«Εμένα η ζωή μου είναι εδώ», είπε αργά μετά από μια μικρή σιωπή. Γύρνα εσύ στα χιόνια και στα έλατα, χαλάλι σου!
Εγώ εδώ έχω δουλειά! Μου έδωσε δουλειά ο Θεός και με γεμίζει με χαρά!
Ούτε μπορείς να φανταστείς πόση χαρά!».
Ο Ζερβός τον κοιτούσε με έκπληξη.
«Κοίταξε εκεί! Απέναντι!», έδειξε ο άγιος μεσ’ απ’ τα κάγκελα. «Ποιος είναι; Δες!».
Ο Ζερβός κοίταξε. Είδε έναν άντρα διπλωμένο καταγής να τρίβει με το σφουγγαρόπανο το πάτωμα της φυλακής.
«Ο Λάσκος», έκαμε με περιφρόνηση κι έφτυσε καταγής. «Εκείνο το σκουπίδι, που ασελγούσε σε παιδιά», μόρφασε με αποστροφή και σιχασιά.
«Σώπα!», τον έκοψε αυστηρά ο άγιος. «Πότε θα μάθεις να μην κακολογείς τους συνανθρώπους σου, πλάσματα του Θεού κι εικόνες Του; Αυτοί θα πάνε στον Παράδεισο με τη μετάνοια και συ με τον κακό σου λόγο θα ζεματίζεσαι στην κόλαση».
«Σώπα, βρε Βασίλη!», διαμαρτυρήθηκε ο Ζερβός. «Σιγά-σιγά και θα μας πεις ότι ο Λάσκος είναι άγιος».
«Θα γίνει!», επέμεινε ο φίλος του. «Κοίτα τι κάνει! Κοίτα τον!
Τρίβει τα πατώματα!», απάντησε μονάχος του.
«Γιατί; Τον πήρανε για καθαρίστρια;», ρώτησε μ’ ειρωνεία ο Ζερβός.
«Όχι!», θύμωσε ο άγιος. «Έγινε από μόνος του! Αυτόκλητος! Τρίβει τα πατώματα, καθαρίζει τις τουαλέτες, κάνει αγγαρείες, ό,τι πιο σιχαμερό, για να ταπεινωθεί. Έτσι αισθάνεται: πως είναι κάτω απ’ όλους και θέλει όλους να τους διακονεύει, για να λυτρωθεί. Έτσι είναι η βαθιά, η ουσιαστική μετάνοια για μια αμαρτία τόσο φοβερή».
«Τι λες, βρε άγιε;», φώναξε έκπληκτα ο Ζερβός. «Μετάνοια ο Λάσκος; Αυτός ούτε στο κατηχητικό ερχόταν, στην αυλή».
«Πώς να ‘ρθει; Αφού όλοι τον βλέπατε και φτύνατε όπως τώρα εσύ. Ντρεπότανε. Κούρνιαζε απόμερα και άκουγε. Ζήτησε να έρθει στο κελί μου την προηγούμενη βδομάδα δειλά-δειλά· κι ύστερα πήγε κι εξομολογήθηκε. Κι όλη η φυλακή ακούγαμε το κλάμα του».
«Τι λες;», μουρμούρισε ο Ζερβός και κοίταξε το Λάσκο που κάθε τόσο σταματούσε από το τρίψιμο να σταυροκοπηθεί και τα χείλια του ψέλλιζαν σαν να προσευχότανε.
«Κοίτα να δεις!», ψιθύρισε ο Ζερβός εμβρόντητος. «Θεέ και Κύριε!».
«Γι’ αυτό σου λέω», έκαμε ικανοποιημένα ο άγιος. «Έχω δουλειά εγώ εδώ! Με μίσθωσε ο Θεός, που δεν το άξιζα! Θα μ’ απολύσει όποτε θέλει αυτός! Προς το παρόν είμαι στη δούλεψη Του και το χαίρομαι!», τελείωσε μ’ απόφαση.
Πηγή: Μαρίας Παστουρματζή, Ο άγιος,Εκδόσεις «Εν πλω» [ www.enploeditions.gr ], Β΄ Έκδοση, Αθήνα, Δεκέμβριος 2011.
vatopaidifriend
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου