ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ. Όταν η Αυτοκρατορία συγκρούστηκε με τα Ρωσικά έθνη. Μέρος Δεύτερο.

Οι Ρώσοι προ των πυλών της Κωνσταντινούπολης...

Επιμέλεια Έκτακτο Παράρτημα
Μέρος Δεύτερο.

σχόλιο Γ.Θ : Μία από της σκληρότερες συγκρούσεις του Μεσαίωνα με πρωταγωνιστές τους Ρωμαίικους προγόνους μας και ένα πολυεθνικό στρατό, που θυμίζει τις ταινίες φαντασίας του Τόλκιν.
Οι Ρώσοι έχουν καταλάβει την Βυζαντινή επαρχία της Βουλγαρίας μετά από πρόσκλησή μας, αφού η τελευταία επαναστάτησε και ανεξαρτητοποιήθηκε. Τώρα όμως δεν σκοπεύουν να μας την επιστρέψουν, αλλά αντιθέτως κοιτάνε προς την μυθική Τσάριγκραντ, την Κωνσταντινούπολη, θέλοντας να την κατακτήσουν.

κείμενο Γ.Θ 

 

Οι Πετσενέγοι τούρκοι...

Ο Μέγας Δομέστικος του Αυτοκρατορικού στρατού (Αρχιστράτηγος) Βάρδας Φωκάς έχοντας στο μυαλό του ένα σχέδιο, που θα του έδινε σίγουρη νίκη κατά των Πετσενέγων τούρκων, συμμάχων των Ρώσων, που τώρα έστεκαν απέναντί του, προσποιήθηκε μετά από μερικές αψιμαχίες, ότι υποχωρεί με το στράτευμά του θέλοντας έτσι οι Πετσενέγοι να τον ακολουθήσουν και να πέσουν στην ενέδρα, που τους είχε ετοιμάσει. Πραγματικά, το ιππικό των Πετσενέγων πίστεψε ότι νίκησε και χαλώντας τον σχηματισμό του άρχισε να καταδιώκει τον Ρωμαίικο στρατό, ώσπου... από όλες τις πλευρές του ορίζοντα οι Αυτοκρατορικοί του Μέγα Δομέστικου εμφανίστηκαν και ορμώντας με λύσσα έσπειραν τον όλεθρο στις διαλυμένες τάξεις των Πετσενέγων.

Οι Ρώσοι προ των πυλών...

Όταν οι Ρώσοι έμαθαν για την καταστροφή των συμμάχων τους, δεν δείλιασαν και ούτε σκέφτηκαν να αποσυρθούν από την Βυζαντινή επικράτεια. Απείχαν μερικά χιλιόμετρα από τις Αυτοκρατορικές πύλες της ένδοξης Κωνσταντινούπολης και το όνειρο της κατάκτησης ήταν βαθιά ριζωμένο μέσα τους.
Ο Δομέστικος και οι Βυζαντινοί του έχοντας διαλύσει και συντρίψει τους επίδοξους κατακτητές συμμάχους των Ρώσων, Πετσενέγους, ξεκινούσε τώρα για τους ίδιους τους Ρώσους, αν και ο στρατός του ήταν μικρότερος.
Οι δύο στρατοί συναντήθηκαν και με την πρώτη σύγκρουση το ιππικό των Βουλγάρων και των Ούγγρων (σύμμαχοι των Ρώσων) εγκατέλειψε άτακτα και με πανικό τη μάχη. Τώρα το βαρύ ιππικό των Βυζαντινών θέριζε ό,τι έβρισκε στο διάβα του, όμως οι οπλίτες του Βορρά χρησιμοποιώντας για άμυνα τις τεράστιες ασπίδες τους και χειρίζοντας με λύσσα το διπλό πέλεκυ και το δόρυ χρησιμοποιούσαν τον πόνο προς όφελός τους κραυγάζοντας σαν θηρία και δεκαπλασιάζοντας τις δυνάμεις τους. Προτιμούσαν να αυτοκτονήσουν ανοίγοντας τα σπλάχνα τους παρά να παραδοθούν.

Στην πιο κρίσιμη στιγμή της μάχη ένας από τους Ρώσους αρχηγούς, που η εφιαλτική γιγάντια όψη του προκαλούσε ρίγος, όρμησε στον Μέγα Δομέστικο και κατάφερε και τον χτύπησε στην περικεφαλαία την ίδια στιγμή που και ο Βυζαντινός κατέβαζε το σπαθί του στο κεφάλι του γίγαντα με απίστευτη ορμή. Ήταν τόσο δυνατό το χτύπημα του Βυζαντινού ξίφους, που διαπέρασε την περικεφαλαία και άνοιξε στα δύο το κεφάλι του Ρώσου πολεμιστή.
Για πολλή ώρα η ατσάλινη μάχη ήταν αμφίρροπη και τότε, που η κούραση άρχισε να εμφανίζεται, ο Βάρδας Σκληρός έδωσε το σύνθημα να εμφανιστούν οι φοβερές εφεδρείες, που κρυμμένες στα γύρω δασύλλια περίμεναν την ώρα τους.
Οι ρώσοι βλέποντας να εμφανίζονται από το πουθενά οι φοβεροί αυτοί Βυζαντινοί ιππότες ρίγησαν και πανικόβλητοι άρχισαν να υποχωρούν άτακτα. Εκείνη την ώρα ένας από τους γενναίους Ρώσους αξιωματικούς προσπάθησε να συγκρατήσει τους πολεμιστές του από την υποχώρηση και να ανασυντάξει τη Ρωσική στρατιά. Ο Δομέστικος βλέποντάς τον και καταλαβαίνοντας ότι αυτό μπορεί να στερήσει τη νίκη, που μόλις είχε αρχίσει να διαγράφεται, όρμησε μόνος του εναντίον του και σαν βράχος συγκρούστηκε μαζί του κόβοντάς τον στα δύο!
Ό,τι είχε απομείνει από τους Ρώσους, τώρα υποχώρησε άτακτα. Το Βυζάντιο είχε νικήσει αυτή τη μάχη. Οι υπόλοιπες στρατιές των Ρώσων βρίσκονταν στη Βουλγαρία και τώρα όλοι περίμεναν την αντίδρασή τους.

Η μάχη στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας.

Ο Αυτοκρατορικός στρατός κατάφερε να περάσει από τα σκοτεινά περάσματα του Αίμου απαρατήρητος και αλώβητος. Οι Ρώσοι δεν πίστεψαν ότι οι Βυζαντινοί θα ξεκινούσαν εκστρατεία μέσα στη Μεγάλη εβδομάδα και τώρα οι τελευταίοι πλησίαζαν με αποφασιστικότητα τη Βουλγαρική πρωτεύουσα, το Περεϊάσλαβετς, που βρισκόταν υπό Ρωσική κατοχή από τους θηριώδεις πολεμιστές της στέπας.
Με μιας τα αυτοκρατορικά βούκινα, τα κύμβαλα, οι σάλπιγγες και τα τύμπανα ήχησαν απόκοσμα και και με πάταγο αστραποβόλο το βαρύ Βυζαντινό ιππικό, οι πολεμιστές της Κωνσταντινούπολης, βρόντηξαν τη γη και επιτέθηκαν κραυγάζοντας ιαχές πολέμου.
Την ίδια ώρα οι πολεμιστές του Βορρά ξεπερνώντας το αρχικό σοκ αρπάζουν τις γιγάντιες ασπίδες τους και με βρυχηθμούς ορμάνε στους Βυζαντινούς με σύμμαχο την απόγνωση.
Η ατσάλινη σύγκρουση από πανοπλίες, που σπάγανε με κρότο και σπαθιά και πελέκεις, που σπινθήριζαν φωτιά και ατσάλι, ξεκίνησε και κράτησε για ώρα πολλή δίνοντας την πλάστιγγα της νίκης πότε στους Ρώσους και πότε στους Έλληνες. Ο στρατηλάτης Αυτοκράτωρ Ιωάννης Τσιμισκής, που μαχόταν τώρα σαν αφηνιασμένος ταύρος, είχε σχεδιάσει την επίθεση με στρατηγική και είχε σε αναμονή την επίλεκτη στρατιωτική μονάδα, που ο ίδιος είχε σχεδιάσει, τους "Αθάνατους", που ήταν οι καλύτεροι μαχητές της Αυτοκρατορίας. Δίνοντας το σινιάλο οι επιβλητικοί αυτοί μαχητές εμφανίστηκαν σαν άγγελοι θανάτου και τώρα προβάλλοντας τις λόγχες τους σχηματίζουν πυκνή φάλαγγα και πέφτουν στους γίγαντες του Βορρά με κεραυνοβόλα δύναμη. Η βροντερή πρόσκρουση και ο ανατριχιαστικός ήχος από ασπίδες να σπάνε, ξίφη να διαπερνάνε θώρακες και περικεφαλαίες, λόγχες και πελέκεις να κάνουν θρύψαλα ό,τι βρουν στο διάβα τους, κράτησε για λίγο. Τώρα όλη η πεδιάδα μπροστά από τα τείχη της Βουλγαρικής πρωτεύουσας ήταν γεμάτη πτώματα. Οι Αθάνατοι Ιππότες είχαν νικήσει και όσοι Ρώσοι επέζησαν, έτρεξαν να περάσουν τις πύλες και να συνεχίσουν την άμυνα από τα τείχη αφήνοντας πίσω στην πεδιάδα 8.500 νεκρούς συμπολεμιστές τους.
Οι πολεμικές μηχανές του Βυζαντίου στήθηκαν και πήραν τις κατάλληλες θέσεις για να ξεκινήσουν σε λίγο ένα καταιγισμό από μεγάλους ογκόλιθους και βροχή από πύρινα βλήματα.
Η θέση των Ρώσων γίνεται αφόρητη και όποιος δεν είναι καλυμμένος με ασπίδα σκοτώνεται. Λίγο μετά και ενώ δεκάδες Ρώσοι έχουν αποδεκατισθεί, ο Τσιμισκής δίνει το σύνθημα να φέρουν τις σκάλες στα τείχη και δίνοντας το παράδειγμα παρορμά σαν απλός στρατιώτης στην ανάβαση. Εκείνη την ώρα ένας Έλληνας μαχητής, ο Θεοδόσιος Μεσονύκτης, κρατώντας το ξίφος στο δεξιό και την ασπίδα στο αριστερό χέρι και καλύπτοντας το κεφάλι του από το ρωσικό χαλάζι βλημάτων, που έπεφτε πάνω του, σκαρφάλωσε μέχρι την κορφή των τειχών και αποκρούοντας το χτύπημα ενός Ρώσου πολεμιστή χτυπά με το ξίφος του και καταφέρνοντας ένα φοβερό χτύπημα στο αυχένα τον εξουδετερώνει και τον γκρεμίζει από τα τείχη. Όρθιος τώρα πάνω στα τείχη χτυπά αριστερά δεξιά με το ξίφος του τους εμβρόντητους Ρώσους προκαλώντας ενθουσιασμό θριάμβου στους Βυζαντινούς συμπολεμιστές του, που τώρα σκαρφάλωναν και έφταναν και εκείνοι στην κορφή των τειχών. Νέες σκάλες τοποθετούνταν και οι Αυτοκρατορικοί καταφέρνοντας να ανέβουν στα τείχη μάχονταν σαν λιοντάρια χτυπώντας και απωθώντας τους Ρώσους, που τώρα εγκατέλειπαν τα τείχη και κατέφευγαν στο εσωτερικό της Περεϊάσλαβετς, εκεί που βρισκόταν το περίφημο παλάτι των Βουλγαρικών βασιλικών ηγεμόνων. Μπαίνοντας σαν χείμαρρος μέσα από τη μικρή πύλη του βασιλικού περιβόλου οι Ρώσοι φυγάδες των τειχών στριμώχτηκαν και συνέχισαν να αμύνονται από εκεί. Την ίδια ώρα οι Έλληνες, που βρίσκονταν έξω από τα τείχη, βλέποντας ότι οι Ρώσοι έχουν υποχωρήσει από τα τείχη, γκρέμισαν τις πύλες και ξεχύθηκαν σαν αφηνιασμένοι ταύροι στα στενά και τις συνοικίες της Βουλγαρικής πρωτεύουσας σκορπώντας τον όλεθρο. Κάποιοι Βούλγαροι, που είχαν κακοπάθει με την Ρωσική κατοχή, άνοιξαν όποια πύλη είχε παραμείνει κλειστή. Η πρωτεύουσα των Βουλγάρων είχε πέσει και ύστερα από πολλά χρόνια Βυζαντινών συμφορών και σφαγών το κομμάτι αυτό της Βουλγαρίας είχε γίνει Βυζαντινή επαρχία. Λίγο μετά ακολούθησε και η καταστροφή των Ρώσων, που είχαν βρει καταφύγιο στο περίβολο του παλατιού και τώρα το αετίσιο βλέμμα του Τσιμισκή κοίταζε προς το Δούναβη και την πόλη Δορύστολο, όπου οι γιγαντόσωμες στρατιές των Ρως και των συμμάχων τους καθώς και ο ίδιος ο ηγεμόνας τους Σβιατοσλάβος βρισκόταν εκεί χωρίς να έχουν πτοηθεί καθόλου για τις καταστροφικές μάχες στη θρακική πεδιάδα και στο Περεϊάσλαβετς.

Συνεχίζεται...

Στο τρίτο Μέρος:

Το φόβητρο του έθνους των Ρώσων!

Η εμφάνιση του πολεμιστή Αγίου στο πλευρό των Βυζαντινών.

Η μητέρα των Μαχών.

Θα ξαναβρούμε τον δρόμο για την Κωνσταντινούπολη...

Πρώτο Μέρος: ΕΔΩ
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2013/04/blog-post_8.html