Η μονή Κεχριώνος χτίστηκε τον 18ο αιώνα από Ζακυνθινούς ναυτικούς, όμως ο σημερινός ναός χρονολογείται από το 1828. Το Μοναστήρι, που είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, ανήκε στις οικογένειες Αμούργη και Ζακυθινού και που κατοικούσαν στο χωριό που υπήρχε στον δίπλα λόφο από το μοναστήρι. Η οικογένεια Αμούργη εξέλειψε από την Επαρχία Πάλλη και την φροντίδα ανέλαβε οριστικά η οικογένεια Ζακυθινού έως σήμερα. Σύμφωνα με τον ιστοριοδίφη Ηλία Τσιτσέλη, ή την εικόνα την αγόρασαν Ληξουριώτες ναυτικοί από τη Ζάκυνθο ή οι οικογένειες που έκτισαν την εκκλησιά ήταν από το νησί του Σολωμού και του Κάλβου.
«1694, 23 Αυγούστου εποιήθη το θαύμα. Ιάκωβος, Γεώργιος, Ιωάννης, χαίρε ότι ηλευθερώθητε της φθοράς του θανάτου, δια πρεσβειών της Θεομήτορος».
Η εικόνα της Παναγίας στη Μονή Κεχριώνος
Διαβάστε τι γράφει ο διακεκριμένος βυζαντινολόγος Παναγιώτης Λ.
Βοκοτόπουλος για τη συγκεκριμένη εικόνα.
Πριν από μερικές δεκαετίες, ή αξιολόγηση των αγιογράφων των μετά την Άλωση χρόνων και των έργων τους γινόταν συχνά μέ γνώμονα την ύπαρξη ή μη δυτικών επιδράσεων τα έργα πού είχαν επηρεασθεί έντονα από την ιταλική ή την φλαμανδική τέχνη εθεωρούντο υποδεέστερα. Ή αντίληψη αυτή έχει από καιρό ξεπερασθεί. Σε μια εποχή που ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τις αλληλεπιδράσεις διαφόρων πολιτισμών και για τα φαινόμενα συγκρητισμού, τα έργα των μεταβυζαντινών και ιδιαίτερα των κρητικών ζωγράφων, οπού συνδυάζονται βυζαντινά και αναγεννησιακά τεχνοτροπικά και εικονογραφικά στοιχεία, συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον των ειδικών και του κοινού. Κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες πλήθος άρθρων και εκτενών λημμάτων στους καταλόγους εκθέσεων είναι αφιερωμένα σε ίταλοκρητικές εικόνες. Τα έργα αυτά ζωγραφίσθηκαν τον 15ο, 16ο και 17ο αι. από κρητικούς καλλιτέχνες εγκατεστημένους κατά το πλείστον στο νησί τους, πού ακολουθούν ιταλικά πρότυπα τού 14ου κυρίως αι. ή συνδυάζουν στην ίδια εικόνα παραδοσιακά και ιταλικά στοιχεία.
Η εικόνα της Παναγίας (Pieta)στη μονή Κεχριώνος (Παλική).
Ή Παναγία, καθισμένη σε βράχο με πλήθος ρωγμών, πού θυμίζει θρόνο χωρίς
ερεισίνωτο, κρατεί στα γόνατα το άψυχο σώμα τού Χριστού και στηρίζει με το ένα
χέρι το κεφάλι του και με το άλλο το δεξί χέρι του. Τον πόνο της δηλώνουν ή
σύσπαση των φρυδιών της και τα κατεβασμένα άκρα των χειλέων της. Ή Θεοτόκος
φορεί πράσινο χιτώνα, κόκκινο μαφόριο μέ χρυσή παρυφή, ανοικτό μπροστά, και
λευκό μαντήλι στο κεφάλι, πού περιβάλλει τό πρόσωπο και καλύπτει τον λαιμό.
Ό 'Ιησούς έχει μόνο υπόλευκο περίζωμα, με μαύρη και χρυσή κάθετη γραμμή και παρυφή. Επάνω πετούν πάνω σε σχηματοποιημένα πράσινα σύννεφα δύο άγγελοι, ζωγραφισμένοι σε μικρή κλίμακα. Ό ένας τραβά τα μαλλιά του και ό άλλος το ρούχο του, αποκαλύπτοντας το στήθος του. Τα ενδύματα τους είναι κόκκινα με λευκές πτυχές. Οι φωτοστέφανοι είναι στικτοί, με πλούσιο διάκοσμο ελικοφύλλων και περίγραμμα από βούλες. Γύρω από τα κεφάλια σχηματίζεται στικτό περίγραμμα. Πάνω στον χρυσό κάμπο ξεχωρίζουν οι επιγραφές ΜΗ(τη)Ρ Θ(εο)Υ και Ι(ησού)C Χ(ριστό)C. Τό μαλακό πλάσιμο είναι τυπικό της διεθνούς γοτθικής τεχνοτροπίας. Χαρακτηριστικά είναι τα αμυγδαλωτά μάτια, ή δήλωση των ανατομικών λεπτομερειών στο σώμα τού Κυρίου, τα οξύληκτα φτερά των αγγέλων.
Οι παραστάσεις της Παναγίας πού κρατεί στην αγκαλιά της τον νεκρό Χριστό
κατάγονται από τα γερμανικά αγάλματα με το ίδιο θέμα (Vesperbilder), πού εμφανίζονται στις αρχές τού 14ου
αιώνα, γνώρισαν αρκετή διάδοση στη ζωγραφική της Βορείου και Κεντρικής 'Ιταλίας
και υιοθετήθηκαν από τους κρητικούς ζωγράφους του 15ου αι. - όπως και άλλα
θέματα του Trecento - κυρίως
σε έργα επηρεασμένα από την γοτθική τέχνη άλλα και σε εικόνες οπού επιβιώνει ή
ύστερη παλαιολόγεια τεχνοτροπία.
Σύνταξη/επιμέλεια: Κεφαλονίτικα
Νέα
http://www.kefalonitis.com/articles.php?action=view_listing&articles_id=292&articles_category_1=17
http://www.kefalonitikanea.gr/2013/08/23.html#ixzz2vgTmkPT3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου