Τι έρχεται μετά από την Ουκρανία; Μια πλήρης γεωπολιτική ανάλυση

Γράφει ο 

Νικόλαος Καρατουλιώτης υποστράτηγος ε.α.

Συγγραφέας- αρθρογράφος

nkaratouliotis@gmail.com

Ιστορικό της γεωπολιτικής σύγκρουσης.

Η ουκρανική κρίση που ξεκίνησε από την πλατεία του Κιέβου, είχε σαν αποτέλεσμα τον διαμελισμό της χώρας και την προσάρτηση της Κριμαίας στην Ρωσία.

Εκ των πραγμάτων απεδείχθη το αυτονόητο, δηλαδή ότι η κάθε ενέργεια σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο πρέπει να υποστηρίζεται και από επαρκή στρατιωτική ισχύ.

Η Γερμανία στερείται ενόπλων δυνάμεων και ως εκ τούτου οι όποιες διεκδικήσεις της πρέπει να περιοριστούν σε οικονομικό επίπεδο. Η δημιουργία στρατιωτικής ισχύος μιας χώρας είναι χρονοβόρα και απαιτεί βάθος χρόνου όσο οικονομική ισχύ και εάν διαθέτει. Μέχρι πρότινος η Γερμανία ήταν ανύπαρκτη από πλευράς στρατιωτικής ισχύος και επιπλέον το σύνταγμα της είναι απαγορευτικό για στρατιωτικές επιχειρήσεις εκτός συνόρων της.

Οι ΗΠΑ προσπάθησαν να στραγγαλίσουν την Ρωσία και να την απομονώσουν στη ενδοχώρα της, γιατί μια Ρωσία με ναυτική ισχύ και με έξοδο σε θερμά νερά (Μεσόγειο), αυτομάτως μεταβάλλεται σε παγκόσμιος γεωπολιτικός παίκτης και κινδυνεύει η πρωτοκαθεδρία της Αμερικής.

Μέσα σε αυτή την λογική και σε πρώτη φάση, οι ΗΠΑ εκμεταλλευόμενες τον μεγαλοϊδεατισμό της Τουρκίας αλλά και την επιθυμία επέκτασης του ζωτικού χώρου της Γερμανίας δημιούργησαν μια ανίερη συμμαχία ισλαμοφασιστών και επιχείρησαν την ανατροπή της κυβέρνησης Άσαντ, προκειμένου η Ρωσία να στερηθεί των ναυτικών βάσεων που διατηρούσε στην εν λόγω χώρα.

Το σχέδιο δεν δούλεψε…… η Ρωσία στήριξε το καθεστώς Άσαντ και επέβαλε τα συμφέροντα της, δηλαδή την διατήρηση των ναυτικών βάσεων της στην Ταρτούς (τις οποίες και εκσυγχρονίζει), με ότι αυτό συνεπάγεται.

Το εναλλακτικό σχέδιο (όπως απεδείχθη εκ των πραγμάτων), ήταν να αποκόψουν και πάλι την έξοδο της Ρωσίας στην Μεσόγειο, αλλά αυτή την φορά το μέτωπο δημιουργήθηκε στην Ουκρανία, προκειμένου η Ρωσία να απολέσει τις ναυτικές βάσεις στην Κριμαία και Ρωσικός στόλος να μείνει παντελώς ορφανός και ουσιαστικά ανύπαρκτος.

Οι ΗΠΑ χρησιμοποιώντας και πάλι τον Γερμανικό επεκτατισμό, δημιούργησαν τα γεγονότα της πλατείας Κιέβου, χρησιμοποιώντας τους γερμανόφωνους ουκρανούς και (ενδεχομένως νοσταλγούςτου Γ΄ ράιχ). 

Η Γερμανία βλέποντας το τυρί αλλά μη βλέποντας την φάκα, επαναλαμβάνει τα γεωπολιτικά της λάθη. Τα κράτη όπως και οι άνθρωποι είναι επιρρεπής στην επανάληψη των λαθών τους. 

Η Ρωσία αντιλήφθηκε έγκαιρα το γεωπολιτικό παίγνιο και μέσα σε μια νύκτα, με αστραπιαία στρατιωτική κίνηση, αποδεσμεύτηκε από την πλατεία Κιέβου και επεχείρησε στρατιωτικά στην Κριμαία, στην οποία και επεκράτησε κατά κράτος (από στρατιωτικής άποψης). Με χρηστικό εργαλείο την Ρωσική καταγωγή των κατοίκων της περιοχής και με έξυπνες πολιτικές κινήσεις (δημοψήφισμα κλπ), εύκολα την στρατιωτική νίκη την μετέτρεψε και σε πολιτική με αποτέλεσμα την πλήρη προσάρτηση της Κριμαίας στην Ρωσία. 

Παρούσα κατάσταση 

Η ρώσικη αρκούδα αυτή την φορά έδειξε τα νύχια της και η Δύση ένοιωσε την καυτή ανάσα της στον λαιμό της. 

Η δημοτικότητα του Πούτιν στον Ρωσικό λαό, εκτοξεύτηκε στα ύψη (άνω του 75%). Η είσοδος του στην Δούμα αλλά και το διάγγελμα ενσωμάτωσης της Κριμαίας συνοδεύτηκαν από ιαχές, ακόμη και της αντιπολίτευσης.

Ταυτόχρονα , μετασεισμικές γεωπολιτικές άρχισαν να αναδύονται στην ευρύτερη περιοχή.

Αμέσως μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, η Υπερδνειστερία κατέθεσε και αυτή αίτημα ένταξης στην Ρωσία.

Η Υπερδνειστερία είναι μια περιοχή Μολδαβίας στα ανατολικά σύνορα της (κόκκινο χρώμα). 

Η συγκεκριμένη περιοχή επαναστάτησε εναντίον της Μολδαβίας και στις 2 Σεπτεμβρίου του 1990 βοηθούμενη από Ρώσους, Κοζάκους, Ουκρανούς εθελοντές (ρωσόφωνους) και την 14 Ρωσική Στρατιά, νίκησε τον Μολδαβικό στρατό, η δε σύρραξη ονομάστηκε ως, ο Πόλεμος της Υπερδνειστερίας. Έκτοτε υπάρχει κατάπαυση πυρός και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αναγνωρίζει την Υπερδνειστερία ως περιοχή «παγωμένης διαμάχης». Από τότε ρωσικές δυνάμεις παραμένουν εντός του εδάφους της για να προστατεύουν την περιοχή από τις βλέψεις του ΝΑΤΟ και των Μολδβορουμάνων (η συγγένεια με τους Ρουμάνους είναι ιδιαίτερα στενή).

Σε δημοψήφισμα του 2006 οι κάτοικοι της ψήφισαν με ποσοστό 93% υπέρ της ανεξαρτητοποίησης από την Μολδαβία και την ένωση της με την Ρωσία. Παρόλα αυτά η περιοχή εξακολουθεί να έχει ένα ιδιότυπο καθεστώς ανεξαρτησίας και αυτοδιάθεσης, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει υλοποιηθεί η πολυπόθητη ένωση με την Ρωσία για δύο κυρίως λόγους.

Γεωγραφικά δεν συνορεύει με την Ρωσία.

Μέχρι τώρα ο συσχετισμός δυνάμεων, δεν επέτρεπε κάτι τέτοιο.

Μετά τα τελευταία γεγονότα της Ουκρανίας , την αλλαγή των γεωγραφικών δεδομένων (ήδη το National geographic εκτύπωσε νέους χάρτες) όπου εντάσσει την Κριμαία στην Ρωσία. 

Τα δεδομένα αλλάζουν και το μέγα ζητούμενο εάν η Ρωσία θα ενεργήσει άμεσα ή θα περιμένει τις κατάλληλες συνθήκες προσάρτησης της Υπερδνειστερίας.

Διεθνείς ανατροπές και ανησυχίες με φόντο το Ουκρανικό φιάσκο της Δύσης.

Το κοινοβούλιο της Κριμαίας ψήφισε την εθνικοποίηση των εταιρειών ενέργειας και μάλλον θα τις πουλήσουν στην Gazprom. 

Η SHELL διέκοψε τις διαπραγματεύσεις συνεργασίας με την κυβέρνηση της Ουκρανίας, σχετικά με την συνεκμετάλλευση ενός μεγάλου κοιτάσματος φυσικού αερίου στην 

Κριμαία και μετά τα τελευταία γεγονότα, η εταιρεία δήλωσε ότι θα συζητήσει με την Ρωσία για το συγκεκριμένο θέμα.

Η δύναμη της συγκεκριμένης εταιρείας υδρογονανθράκων (SHELL) είναι δεδομένη τόσο σε οικονομικό αλλά και γεωπολιτικό επίπεδο.

Η Ουγγαρία θέλει εδαφική αυτονομία για την ουγγρική μειονότητα της Ρουμανίας. 

Η Ρουμανία στηρίζει την Μολδαβία και ζητά από την Ρωσία, την μη προσάρτηση της Υπερδνειστερίας.

Ο ρώσος αναπληρωτής πρωθυπουργός, προειδοποιεί την Μολδαβία να μην προχωρήσει σε συμφωνία σύνδεση με την Ε.Ε καθόσον η Υπερδνειστερία δεν αποτελεί έδαφος της Μολδαβίας.

Ρήγμα στην Ε.Ε. για τις κυρώσεις στη Ρωσία, η Βουλγαρία επισημαίνει ότι προέχουν τα εθνικά συμφέροντα (έχει πρόβλημα με την τουρκική μειωνότητα).

Ο ΟΗΕ διαχώρισε την θέση του αδειάζοντας τις ΗΠΑ- Γερμανία και όχι μόνο δεν καταδίκασε την προσάρτηση της Κριμαίας, αλλά επεσήμανε ότι οι διαφορές λύνονται με διμερή τρόπο.

Η Τουρκία απειλεί την Ρωσία με κλείσιμο των στενών του Βοσπόρου, ένεκα των Τατάρων της Κριμαίας και ο Πούτιν ανταπαντά με ….. casus belli

Οι ρώσοι φυγάδευσαν ομόλογα αξίας 110 δις $ από την Αμερική.

Η Τουρκία  προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα γεγονότα της Κριμαίας , δημιουργώντας κάτι ανάλογο με την μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης.

Η Ελλάδα ως προεδρεύουσα της ΕΕ στάθηκε κατώτερη των περιστάσεων και δεν έθεσε θέμα κατοχής ξένων στρατευμάτων στην Κύπρο, ο δε κ. Βενιζέλος μόλις και μετά βίας συναντήθηκε με την ελληνική μειονότητα κατά την επίσκεψη του στην Κριμαία (21 λεπτά).

Συπεράσματα

Η τσαρική Ρωσία του Πούτιν, προσαρτά τα απολεσθέντα τμήματα της Σοβιετικής Ένωσης και υλοποιεί την Ευρασιατική Ένωση

Η Μόσχα είναι αποφασισμένη να διαφυλάξει τον ζωτικό της χώρο και δεν θα δεχθεί καμουφλαρισμένα κινήματα της Δύσης σε βάρος της γεωστρατηγικής ισχύος της.

Η Ρωσία αποδείχθηκε αξιόπιστος εταίρος προς τους συμμάχους της, σε αντίθεση με την Δύση ( ΗΠΑ-Γερμανία), όπου εγκατέλειψαν στην πρώτη δυσκολία τόσο την Συρία αλλά και την Ουκρανία.

Η Ιστορία επαναλαμβάνετε με το περιστατικό της Γεωργίας το 2008, όταν η Ν. Οσετία και Αμπχαζία κήρυξαν την ανεξαρτησία τους από την Τιφλίδα, η Ρωσία στήριξε πολιτικά και στρατιωτικά τις συγκεκριμένες περιοχές.

Η δύση δεν διδάσκεται από τα λάθη του παρελθόντος.

Η Ρωσία γύρω από τα σύνορα της είναι πολλαπλασιαστή στρατηγικής ισχύος ανεφοδιασμού και ως εκ τούτου είναι υπολογίσιμη δύναμη και δύναται να κατοχυρώσει τα συμφέροντα της.

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung και διευκρινίζει «Ο Πούτιν δεν είναι μόνο δεξιοτέχνης στο να αιφνιδιάζει αντιπάλους, ανταγωνιστές και πρώην στρατηγικούς εταίρους, τους οποίους κάνει να φαίνονται ως στρατηγικοί ηλίθιοι».

Προβλέψεις. 

Οι δρώντες γεωπολιτικοί παίκτες είναι απρόβλεπτοι και τα συμφέροντα τεράστια. Η γεωπολιτική πλάστιγγα μέχρι να ισορροπήσει ένεκα της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης θα παρέλθει καιρός και θα έχουμε βίαιες διεθνείς ανακατατάξεις συσχετισμών.

Την μοναδική πρόβλεψη που δύναμαι να κάνω, είναι ότι το επόμενο πεδίο ανταγωνισμού θα είναι η Μεσόγειος, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον ελληνισμό (Ελλάδα-Κύπρος). 

http://www.onalert.gr