Ω γλυκύ μου έαρ....

Από τον ΓΕΩΡΓΙΟ ΛΟΓΑΡΑ

Η ζωή που ανέτειλε απ' τον Τάφο του Αναστάντος Κυρίου μας και το Φως της Ελπίδας, που μας χάρισε και μας χαρίζει ο Θεάνθρωπος με την Ανάστασή Του, ας σκορπίζει την Αγάπη, τη Χαρά, την Αισιοδοξία και την Πίστη στην καθημερινότητα του καθενός μας.

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον!

Η ευωδιά των λουλουδιών, που στολίζουν τους Επιτάφιους, θα πλημμυρίσει σήμερα Μεγάλη Παρασκευή κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Μεγάλη Παρασκευή, ημέρα πένθους, ημέρα περισυλλογής και κατάνυξης.

Η καμπάνα θα χτυπά σε αργούς ρυθμούς. Λυπημένα. Ακόμα κι' ο ουρανός θα «δακρύσει»…

Όλα κι' όλοι πενθούν…

Τα λουλούδια «υποκλίνονται» ταπεινά και συνοδεύουν τον Ιησού στο Θάνατο και μετά στην Ανάστασή Του.

Πόνος, τύψεις για την Σταύρωση, που βρήκε και βρίσκει κάθε μέρα, από εμάς τους άπιστους, τους αμαρτωλούς, τους αχάριστους, τους άχρηστους, τους ανίκανους, τους αντίθεους, τους ανόητους, τους αδίστακτους, τους άδικους, τους άθλιους, τους άκαρδους, τους ακόλαστους, τους αλαζόνες, τους αισχρούς....

Τα χρόνια περνούν. Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα, το ίδιο συναίσθημα.

Η Σταύρωση Του και ο Θάνατός Του έρχεται και πάλι για να μας «συνεφέρει».

Να μας ταρακουνήσει, να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πως η κοινωνία μας είναι βουτηγμένη στο βούρκο.  Οι αξίες, το ήθος, η αγάπη προς τον συνάνθρωπο κι' η πίστη προς το Κύριό μας…

Όλα έχουν «βουλιάξει» σ' έναν ατέλμωνα βάλτο.

Οι λαοί πολεμούν, γεμίζουν τα χέρια τους με το αίμα των αδελφών τους.

Στο βωμό της εξουσίας, του χρήματος, της απληστίας και της μισαλλοδοξίας χάνονται ζωές.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η ανθρωπότητα χάνεται… Παλεύει στα κύματα της αμαρτίας και του μίσους.

Κι' εμείς, απλοί θεατές αυτής της καταστροφής.

Της καταστροφής, πάνω απ' όλα, της ψυχής μας.

Πάσχα! Άγιο Πάσχα!!!

Όταν ήμασταν παιδιά, περιμέναμε με ανυπομονησία τις ημέρες αυτές. Τα εγκώμια και όλη η ιεροτελεστία, ιδιαίτερα εκείνης της Μ. Παρασκευής, μας έκαναν να νιώθουμε βαθιά μέσα μας, την δύναμη της θρησκείας μας.

Μαζί με τον ιερέα και τους ψάλτες υμνούσαμε τα Εγκώμια: Το «Ω γλυκύ μου έαρ»!

Ένας από τους πιο μελωδικούς Ορθόδοξους Βυζαντινούς ύμνους.

Η περιγραφή του ύμνου και η σημασία του

«Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη Ταφή Σου, προσφέρουσι Χριστέ μου

Καθελών του ξύλου, ο Αριμαθείας, εν τάφω Σε κηδεύει

Μυροφόροι ήλθον, μύρα σοι, Χριστέ μου, κομίζουσαι προφρόνως.

Δεύρο πάσα κτίσις, ύμνους εξοδίους, προσοίωμεν τω Κτίστη.

Ούς έθρεψε το μάννα, εκίνησαν την πτέρναν, κατά του ευεργέτου.

Ιωσήφ κηδεύει, συν τω Νικοδήμω, νεκροπρεπώς τον Κτίστην.

Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;

Υιέ Θεού παντάναξ, Θεέ μου πλαστουργέ μου, πώς πάθος κατεδέξω;

Έρραναν τον τάφον αι Μυροφόροι μύρα, λίαν πρωί ελθούσαι.

Ω Τριάς Θεέ μου, Πατήρ Υιός και Πνεύμα, ελέησον τον κόσμον.

Ιδείν την του Υιού σου, Ανάστασιν, Παρθένε, αξίωσον σους δούλους».

Το κατανυκτικό κείμενο του ύμνου αποδίδει τον πόνο της Υπερμάχου Παναγίας για τον επίγειο θάνατο του μοναδικού Υιού Της.

Είναι ένα μοιρολόι, μεγάλο θρησκευτικό τραγούδι στην Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου και στην Ακολουθία του Επιταφίου.

Εξιστορεί την σταύρωση του Ιησού και εκφράζει τον πόνο της Αγίας του Μητέρας.

Ο πόνος...  Ο δικός μας πόνος πως θα σβήσει;

Πως μπορεί να μην πονάς όταν γύρω μας ο κόσμος καταρρέει... απ' τη διάχυτη αδιαφορία, την αχαριστία, την αβεβαιότητα, την αγανάκτηση, την αγνωμοσύνη, την αγριάδα, την αγυρτεία, την αγωνία, την τεράστια και διογκωμένη αμαρτία γενικά.

Ας ψάξουμε μέσα μας, ας βρούμε πάλι τις αξίες της οικογένειας, της φιλίας, της αγάπης, της πίστης.

Ας βγάλουμε απ' τα εσώψυχα μας τις κακίες μας, τον εγωισμό μας κι' ας μάθουμε πάλι να αγαπάμε και να πιστεύουμε.

Καλή σας Ανάσταση.

Η ζωή που ανέτειλε απ' τον Τάφο του Αναστάντος Κυρίου μας και το Φως της Ελπίδας, που μας χάρισε και μας χαρίζει ο Θεάνθρωπος με την Ανάστασή Του, ας σκορπίζει την Αγάπη, τη Χαρά, την Αισιοδοξία και την Πίστη στην καθημερινότητα του καθενός μας.

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

Γ. Β. Λογαράς