Του άφρονος πλουσίου

 

ΤΟΥ ΑΦΡΟΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥ

(Λουκ. 12:16-21)

Υπό Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης

κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

 

Στη σηµερινή Ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί µου εν Χριστώ αδελφοί, ο Κύριος µας Ιησούς Χριστός µας παρουσίασε ένα πλούσιο άνδρα, του οποίου οι κήποι, τα αµπέλια, οι ελαιώνες, τα χωράφια απέδωσαν πλούσια καρποφορία. Μεγάλη σοδιά και περισσότερα πλούτη προστίθενται στα ήδη υπάρχοντα. Μέσα σ’ αυτή την χαρµόσυνη µέρα µια και µόνη σκέψη βασιλεύει στο νουν και την καρδιά του πλουσίου. Τι θα γίνουν όλα αυτά τα αγαθά; Πού θα τα αποθηκεύσω για να προστατευθούν;

Μέσα στο πέλαγος των διαλογισµών στενοχωρείτο και βασανίζετο µε σκέ­ψεις, πώς θα απολαύσει τα υλικά αυτά αγαθά. Άξιο προσοχής είναι ότι δεν ευχαρίστησε ούτε µε µια λέξη τον Θεό για την αγαθότητα που του είχε δείξει. Δεν σκέφθεται τις χήρες, τα ορφανά και όσους έχουν ανάγκη βοηθείας. Ούτε τον Θεό ευχαριστεί, ούτε τον συνάνθρωπό του συµπονεί.

Ο άφρων πλούσιος της Παραβολής δεν σκέφθηκε τον συνάνθρωπό του, τον πτωχό και αδύνατο. Δεν καταδέχθηκε να πλησιάσει τον πονεµένο, να χορτά­σει την πείνα του πεινασµένου, να ντύσει την γυµνότητα των µικρών αδελφών του, να σπιτώσει τους αστέγους και να θεραπεύσει τις αρρώστιες των ασθε­νούντων.

Η καρδιά του ήταν πωρωµένη από τα αµέτρητα πλούτη. Τυφλωµένος από την λάµψη των χρυσών και αργυρών νοµισµάτων, πνιγµένος από τα πάµπολλα και πλούσια αγαθά, δεν στρέφεται σε έργα ευποιΐας. Δεν σκέφθεται την µέλ­λουσα ζωή. Δεν λογίζεται την µέλλουσα Κρίση. Δεν τον νοιάζει ο θείος Νόµος. Η µόνη του σκέψη είναι η δική του απόλαυση. Πώς θα καλοπεράσει αυτός. Οι άλλοι; Δεν τον ενδιαφέρει, δεν νοιάζεται, δεν σκοτείζεται για τους άλλους. Αυτός ας είναι καλά κι όλοι οι άλλοι ας πεθάνουν.

Ήρθε η στιγµή που πραγµατοποίησε όλα τα σχέδια του. Οι αποθήκες που κτίσθηκαν και τα αγαθά του αποθηκεύθηκαν. Ποιό ήταν το αποτέλεσµα; Ο Θεός επεµβαίνει και του λέγει, «Άµυαλε και ανόητε άνθρωπε, που στήριξες την ευτυχία σου στα υλικά αγαθά, στις απολαύσεις και τις διασκεδάσεις, έφθασε, σήµερα, η ώρα του θανάτου σου. Αυτή την νύκτα, ζητούν να πάρουν την ψυχή σου οι πονηροί δαίµονες. Αυτά λοιπών που συγκέντρωσες, ποίος θα τα κληρονοµήσει»;

Όταν ο άνθρωπος κυριευθεί από το πάθος της πλεονεξίας και φιλαργυρίας, παλεύει και αγωνίζεται ασταµάτητα µέσα στις µέριµνες και ζάλες του βίου για ένα και µόνο σκοπό, να αποκτήσει περισσότερα αγαθά. Χρησιµοποίησε κάθε µέσον. Πλουτίζει και θησαυρίζει. Πλουτίζει, αλλά και ανησυχεί. Δεν σταµατά, διότι το πάθος της πλεανεξίας δεν χορταίνει, µάλιστα δε γίνεται τύραννος.

Η πλεονεξία είναι η λέπρα της ψυχής, που λεπρώνει και στο τέλος σκοτώνει τα ανώτερα πνευµατικά συναισθήµατα του ανθρώπου. Τα υλικά αγαθά δεν είναι τροφή της ψυχής, ούτε αναπαύουν αυτήν. Η ψυχή έχει ανάγκη από προσευχή, αγάπη, µετάνοια, και γενικά από τις αρετές και ούτω αγιάζεται µε την Χάρη και την δύναμη του Χριστού.

Η πλεονεξία µεταβάλλει και αλλοιώνει τον άνθρωπο. Του διαστρέφει την λογική και την σκέψη, µε αποτέλεσµα να αδυνατεί ο άνθρωπος να κρίνει σωστά και δίκαια. Από πνευµατικό άνθρωπο, τον καθιστά υλιστή και σαρκολάτρη. Η σκέψη του γεµίζει από υλιστικά φρανήµατα και σαρκικές επιθυµίες αµαρτωλά και άνοµα πάθη. Τις υψηλές σκέψεις, τους ευγενείς πόθους και τις άγιες επιθυµίες εξαφανίζει στα βάθη του σκότους. Έτσι, ο άφρων πλούσιος, και κάθε άφρων της εποχής µας φθάνει στην απώλεια και την καταστροφή.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαµασκηνός πολύ χαρακτηριστικά γράφει σ’ ένα ύµνο του: «Ότε οαν κόσµον κερδίσωµεν, τότε τον τάφον οικίσωµεν». Ο θάνατος έρχεται σε στιγµές που δεν τον περιµένοµε. Σαν τον κλέφτη µέσα στη νύκτα κάµνει την επίθεσή του και αρπάζει βίαια τις ψυχές των αµετανοήτων ανθρώπων. Στην εικόνα του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ, που κατά την Παράδαση της Εκκλησίας µας είναι ο Άγγελος, που αφαιρεί τις ψυχές των ανθρώπων κατά την ώρα του θανάτου των, αναγράφεται επάνω από τον ετοιµοθάνατον τα εξής: «ο εν κακαίς γηράσας και αµετανόητος αµαρτωλός». Σ’ ένα άλλο ύµνο ψελλίζοµε: «Μιχαήλ Αρχάγγελε του Χριστού, µην έλθης ως λέων αγριότατος επ’ εµέ. Μηδέ την ψυχήν µου αρπάσεις ως στρουθίον, εν ώρα του θανάτου Σοί µοί βοήθησον».

Το τέλος του άφρωνος πλουσίου ήταν φρικτό. Είχε πλούτη πολλά µε το οποία θα µπορούσε να απαλύνει τον πόνον πολλών συνανθρώπων του και να κάµει τόσα καλά στην κοινωνία. Θα µπορούσε να πλουτίσει κατά Θεόν και να θησαυρίσει πλούτη ουράνια, αλλά αντί τούτων, τα υλικά πλούτη και αγαθά έγιναν αιτία της αιωνίας καταστροφής και καταδίκης του.

Αγαπητοί µου Χριστιανοί!

Εάν ο Κύριος µας σας έχει ευλογήσει µε υλικά αγαθά, µη αιχµαλωτίζεσθε από την υλική λάµψη και τις ανέσεις που προσφέρνουν. Η ζωή µας σ’ αυτή την ζωή είναι πρόσκαιρη και τα πάντα σ’ αυτή είναι «µαταιότης µαταιοτήτων τα πάντα µαταιότης». Ο µοναδικός σκοπός µας είναι να φανούµε άξιοι να κληρονοµήσουµε την αιώνιο Βασιλεία του Θεού. «Γυµνοί εγεννήθηµεν και γυµνοί απελευσόµεθα». Κανένας δεν πέρνει τίποτε µαζί του. Μόνο οι πράξεις του ανθρώπου συνοδεύουν αυτόν στη µέλλουσα ζωή, όπου και θα κριθούν από τον Δίκαιο Κριτή.

Ας αγωνισθούµε, λοιπόν, να κερδίσουµε τον Ουράνιο Μαργαρίτη, την Αιώνια Βασιλεία του Θεού πλουτίζοντας κατά Θεόν, στρέφοντας την προσοχή µας σε έργα ευποιΐας, ελεηµοσύνης και αγάπης. Αυτά πλουτίζουν τον άνθρωπο. Αυτά µένουν στον αιώνα.

Πηγή: leimwnas.blogspot.gr