1. Άγιοι Μάρτυρες Λέων και Παρηγόριος
Ήταν και οι δυο αχώριστοι φίλοι, μια ψυχή σε δυο σώματα, όπως έλεγε ο Γρηγόριος ο Θεολόγος για τον εαυτό του και τον Μέγα Βασίλειο.
Όταν λοιπόν ο Παρηγόριος πέθανε μετά από πολλά βασανιστήρια, που υπέστη για τη χριστιανική πίστη, ο Λέων, απαρηγόρητος για τη στέρηση του φίλου του και ποθώντας το ένδοξο τέλος του, ήθελε και αυτός το γρηγορότερο τον δρόμο του μαρτυρίου.
Και η ευκαιρία βρέθηκε. Κάποτε γινόταν πανηγύρι των ειδωλολατρών με όλους τους συνηθισμένους θορύβους και απρεπείς διασκεδάσεις.
Ο Λέων πλησίασε εκεί, μπήκε στο ναό, πήρε στα χέρια του τα αναμμένα πήλινα λυχνάρια και τα συνέτριψε κάτω στη γη.
Συγχρόνως δε έψαλλε ύμνους προς τον Θεό.
Αμέσως τότε τον συνέλαβαν και τον βασάνισαν σκληρά με μαστίγια από νεύρα βοδιών.
Έπειτα οι βασανιστές του τον έσυραν σε κρημνώδη τόπο, που κάτω υπήρχε φαράγγι και στο βάθος διακρινόταν ξηροπόταμος. Όταν έφτασαν εκεί, ο Λέων με όλες του τις δυνάμεις κατόρθωσε να προσευχηθεί και αμέσως τότε παρέδωσε το πνεύμα του στον Θεό.
Αλλά η λύσσα των δημίων του δεν ικανοποιήθηκε με τον θάνατό του.
Αφού έσυραν το λείψανό του στην άκρη του γκρεμού, από εκεί το έριξαν με δύναμη στο χάος του φαραγγιού. Έτσι το σώμα του Aγίου μπορεί να έπεφτε μέσα στο φαράγγι, αλλά η ψυχή του πετούσε στον ουρανό, όπου θα συναντούσε τον εγκάρδιο φίλο του στην αιώνια δόξα του Χριστού.
2. Άγιος Εύδημος, Επίσκοπος Πατάρων
Ήταν ο μόνος αντιπρόσωπος της Λυκίας στη Σύνοδο της Νικαίας, ο οποίος κλητεύτηκε από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο, το 325 μ.Χ. με δικαίωμα υπογραφής. Αυτό και μόνο αποδεικνύει την κραταιά θέση της πόλεως έως και αυτά τα χρόνια.
3. Άγιος Μεθόδιος, Επίσκοπος Πατάρων
Είναι άγνωστο από που καταγόταν ο Άγιος Ιερομάρτυς Μεθόδιος, ο οποίος άθλησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Υπήρξε κατ’ αρχάς μέν Επίσκοπος του εν Λυκία Ολύμπου, έπειτα δε Επίσκοπος Τύρου (της Φοινίκης), κατ’ άλλους δε Επίσκοπος Φιλίππων της Μακεδονίας. Το αναφερόμενο ότι διετέλεσε Επίσκοπος Πατάρων είναι αναληθές, προελθόν εκ του περί Αναστάσεως διαλόγου του, ο οποίος έλαβε χώρα στα Πάταρα. Διαπρεπής αρχιερεύς και πλατωνικός φιλόσοφος, διακρινόταν για την εμμονή του στην πίστη και την παράδοση και κατατάσσεται στους κορυφαίους θεολόγους της εποχής του, αγωνισθείς σφοδρώς κατά του Ωριγένους και των οπαδών αυτού. Κατά τον επί Διοκλητιανού εναντίον των Χριστιανών κηρυχθέντα διωγμό, συνελήφθη και υπέστη μαρτυρικό θάνατο, το 311 μ.Χ., στη «Χαλκίδα της Ελλάδος και ουχί της Συρίας», κατά νεώτερες επιστημονικές έρευνες. Κατ’ άλλους, ασθενών, εφονεύθη διά μαχαίρας υπό υπηρέτου, τον οποίο οι Ωριγενιστές είχαν δώσει σε αυτόν.
Ο υμνογράφος Θεοφάνης στον εορταστικό Κανόνα της μνήμης του Αγίου (Ωδή Γ’, τροπ. 1) εκφράζεται ως εξής επί του προκειμένου για τον Μεθόδιο: «Επιπολάζουσαν ιδών, την Ωριγένους απάτην, ως υπάρχων άριστος ποιμήν, τω θείω πυρί συντόμω έφλεξας, πάσαν εκείνου την αχλύν, την απαστράπτουσαν αίγλην, άψας της σοφίας σου, θεόληπτε».
Για το μαρτυρικό του θάνατο εκφράζεται (Ωδή Α’, τροπ. 3) κατ’ αυτόν τον τρόπο: «Στέφει του μαρτυρίου, ιερωσύνης τε μύρω, παμμάκαρ κοσμούμενος, δι αμφοτέρων ήστραψας, όθεν της αληθεστάτης, και θεοειδούς κληρουχίας τετύχηκας».
Το συγγραφικό έργο του Αγίου Μεθοδίου υπήρξε πλουσιώτατο, το σπουδαιότερο δε έργο του, το οποίο αναδεικνύει και αξιόλογο ποιητή, είναι το ασκητικού και ηθικού περιεχομένου «Συμπόσιον των δέκα παρθένων ή περί αγνείας».
Άλλα έργα είναι «Περί του αυτεξουσίου», «Περί αναστάσεως» ή «Αγλαοφών». Αποσπάσματα από τα έργα του είναι: «Περί των γενητών», «Ερμηνευτικαί πραγματείαι», «Περί βίου», «Εκ των κατά Πορφυρίου» και άλλα.
Πηγή: Άγιος Νικόλαος των Μύρων, Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Μύρων Λυκίας, τεύχος 21ο , σελ.22-28, έτος ΙΑ΄, Ιούλιος-Δεκέμβριος 2012-vatopaidifriend
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου