τν ρθοδόξων λλήνων παν τὸ σστηµατν παναγίαν Σκέπηντς γνς Θεοτόκου, ὑµνσωµεν προθύµως καὶ ἐν χαρᾷ, πρς ατν κβοσωµεν· χαρε Παρθένε βοήθειασφαλήςκαὶ θερµὴ ἡµῶν ντίληψις.

σπερ ρρύσω Παρθένε τν Βυζαντίδα ποτέτῇ σῇ ἁγίᾳ Σκέπῃ, πολυτρόπων κινδύνων· οτω καὶ νν τν νέον Κόρη λαόντοῦ σοῦ Ἔθνους πήλλαξας, ἐπιδρομς Θεοτόκελλοεθνοςτῇ ἐκφάνσει τς ενοίας σου.

πρ λίου κτνας τς θείας Σκέπης σουαἱ δωρεαὶ πλουσίως, ἀπαστρπτουσι πσικαὶ λύουσι τν νύκτα τν πειρασμνκαὶ ερήνην καὶ λύτρωσινκαὶ σωτηρίαν βραβεύουσινληθῆ, Θεοτόκε τος μνοσι σε.

Τῇ ἀρωγῇ τς σς Σκέπης πιστς θαρρήσαντεςκατὰ τν πολεμίωννίκης τρόπαιον ρανΠαρθένε Θεοτόκε ὁ σς λαός, ἀληθς ὁ ἀπλεκτος· θεν δν χαριστήριον ν χαρᾷ, ἀναμέλπει τῇ προνοίᾳ σου.
ΔόξαΚαὶ νν. Ἦχος α'.
Τς κατ' ἀξίαν μνήσειτν περὶ ἡμς σου προμήθειανΘεοτόκε ειπάρθενεΣκέπουσα γρ μς τῇ κραταιᾷ σου Σκέπῃ, πολυειδν λυτροσαι συμφορνκαὶ συμμαχοσαοράτως, ἐν ψηλῷ βραχίονιτν πολεμίων καταράσσεις τάς φάλαγγαςκαὶ θαυμαστς θύνεις, ἢν ρετήσω κληρονομίαν σου· θεν μνομεν τν χάριν σουεχαριστίας φωνας,καὶ ἐν κατανύξει ψυχς βομεν σοι‧ Σκέπε πάντοτε κ πάσης πειλς, ἡμς ὦ Δέσποινα, ὅτι μετὰ Θεν τάς λπίδας σοι νεθέμεθα.

πστιχα
χος β'. Οκος τοῦ Ἐφραθᾶ. ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Σκέπη χριστιανν, ὑπάρχεις Θεοτόκετν εσεβῆ λαόν σουσκέπουσα καὶ φρουροσα, ἐκ πάσης περιστάσεως.

Στίχ. Τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ σου.

τε ν τῷ ναῷ, τν Βλαχερνν κατεδεν, ὁ Ὅσιος νδρέαςσκέπουσν σε Παρθένετος εσεβες θαύμασε.

Στίχ. Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.

πλωσον φ' ἡμςτν Σκέπην σου Παρθένεκαὶ σκέπασον αλως, ἐκ πάσης δυσπραγίαςλαν τν χριστεπώνυμον.
ΔόξαΤριαδικόν.
Φύσις τρισσολαμπήςΠάτερ Υἱὲ καὶ Πνεμα, ὑπέρθεε Θεότηςοκτείρησον Οκτρμοντὸ τν χειρν σου ποίημα.
Καὶ ννΘεοτοκίον.
λπισεν ὁ στρατόςτῇ σκέπῃ σου Παρθένεκαὶ ἰσχυρς ράθητος πιτιθεμένοιςτῷ κράτει τς σχος σου.

Νν πολύειςΤὸ Τρισάγιον.
Τὸ Ἀπολυτίκιον κ τοῦ Μεγάλου σπερινοῦ.
Καὶ Ἀπόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Μετὰ τν Προοιμιακόντό, Μακάριος νήρΕς δὲ τό, Κύριε κέκραξαστμεν Στίχους ς', καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξς Προσόμοια.
χος α'. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματοςΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος! ὡς νεφέλην φωτός, ἐφαπλοῖ ἑκάστοτετν Σκέπην τν αυτς, ἡ Θεοτόκος γνήκαὶ σκέπει περιφανςτῇ μητρικῇ προμηθείᾳ καὶ χάριτι, ἐκ πάσηςπιβουλςτος πρς ατν φορντας καὶ κρζοντας‧ Κεχαριτωμένη χαρεσκέπη καὶ βοήθειατοῦ σοῦ Ἔθνους Παρθένετοῦ πιστς σε μεγαλύνοντος.

Βαβαὶ τν σν θαυμασίων γνήΣὺ γρ παραδόξως, ἤπλωσας τν Σκέπην σουκαὶ ἔσκεπες θαυμαστς πόλιν τν νασσαν‧ ρτίως δὲ ἐμφανςτς φωτοφόρου σου Σκέπης τχάριτιδιέσωσας πειλς, ἐπερχομένης λαν τν Χριστώνυμον. Ὅθεν σοι χαριστηρίουςανους ναμέλποντεςτν πολλν σου θαυμάτωνμνείαν γομεν γηθόμενοι.

Τν πρς μς σου προμήθειανοἱ Ἑλλήνων παδεςΔέσποινα κηρύττομεν, ὑμνοντες τν μητρικήνκηδεμονίαν σου‧ ρχθεν γρ συμπαθς, ὑπὸ τν Σκέπην τν σν μςθηκαςκαὶ κλρόν σου κλεκτόντὸ εαγς μν Γένος νέδειξας. Ὅθεν Κεχαριτωμένηχαρε σοι κραυγάζομενκαὶ τς θείας σου Σκέπηςμεγαλύνομεν τάς χριτας.
Προσόμοια τερα. Ἦχος δ'.
ς γενναον ν Μάρτυσιν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
ς τς Σκέπης σου γοντεςτν νάμνησιν χραντετν σν μεγαλύνομεν γαθότητα‧ τι κ πάσης στενώσεωςλυτροσαι τὸ Ἔθνος σουκαὶ ἐθνν πιδρομςκαὶ παρέχειςκάστοτεχάριν φθονοντος μνοσι τὰ ξένα μεγαλεατς σς δόξης Παναγίακαὶ τν θαυμάτων τὸ μέγεθος.

Θαυμαστς πάλαι πλωσας, ἀοράτως τν Σκέπην σουκαὶ τν πόλιν σκεπες τν βασίλειον, ἀλλὰ καὶ νν ναργέστατα, ἡμς σκέπεις χραντεκαὶ φρουρες καὶ συντηρεςτν καινν Κόρη κλρόν σουπάσης θλίψεως· διὰ τοτο μνομέν σου τς Σκέπηςτὰ δωρήματα Παρθένεκαὶ τν σραι ντίληψιν.

Πολλαχς Κόρη οδαμενκαὶ λαμπρς τεθεάμεθατς γίας Σκέπης σου τν κδήλωσιν, ἐν τεκμηρίοις καὶ θαύμασιν, ἡμν διαλάμπουσανκαὶ ἐν δάκρυσι θερμοςτν πολλν σου χρηστότητα,ἐδοξσαμεν‧ τι σζεις μς ν τος κινδύνοιςκαὶ παρέχεις εφροσύνηντος θλιβομένοις καὶ πάσχουσι.
ΔόξαΚαὶ ννχος πλβ'.
Σήμερον ὁ πιστς λαός σου Θεοτόκε, ὂν θνος γιονκαὶ περιούσιον κλρον πεφήνωτς σς Σκέπης γεραίρει τν χάρινχαριστηρίους δων σοι δάς‧ Σὺ γάροὐ μόνον ν παρχημέναις γενεαςθαυμαστὰ καὶ παράδοξα ν μν εργάσω, ἀλλὰ καὶ νν μςσκέπεις καὶ ἰθύνειςκαὶ ἐπιδραμόντων πήλλαξας χθρνκαὶ εφροσύνης πλησας τάς ψυχς μν. Ὁμολογομεν τοίνυν τν χάρινκαὶ τῇ φωταυγεῖ σου Σκέπῃ προστρέχοντεςθερμς βομεν‧ χρι τερμάτων αἰῶνοςσκέπε Παντάνασσατος νενδοιάστωςπιβοωμένους σου.

Εσοδος. Φς λαρόν... Τὸ Προκείμενον τς μέραςκαὶ τὰ Ἀναγνώσματα.

ριθμν τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφθ' 15-23)
Καὶ ἐγένετο τῇ ἡμέρᾳ ᾗ ἐστάθη ἡ σκηνή, ἐκάλυψεν ἡ νεφέλῃ τν σκηνήντν οκον τοῦ μαρτυρίουΚαὶ τὸ ἑσπέρας ν πὶ τς σκηνς ς εδος πυρς ως πρωίΟτως γίνετο διαπαντς· ἡ νεφέλη κάλυπτεν ατν μέραςκαὶ εδος πυρς τν νύκταΚαὶ ἡνίκα νέβη ἡ νεφέλη πὸ τς σκηνςκαὶ μετὰ τατα πραν οἱ υοὶ ἸσραήλΚαὶ ἐν τῷ τόπῳ οὗ ἂνστη ἡ νεφέλη, ἐκεῖ παρενέβαλον οἱ υοὶ ἸσραήλΔιὰ προστάγματος Κυρίου παρεμβαλοσιν οἱ υοὶ Ἰσραήλκαὶ διὰ προστάγματος Κυρίου παροσιΠάσας τάς μέρας, ἐν ας σκιάζει ἡ νεφέλη πὶ τς σκηνςπαρεμβαλοσιν οἱ υοὶ ἸσραήλΚαὶ ὅταν φέλκηται ἡ νεφέλη πὶ τς σκηνς μέρας πλείουςκαὶ φυλάξονται οἱ υοὶ Ἰσραλ τν φυλακν τοῦ Θεοῦ.Καὶ οὐ μὴ ἑξάρωσι. Καὶ ἔσται ταν σκεπάζῃ ἡ νεφέλη μέρας ριθμῷ ἐπὶ τς σκηνςδιὰ φωνς Κυρίου παρεμβαλοσι καὶ διὰ προστάγματος Κυρίου παροσιΚαὶ ἔσται ταν γνηται ἡ νεφέλη φ' ἑσπέρας ως πρωὶ καὶ ἀναβῇ ἡ νεφέλη τὸ πρωίκαὶ ἀπαροσιν μέρας ἡ νυκτόςΜηνς μέρας πλεοναζούσης τς νεφέλης σκιαζούσης πατς,παρεμβαλοσιν οἱ υοὶ Ἰσραήλκαὶ οὐ μὴ ἀπάρωσιν. Ὅτι διὰ προστάγματος Κυρίου παροσιΤν φυλακν Κυρίου φυλάξαντο διὰ προστάγματος Κυρίου ν χειρὶ Μωυσῆ.

Τς ξόδου τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφμ' 15-32)
γένετο ν τῷ μηνὶ τῷ πρώτῳ, τῷ δευτέρῳ ἔτει, ἐκπορευομένων τν υἱῶν σραλ ξ Αγύπτουνουμηνία στάθη ἡ σκηνήΚαὶ ἔστησε Μωυσς τν σκηνήνκαὶ ἐπέθηκε τάς κεφαλίδαςκαὶ διενέβαλε τος μοχλούςκαὶ ἔστησε τος στύλουςΚαὶ ἐξέτεινε τάς αλαίας πὶ τν σκηνήνκαὶ ἐπέθηκε τὸ κατακάλυμμα τς σκηνς πατν νωθενκαθσυνέταξε Κύριος τῷ Μωυσῇ. Καὶ λαβν τὰ μαρτύρια νέβαλεν ες τν κιβωτόνΚαὶ ὑπέθηκε τος διωστρας πὸ τν κιβωτόνκαὶ εσήνεγκε τν κιβωτν ες τν σκηνήνκαὶ ἐπέθηκε τὸ κατακάλυμμα τοῦ καταπετάσματοςκαὶ ἐσκέπασε τν κιβωτν τοῦ μαρτυρίου, ὂν τρόπον συνέταξε Κύριος τῷ Μωυσῇ. Καὶ ἐπέθηκε τν τράπεζαν ες τν σκηνν τοῦ μαρτυρίου,τὸ πρς Βορρν ξωθεν τοῦ καταπετάσματος τς σκηνςΚαὶ προσέθηκεν πατς ρτους τς προθέσεως ναντι Κυρίου, ὂν τρόπον συνέταξε Κύριος τῷ Μωυσῇ. Καὶ ἔθηκε τν λυχνίαν ες τν σκηνν τοῦ μαρτυρίουες τὸ κλίτος τς σκηνς τὸ πρς νότονΚαὶ ἐπέθηκε τος λύχνους ατς ναντι Κυρίου, ὂν τρόπον συνέταξε Κύριος τῷ Μωυσῇ. Καὶ ἔθηκε τὸ θυσιαστήριον τὸ χρυσον ν τῇ σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου πέναντι τοῦ καταπετάσματοςκαὶ ἐθυμίασεν πατοῦ θυμίαμα τς συνθέσεωςκαθάπερ συνέταξε Κύριος τῷ Μωυσῇ. Κατὸ θυσιαστήριον τν καρπωμάτων θηκε παρὰ τάς θύρας τς σκηνςΚαὶ ἔστησε τν αλν κύκλῳ τς σκηνς καὶ τοῦ θυσιαστηρίουΚαὶ συνετέλεσε Μωυσς πάντα τὰ ἔργαΚαὶ ἐκάλυψεν ἡ νεφέλη τν σκηνν τοῦ μαρτυρίουΚαὶ δόξης Κυρίου πλήσθη ἡ σκηνήΚαὶ οκ δυνάσθη Μωυσς εσελθεν ες τν σκηνν τοῦ μαρτυρίου, ὅτι πεσκίαζεν πατν νεφέληκαὶ δόξης Κυρίου νεπλήσθη ἡ σκηνή. Ἡνίκα δ' ἂν νέβη ἡ νεφέλη πὸ τς σκηνς, ἀνεζεύγνυσαν οἱ υοὶ Ἰσραηλ σν τῇ ἀπαρτίᾳ ατνΕἰ δὲ μὴ ἀνέβη ἡ νεφέληοκνεζεύγνυσαν ως μέρας, ἧς νέβη ἡ νεφέληΝεφέλη γρ ν πὶ τς σκηνς μέραςκαὶ πρ ν πατς νυκτς ναντίον παντς σραήλ, ἐν πάσαις τας ναζυγας ατν.

Προφητείας εζεκιλ τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφμγ' 27, μδ' 1-4)
σται πὸ τς μέρας τς γδόης καὶ ἐπκειναποιήσουσιν οἱ ἱερες πὶ τὸ θυσιαστήριον τὰ ὁλοκαυτώματα μνκαὶ τὰ τοῦ σωτηρίου μν‧ καὶ προσδέξομαι μςλέγει Κύριος.Καὶ ἐπέστρεψέ με κατὰ τν δν τς πύλης τν γίων τς ξωτέραςτς βλεπούσης κατὰ ἀνατολάςκαὶ ατη ν κεκλεισμένηΚαὶ επε Κύριος πρς με‧ Ἡ πύλη ατη κεκλεισμένησταιοκ νοιχθήσεταικαὶ οδες μὴ διέλθῃ διατς τι Κύριος ὁ Θες σραλ εσελεύσεται διατςκαὶ ἔσται κεκλεισμένηΔιότι ὁ ἡγούμενος οτος καθήσεται ν ατῇ, τοφαγεν ρτον ναντίον ΚυρίουΚατὰ τν δν Αλμ τς πύλης εσελεύσεταικαὶ κατὰ τν δν ατοῦ ἐξελεύσεταιΚαὶ εσήγαγέ με κατὰ τν δν τς πύλης τς πρς Βορρν,κατέναντι τοῦ οκουκαὶ εδονκαὶ ἰδοὺ πλήρης δόξης ὁ οκος τοῦ Κυρίου.

Ες τν Λιτήν. Ἰδιόμελα.
χος α'.
Εφραίνου ν Κυρίῳ, ἡ Χριστώνυμος λλάς, ὡς σκεπομένη τῇ Σκέπῃ, τς πανυμντου Θεοτόκου‧ ς γρ νεφέλην φωτεινήν, ἀοράτως ατν φαπλοσα, ἡ τοῦ ἀδύτου φωτς μήτηρκύκλῳ σε περιβάλλει καὶ πανταχόθεν σε σκέπεικαὶ ασθητν καὶ νοητν πολεμίων, ἐπερχομένων κατὰ σοῦ, τάς φάλαγγας κτρέπει. Ὅθεν τν δοθεσαν σοι χάριν,διαπρυσίῳ φωνῇ κήρυξονκαὶ τν σκέπουσν σε Παρθένονμεγαλοφώνως μνησον βοσα‧ Χαρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ, ὁ παρέχων τῷ κόσμῳ διὰ σοῦ τὸ μέγαλεος.
χος β'
ς πέρλαμπρος νασσατῷ Ὁσίῳ Ἀνδρέᾳ τεθέασαι, ἐν τῷ ναῷ τν Βλαχερνν πιφανεσα, ἀοράτως Θεοτόκεκαὶ τν μν Βασιλίδα πόλιν σκέπασαςτῇ ἀναπτύξει τς Σκέπης σου, ἡμς δὲ χαρς πλήρωσαςτῇ ἐνεργείᾳ τς ρωγς σου. Ἀλλ' ὦ Παρθένε πανύμνητεσκέπη μν καὶ βοήθεια, ἐκ πάσης πιβουλς σινς φλαττετὸ Γένος μν δεόμεθα.
χος γ'
Πάλαι μν ἡ νεφέλη κάλυπτετν σκηνν τοῦ μαρτυρίουπροτυποσα Παρθένετὸ τελεσθν σοι μυστριον‧ νν δὲ ἡ ἀστραπόμορφος Σκέπη σουπερικαλύπτει καὶ σκιάζει, ὡςρνις τὰ ἑαυτς νοσσίατν χριστεπώνυμον λαόντν θερμς σοι προστρέχοντα‧ καὶ τοτο μφανς πεποίηκαςτῇ ἀνασσούσῃ πόλειδι' ἐμφανεας πορρήτουτν πρς μς σου χρηστόστητα φανερώσασα. Ὅθεν μνείαν τούτου τελοντεςτάς πολλς σου εεργεσίας κηρύττομενκαὶ τν περὶ ἡμς κηδεμονίαν σου‧ τι σζεις κάστοτε, ἡμς κ πάσης θλίψεως.
χος δ'
Ἡ Σκέπη σου Θεοτόκε Παρθένε, ὑπρ τάς λιακς αγς κλάμπουσα, ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσιαθαυμαστὰ καὶ σωτήριαες περιποίησιν μν περγάζεται‧ τν γρ Βασιλίδα πόλιν,πάλαι πολλάκις διέσωσεν, ἀδοκήτων κινδύνων καὶ συμφορν, ὑπερφυς θαυματουργοσα‧ νν δὲ ἡμς Πανάχραντεπάσης στενώσεως ξαίρεικαὶ δρόσον ναψυχς παρέχει,καὶ θυμηδίαν ν τας θλίψεσιτῇ σῇ πλουσίᾳ χρηστότητι‧ ς τὰ θαυμάσια κροτοντες, ἑόρτιόν σοι ανεσιν προσάγομενκαὶ ἐκ ψυχς βομέν σοι· Μὴ ἀντανέλς φ' ἡμντν προστασίαν σου Κόρη, ἀλλὰ σκέπε καὶ φρούρει, ἡμς τν κληρουχίαν σου.
ΔόξαΚαὶ νν. Ἦχος πλα'.
Σήμερον ἡ παντάνασσα Μητροπάρθενοςτν φωτμορφον ατς Σκέπην ναπετάσασαμητρικς περισκέπειτὸ Γένος μν‧ δετε ον λλήνων παδεςκαὶ καθαρῷ νοκατοπτεύσωμεντν δαψιλῆ τς Θεοτόκουπρς μς προμθειαν‧ τι γγς μν τυγχάνει, ἐν εκαιρίαις καὶ θλίψεσικαὶ ἀσφαλς μς διέπειπρς τν σκοπν τς νω κλήσεωςκαὶ χάριν καὶ ἔλεος μν πρυτανεύειοα Μήτηρ Θεοῦ, καὶ σωτηρίαν αώνιον.

Ες τν ΣτίχονΣτιχηρὰ προσόμοια.
χος πλα'. Χαίροις σκητικν. ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Χαίροις Θεογενντορ γνήτς γαθότητος πηγὴ ἡ ἀκένωτος, Ἑλλήνων ἡ θεία σκέπηκαὶ προστασία θερμήκαὶ παραμυθία ν τας θλίψεσι‧ πρς σὲ γρ Πανάμωμεκαταφεύγομεν πάντοτεκαὶ σωτηρίαν καὶ ερήνην καὶ λύτρωσιντῇ σῇ χάριτι, ἀληθς κομιζόμεθα‧ θεν τς θείας Σκέπης σου, ὑμνομεν τὰ θαύματακαὶ τς προνοίας σου Κόρητος οκτιρμος μεγαλύνομενδι' ὧν εὶ σζειςπεριστάσεων ποικίλωντος πεποιθότας σοι.

Στίχ. Ἡγίασε τὸ σκήνωμα ατοῦ ὁ ὕψιστος.

φθης ν θεωρίᾳ λαμπρᾷ, οά περ νασσα γνὴ ὑπερκόσμιος, Ἀνδρέᾳ τῷ θεοφόρῳ, ἐν Βλαχερνν τῷ ναῷ, σκέπουσα ἀΰλως τν μερίδα σου‧ διὸ τούτου γοντες, ἐτησίαννάμνησιντὰ μεγαλεα, ἀνυμνομεν τς δόξης σουκαὶ βομέν σοι, ὁ λαός σου Πανάχραντε‧ σκέπε καὶ διαφλαττεΠαρθένε τῇ Σκέπῃ σουος περ οκείαν μερίδαπάλαι μς Κόρη δειξαςπαρέχουσα πσινεφροσύνην καὶ ερήνηνκαὶ μέγα λεος.

Στίχ. Τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.

Σκέπη τῇ φωταυγεῖ σου γνήκαὶ τῇ ἐλπίδι τς στερρς προστασίας σουθαρρήσας νενδοιάστως, ὁ εσεβς σου λαόςτν χθρν τὸ θράσος τροπώσατο‧ διὸ χαριστήριον, ἀναμέλπει σοι ανεσινκαὶ τς σς Σκέπης, ἑορτν τν πέρλαμπρον, ἄγει σήμερονκαὶ θερμς Κόρη κράζει σοι‧ Σὺ μου σκέπη καὶ πρόμαχοςκαὶ μέγα προπύργιονκαὶ σὲ ὑμνΠαναγίατῇ χάριτί σου σζόμενος, ἀλλὰ καὶ μελλόντωνθλιβερν πειρατηρίων, ῥῦσαὶ με Δέσποινα.
ΔόξαΚαὶ ννχος πλδ'.
Τς Σκέπης σου τς σωστικςαἱ πολλαπλαὶ ἐκδηλώσειςπερὶ τὸ Ἔθνος σου χραντεπσαν κον καταπλήττουσιΣὺ γρ πάλαι τε καὶ νν, ἐν παντὶ καὶ πάντοτε προφθάνειςκαπάσης στενώσεως, ἡμς παλλάττειςος οδας τρόποις φιλάγαθεΔιὸ Πανύμνητε Δέσποιναμὴ παύσῃ δεικνύουσα μντὰ ἀρχαα λέη σου, ἄχρι τερμάτων αἰῶνος, ὅτι σόν σμεν ποίμνιον.

Νν πολύειςΤὸ Τρισάγιονκαὶ τὸ Ἀπολυτίκιον.
χος α'. Τς ρήμου πολίτης. ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Τς Σκέπης σου Παρθένε, ἀνυμνομεν τάς χαρίτας, ἣν ς φωτοφόρον νεφέλην, ἐφαπλος πρ ννοιανκαὶ σκέπεις τν λαόν σου νοερς, ἐκ πάσης τν χθρν πιβουλς. Σγρ σκέπην καὶ προστάτιν καὶ βοηθόνκεκτήμεθα βοντές σοι· Δόξα τος μεγαλείοις σου γνήδόξα τῇ θείᾳ Σκέπῃ σουδόξα τῇ πρς μς σουπρομηθείᾳ Ἄχραντε.
τερον. Ἦχος πλδ', Θεοτόκε ειπάρθενεΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Θεοτόκε ειπάρθενετν γίαν σοῦ Σκέπηνδι' ἧς περισκέπειςτος ες σὲ ἐλπίζονταςκραταιν τῷ Ἔθνει σου καταφυγν δωρήσω‧ τι ς πάλαι καὶ νν θαυμαστς μςσωσας, ὡς νοητὴ νεφέλητν σν λαν περιβαλοσα. Διὸ δυσωπομεν σεερήνην τῇ πολιτείᾳ σου δώρησαικαὶ τας ψυχας μν τὸ μέγα λεος.
Καὶ Ἀπόλυσις.

ΕΙΣ ΤΌΝ ΟΡΘΡΟ

Μετὰ τν αΣτιχολογίανΚάθισμα.
χος α'. Τν τάφον σου ΣωτήρΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Τν Σκέπην σου γνήτν γίαν μνομεντν σκέπουσαν μς, ἐν παντὶ καὶ φρουροσανος κλρόν σου νέδειξαςκαὶ μερίδα πλεκτον, ἀγαθότητικαὶ μητρικῇ συμπαθείᾳ. Ἀλλὰ Δέσποινακαὶ ἐν μελλούσῃ ἀνάγκῃ, ἡμς διαφλαττε(Δς)

Μετὰ τν βΣτιχολογίανΚάθισμα.
χος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε. ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
ξέστη ς βλεψεν, ἐν Βλαχερνν τῷ ναῷ, Ἀνδρέας ὁ Ὅσιοςσὲ ἐφαπλούσαν μντν θείαν σθτά σουοσαν κεσε Κόρη, ἱερς τηρουμένηνπσι δὲ φανεροσαντς σς σκέπης τν χάρινδι' ἧς σκέπεις καὶ σζεις μς πάσης θλίψεως(Δς)

Μετὰ τν ΠολυέλεονΚάθισμα.
χος πλδ'. Τν Σοφίαν καὶ ΛόγονΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Τν γίαν σου Σκέπην καὶ θαυμαστήν, ἣν τύπου νεφέλη ἡ νομική, ἁπλοσα κστοτεπεριβάλλεις τὸ Ἔθνος σουπροσατενίζον Κόρητῇ σῇ ἀγαθότητικαὶ τν βοήθειάν σου εὶ ἐκδεχόμενον, ἣν δίδου Θεοτόκεκαὶ ἐχθρν τν μανίαν, ἀπότρεπε πάντοτε, ἀφ' ἡμν τν μνούντων σουτν θαυμάτων τὸ μέγεθοςπρεσβεύουσα τῷ σῷ Υἱῷ καὶ Θεῷ, τν πταισμάτων δοναι μν φεσιντος ορτάζουσι πόθῳ, τν πάμφωτον Σκέπην σουΔς)

Τὸ Α' Ἀντίφωνον τοῦ δ' Ἤχου καὶ τὸ Προκείμενον.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ν πσῃ γενεᾷ καὶ γενε
Στίχ. Σκεπασθήσομαι ν τῇ σκέπῃ τν πτεργων σου
Εαγγέλιον τοῦ Ὄρθρου τς ηΣεπτεμβρίου.
Ὁ ΝΨαλμόςΕτα
ΔόξαΤας τς Θεοτόκου ...
Καὶ ννΤας τς Παναχράντου ...
Στίχ. Ἐλέησον μέ, ὁ Θεόςκατὰ τὸ μέγα λεός σου ...
διόμελον. Ἦχος πλβ'.
Σήμερον ἡ πανύμνητος Παρθένοςτν φωταυγῆ ατς Σκέπην φαπλώσασατος πιστος ριδήλως δήλωσετν πλουσίαν ατς ενοιαν, ἐν εκαιρίαις καὶ θλίψεσι‧ θεν τν χάριν ατς ανοντεςοἱ παρατς σκεπόμενοι, ἐν εφροσύνῃ βοσωμεν‧ Χαρε Κεχαριτωμένῃ Θεοτόκε, ἡ σζουσα τὸ Γένος μνκαὶ ἀσφαλς περιεποσακαὶ ὁδηγοσα πρς δν σωτήριον.

Ετα ψάλλονται οἱ παρόντες δύο Κανόνες τς Θεοτόκου.
Κανν πρτοςοὗ ἡ Ἀκροστιχς
Σὺ εἶ, Παρθένε, Ἑλλάδος σκέπηΓερασίμου.
δὴ α'. Ἦχος δ'. Ὁ ΕρμόςΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
» Ἀνοίξω τὸ στόμα μου καὶ πληρωθήσεται πνεύματοςκαὶ λόγον ρεύξομαι τῇ βασιλίδι Μητρίκαὶ ὀφθήσομαιφαιδρς πανηγυρίζωνκαὶ ᾄσω γηθόμενοςταύτης τὰ θαύματα(Δς)

Σοφίαν παρσχου μοι, ὡς τοῦ Θεοῦ μήτηρ χραντεκαὶ λόγον μοι δώρησαι, ἵνα μνήσω φαιδρςτὰ θαυμάσια τς σς γίας Σκέπηςδι' ἧς σκέπεις πάντοτετος σὲ γεραίροντας.

ψόθεν φήπλωσαςτν στραπόμορφον Σκέπην σουνεφέλην ς πάμφωτον καὶ κατεκάλυψαςοὐ τν πόλεωντν βασιλίδα μόνον, ἀλλ' ἅπαν τὸ Ἔθνος σου τὸ χριστεπώνυμον.

ώρακε πάλαι σε, ἐν πορρήτῳ θεάματι, Ἀνδρέας ὁ Ὅσιος ν Βλαχερνν τῷ ναῷ, περισκέπουσαν, Ἁγνὴ τῇ ἀναπτύξειτς θείας σθτός σουκόσμου τὰ πέρατα.

σχν προσμάχητοντὸ τοῦ σοῦ Ἔθνους στρατόπεδονλαβν κ τς Σκέπης σουκατετροπώσατο, ἐχθρν φάλαγγαςκαὶ ἦρε λαμπρν νίκην‧ διὸ μέλπει Δέσποινατὰ μεγαλεα σου.

Κανν δεύτεροςοὗ ἡ Ἀκροστιχίς‧
Σκέπην μνέω τς ΘεοτόκουΓερασίμου.
δὴ α'. Ἦχος πλδ'. Ἁρματηλάτην ΦαραώΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Σκέπη τοῦ κόσμου καὶ θερμὴ ἀντίληψιςΠαρθενομτορ γνή, ἡ τν Θεν Λόγον, ἀπορρήτως τέξασατῇ σῇ πλουσίᾳ χάριτιτράνωσόν μου τν γλσσαν, ᾀσματικς μεγαλύνοντος,τν πανυπερθαύμαστον Σκέπην σου.

Κεκοσμημένη κροσσωτος τοῦ Πνεύματος, ὡς βασιλς τοῦ παντόςκαὶ ὑπρ λίουτάς αγς στράπτουσα, ὡράθης καὶ ἐφήπλωσαςνοερς τν σν Σκέπηνκαὶ τν λαόν σουσκέπασαςτν ες σὲ Παρθένε λπίζοντα.

τύπου πάλαι τν γίαν Σκέπην σουνεφέλη ἡ νομική, ἡ τοῦ μαρτυρίουτν σκηνν καλύπτουσα‧ καλύπτεις γρ κάστοτεκαὶ δροσίζεις καὶ θάλπειςτν κκλησίαν Πανάμωμετῇ ἐπισκιάσει τς Σκέπης σου.

Πλήρης φωτς πλήρης λέους Δέσποινα, ἐν Βλαχερνν τῷ ναῷ, μυστικς πέστηςκαὶ λαμπρς πέδειξαςτς πρς μς ενοίας σουτν ξαίρετον χάριντῇ ἀναπτύξει τς Σκέπης σου‧ θεν κατὰ χρέος μνομεν σε.
Καταβασία ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
νοίξω τὸ στόμα μου καὶ πληρωθήσεται πνεύματοςκαὶ λόγον ρεύξομαι τῇ βασιλίδι Μητρίκαὶ ὀφθήσομαιφαιδρς πανηγυρίζωνκαὶ ᾄσω γηθόμενοςταύτης τὰ θαύματα.

Κανν πρτος
δὴ γ'. Ὁ ΕρμόςΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
» Τος σος μνολόγους Θεοτόκε, ἡ ζῶσα καὶ ἄφθονος πηγὴθίασον συγκροτήσαντας πνευματικόνστερέωσονκαὶ ἐν τῇ θείᾳ σκέπῃ σουστεφάνων δόξης ξίωσον(Δς)

Πηγὴ εφροσύνης ορανίου, ἡ Σκέπη σου ἡ φωτοειδς, ὑπάρχει Παναμώμητετος θλίψεσι παλαίουσιχάριν εὶ καὶ ἔλεοςκαὶ σωτηρίαν βραβεύουσα.

ρχθεν μς διεσπλαγχνίαν, ὡς θνος Παρθένε κλεκτόν, ἔθου πὸ τν Σκέπην σουκαὶ ξένα καὶ παράδοξαπάλαι καὶ νν νήργησας, ἡμς κινδύνων ξαίρουσα.

ημάτων νδρέου τοῦ Ὁσίου, ἀκούσας Παρθένε ελαβς, ὁ θεος πιφάνιοςεδέ σε περισκέπουσανλαν τν χριστεπώνυμον, ὡς βασιλίδα οράνιον.

Θαυμάτων τς Σκέπης σου τς θείας, ὁρντες Παρθένε τν πληθύν, ἃ ἐνεργες κάστοτε, ἡμν ες περιποίησινχαριστηρίους ανους σοι, Ἑλλήνων παδες προσάγομεν.

Κανν δεύτερος.
Ὁ στερεώσας κατ' ἀρχάςΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Ἡ Σκέπη σου ἡ παμφαήςφωτς αλοῦ βολίδας, ἀπαυγάζουσα εὶ Θεοτόκεδιαλύει τν χθρντὰ ζοφερὰ βουλεύματατν δὲ πιστν εφραίνειτάς διανοίας τῇ δόξῃ σου.

Νόμον πλήρωσας γνήτεκοσα νερμηνεύτωςτν λαλήσαντα Προφήταις ν τύποιςκαὶ φωτς τοῦ νομικοῦ, πλήρωμα κόσμῳ δείξαντατν φωταυγῆ σου Σκέπην‧ διὸ ὑμνομεν τν δόξαν σου.

πὸ τν Σκέπην σου γνήπροστρέχομεν μετὰ πόθου, ὡς νοσσία καθ' ἑκάστην μέραν‧ θεν σκέπασον μς, ἐκ τν βελν τοῦ ὄφεωςερήνην δωρουμένη, ἡμν καὶ βίουσφάλειαν.

Μυρίων πρόξενος καλντεκοσα τν Θεν Λόγον, ἀνεδείχθης τν νθρώπων τῷ γένεικαὶ μυρίων ναγκνκαὶ πειρασμν καὶ θλίψεωνλυτροσαι τῇ σῇ Σκέπῃ, τος σΠαρθένε γεραίροντας.
Καταβασία ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Τος σος μνολόγους Θεοτόκε, ἡ ζῶσα καὶ ἄφθονος πηγὴθίασον συγκροτήσαντας πνευματικόνστερέωσονκαὶ ἐν τῇ θείᾳ σκέπῃ σουστεφάνων δόξς ξίωσον.

Κάθισμα. Ἦχος γ'. Θείας πίστεωςΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Σκέπη πέφηναςκαὶ σωτηρίακαὶ ἀντίληψιςκαὶ προστασίατν ρθοδόξων λλήνων Πανύμνητε‧ θεν τν Σκέπην τν σν μεγαλύνομενκαὶ τν θερμν προστασίαν κηρύττομεν,Κόρη Παναγνέ, ἡ σκέπουσα τάς ψυχς μν, ἐκ πάσης πιθέσεως τοῦ δράκοντος(Δς)

Κανν πρτος
δὴ δ'. ΕρμόςΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
» Ὁ καθήμενος ν δόξῃ, ἐπὶ θρόνου Θεότητος, ἐν νεφέλῃ κούφῃ, ἦλθεν ησος ὁ ὑπερθεόςτῇ ἀκηράτῳ παλάμῃ καὶ διέσωσετος κραυγάζοντας· δόξα Χριστὲ τῇ δυνάμει σου.(Δς)

φαπλοσα οράτωςτν πρφωτον Σκέπην σουσκέπεις Θεοτόκεκαὶ περιλαμβάνεις κάστοτεκαὶ περιθάλπεις καὶ σζεις πάσης θλίψεωςτος κραυγάζοντας· Δόξα Παρθένε τῇ δόξῃ σου.

Νον καὶ ἔννοιαν κπλήττειτς πολλς σοῦ χρηστότητος, ἡ ἔκφανσις Κόρηκαὶ τν δωρεν ἡ διάδοσις, ἢν πρς τὸ Γένος μν δεικνύεις παντοτε‧ θεν Δέσποινα, ὑμνολογομεν τν χάριν σου.

πιστσα οράτωςμυστικς πεκάλυψας, ἐν τῇ Βυζαντίδιπάλαι ναργς Θεονύμφευτετν παναγίαν σοῦ Σκέπην τος οκέταις σουδι' ἧς πάντοτεσκέπεις μς ς φιλάγαθος.

ν κινδύνοις προστασίαν, ἐν δουλείᾳ ἀνάψυξιν, ἔχοντς σε Κόρηκαὶ καθοδηγν καὶ ἀντίληψινπάσαις τοῦ βίου μν τας περιστάσεσικαταφεύγομεν, ὑπὸ τν πάμφωτον Σκέπην σου.

Κανν δεύτερος.
Σύ μου σχύς. ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Νύκτα παθν, ἐπισκιάσει τς Σκέπης σουΘεοτόκε, ἐκ τν καρδιν μνδιασκεδάζεις ς γαθήκαὶ χαρς μέρανκαὶ εφροσύνης φαιδρότητα, ἐκλάμπεις καὶ φαιδρύνειςτος πιστς σοι βοντας· Χαρε σκέπη τοῦ κόσμου λόφωτε.

κ σοῦ Θεόςκόσμῳ ὡράθη ς νθρωπος, ἐξ χράντωνγεννηθες αμάτων σουκαὶ κόσμου σκέπην σε κραταιάν, ἔδειξε Παρθένεκαὶ βοηθν ν τας θλιψεσιν‧ εὶ γρ περισκέπειςκαὶ κινδύνων ξαίρειςτος προστρέχοντας πόθῳ τῇ Σκέπῃ σου.

ς τοῦ παντόςτν Βασιλέα κυήσασα, ἐπεφάνης, ὡς τν λων νασσα, ὑπὸ Ἁγίων θεοειδνδορυφορουμένηκαὶ νοερς πεκάλυψας, ἡμν τάς ποδείξειςτς γίας σου Σκέπηςθειοτέρᾳ ἐκφάνσει Πανάχραντε.

Τν θαυμαστήνκαὶ ἀστραπόμορφον Σκέπην σουδι' ἧς σκέπειςκαὶ σζεις Πανύμνητετν εσεβούντων πσαν ψυχήν, ἀνυμνολογομενοἱ διὰ ταύτης σζόμενοιδεινν πειρατηρίωνκαὶ πιστς σοι βομεν‧ χαρε Κόρη νθρώπων βοήθεια.
Καταβασία ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Τν νεξιχνίαστον θείαν βουλήντς κ τς Παρθένου σαρκώσεωςσοῦ τοῦ Ὑψίστου, ὁ Προφήτης, Ἀββακούμκατανον κραύγαζε· Δόξα τῇ δυνάμει σου Κύριε.

Κανν πρτος
δὴ ε'. Ὁ ΕρμόςΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
» Ἐξέστη τὰ σύμπαντα, ἐπὶ τῇ θείᾳ δόξῃ σου‧ σὺ γρ πειρόγαμε Παρθένε, ἔσχες ν μήτρᾳ τν πὶ πάντων Θεόνκαὶ τέτοκας χρονον Υόνπσι τος μνοσι σετν ερήνην βραβεύουσα(Δς)

Λας ὁ σς Δέσποινατς παναγίας Σκέπης σουμνείαν τν γίαν ορτάζει‧ σὺ γρ πέστης ν Βλαχερνν τῷ ναῷ, καὶ πάντας κεθεν νοερς, Ἄχραντε σκέπασαςτος πιστς σε δοξάζοντας.

Λεόντων τὰ στόματατν νοητν Πανάχραντετν ρυομένων καθ' ἑκάστηνκαταπιεν σοῦ τν κληρουχίαν γνήσύντριψον τῇ σῇ ἐπισκοπῇ, καὶ ατν κατάβαλετν φρν κατὸ φρύαγμα.

νάμνησιν γοντεςτς φωτοφόρου Σκέπης σου, ᾄδομεν τὰ σστρά σοι Παρθένε, ὅτι ρρύσω μς δουλείας πικρςκαὶ τν πελθόντα καθ' ἡμν, ἐχθρν τν προφρυν,κραταις ταπείνωσας.

Δοχεον πολύτιμοντοῦ πλούτου τς Θεότητοςκεχαριτωμένη Θεοτόκεσκεος με δεξον τς θείας χάριτοςτν πὸ τν Σκέπην σου είπίστει καταφεύγοντακαὶ ὑμνοντα τν δόξαν σου.

Κανν δεύτερος.
να τὶ με πώσωΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Η ἁγία σου Σκέπη, ὡς νεφέλη πάμφωτος πὶ τν δούλων σου, ἁπλουμένη Κόρη, ὡς φησν σαΐας κ καύματοςπονηροῦ λυτροταιτς τοῦ Βελίαρ πηρείαςκαὶ δροσίζει μς τσῇ χάριτι.

Σὲ ἰδν ξένῃ ὄψειδορυφορουμένην καθάπερ βασίλισσαν, ὑφ' ἁγίων Κόρη, ὁ Ἀνδρέας ξέστη ὁ Ὅσιος, ὅτε τν σεπτήν σου, Ἐσθτα πλωσας ἀΰλωςκαὶ λαν τν πιστν σουσκέπασας.

Θαμα δειξας μέγα, ἐναργς Πανάμωμε ες περιποίησιντοῦ πιστοῦ λαοῦ σου· οράτως γρ τοτον σκέπασας, ὑπὸ τοῦ σεπτοῦ σουχερσί σου θείαις Μαφορίου· θεν πάντες ανομεν σε χαίροντες.

ν ρήμῳ μν πάλαιτν σραηλίτην λαν Κόρη σκεπεφωταυγς νεφέλη‧ νν μς δὲ ἡ πάμφωτος Σκέπη σουσκέπει καὶ διέπεικαὶ πρς τὸ φς τν προσταγμάτωντοῦ Υοσου θύνει κάστοτε.
Καταβασία ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
ξέστη τὰ σύμπαντα, ἐπὶ τῇ θείᾳ δόξῃ σου‧ σὺ γρ πειρόγαμε Παρθένε, ἔσχες ν μήτρᾳ τν πὶ πάντων Θεόνκαὶ τέτοκας χρονον Υόνπσι τος μνοσι σετν ερήνην βραβεύουσα.

Κανν πρτος
δὴ στ'. Ὁ ΕρμόςΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
» Τν θείαν ταύτην καὶ πντιμοντελοντες ορτν οἱ θεόφρονεςτς Θεομήτοροςδετε τάς χερας κροτήσωμεντν ξ ατς τεχθένταΘεν δοξάζοντες(Δς)

Ὁ στλος πρν ὁ πυρίμορφοςλαν σραηλίτην δήγησενν δὲ ἡ Σκέπη σου, ἡ ἀστραπόμορφος χραντε, ἡμς πρς σωτηρίαν θύνει πάντοτε.

Σκέπην τν σν τν λόφωτον, ἁπλοσα περισκέπεις κάστοτεΠαρθένε χραντε, ἡμς ς ρτι γνκαμεν‧ τὶ ον νταποδώσωμεν τῇ σῇ χάριτι;

Σχοίνισμα Κρη πλεκτονοκεον καὶ λαν περιούσιον, ἡμς νέδειξαςπάλαι καὶ νν ναργέστατα· διὸ Ἑλλς σε πσα, ὑμνεῖ χορεύουσα.

Κηρύττει Κόρη τν χάριν σουλαός σου ὁ πιστς καὶ φιλόθεοςκαὶ χαριστήριον, ᾠδν προσδει τῇ Σκέπῃ σουλυτρούμενος κινδύνων καὶ περιστάσεων.

Κανν δεύτερος.
λάσθητί μοι ΣωτήρΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
λόφωτος ληθς, ἐπέστης Παντοβασίλισσακαὶ ἥπλωσας θαυμαστςτν χραντον Σκέπην σουσκέπουσα τος δούλους σου‧ θεν νυμνομεντν πολλν σου γαθότητα.

Τν νομικν κιβωτόντὰ Χερουβμ πρν σκαζον‧ τν κκλησίαν δὲ νντοῦ Χριστοῦ ἡ Σκέπη σουσκέπει Παντευλόγητεκαὶ ἐπισκιάζεικαὶ παρέχει χάριν φθονον.

Ὁ παλαις σραήλ, ὑπὸ νεφέλης θύνετο, ἐπαγγελίας πρς γν‧ ὁ νέος δὲ Πναγνε, ὑπὸ τς γίας σουΣκέπης δηγεταιπρς ζων τν τελεύτητον.

Κύκλῳ ἡμν σπερ πρκαταναλίσκον τος φροναςτν Σκέπην σου τν λαμπράνπαρεμβάλλεις χραντε, ἡμς διασζουσατς τούτων μανίας· διὰ τοτο σε δοξάζομεν.
Καταβασία ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Τν θείαν ταύτην καὶ πντιμοντελοντες ορτν οἱ θεόφρονεςτς Θεομήτοροςδετε τάς χερας κροτήσωμεντν ξ ατς τεχθένταΘεν δοξάζοντες.

Κοντάκιον. Ἦχος πλδ'.
Τῇ ὑπερμάχῳ. ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
σπερ νεφέλη γλας πισκιάζουσατς κκλησίας τὰ πληρώματα Πανάχραντε, ἐν τῇ πόλει πάλαι φθης τῇ Βασιλίδι. Ἀλλ' ὡς σκέπη τοῦ λαοῦ σου καὶ ὑπέρμαχος,περισκέπασον μς κ πάσης θλίψεωςτος κραυγάζοντας· Χαρε Σκέπη λόφωτε.

Ὁ Οκος
νωθεν φαπλοσατν γίαν σοῦ ΣκέπηνΠαρθένε Θεοτόκε Μαρίασκέπεις καὶ σζεις τν σν λαόνκαθ' ὥραν σε γνὴ ἐπιβομενον‧ νν δὲ σου τὰ θαυμάσιαεγνωμόνωςμνεῖ κραυγάζων‧
Χαρε τοῦ κόσμου ἡ Σωτηρία
Χαρε λλάδος ἡ προστασία.
Χαρε τν γγέλων παράδοξον θέαμα
Χαρε τν νθρώπων κλόνητον ρεισμα.
Χαρε Μήτηρ ειπάρθενος τοῦ Παντάνακτος Χριστο
Χαρε σκέπη καὶ ἀντίληψις τοῦ λαοῦ σου τοῦ πιστοῦ.
Χαρε τι φάνης σκέπουσα τὸ σν θνος
Χαρε τι παρέχεις νίκας τῷ στρατοπέδῳ.
Χαρε πηγὴ πλουσίας χρηστότητος
Χαρε λαμπς Θεοῦ ἀγαθότητος.
Χαρε δι' ἧς τος χθρος κνικμεν
Χαρε πρς ν καθ' ἑκστην βομεν‧
Χαρε Σκέπη λόφωτε.

Συναξάριον
Τῇ ΚΗτοῦ ατοῦ μηνς τν νάμνησιν ορτάζομεν τς Σκέπης τς περαγίας Δεσποίνης μν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίαςτς πάντοτε καὶ κατ' ἐξαίρετον τρόπον σκεπούσης τὸ εσεβς μν θνος, ὡς πάλαι σκεπε τν Βασιλίδα τν πόλεων.

Στίχ. Σκέπη σου, Ἁγνήσκέπεις καὶ περιθάλπεις
Τος πίστει φορντας πρς σέΠαρθένε.
Μητρς Θεοο Σκέπη λλάδα θειόφρονα καλύπτει.

Ἀΰπνου δοξολογίας ποτὲ ἐπιτελουμένης ν τῇ ἁγίᾳ σορῷ, τῇ οσῃ ἐν Βλαχέρναις, ἀπει ὁ μακάριος νδρέας κεσε τὰ ἐξ θους ποιν‧ παρν δὲ Ἐπιφάνιος καὶ ες τν παίδων ατοῦ μετατο‧ καὶ ἔχων θος, ἵστατο, ὡς ἡ προθυμία τόνον δίδουποτὲ μν μέχρι μεσονυκτίουποτὲ δὲ ἕως πρωίΤετάρτης ον ρας δη οσης τς νυκτός, ὁρᾷ ὁ μακάριοςνδρέας φθαλμοφανς μεγεθεστάτην σφδραπαραγενομένην ν γυναικείῳ τῷ σχήματι πὸ τν βασιλικν μετὰ φοβεροῦ ὀψικίου, ἐν ος ν καὶ ὁ τίμιος Πρόδρομοςκαὶ ὁ τς βροντς υός, ἑκατέρωθεν χειροκρατοντες ατςκαὶ ἅγιοι πολλοὶ λευκοφόροι προεπορεύοντο ατς‧ οἱ δὲ ἐπηκολούθουν μετὰ ὑμνδίας καὶ ᾀσμάτων πνευματικν. Ὡς ον λθε πλησίον τοῦ ἄμβωνος, ἀπει ὁ Ὅσιος πρς τν πιφάνιον λέγων‧ ρς τν Κυρίαν καὶ Δέσποιναν τοῦ κόσμου; Ὁ δὲ φησίν‧ ΝαίΠάτερ μου πνευματικέ.
Καὶ τούτων ρώντωνκλίνασα τὰ γόνατα ατς πὶ πολλν ραν προσηύχετοδάκρυσι αίνουσα τὸ θεοειδς ατς καὶ ἄχραντον πρόσωπον. Μετὰ δὲ τὸ προσεύξασθαι,προσν πὶ τὸ θυσιαστήριονδεομένη κεσε πρ τοῦ περιεσττος λαοῦ. Ὅτε ον πηύξατοτὸ μαφόριον ατς, ὅπερ πὶ τς παναχράντου ατς κορυφς φερεν, ὡς εδοςστραπς πάρχονκαὶ ἀποτυλίξασα ξ ατςτῇ ὡραίᾳ σεμνότητι τας παναχράντοις χερσν ατς λαβοσαμέγα καὶ φοβερν πάρχον, ἐπάνω παντς τοῦ ἐκείσε σττος λαοδιεπτασεν‧ περ πὶ ἱκανς ρας ώρων οἱ θαυμάσιοι περάνω τοῦ λαοῦ ἐκτεταμένον καὶ αγάζον δόξαν Κυρίου ς λεκτρονΜέχρις ον ν κεῖ ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος, ἐβλέπετο κκενο‧ μετὰ δὲ τὸ ἀναχωρσαι ατήνοκέτι τεθέατο‧ πάντως γρ ρεν ατὸ μεθ' ἑαυτςτν δὲ χάριν φκεν τος οσιν κεῖ.

Τας τς χράντου Μητρός σου πρεσβείαιςΧριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ διαφύλαξον μς ξ ρατν καὶ ἀοράτων χθρν καὶ σσον τάς ψυχς μν. Ἀμήν.

Κανν πρτος
δὴ ζ'. Ὁ ΕρμόςΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
»Οκ λάτρευσαντῇ κτίσει οἱ θεόφρονεςπαρὰ τν Κτίσαντα, ἀλλὰ πυρς πειλήν, ἀνδρείως πατήσαντεςχαίροντες ψαλλον‧ περύμνητε, ὁ τν Πατέρων Κύριοςκαὶ Θες ελογητς εἶ. (Δς)

θου Δέσποινα, ἡμς πὸ τν Σκέπην σουκαὶ σκέπεις πάντοτε, ἐπηρειν χαλεπν, ἐχθρν πιθέσεωςκαὶ πάσης θλιψεως‧ διὸ πάντες σεδιαπρυσίῳ στόματι, ἀνυμνομεν ες αἰῶνας.

Περιέσκεπες, ὡς κλεκτν μερίδα σουπόλιν βασίλειοντν Κωνσταντίνου γνή, ὠσαύτως Πανάμωμεσκέπεις τῇ δόξῃ σου, ἤδη Δέσποινα, ἡμς τος καταφεύγονταςτῇ θερμσου προστασίᾳ.

Η παράδοξοςΠαρθένε πισκίασιςτς θείας Σκέπης σου, ἐπὶ τοῦ Ἔθνους μν, ἐμφαίνει σαφέστατατν σν προμήθειανδι' ἧς χραντεπαρέχεις τας ψυχας μν,εφροσύνην καὶ ερήνην.

Γεωργήσασα, ἀγεωργήτως ΠναγνεΧριστν τν Κύριοντν γεωργν τς ζωςχαρς μν πρόξενος, ὤφθης τος μέλπουσι‧ Χαρε Δέσποινατοῦ Γένους μν σώτειρακαὶ ἀντίληψις γλυκεα.

Κανν δεύτερος.
Θεοῦ συγκατάβασιν. ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Ὁ οκος ὁ ἔμψυχος, ἐν ᾧ κατκησεν ὁ Ὑπρθεος, ἡ ἁγνὴ Θεοτόκοςτῷ ταύτης οκῳ πάλαι τεθέαταικαὶ τὸ Μαφόριον ταύτης πλώσασα, ἐσκέπασε θαυμαστςτος πεποιθότας ατῇ.

Νοσαι τὸ μέγεθοςτς πρς μς σου Κόρη χρηστότητοςοὐ δυνάμεθα λως· σὺ γρ ς μήτηρ ντως φιλόστοργοςσκέπεις καὶ θάλπεις καὶ τρέφεις μς κάστοτε‧ διὸ ὑμνομενείτν θείαν Σκέπην σου.

Γνωστς θεάσατοσὲ ἐν αλῷ Κόρη θεάματινοερς φαπλοσαντος σος κέταις τν λαμπρν Σκέπην σου, ὁ θεοφόρος νδρέας καὶ ᾔνεσετὰ μεγαλεα τὰ σάτὰ ὑπρ λόγον καὶ νον.

κάλυπτε πρότερονφωτς νεφέλη τοῦ μαρτυρίου σκηνήν‧ νν δὲ Κόρη καλύπτειτν κκλησίαν Χριστοῦ ἡ Σκέπη σου, ἡ θαυμαστὴ καὶ ὑπέρλαμπρος χραντε, ἡμέρας τε κανυκτόςκαθάπερ ρος Θεοῦ.
Καταβασία ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Οκ λάτρευσαντῇ κτίσει οἱ θεόφρονεςπαρὰ τν Κτίσαντα, ἀλλὰ πυρς πειλήν, ἀνδρείως πατήσαντεςχαίροντες ψαλλον‧ περύμνητε, ὁ τν Πατέρων Κύριοςκαὶ Θες ελογητς εἶ.

Κανν πρτος
δὴ η'. Ὁ ΕρμόςΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
» Παδας εαγες ν τῇ καμίνῳ, ὁ τόκος τς Θεοτόκου διεσώσατοτότε μν τυπούμενοςνν δὲ ἐνεργούμενοςτν οκουμένην πασαν γείρει ψαλλουσαν‧ τν Κύριον μνετε τὰ ἔργακαὶ ὑπερυψοτε ες πάντας τος αἰῶνας(Δς)

δειξας μν πάλαι πολυτρόπωςτς Σκέπης σου Θεοτόκε τν νέργειανσημείοις καὶ θαύμασικαὶ πλείσταις δυνάμεσιν, ὑπερμαχοσα Πναγνε μν κάστοτε‧ μες δὲ ννμνομεν προφρόνωςτάς σωτηριώδεις ατς θαυματουργίας.

ώμην καὶ ἰσχν πιστς λαμβάνωνλαός σου ὁ περιούσιοςΠανάμωμε, ἐκ τς θείας Σκέπης σου, ἀεὶ περιγίνεται, ἐπερχομένων θλίψεωνκαὶ πολεμίων χθρνκαὶ ἄτρωτος κ πάσης μανίαςμένει Θεοτόκετῇ σῇ κηδεμονίᾳ.

νωθεν φάπλωσον Παρθένετν Σκέπην σου τν γίαν καὶ ὑπέρλαμπρονκαὶ ὡς πάλαι σκέπασον, ἡμς καὶ περιθαλψον, ἐκ πολεμίων χραντε πικειμένων μνκαὶ ῥῦσαὶ τς ατν πονηρίαςκαὶ ἐπιβουλίαςτν σν κληρονομίαν.

Σκέπην τν τὸ ἄχραντν σου σμασκεπάσασαν Θεοτόκε ειπάρθενεεδον φαπλοσαν σε, Ἀνδρέας ὁ ὅσιοςκαὶ θεος πιφάνιος καὶ ἐξεπλγησαν‧ τος πάντας γρσκέπασας Κόρη, ἐν φωτὶ ἀύλῳ, καὶ δόξῃ ορανίῳ.

Κανν δεύτερος.
Τν ν ρει γίῳ. ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
ώμην θείαν καὶ φς καὶ σωτηρίαντος τοῦ βίου νυκτί, Ἁγνὴ πορευομένοις, ἡ παναγία Σκέπη σου παρέχουσαπάντας κατευθύνειπρς τάς καταπαύσειςζως τς αωνίου.

σωμάτων χορείαι καὶ Ἁγίωνσὲ ἰδοσαι γνήναῷ σου τῷ ἁγίῳ, τὸ ἱερν σου κρήδεμνον πλώσασανκαὶ σκέπουσαν κόσμον, ᾔνεσαν Παρθένε, ἐλέους σου τν βρύσιν.

Σκέπη κόσμου νεφέλης πλατυτέρασὺ ὑπάρχεις γνήβροτν ἡ σωτηρία‧ διὸ τελοντες πόθῳ τν νάμνησιντς σεπτς σου Σκέπης, ὑμνομεν Θεοτόκεθαυμάτων σου τπλήθη.

σχυρν σε παράκλησιν ν βίῳ, κεκτημένοι γνήκαὶ ἀρραργῆ ἐλπίδατῇ κραταιᾷ σοῦ Σκέπῃ καταφεύγομενκαὶ τν τοῦ δολίουλυτρούμεθα σκανδάλων, ὑμνοντές σου τν χάριν.
Καταβασία ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Παδας εαγες ν τῇ καμίνῳ, ὁ τόκος τς Θεοτόκου διεσώσατοτότε μν τυπούμενοςνν δὲ ἐνεργούμενοςτν οκουμένην πασαν γείρει ψαλλουσαν‧ τν Κύριον μνετε τὰ ἔργακαὶ ὑπερυψοτε ες πάντας τος αἰῶνας.

δὴ θ'. Ὁ ΕρμόςΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
γγελοι τν Σκέπην τς Θεοτόκου, ἐν μνοις μεγαλύνουσιν, ὅτι πιστν τάς χορείας, ἁπανταχοῦ περισκέπει.

» Ἅπας γηγενήςσκιρτάτω τῷ πνεύματι λαμπαδουχουμενος‧ πανηγυριζέτω δέ, ἀΰλων νων φύσις γεραίρουσατν ερν πανήγυριν τς Θεομήτοροςκαὶ βοάτω‧ Χαίροις παμμακάριστεΘεοτόκε γνὴ Ἀειπάρθενε(Δς)

γγελοι τν Σκέπην τς Θεοτόκου, ὁρντες κατεπλήττοντοπς περισκέπει καὶ σζει τος πατῇ πεποιθότας.

αμα μν, ἡ δρόσος Πανάχραντε ἡ ἀποστάζουσα, ἐκ τς θείας Σκέπης σου, ὡς κ νεφέλης αλοῦ γίνεταικαὶ παύει ρρωστήματα ψυχς καὶ σώματοςτν βοώντων‧ Χαρεειπάρθενεεφροσύνη μν καὶ παράκλησις.

γγελοι καὶ ἄνθρωποι τν σεπτήν ΣουΣκέπην τιμμεν Δέσποινα· πάντας γρ σκέπεις ν ταύτῃ, τος σὲ πιστς νυμνοντας.

Μνείαν εράνες δόξαν καὶ ανεσιν τν θαυμασίων σου, ἄγει Παναμώμητε, ἀγαλλομένη ἡ Ἑλλς σήμερονκαὶ πίστει καταφεύγουσα πὸ τν Σκέπην σου, ἐκβοᾷ σοι‧ Σκέπε με καφλαττε, ἄχρι βίου τερμάτων Πανύμνητε.

γγελοι καὶ ἄνθρωποι τς Πανγνουτν Σκέπην μεγαλνομεν‧ σκέπει γρ ατη καὶ σζειπάντας τος ταύτην τιμντας.

λῃ τῇ ψυχῇ, συνήλθομεν χραντε τῇ θείᾳ Σκέπῃ σουανον χαριστήριονεγνωμοσύνῃ θερμῇ προσάγοντες, ὅτι μς ξέλεξας ες περιποίησινκαὶ ἐν πσιπεριέπεις Δέσποινα,καὶ διέπεις καὶ σζεις κ θλίψεων.

χραντε Παρθένε θεοκυτορτν ποίμνην σου περσζεσκέπουσα ταύτην σῇ Σκέπῃ, καὶ προνοοσα ν πσιν.

περθεν γνήκαὶ κύκλῳ τοῦ Ἔθνους σου τν θείαν Σκέπην σουοα περιτείχισμα, ἔχε Παρθένεπλούτῳ χρησττητος‧ μοὶ δὲ τῷ τος μνους σοι δη φάναντιδίδου Κόρη,φωτισμν καὶ ἔλλαμψινκαὶ πταισμάτων τν φεσιν δέομαι.

Κανν δεύτερος.
ξέστη πὶ τούτῳ. ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Μεγάλυνον ψυχή μουτς γνς Παρθένουτν παναγίαν Σκέπην.

Μητρῴᾳ καμπτομένη Κόρη στοργῇ, πρς λαν τν θερμς σοι λπίζοντα, ὡς συμπαθήςξένῳ τρόπῳ ἥπλωσας νοερςτούτῳ τν θείαν Σκέπην σουοά περ νεφέλην φωτοειδ‧ διὸ τς σς ενοίαςκηρύττοντες τν πλοτονσὲ Θεοτόκε μεγαλύνομεν.
Μεγάλυνον ψυχή μουτς μόνης Θεοτόκουτν φωτοφόρον Σκέπην.

Ὁ πάλαι ν νεφέλῃ στυλοειδεῖ, ὁδηγήσας λαν τν γνώμονα, ὁ σς Υός, Ἄχραντε νεφέλην σε λογικήνκαὶ ἔμψυχον νέδειξεσκέπουσαν καὶ σζουσαν θαυμαστςπρς γν τςφθαρσίαςθερμῇ ἐπιστασίᾳ, λαν γνὴ τν περιούσιον.
Δόξα.
Μεγάλυνον ψυχή μουτν ν τρισὶ προσώποις, ἄναρχον Θεαρχίαν.

ψώσασα τάς χεράς σου πρς Θεόντν κ σοῦ προελθόντα κέτευσας, ὑπρ μν, ἔνθεν φαπλώσασα νοερςτν φωτοφόρον Σκέπην σου, ἅπαντας σκέπασας τος πιστούς‧ διὸ τν τούτου μνείαντελοντες τησίωςσὲ Θεοτόκε μεγαλύνομεν.
Καὶ νν.
Μεγάλυνον ψυχή μουτς παναχράντου Κόρηςτὰ ξένα μεγαλεα.

μνοντές σου τς Σκέπης τάς πολλαπλάςδωρες καὶ τν χάριν τν φθονονΜτερ γνή, ὧν κατατρυφμεν διηνεκς, ἀπὸ ψυχς βομεν σοι‧ σπερ πάλαι σκεπες σν λαόνοτω καὶ νν χειρί σουσκέπε μς καὶ σζε, ἄχρι τερμάτων βίου χραντε.
Καταβασία ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
πας γηγενήςσκιρτάτω τῷ πνεύματι λαμπαδουχουμενος‧ πανηγυριζέτω δέ, ἀΰλων νων φύσις γεραίρουσατν ερν πανήγυριν τς Θεομήτοροςκαὶ βοάτω‧ Χαίροις παμμακάριστεΘεοτόκε γνὴ Ἀειπάρθενε.

ξαποστειλάριον.
Ὁ ορανν τος στροιςΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Ἡ θεία Σκέπη σου Κόρη, ἐπισκιάζει τος πιστος καὶ τὸ ἡμέτερον Γένοςσκέπειδιέπει καὶ φρουρεῖ, ἀπὸ παντοίων κινδύνων, ἀπήμαντον Θεοτόκε.
τερον. Ὅμοιον.
Τῇ κραταιᾷ σοῦ Σκέπῃ, καὶ ἀκοιμήτῳ πρεσβείᾳ, τὸ τν λλήνων Γένοςφυλάττε Κόρη βλαβς· Σὲ γρ κεκτήμεθα πάντεςκαταφυγν ν νάγκαις.

Ες τος Ανους
στμεν Στίχους δ', καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξς Προσόμοια.
χος α'. Τν ορανίων ταγμάτων. ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ
Τν ειπάρθενον Κόρην καὶ Θεοτόκον γνήντν τν πολεμουμένωνσυμμαχίαν καὶ σκέπην, ἡμν δὲ ἑξαιρέτως καταφυγήνκαὶ ἑτοίμην βοήθειαν, ἀνευφημήσωμεν σύμπασα ἡ Ἑλλάςμεγαλύνοντες τν Σκέπην ατς.

Τν παναγίαν σου Σκέπην καὶ ἀστραπόμορφον, ἣν ς φωτς νεφέλην, ἐφαπλος καθ' ἑκάστηνκαὶ σκέπεις καὶ καλύπτεις πάντας μς, ἀριδήλως ς γνωμεν, ἐν εκαιρίαις Παρθένε καὶ συμφοραςμακαρίζομεν γηθόμενοι.

Ἡ Βασιλεύουσα πόλιςΠαρθένε πρότερον, ἐρρύετο κινδύνωνκαὶ δεινν πολεμίωντῇ Σκέπῃ σου τῇ θείᾳ καὶ θαυμαστῇ, ἡ Ἑλλς δὲ νν πασατῇ ταύτης χάριτι ύεται χαλεπν,συμφορν καὶ περιστάσεων.

ς θαυμαστὴ σου Παρθένε περὶ τὸ Γένος σουπάλαι καὶ νν τυγχάνειτς ενοίας ἡ χάρις· διὸ ὑπὸ τν Σκέπην σου τν σεπτήνκαθ' ἑκάστην προστρέχοντεςλύσιν ερίσκομεν πάσης πιβουλςκαὶ καλν παντοίων μέθεξιν.
ΔόξαΚαὶ νν. Ἦχος πλα'.
Αἱ δωρεαὶ τς Σκέπης σου, ὡς κτνες πανταχοῦ ἁπλούμεναιπολλαχς εεργετοσιν μς Θεοτόκε‧ νόσων γρ τν χλν διώκουσιπολεμίων τάς φάλαγγας κτρέπουσιν, ἀδοκήτων συμφορν διαλύουσιν τν ζόφονκαὶ ερήνην σταθηρν μν παρέχουσιν, Ἀλλ' ὦ κεχαριτωμένη Παρθένετος χαριστηρίους μν μνους δέξαικαὶ ἴσθι μν σύμμαχος καὶ προστάτιςμέχρι τερμάτων αἰῶνος δεόμεθα.

Δοξολογία μεγάληκαὶ Ἀπόλυσις.

+++

Ες τν Λειτουργίαν
ντίφωνον Α'
Στίχα'. Παρέστη ἡ βασίλισσα κ δεξιν σου, ἐν ματισμῷ διαχρσῳ περιβεβλημένηπεποικιλμένη.
Τας πρεσβείαις τς Θεοτόκου ...
Στίχβ'. Πσα ἡ δόξα τς θυγατρς τοῦ βασιλέως σωθεν.
Τας πρεσβείαις τς Θεοτόκου ...
Στίχγ'. Τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ σου.
Τας πρεσβείαις τς Θεοτόκου ...
ΔόξαΚαὶ νν.
Τας πρεσβείαις τς Θεοτόκου ...

ντίφωνον Β'
Στίχα'. Τς ανέσεώς σουΚύριεπλήρης πσα ἡ γῆ.
Σσον μς Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἐν γίοις θαυμαστόςψάλλοντάς σοι, Ἀλληλούϊα.
Στίχβ'. Ἡμέρα Κυρίου πὶ πάντα βριστν καὶ ὑπερήφανον καὶ ἐπὶ πάντα ψηλν καὶ μετέωρον.
Σσον μς Υἱὲ Θεοῦ ...
Στίχγ'. Κύριος Σαβαθ συνταράσσει τος νδόξους μετὰ ἰσχοςκαὶ οἱ ὑψηλοὶ τῇ ὕβρει συντριβήσονται.
Σσον μς Υἱὲ Θεοῦ ...
ΔόξαΚαὶ νν.
Ὁ Μονογενς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ...

ντίφωνον Γ'
Στίχα'. Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.
Τς Σκέπης σουΠαρθένε, ἀνυμνομεν τάς χριτας ...
Στίχβ'. Διὰ τοτο λαοὶ ἐξομολογήσονται σοι ες τν αἰῶνα καὶ ες τν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.
Τς Σκέπης σουΠαρθένε ...
Στίχγ'. Σμύρνα καὶ στακτὴ καὶ κασία πὸ τν ματίων σου.
Τς Σκέπης σουΠαρθένε ...

Κοντάκιον τς ορτς
σπερ νεφέλη γλας πισκιάζουσα ....

ποστολον καὶ Εαγγέλιον
(Ζήτει τῇ 21ῃ Νοεμβρίου).

Ες τόξαιρέτως‧ γγελοι τν Σκέπην τς Θεοτόκου... Ἅπας γηγενς ...

Κοινωνικόν‧ Ποτήριον σωτηρίου ...

Μεγαλυνάριον
Σκέπη ρθοδόξων χριστιανν, ὑπάρχεις Παρθένεπάντας σκέπουσα τος πιστος· διὸ τῇ σῇ Σκέπῃ, Ἑλλς πσα προστρέχεικαὶ πίστει μεγαλύνει τν προστασίαν σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου