MISIR’LI EREN MERYEM’İN PAZARI

Mısır’lı Eren Meryem’in Pazarı, büyük oruç devresinin beşinci ve son pazarıdır. Fahişe hayatı yaşarken tövbe eden Mısır’lı Eren Meryem’in (522) hatırlandığı bu Pazar günü, oruç devresinin son haftasının başlangıcıdır. Daha sonra Hurma Dallarının Pazarı ile Kutsal Hafta başlar.

RUHSAL KONU

Bu Pazar gününün ruhsal konusu üç bölümden oluşur:

1. Geçmişte işlenen günahların ve yapılan kötülüklerin çokluğu, içtenlikle tövbe etmiş bir kişinin Tanrı ile barışmasına engel olamaz.
2. Mesih, günahkarları tövbeye çağırmaya ve onları günahlarından kurtarmaya gelmiştir.
3. Eren Meryem aracılığıyla, hayatımızda ve oruç devresinde tövbe etmek için çok geç kalınmadığını ve hala tövbe fırsatı bulunduğunu görürüz

MISIR’LI EREN MERYEM

Saygıdeğer annemiz Mısır’lı Meryem, fahişe hayatı yaşarken tövbe etmiş ve çölde münzevi bir yaşam sürmüştü. Altıncı yüzyılda yaşamış ve 522 senesinde dikkate şayan bir şekilde bu dünyadan ayrılmıştır.

Kilise onun yortusunu, öldüğü gün olan 1 Nisan’da kutlar; ayrıca büyük oruç devresinin beşinci pazarında da anılır.

HAYATI

Henüz on iki yaşındayken bedeninin tutkularına uyup İskenderiye’ye gitmek için anne-babasını terk eden Meryem, İskenderiye’de 17 yıl boyunca bir fahişe olarak yaşayıp birlikte olduğu erkeklerden para istemek yerine geçimini dilencilikle ve keten eğirerek sağladı.

Nasıl olduysa, bir gün kutsal çarmıha saygıda bulunmak için Yeruşalim’e yelken açmaya hazırlanan bir grup genç erkekle karşılaştı.

Bu gruba katılan Meryem, eğlence amacıyla yolculuk eden erkekleri ayarttı; ancak grup Yeruşalim kentine ulaşıp Kiliseye yaklaştığında görünmez bir güç, Meryem’in Kiliseye girmesine engel oldu. Üç başarısız denemeden sonra dışarıda Kilise avlusunda kalan Meryem, kafasını kaldırdığında Tanrı-doğuranın bir ikonasını gördü. Ağlamaya başladı ve kutsal çarmıhı görebilsin diye Tanrı-doğuranın ona izin vermesi için var gücüyle dua etti. Sonrasında ise tüm dünyevî arzularından vazgeçmeye ve Tanrı-doğuranın onu yönlendireceği yere gitmeye söz verdi.

Kilise kapısındaki bu içten tövbesinin ardından, münzevî hayatı yaşamak için çöle gitti. Orada yıllar boyunca sadece üç somun ekmekle ve sonra da çölde yetişen nadir acı otlarla hayatta kaldı. Bir 17 yıl boyunca daha vahşi hayvanlar, yani çılgın arzu ve tutkular yüzünden acı çekti. Bu denenme yıllarından sonra ise tutkularının üstesinden gelmeyi başardı ve her şeyde Tanrı-doğuran tarafından yönlendirildi.

Çölde tek başına geçirdiği 47 yılın sonunda Peder Aziz Zosima ile karşılaştı ve bu ruhani Meryem’in hayat hikayesini dinlemek istedi. Meryem, yaşadıklarını büyük bir alçakgönüllülük ile anlatırken Tanrısal sezgi yeteneğine sahip olduğunu da gösterdi. Daha önce hiç görmemiş olsa da Zosima’nın kim olduğunu ve neler yaşadığını biliyordu. Meryem, Zosima’nın gelecek sene Kutsal Perşembe günü Ürdün Nehri kıyısında gün batımında kendisini görmeye gelmesini istedi.

Zosima, söyleneni yaptı; ancak güneş batmak üzere olduğundan ve Meryem geç kaldığından onu bir daha göremeyeceğini sandı. O sırada Meryem, Ürdün Nehri’nin karşı yakasında belirdi ve haç işareti yaptıktan sonra suyun üzerinde yürüyerek Zosima’nın yanına gitti. Zosima başını öne eğip onu selamlamak istediğinde ise Meryem, Zosima’nın bir ruhani olduğu ve kutsal gizemleri taşıdığı için daha fazla saygı hak ettiğini söyledi. Kutsal komünyonu alan Meryem, Peder Zosima’ya manastırı hakkında öğüt verdikten ve gelecek sene aynı gün ilk buluştukları yere gitmesini söyledikten sonra su üstünde yürüyüp nehrin karşı yakasına geçti.

Zosima bir sene sonra Meryem’i görmeye gittiğinde onun cansız bedenini ve Meryem’in kuma yazdığı yazıyı buldu. Bu yazıda Meryem, defnedilmek istediğini belirtmiş ve geçen sene kutsal gizemi alır almaz öldüğünü söylemişti. (Bu ise onun bedeninin şimdiki yerine sonradan mucizevi bir şekilde taşındığını gösteriyordu). Büyük şaşkınlık yaşayan Zosima toprağı kazmaya başladı; ancak kısa sürede yoruldu. O sırada bir aslan yaklaşıp Zosima’ya yardımcı oldu. Mısır’lı Eren Meryem böylesine çarpıcı bir şekilde ölüp gömülmüştü. Zosima manastırına dönüp tüm gördüklerini ve yaşadıklarını oradakilere anlattı ve keşişlerin ve rahiplerin hatalarını görüp düzeltmelerine yardımcı oldu. Aynı manastırda yaklaşık 100 yaşında öldü.

Mısır’lı Eren Meryem’in hayatı daha sonra Yeruşalim patriği Aziz Sofronius tarafından kaleme alındı.

Mısır’lı Meryem’in hayat hikayesi Aziz Andreas’ın Büyük Kanonu ile birlikte Paskalya orucu devresinde okunmaktadır.

================================================
İlahi (Apolytikion): Yücelerden indin, ey şefkatli olan, ve tutkularımızdan kurtulabilelim diye üç gün gömülü kalmaya tenezzül ettin. Yaşamımız ve dirilişimiz olan Rab, övgüler Sana!

İlahi (Kontakion): Ölümden dirilince, ölmüş olanları da Seninle birlikte kaldırdın ve Adem’i yaşama döndürdün. Şimdi Havva, Senin dirilişini kutluyor ve dünyanın uçlarına kadar Senin dirilişinin bayramı kutlanıyor, ey en üst düzeyde merhametli olan!

İlahi (Dönemsel Kontakion): Sana, ey Tanrı-doğuran, yenilmez koruyucu, tehlikeden kurtulmuş olan ben, Senin şehrin, zafer kutlamasını bir sunu olarak adıyorum. Karşı koyulmaz gücünle beni tüm sıkıntılardan güvende kıl, öyle ki Sana şöyle diyebileyim: “Sevin, ey kocasız gelin!”

AYİNDE OKUMALAR

Elçisel Mektup: İbraniler 9:11-14

Ama Mesih, gelecek olan iyi şeylerin başkâhini olarak ortaya çıktı. Elle yapılmamış, yani bu yaratılıştan olmayan daha büyük ve daha mükemmel çadırdan geçti. Erkeçlerin ve danaların kanıyla değil, sonsuz kurtuluşu sağlayarak kendi kanıyla kutsal yere ilk ve son kez girdi. Murdar olanların bedensel temizliği için üzerlerine serpilen düvenin külleri ve erkeçlerle boğaların kanı onları kutsal kılıyor. Öyleyse sonsuz Ruh aracılığıyla kendini lekesiz olarak Tanrı’ya sunmuş olan Mesih’in kanının, diri Tanrı’ya kulluk edebilmeniz için vicdanınızı ölü işlerden temizleyeceği ne kadar daha kesindir!

İncil: Markos 10:32-45

Yola çıkmış Kudüs’e gidiyorlardı. İsa önlerinde yürüyordu. Öğrencileri şaşkınlık içindeydi, ardından gelenler ise korkuyorlardı. İsa Onikileri yine bir yana çekip kendi başına gelecekleri anlatmaya başladı: «Şimdi Kudüs’e gidiyoruz» dedi. «İnsanoğlu, başkâhinlerin ve din bilginlerinin eline teslim edilecek. Onlar da O’nu ölüm cezasına çarptıracak ve diğer uluslara teslim edecekler. O’nunla alay edecek, üzerine tükürecek ve O’nu kamçılayıp öldürecekler. Ne var ki O, üç gün sonra dirilecek.» Zebedi’nin oğulları Yakup ile Yuhanna İsa’ya yaklaşıp, «Öğretmenimiz, bir dileğimiz var, bunu bizim için yapmanı istiyoruz» dediler. İsa onlara, «Sizin için ne yapmamı istiyorsunuz?» diye sordu. «Sen yüceliğine kavuşunca birimize sağında, ötekimize de solunda oturma ayrıcalığını ver» dediler. «Siz ne dilediğinizi bilmiyorsunuz» dedi İsa. «Benim içeceğim kâseden siz içebilir misiniz? Benim vaftiz olacağım gibi siz de vaftiz olabilir misiniz?» «Evet, olabiliriz» dediler. İsa onlara, «Benim içeceğim kâseden siz de içeceksiniz, benim vaftiz olacağım gibi siz de vaftiz olacaksınız» dedi. «Ama sağımda ya da solumda oturmanıza izin vermek benim elimde değil. Bu yerler belirli kişiler için hazırlanmıştır.» Bunu işiten diğer on öğrenci Yakup’la Yuhanna’ya kızmaya başladılar. İsa onları yanına çağırıp şöyle dedi: «Bilirsiniz ki, ulusların önderleri sayılanlar, onları egemenlik hırsıyla yönetirler, ileri gelenleri de onlara ağırlıklarını hissettirirler. Sizin aranızda böyle olmayacak. Aranızda büyük olmak isteyen, diğerlerinin hizmetkârı olsun. Aranızda birinci olmak isteyen, hepinizin kulu olsun. Çünkü İnsanoğlu bile hizmet edilmeye değil, hizmet etmeye ve canını birçokları uğruna fidye olarak vermeye geldi.»

Kaynak: orthodox wiki - oodegr.com-vatopaidifriend