Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Από το καλοκαίρι και μετά, είναι φανερή η μεταστροφή μεγάλου μέρους φίλων και γνωστών εναντίον του Υπουργού Στουρνάρα. Ξαφνικά, εκεί που συνέπλεαν σε μία πολιτική μνημονίου με την ελπίδα του νοικοκυρέματος, αισθάνθηκαν ότι κάπου η κατάσταση ξεφεύγει. Τι συνέβη; Είδαν ότι οι φόροι στα ακίνητα ξεπέρασαν κάθε όριο, ότι απειλούνται πλέον και οι ίδιοι άμεσα και πως το όραμα για μια ελεύθερη οικονομία δικαίου απομακρύνεται όλο και περισσότερο. Συμφωνώ απόλυτα μαζί τους. Άλλωστε, πως είναι δυνατόν να βλέπεις μία ακίνητη περιουσία να καταρρέει και ταυτόχρονα, να σου επιβάλουν φόρους πάνω σε εικονικές και φασματικές συνθήκες; Αγανακτείς και είναι πολύ φυσικό να νιώθεις καυτή στο σβέρκο σου την ανάσα του αρπακτικού κράτους που βρήκε άλλη μια ευκαιρία να στην φέρει πισώπλατα.
Μέσα σ΄ αυτούς, είσαι κι εσύ φίλε «ιδιοκτητάκο». Κι ο χαρακτηρισμός δεν είναι ποσοτικός αλλά ηθικός. Γιατί αφορά κι εσένα που έχεις σπιτάκι με δάνειο και αυθαίρετο εξοχικό αλλά κι εσένα, με τα πολλά ακίνητα, που τα εισοδήματα σου εξασφαλίζουν μια άνετη ζωή. Συμπάσχω μαζί σου, θέλοντας και μη, αφού μ΄ έφερε η μοίρα να ζω σ΄ αυτή την απίστευτη χώρα του παραμυθιού και της φαντασίωσης. Θέλω λοιπόν αγανακτισμένε «ιδιοκτητάκο» να σου επισημάνω κάποια πράγματα για το πρόσφατο παρελθόν, μπας και καταφέρω να φέρω τη συνείδησή σου στα ίσα της. Μ΄αυτά θέλω να καταλάβεις πόσο συνυπεύθυνος είσαι γι΄αυτό που σου συμβαίνει τώρα, όχι γιατί μπορούσες να το αποτρέψεις αλλά γιατί ως «υπήκοος» και όχι πολίτης που είσαι, είναι η μοίρα σου τέτοια, να παίζεις το παιχνίδι και να αποδέχεσαι παθητικά τους όρους του.
Όταν κατέρρεε το σύμπαν με το χρηματιστήριο δεν πήρες χαμπάρι τι παίχτηκε; Δεν κατάλαβες ότι 30 οικογένειες μάζεψαν όλο το χαρτί και σε πούλησαν; Νόμιζες αφελέστατε, ότι τα ακίνητα είναι κάτι διαφορετικό; Πόσο φυσιολογικό ήταν που για δέκα χρόνια, ξυπνούσες κάθε πρωί και έμπαινες στις αγγελίες να απολαύσεις τις «υπεραξίες» σου; Πόσο λογικό ήταν το οικοπεδάκι και το διαμέρισμα που κληρονόμησες ή αγόρασες πριν το ΄99 να έχει δεκαπλασιάσει την αξία του; Νόμισες ότι γίναμε Λονδίνο και Μανχάταν; Από πού κι ως που; Από τις δουλειές που έκλεινες με τα κρατικά ταμεία ή με το δανεικό χρήμα που είχε κατακλύσει την αγορά και έμοιαζε να μην τελειώνει ποτέ; Δε σκέφτηκες «ιδιοκτητάκο» ότι δεν ήταν λογικό να αποδέχεσαι συμβόλαια σε αντικειμενική αξία, ενώ πλήρωνες διπλάσια ποσά στον κατασκευαστή; Δεν ένιωθες τότε κορόιδο, όταν έπαιρνες σπίτι και το μισό ήταν ημιυπαίθριος, όταν έκτιζες παράνομα, όταν γλίτωνες την εφορία, την πολεοδομία, όταν συνέβαλες με την ανοχή σου σε μια νέα αισθητική και πολεοδομική καταστροφή της Αθήνας και άλλων πόλεων;
Άκου «ιδιοκτητάκο», μικρέ και μεγάλε. Κι εσύ κι εγώ ακολουθήσαμε τη φύση μας και βολευτήκαμε σε μια κατάσταση που το ελεεινό μας κράτος σχεδίασε για άλλη μία φορά. Όπως με το χρηματιστήριο έτσι κι εδώ, μας την έφερε, αλλοτριώνοντας τις συνειδήσεις μας και μεθώντας μας με τον εύκολο νεοπλουτισμό. Αφεθήκαμε και αγνοήσαμε τους κύκλους της καπιταλιστικής αγοράς, το status της ιδιοκτησίας σε άλλες χώρες, την έλλειψη παραγωγικότητας, τα στοιχεία της πραγματικής οικονομίας και κυρίως δεν διαβάσαμε αρκετά ιστορία για να συνειδητοποιήσουμε ότι από το 1830 έως σήμερα, έχουμε να κάνουμε με «κλέφτες» κι «αρματολούς», αδίστακτους και χειρότερους συνεχιστές των Οθωμανών.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτή τη στιγμή, βρισκόμαστε μέσα στη δίνη του κυκλώνα αρπαγής περιουσιών. Από τη στιγμή που ξένα funds μπήκαν στο παιχνίδι και αγοράζουν «κόκκινα» δάνεια, μην το ψάχνεις πολύ. Αν εκτέθηκες υπερβολικά, είσαι καταδικασμένος να πληρώσεις ακριβά τη δεκαετία της «μαστούρας» που έζησες. Στην έφεραν άσχημα «ιδιοκτητάκο» και τώρα σ΄ έπιασε πανικός! Τι να σου πω...; Ότι σου αξίζει να ματώσεις και να καταστραφείς για να ευχαριστηθούν κάποιοι που δεν την πάτησαν; Τι νόημα έχει; Άλλωστε κανείς δε θα μείνει αλώβητος. Με την ανωριμότητα σου και τον ξιπασμό σου, τους μολύνεις όλους «ανθρωπάκο». Έτσι άλλωστε λειτουργείς πάντα, είτε ως καταναλωτής είτε ως ψηφοφόρος. Αφήνεσαι στις διαθέσεις των πονηρών και θύμα όπως είσαι, παρασύρεις μαζί σου, ολόκληρη την κοινωνία.
Μόνη λύση, πριν την καταστροφή θα ήταν η συνεννόηση. Αλλά που να τη βρεις σε μια χώρα κατακερματισμένη; Άνοιξε τις αγγελίες και δες πάλι σε τι τιμές θέλουν ακόμα κάποιοι να πουλήσουν ακίνητα. Δες ρε φίλε, πόσα ξεροκέφαλα θέλουν ακόμα να πουλήσουν πέντε και έξι χιλιάδες το μέτρο! Αντί να υπάρξει μία εθνική πολιτική συνεννόησης για μείωση των τιμών, σε φυσιολογικά επίπεδα, συνεχίζουμε να προσπαθούμε να κοροϊδέψουμε ο ένας τον άλλον! Είναι απίστευτος ο κυνισμός και η ηλιθιότητα μαζί, που μας διακρίνει. Πως περιμένεις ιδιοκτητάκο να σου ρίξουν τις αντικειμενικές, όταν ανοίγει την εφημερίδα ο Τόμσεν και βλέπει την εμμονή σου να πουλήσεις σε τιμές 2008; Θέλεις δηλαδή αυτός να κάνει το πρώτο βήμα ενώ εσύ θα επιμένεις να βρεις ευκαιρία να δουλέψεις το διπλανό σου και να του μοσχοπουλήσεις το αυθαίρετο σου; Με τρελαίνει η υποκρισία σου. Όταν οι κανόνες της μικροκαπιταλιστικής «μπανανίας» σε βολεύουν, πετάς γαρύφαλλα στις πίστες και δέχεσαι τους φίλους σου στο καινούριο σπίτι, ως καλός «νοικοκυράκος». Όταν όμως οι «μεγαλονταβατζήδες» αλλάζουν σχέδια, επικαλείσαι νόμους, λογικές και κανόνες. Όχι ρε φίλε, αν θέλεις να ζεις «ελεύθερος» στο «αρματωλίκι», να ξέρεις να παίζεις με τους κανόνες του. Και τους βολικούς και τους επικίνδυνους.
Άκου «ανθρωπάκο», ιδιοκτήτη της συμφοράς. Στην έφεραν άσχημα, όπως πάντα. Είσαι θύμα άλλα όχι ανεύθυνος. Δεν είχες συνείδηση ούτε όταν μπάζωνες ρέματα ούτε όταν αδιαφορούσες που έκτιζαν εκτρώματα ούτε όταν ένιωθες πλούσιος από το πουθενά ούτε όταν πλήρωνες λιγότερη εφορία με εικονικά συμβόλαια. Σ΄έβαλαν στο κόλπο, για να στα πάρουν όλα μαζί μετά. Μην τα παρατάς όμως. Βρες τρόπους να γλιτώσεις ό τι μπορείς. Και βάλε καλά στο μυαλό σου πως, όσο πιο γρήγορα προσγειωθείς πίσω στη δεκαετία του ΄90, τόσο πιο εύκολα θα πατήσεις στα πόδια σου, ρεαλιστικά, χτυπώντας το πλήκτρο για «επανεκκίνηση». Kι επειδή τελειώνει και το έτος Καβάφη «..αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις…»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου