Θαυμαστή η έλξη που ασκούν άγιοι γέροντες σε κατατρεγμένες ψυχές.
Βιώματα από το δοξολογικό και ευχαριστηριακό πανηγύρι των Αγίων Αποστόλων στη Μονή Καρακάλλου
Το κάθε προσκύνημα στο Άγιο Όρος για τον πιστό είναι πραγματικά κάτι ξεχωριστό. Πολλοί είναι αυτοί που στην κυριολεξία εγκαταλείπουν έστω και προσωρινά σπίτια, οικογένειες και εργασία προκειμένου να τρέξουν στο Περιβόλι της Παναγίας μας για να γευτούν τους γλυκύτατους καρπούς’ να οσφρανθούν τις διαχρονικές αδιάλειπτες ουράνιες οσμές που αναδύονται από τα αγιορείτικα ασκητικά άνθη’ να τύχουν της ευλογίας που παρέχει ο τριαδικός και μόνο αληθινός Θεός μέσα από την πλούσια χάρη της πλατυτέρας των ουρανών, της αγνής Παρθένου και Θεοτόκου Μαρίας!
Είναι αλήθεια πως την περίοδο αυτή θα δεις στα διάσπαρτα σε λόφους και καταπράσινες πλαγιές ασκηταριά και στις ταπεινές καλύβες αυτών που επέλεξαν την κάθετη οδό προς τον ουρανό, δηλαδή των μοναχών να είναι γεμάτα από ανθρώπους. Πληθαίνουν βλέπετε αυτοί που επιθυμούν μακρυά από το δυσβάστακτο ενίοτε φορτίο της καθημερινότητας να εναποθέσουν έγνοιες, αγωνίες, λύπες, βάσανα και χαρές! Φορτίο βαρύ, που ως σταυρό κουβαλούν στην πλάτη τους αναμένοντας την προσωπική ανάσταση, νοούμενη αυτή πρωτίστως ως εν Χριστώ αναγέννηση (βλ. ρήσεις Χριστού στον Νικόδημο στο Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο).
Αναζητούν ως διψασμένες δορκάδες πηγή τέτοια, που θα αναβλύζει ύδωρ παρηγορητικό, ύδωρ ελπίδας και χαράς που θα εξαλείψει τον αφόρητο πόνο που προκαλεί η αποστασιοποίηση του σύγχρονου ανθρώπου από το Θεό. Τεντώνουν ακόμη τα αυτιά τους στις συμβουλές και ρήσεις των ασκητών για να αφουγκραστούν μία νότα αισιοδοξίας. Μία χαρμόσυνη αγγελική νότα που θα τους κάνει να λησμονήσουν απογοητεύσεις, θλίψεις και κάθε λογής στεναχώριες. Μια νότα αγαλλίασης, που έστω και για λίγο θα τους επιτρέψει να ανοίξουν τα μάτια της ψυχής και να κατανοήσουν τι σημαίνει φως και αγάπη Χριστού.
Κάθονται λοιπόν χωρίς να κουράζονται στην σειρά για ώρες ολάκερες προκειμένου να συναντήσουν έμπειρους στα της ζωής, χαριτωμένους αγίους γέροντες, για να εξομολογηθούν. Διακαώς προσμένουν με υπομονή για να εναποθέσουν με ειλικρίνεια και χωρίς το φόβητρο της ιδιοτέλειας και του κοινωνικού εμπαιγμού θέματα που τους απασχολούν και να καταθέσουν τα σχέδιά τους. Και ως επιστέγασμα όλων επιδιώκουν να λάβουν την ευχή τους προκειμένου να βρουν λύση στο κάθε πρόβλημα που τους απασχολεί. Και οι γέροντες ως άριστοι συλλέκτες της Παναγιάς μαζεύουν μέσα στα δοχεία και στα πιθάρια που ο Χριστός και η Παναγιά τους πρόσφεραν ως αντίδωρο για την αφοσίωσή τους στον τριαδικό Θεό, όλα όσα οι διαβάτες της ζωής τους εμπιστεύονται. Και εν συνέχεια να βάζουν στο αδιάλειπτο λιβανωτό της προσευχής τους ικετεύοντας για λύση οριστική. Λύση που θα επαναφέρει τους ταλαίπωρους περιπλανώμενους ερημίτες της ζωής ουσιαστικά στην όαση που λέγεται πίστη και την αιώνια πηγή που λέγεται Χριστός. Την όαση δηλαδή αυτή που συνειδητά η ασυνείδητα εγκαταλείψαμε σχεδόν όλοι μας μ’ αποτέλεσμα να περιπλανιόμαστε άσκοπα στην έρημο σαν τον παλαιό Ισραήλ και να ταλανιζόμαστε με τα εκ αριστερών και εκ δεξιών περίτεχνα χτυπήματα του Αντιδίκου.
Γεύσεις λοιπόν από τη δοξολογική και ευχαριστιακή όαση της αιωνιότητας λαμβάνει κάθε φορά ο προσκυνητής που με ταπείνωση θα προστρέξει στον ανθισμένο κήπο της Παναγίας μας και θα απλώσει το χέρι του αφήνοντας Αυτή να τον ξεναγήσει. Σαν τη μέλισσα θα τον δείτε χωρίς να διαμαρτύρεται να οδοιπορεί ώρες ολάκερες στις απότομες βουνοπλαγιές προκειμένου να ρουφήξει λίγη γύρη από τους ακάματους εργάτες της Μεγαλόχαρης.
Στο Περιβόλι της Παναγιάς παρά τις μεθοδευμένες επιθέσεις του Αντιδίκου μπορείς και σήμερα να ανακαλύψεις ασύλληπτα σε ομορφιά ασκητικά τριαντάφυλλα. Φθάνει μάλιστα μόνο να τ’ αντικρύσεις για να νιώσεις πως πραγματικά αξίζει όσο τίποτε άλλο σ’ αυτόν τον κόσμο να χάσεις την ψυχή σου για τον Χριστό. Γιατί η παράλογη για πολλούς και ανερμήνευτη αυτή απώλεια της ψυχής οδηγεί τελικά στο να την κερδίσεις αιωνίως. Έτσι πάντα επιβεβαιώνεται ο ευαγγελικός λόγος του Κυρίου μας.
Βέβαια υπάρχει και μία μερίδα προσκυνητών που αναζητούν και επιθυμούν να εξακριβώσουν το μυστικό θαύμα που συντελείται στο Αγιώνυμο Όρος, μέσα από τα όσα ορίζει το δηλητήριο της αμφιβολίας και της λεγομένης στυγνής λογικής, που στερεί στην καρδιά τη δυνατότητα συντονισμού με τον ουρανό. Δηλητήριο που διατυπώνεται στη γνωστή φράση του Αποστόλου Θωμά πως αν δεν δει με τα μάτια του, δεν αγγίξει με τα χέρια του και δεν ακούσει με τα αυτιά του δεν δύναται να πιστέψει. Δηλητήριο που σήμερα μπορούμε να διατυπώσουμε με τη φράση «ποιός, πότε, πως και που» η οποία αποβλέπει σε θαύμα ενίσχυσης μίας κακεχτικής πίστης τραυματισμένης βαριά από την αμφιβολία. Μακάριος όμως, είναι αυτός που δεν θα δει αλλά θα πιστέψει, λέγει ο Χριστός... Ωστόσο, ακόμη και αυτοί είθισται να εγκαταλείπουν το όρος με ευωδιαστές αναμνήσεις που λειτουργούν ως στυλοβάτες και τους επαναφέρουν στη γαλήνη και την ηρεμία που προσφέρει η ζέουσα ορθόδοξη πίστη.
Ως γλυκειά ανάμνηση για κάθε προσκυνητή εκλαμβάνεται ο απαραίτητος χαιρετισμός της θαυματουργικής εικόνας της Παναγίας «Άξιόν Εστι» στο Πρωτάτο, με την οποία συνδέεται με ακατάλυτους δεσμούς κάθε χριστιανός που επισκέπτεται το Άγιον Όρος.
Γλυκειά ανάμνηση αποτελεί και ο καθιερωμένος-απαραίτητος χαιρετισμός στον Απόστολο Ανδρέα, ο οποίος φροντίζει πάντα να μας ακολουθεί μέσα από τις ευχές των διακόνων του και ιδιαίτερά του π. Μαξίμου σε κάθε σχεδόν προσκύνημα.
Ως γλυκειά ανάμνηση της Παναγιάς θα συνοδεύουν εμέ και την εκλεκτή συντροφιά μου στο πρόσφατο καλοκαιρινό προσκύνημα στο Άγιο Όρος το πρωτότυπο και εποικοδομητικό χιούμορ του γέροντα ασκητή και αγωνιστή π. Γαβριήλ που ζει σε μια καλύβη πλησίον των Καρυών. Χιούμορ ανάλογο μ’ αυτό του π. Παϊσίου. Ως ευλογία ακόμη εκλήφθηκε από όλους μας το ελαφρό χτύπημα και η σταύρωση της κεφαλής μας από τα ασκητικά άγια χέρια του. Ως εξαίσιο δώρο εκλάβαμε το βαμβάκι με μύρο που εκχύνεται επί σειρά ετών κατά θαυμαστό τρόπο από μία χάρτινη εικόνα της Θεομήτορος που μαζί με το χαμόγελο του γέροντα λάβαμε ως εύλογία!
Γλυκειά ανάμνηση της Παναγιάς που μας συνόδευε καθ’ όλη τη διάρκεια του ολιγοήμερου προσκυνήματος λαμβάνεται και η ολιγόλεπτη συνομιλία με τον γέροντα Ευθύμιο. Το χαρούμενο πρόσωπο και το ταπεινό βλέμμα του, το άοκνο ενδιαφέρον που εκδηλώνει ονομαστικά για απόντα μέλη της οικογένειάς σου δηλοί όχι μόνο την άδολη και ανιδιοτελή αγάπη του αλλά και τη μεγάλη καρδιά, με τους κτύπους της οποίας επιθυμούν να συντονιστούν χιλιάδες προσκυνητές που καθ’όλη τη διάρκεια του έτους τον επισκέπτονται.
Ως γλυκειά ανάμνηση ακόμη εκλαμβάνει προσωπικά ο γράφων την ανυπέρβλητη ειλικρινή αγάπη του γέροντα Φιλοθέου, ηγουμένου της Ιεράς Μονής Καρακάλλου, ο οποίος για μία σχεδόν ώρα ανέλαβε χωρίς τον παραμικρό γογγυσμό να ξεφορτώσει βαρύτατο τοξικό και επικίνδυνο φορτίο που για πολλά έτη κουβαλούσα στην πλάτη μου... Με τη λεπτότητα χειρουργού όχι μόνο αφαίρεσε το ψυχικό αυτό καρκίνωμα αλλά προετοίμασε κατά μοναδικό τρόπο όλη τη συντροφιά, ώστε να συμμετάσχουμε ενεργά στη δοξολογική συναυλία, στο ευχαριστηριακό χαρμόσυνο πανηγύρι των προστατών της Μονής Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
(Ελπίζω και εύχομαι να με συγχωρήσουν οι ανωτέρω για τις ονομαστικές αναφορές μου, οι οποίες αναδύονται από καρδιάς και ας το λάβουν μόνο ως ελάχιστο αντίδωρο της συνεχούς προσφοράς τους!)
Η αγρυπνία των Αγίων Αποστόλων
Δυσκολεύομαι στ’ αλήθεια να περιγράψω το θαυμαστό τρόπο δια του οποίου τα σκυθρωπά, αγριωπά, σκληρά από την στυγνή καθημερινότητα πρόσωπα καθώς περνούν από το χυτήριο της ιεράς Εξομολόγησης μετατρέπονται σε γαλήνια, χαρούμενα, αισιόδοξα. Ο προφητάναξ Δαυίδ βροντοφωνάζει στους ψαλμούς ότι η θεία εξομολόγηση είναι η μυστική πύλη που σε οδηγεί στο Θεό. Η θεία Εξομολόγηση μυστικά σε εντάσσει στα αγγελικά μοναδικά ευλογητάρια ( βλ. ψαλμ. 135) μεταφέροντας το νου σε πνευματικές σφαίρες τις οποίες διακονεί η ταπείνωση.
Αντικρυζα τον απελπισμένο εκείνο πατέρα της συντροφιάς μας, που έχασε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τον 18χρονο γιο του να περιλούεται με το φως που αναδυόταν από την άσβεστη κανδήλα της Παναγίας μας και να συναινεί συνειδητά στο άνοιγμα της πύλης της καρδιάς του στον Χριστό. Έβλεπα στο κομποσχοίνι του εν Χριστώ αδελφού και εκλεκτού φίλου Πέτρου να διαλύονται παρεξηγήσεις και να εξαφανίζονται εκκολαπτόμενες ανόητες έριδες και μικρότητες. Παρατηρούσα το θαυμαστό τρόπο που επουλώνονταν οι πληγές όλων μας στη σύντομη αυτή παραμονή μας στον ευλογημένο αυτό τόπο. Κοιτούσα την λαμπρότητα που εξέπεμπε το πρόσωπο του δικού μας παπα-Γιάννη καθώς λειτουργούσε στο θυσιαστήριο του μικρού παρεκκλησίου του Οσίου Γεδεών και την χαρά του που ως μοναδικό θυμίαμα σκορπούσε σε όλο το εκκλησίασμα. Χοροπηδούσε από αγαλλίαση η ψυχή μου στο ρυθμό που έδιναν σ’ όλη τη συντροφιά τα δύο μικρά αγγελούδια του Γιώργου, τα οποία δεν χόρταιναν να ρουφούν το πνευματικό νέκταρ της Μεγαλόχαρης και να αφήνονται στο ταξίδι της ευωδίας που αναδυόταν από τους θησαυρούς της Μονής, τα χαριτόβρυτα ιερά λείψανα.
Στο σημείο αυτό θεωρώ αναγκαίο να υπογραμμίσω πως η ευωδία που αναδυόταν από τα ιερά λείψανα των αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων αποτελούσε και το καλωσόρισμα στους εκατοντάδες προσκυνητές που προσήλθαν για να τους τιμήσουν!
Την κυριώνυμη ημέρα της γιορτής ο γέροντας ηγούμενος και η αδελφότητα είχαν φροντίσει να είναι όλα έτοιμα. Η υποδοχή του Μητροπολίτη Ρεθύμνης Ευγενίου και η δοξολογία στο Καθολικό άνοιξαν την αυλαία της πανηγύρεως ενώ στο μικρό Εσπερινό άρχισαν να καταφθάνουν από τα μοναστήρια, τις σκήτες, τα κελλιά και τις καλύβες οι μοναστές για να λάβουν μέρος στο μεγάλο πανηγύρι. Ο π. Δαυίδ ανέλαβε τυπικάρης και έδινε το ρυθμό στους δύο βυζαντινούς χορούς. Ο γέροντας ηγούμενος π. Φιλόθεος μαζί με τον ηγούμενο της Μονής Κωνσταμονίτου π. Αγάθωνα και τον ηγούμενο της Μονής Φιλοθέου π. Νικόδημο πήραν θέση δίπλα από τον Μητροπολίτη συμμετέχοντας ενεργά στις δοξολογικές -ευχαριστηριακές ακολουθίες του Μ. Εσπερινού, του μεσονυκτικού και της Θείας Ευχαριστίας. Οι ιερείς ενδύθηκαν τα ιερά άμφια και ο πολιτικός διοικητής του Αγίου Όρους πήρε την καθιερωμένη από την τάξη θέση του. Σε όλα κυριαρχούσε μία ουράνια τάξη, της οποίας χωρίς να το καταλάβουμε μέρος της γίναμε όλοι στην δωδεκάωρη συνεχή προσευχή προς τον τριαδικό Θεό.
Ζήσαμε και συμμετείχαμε χάρη στη διαρκή πλέον πρόσκληση που μας απηύθυνε, δια της αγίας αδελφότητας της Μονής Καρακάλλου, η Μήτηρ του Θεού, μέτοχοι μίας θαυμαστής βιωματικής πνευματικής καταστάσεως που λειτουργεί κάθε φορά ως λαμπερός φάρος, το φως του οποίου σε οδηγεί σταθερά και σε κάνει να ξεπερνάς τα κύματα των δυσκολιών της καθημερινότητας.
Τα θαύματα που πραγματοποιεί η Αγία Θεοτόκος καθίστανται ανεξίτηλα σημάδια της αδιάλειπτης προστασίας που παρέχει σε όλους τους Χριστιανούς, και της διαρκούς μεσιτείας Της προς τον Ποιητή και Πλάστη δεήσεων και φωνών αμαρτωλών.
Είθε οι πρεσβείες της Παναγιάς μας να σκέπουν όλο το Έθνος μας και όλη την χριστιανοσύνη. Αμήν
Ένας Προσκυνητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου