ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΑΓΙΩΝ ΦΑΝΕΝΤΩΝ ΕΝ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, ΘEΟΔΩΡΟΥ ΚΑΙ ΛΕΟΝΤΟΣ

Ψαλλομένη τῇ Κυριακῇ τῶν Ἁγίων Πάντων

Ποίημα Ἱερέως Γεωργίου Ἀντζουλάτου (2007)

Πηγή πρό τελικῶν διορθώσεων: π. Νεκτάριος  Μαμαλοῦγκος www.nektarios.gr

Ἀκολουθοῦνται αἱ διατάξεις τοῦ Τυπικοῦ τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τῆς Ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης, εἰ αὕτη τύχη τῇ Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων (περίπτωσις ΙΑ´, παράγραφοι 25, 27).

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Μετὰ τὸν Προοιμιακόν, τὸ α΄ Κάθισμα τοῦ Ψαλτηρίου. Εἰς δὲ τὸ Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχους ι΄ καὶ ψάλλομεν Ἀναστάσιμα τοῦ πλ. δ´ εἰς δ´, τῶν Ἁγίων Πάντων γ΄ καὶ τῶν Ἁγίων Φανέντων Στιχηρὰ Προσόμοια γ´. Ἦχος δ´. Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσιν.
 

Ὡς χρυσὸς καὶ ἀδάμαντες, ἐκ τῆς λήθης ἐφάνησαν, τοῦ Θεοῦ κοσμήματα εἰς γῆν ἅπασαν, τὰ χαριτόβρυτα λείψανα, Χριστοῦ παρατάξεως, ὁμοδόξων ὁπλιτῶν, Γρηγορίου καὶ Λέοντος, Θεοδώρου τε· διὸ ὕμνοις γεραίρομεν προφρόνως καὶ λαμπρῶς ἐπιτελοῦμεν, τὴν ἱερὰν αὐτῶν σύναξιν.

Τὸν Γρηγόριον ἅπαντες καὶ Θεοδῶρον σήμερον, σὺν κλεινῷ τῷ Λέοντι εὐφημήσωμεν, τοὺς ἀριστέας τῆς πίστεως, τὰ ἄνθη τὰ εὔοσμα, εὐωδίας θεϊκῆς, θαυμαστῶς ἐξανθήσαντα, δόξης ἔμπλεα· ὑμνωδίαις ἀπαύστοις ἀνυμνοῦντες, τὴν τρισάριθμον χορείαν, ἣν ὁ Θεὸς ἐφανέρωσεν.

Ὡς φωστῆρες ὑπέρλαμπροι, καὶ φωτὸς χρυσαυγέστεροι, Ἐκκλησίαν ἅπασαν κατηυγάσατε, ὅτε ὑμῶν τὰ σκηνώματα, ἐξ οἴκου ἀνέτειλαν, εὐκτήριου τηλαυγῶς, Κεφαλλήνων ἀγλάϊσμα, πανσεβάσμιοι ἐπιγείους τιμῶμεν οὖν ἀγῶνας, οὐρανίους τε στεφάνους, ἐξεστηκότες θαυμάζομεν.

Δόξα. Τῶν Ἁγίων Πάντων. Ἦχος πλ. β´.

Μαρτύρων θεῖος χορός, βουλῇ τῇ θείᾳ πειθαρχήσας...

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ἦχος πλ. δ´.

Ὁ Βασιλεὺς τῶν οὐρανῶν διὰ φιλανθρωπίαν...

Οι Άγιοι Φανέντες προκαλούν

[Ανταπόκριση φίλου αγαπημένου δημοσιεύω σήμερα, με ένα θέμα εξαιρετικά ενδιαφέρον. Μελετήστε το με προσοχή.]

.

Πρόσφατα, φίλος καλός που έλαβε γνώση ορισμένων δημοσιευμάτων περί των Αγίων Φανέντων, εξέφρασε την έκπληξη και την απορία του προς τον υπογράφοντα, για την -όπως νόμιζε- αδιάφορη στάση του, προς τους συγκεκριμένους Αγίους. Με την προτροπή και άλλων αναγνωστών, προχωρούμε στην παρούσα δημοσίευση για να υπενθυμίσουμε τα γεγονότα και να σχολιάσουμε τα γραμμένα με ειρωνικό τρόπο κείμενα.

Στις 2 Μαΐου 2009 το Ναρκαλιευτικό Κίχλη μετέφερε από την Πάτρα στη Σάμη της Κεφαλονιάς, τα ιερά λείψανα των Αγίων Γρηγορίου, Θεοδώρου και Λέοντος, των γνωστών στο νησί του Ιονίου με την προσωνυμία Άγιοι Φανέντες. Η διάθεση τού πολεμικού πλοίου από το ΓΕΝ, έγινε κατόπιν αιτήματος του Μητροπολίτου Κεφαλληνίας, προκειμένου να επαναπατρισθούν με τιμές τα αγνοούμενα από αιώνες ιερά λείψανα. Υπενθυμίζεται, ότι αυτά είχαν αφαιρεθεί από το νησί σε εποχές δίσεκτες και μέρος τους επέστρεψε ευγενικά προς την τοπική Εκκλησία του νησιού ο Καρδινάλιος της Βενετίας, στις 30 Ιανουαρίου. Το σημαντικό αυτό γεγονός έτυχε ευρύτατης δημοσιότητας στην εκκλησιαστική ειδησεογραφία και προσέλκυσε το ενδιαφέρον του ελληνικού αλλά και του διεθνούς έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου. Η επίσημη και πάνδημη υποδοχή στην Κεφαλονιά, πραγματοποιήθηκε με κάθε τιμή και μεγαλοπρέπεια με την παρουσία έξι Ορθόδοξων Μητροπολιτών, αντιπροσωπείας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, σύσσωμων των Αρχών του νησιού και πλήθους κόσμου, ενώ άγημα από το πλήρωμα του ναρκαλιευτικού απέδωσε τις πρέπουσες τιμές.

Οι Άγιοι Φανέντες στην Αρχαία Σάμη Κεφαλληνίας

Εορτασμός των Αγίων Πάντων στους Άγιους Φανέντες

Όπως κάθε χρόνο, έτσι κι’ εφέτος θα εορτασθεί στο εκκλησάκι των Αγίων Φανέντων στη Σάμη, η ημέρα των Αγίων Πάντων στις 30 Ιουνίου ημέρα Κυριακή.

Μετά το πέρας της θείας λειρτουργίας, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σάμης ο “Αιγιαλός“, θα προσφέρει στους προσκυνητές, παραδοσιακά φαγητά και ποτά, προσφορά των μελών του Συλλόγου μας.

Σας περιμένουμε να γιορτάσετε μαζί μας.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου ” Αιγιαλός ” Σάμης.

Με την ευκαιρία σας μεταφέρουμε μέσα από τις εικόνες μας, την εξαιρετική και μοναδική ομορφιά των Αγίων Φανέντων. Μιά μικρή γωνιά όπου μπορείς να ηρεμήσεις μακριά από θορύβους και ρουτίνα.

 http://www.kefalonias.gr/index.php/eortasmos-ton-agion-panton-stous-agious-fanentes/

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΩΝ ΦΑΝΕΝΤΩΝ ΣΑΜΗΣ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ Το αφιερωμένο στους εν Σάμῃ διαλάμψαντες και πεφανερωθέντες ομολογητές Αγίους Γρηγόριο, Θεόδωρο και Λέοντα ιστορικό μοναστήρι της Κεφαλληνίας

Στο ανατολικό τμήμα της Κεφαλληνίας που είναι και το μεγαλύτερο νησί του Ιονίου, γνωστό από την αρχαιότητα με το όνομα «Σάμος» λόγω του εξαιρετικά ορεινού εδάφους του, βρίσκεται κτισμένη σε περιοχή με πλούσιες φυσικές ομορφιές, φημισμένα σπήλαια και ιστορικά μοναστήρια η όμορφη παραθαλάσσια κωμόπολη της Σάμης με φυσικό λιμάνι που αποτελούσε, όπως και σήμερα, ένα σημαντικό σταυροδρόμι επικοινωνίας μεταξύ Ελλάδος και Δύσης.
Η Σάμη της Κεφαλληνίας, γνωστή και με την ονομασία «Σάμος» ήδη από την ομηρική εποχή, διαδραμάτισε έναν σημαντικότατο ρόλο από την προϊστορική περίοδο (3000 -1100 π.Χ.), αφού συμμετείχε στην εκστρατεία των Ελλήνων εναντίον της Τροίας με δώδεκα πλοία. Η αρχαιότερη καταγεγραμμένη μαρτυρία για τη Σάμη απαντάται στην Ιλιάδα (Β΄, 631-634: «… αὐτάρ Ὀδυσσεύς ἦγε Κεφαλλῆνας μεγαθύμους, οἵ ρ’ Ἰθάκην εἶχον καί Νήριτον εἰνοσίφυλλον, καί Κροκύλει’ ἐνέμοντο καί Αἰγίλιπα τρηχεῖαν, οἵ τε Ζάκυνθον ἔχον ἠ δ’οἵ Σάμον ἀμφενέμοντο…» ), ενώ τον 5ο π.Χ. αιώνα η Σάμη αναφέρεται από τον Θουκιδίδη ως μία από τις τέσσερις πόλεις –κράτη της Κεφαλληνίας, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τον διαπρεπή γεωγράφο Στράβωνα (64π.Χ. -19μ.Χ.), ο οποίος αναφέρει την Κεφαλληνία ως τετράπολη: «Τήν δέ Κεφαλληνίαν, τετράπολιν οὖσαν, οὔτ’αὐτήν εἴρηκε τῷ νῦν ὀνόματι, οὔτε τῶν πόλεων οὐδεμίαν πλήν μιᾶς εἴτε Σάμης εἴτε Σάμου». Η σπουδαία γεωγραφική θέση της Σάμης και του λιμανιού της συντέλεσε στο να χρησιμοποιηθεί τον Οκτώβριο του 1571 από τον στόλο των συμμαχικών χριστιανικών δυνάμεων ως ορμητήριο για την περίφημη ναυμαχία της Ναυπάκτου «καί εἰς τάς ἑπτά τοῦ ὀκτωβρίου μηνός ἡμέραν κυριακήν, ἐβγῆκεν ἡ ἁρμάδα τῶν χριστιανῶν ἐκ τήν Κεφαλληνίαν ἐκ μέρους Σάμος καί ἡ ἁρμάδα ἡ τούρκικη ἐβγῆκεν ἐκ τήν Ναύπακτον». Τον 18ο αιώνα και συγκεκριμένα το 1760 εμφανίσθηκαν τα πρώτα δείγματα οικιστικής εγκατάστασης στη «ρίβα της Σάμος», όπως ήταν γνωστή η νεοεμφανιζόμενη κωμόπολη της Σάμης, η οποία με βασιλικό διάταγμα στις 8 Ιανουαρίου 1866 και με επίσημη ονομασία «Αιγιαλός Σάμης» ορίσθηκε ως η πρωτεύουσα του νεοσυσταθέντος Δήμου Σαμαίων. Το 1914 η ιδρυθείσα το 1912 Κοινότητα Αιγιαλού μετονομάσθηκε σε Κοινότητα Σάμης για να διατηρηθεί το ιστορικό τοπωνύμιο, γνωστό ήδη από την ομηρική εποχή. 

Κεφαλονιά : Ένα απέραντο μουσείο εκκλησιαστικής τέχνης.

Κατά τον 2ο αιώνα μ.Χ. ο γιός του Γνωστικού Καρποκράτους, Επιφάνης επισκέπτεται την Σάμη και τιμάται ως θεός. Ο ναός των Αγίων Φανέντων θεωρείται ότι κτίστηκε στα ερείπια του ναού του Επιφάνους. Αλλοι πιστεύουν ότι ο Χριστιανισμός εισήχθη από τον Έρασμο τον Αντιοχέα επί αυτοκρατορίας Διοκλητιανού.

Το 1987 Διατυπώθηκε από τον Γερμανό Heinz Warnecke η άποψη, ότι τη νέα θρησκεία έφερε στο νησί ο Απόστολος Παύλος, όταν έφτασε ναυαγός εδώ κατά το ταξίδι του προς την Ρώμη (πράξεις Αποστόλων κ.27και 28)

"...ακόμα και οι μπαρόκ εκφάνσεις στην αρχιτεκτονική των ναών εδώ στην Κεφαλλονιά αλλάζουν κλίμακα και προσαρμόζονται στα Ελληνικά και δει στα Κεφαληνιακά μέτρα." Δ.Ζήβας

Καμπαναριά, τέμπλα, θύρες, παράθυρα, άμβωνες, στασίδια αποτελούν δείγματα υψηλής τέχνης και αισθητικής με Κρητικές και Ενετικές επιρροές (κύματα Κρητών προσφύγων καταφεύγουν στα Επτάνησα και στην Κεφαλονιά, μετά την άλωση της Κρήτης από τους Οθωμανούς στα 1669 και επηρεάζουν έτσι την υπάρχουσα τεχνοτροπία). Όλα τούτα προσαρμόζονται δημιουργικά στο ανάλαφρο επτανησιακό πνεύμα, με όλο τον προσήκοντα σεβασμό και την ευλάβεια στα ιερά θέματά τους, δημιουργώντας έτσι καινούργια σχολή και τεχνοτροπία.

http://www.e-ionia.gr/main.php?p_id=2&i_id=2&cat=9&page=333&no_i=yes

Οι Άγιοι Φανέντες

Σύμφωνα με τα δύο λατινικά συναξάρια, οι τρεις Άγιοι φοβούμενοι μήπως και αναγκασθούν να ασπασθούν την αίρεση του Αρείου, εγκατέλειψαν τη Σικελία και κατέφυγαν στην Κεφαλονιά.

Κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες η αγιοστόλιστη Κεφαλονιά έχει να προσφέρει φωτεινά παραδείγματα ομολογητών και αγωνιστών της πίστεως. Έτσι στο ανατολικό τμήμα του νησιού και συγκεκριμένα στην περιοχή της Σάμης έζησαν και εκοιμήθηκαν οσιακώς οι ομολογητές Άγιοι Γρηγόριος, Θεόδωρος και Λέων, οι οποίοι είναι περισσότερο γνωστοί με την προσωνυμία «Άγιοι Φανέντες», που τους δόθηκε λόγω της θαυματουργικής φανέρωσης των ιερών λειψάνων τους και της ανάδειξής τους από την αφάνεια.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΑΝΕΝΤΕΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΗ ΤΥΠΟ

Ἡ ἐπανεύρεση τῶν ἱερῶν λειψάνων τῶν Ὁμολογητῶν ἁγίων τῆς ΚεφαλονιᾶςΓρηγορίου, Θεοδώρου καί Λέοντος, καθώς καί ἡ παράδοση ἑνός μέρους τους στή Μητρόπολη Κεφαλληνίας, προσέλκυσαν τόν Φεβρουάριο τοῦ 2009 τό ἐνδιαφέρον ὄχι μόνο τοῦ ἑλληνικοῦ Τύπου, ἀλλά καί τῶν διεθνῶν Μ.Μ.Ε. Σήμερα, τρία χρόνια μετά, σέ μιά περίοδο πού οἱ εἰδήσεις ἀπό τήν Ἑλλάδα μεταδίδονται σέ φόντο γκρίζο καί προοπτικές ἀπελπισίας, ἡ περιήγηγη στή διεθνῆ (κυρίως ἠλεκτρονική) εἰδησεογραφία ἐκείνων τῶν ἡμερῶν, προβάλλει σάν ἕνας ἀναβαπτισμός σέ καλές ἀναμνήσεις.

Τό ἔναυσμα τῶν ἀναφορῶν ἔδωσε τό παγκόσμιας ἐμβέλειας Agence France-Presse (AFP). Τό Γαλλικό Πρακτορεῖο Εἰδήσεων σέ ἀνταπόκριση τοῦ δημοσιογράφου Jean Kinzel ἀπό τήν Ἀθήνα στίς 10 Φεβρουαρίου 2009, μεταδίδει ἐκτενῶς τήν εἴδηση κάτω ἀπό τόν τίτλο «Grèce: Venise rend les reliques de trois saints grecs de Céphalonie» (Ἑλλάδα: Ἡ Βενετία δίνει τά λείψανα τῶν τριῶν Ἑλλήνων ἁγίων ἀπό τήν Κεφαλονιά). Oἱ παρεχόμενες πληροφορίες, ἄν καί δέν εἶναι ἀπολύτως ἀκριβεῖς, ἀποδίδουν εὔστοχα τό γεγονός. Ἡ ἀνταπόκριση ὑπῆρξε ἡ δεξαμενή δεδομένων, γιά τίς ἀναδημοσιεύσεις δεκάδων ἰστοτόπων. Αὐθημερόν ἀναδημοσιεύεται αὐτούσια ἀπό τόν εἰδησεογραφικό Ὀργανισμό «Le Forum Catholique» μέ τίτλο: Ἡ Βενετία δίνει τά λείψανα τριῶν Ἑλλήνων ἁγίων, ἀλλά καί στήν ἰστοσελίδα τῆς Orthodoxie Russe Occident (Ρωσσική Ὀρθόδοξη Παράδοση στή Δυτική Εὐρώπη), ἐνῶ στό Δελτίο γιά τή ζωή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας Servise Orthodoxe de Presse (SOP), τό κείμενο παραλάσσεται ἐλαφρῶς καί ἀναρτᾶται μέ κεφαλίδα: Ἡ Ἀρχιεπισκοπή τῆς Βενετίας δίνει στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας λείψανα τριῶν Ἁγίων ἀπό τό Ἰόνιο νησί τῆς Κεφαλονιᾶς.

ΟΙ ΕΝ ΣΑΜΗ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ ΦΑΝΕΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΙ ΛΕΩΝ

Το 2013 συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από το ευφρόσυνο γεγονός της επανεύρεσης των ιερών λειψάνων των ομολογητών Αγίων Γρηγορίου, Θεοδώρου και Λέοντος, των εν Σάμη της Κεφαλληνίας καταφυγόντων, ασκησάντων, κοιμηθέντων και πεφανερωθέντων, αλλά και της παραχώρησης ενός μέρους των ιερών λειψάνων και των τριών ομολογητών Αγίων στην Ιερά Μητρόπολη Κεφαλληνίας. Τα ιερά λείψανα των Αγίων Γρηγορίου, Θεοδώρου και Λέοντος, οι οποίοι φέρουν την προσωνυμία «Άγιοι Φανέντες» και είναι οι παλαιότεροι άγιοι στην εκκλησιαστική ιστορία της Κεφαλληνίας, αρπάχθηκαν με την πάροδο του χρόνου από τους Ενετούς από την ιστορική ιερά μονή των Αγίων Φανέντων που βρίσκεται πάνω από την κωμόπολη της Σάμης και μεταφέρθηκαν στη Βενετία. Εκεί οι Ενετοί τα εναποθέτησαν στον μεγαλοπρεπή ναό του Προφήτου Ζαχαρία μέσα σε μαρμάρινη λάρνακα. Μετά τον εντοπισμό των ιερών λειψάνων, των οποίων τα ίχνη είχαν εξαφανισθεί για περισσότερα από 700 χρόνια, και την τεκμηριωμένη επιστημονική ταυτοποίησή τους, ο Καρδινάλιος της Βενετίας δώρισε στην Ιερά Μητρόπολη Κεφαλληνίας μικρό μέρος των ιερών λειψάνων και των τριών ομολογητών Αγίων. 

Την 1η Φεβρουαρίου 2009 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παύλος επέστρεψε από τη Βενετία συνοδεύοντας τιμητικά τα ιερά λείψανα των Αγίων Φανέντων, γενόμενος μάλιστα ο ίδιος, μέτοχος της επιστημονικής διαδικασίας αναγνωρίσεώς τους. Τα ιερά λείψανα φιλοξενήθηκαν επί τρεις μήνες στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου Καβουρίου Αττικής, όπου εκατοντάδες χριστιανοί προσήλθαν για να τα προσκυνήσουν και να ζητήσουν τις πρεσβείες των Αγίων κατά τις τελεσθείσες προς τιμήν τους Θείες Λειτουργίες, Παρακλήσεις και Αγρυπνίες. Το ευλογημένο αυτό γεγονός της επί τρίμηνον φιλοξενίας και παραμονής των ιερών λειψάνων των τριών ομολογητών Αγίων της Κεφαλληνίας σε ενοριακό ναό της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας οδήγησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Παύλο στο να προχωρήσει τον Μάιο του 2010 στην έκδοση των Υμνολογημάτων των Αγίων Φανέντων. Σ’ αυτή την έκδοση εμπεριέχονται ο εγκεκριμένος από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος Παρακλητικός Κανόνας προς τιμήν των Αγίων, ποιηθείς από τον Μέγα Υμνογράφο της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας Δρ. Χαραλάμπη Μ. Μπούσια, καθώς και Εγκώμια και Μεγαλυνάρια, τα οποία συντάχθηκαν από τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Αντζουλάτο, ο οποίος έχει ποιήσει και την Ασματική Ακολουθία των Αγίων. 

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΑΝΕΝΤΕΣ Οι ομολογητές άγιοι της Κεφαλονιάς Γρηγόριος - Θεόδωρος - Λέων

Φορητή εικόνα των Αγίων Γρηγορίου,
Θεοδώρου και Λέοντος δια χειρός
Χριστίνας Παπαθέου-Δουληγέρη

Κεφαλονιά: το μεγαλύτερο νησί του Ιονίου, που προσελκύει τους παραθεριστές με τις απαράμιλλες φυσικές του ομορφιές, αλλά ταυτόχρονα προσφέρει και στους φιλάγιους επισκέπτες πολύτιμους πνευματικούς θησαυρούς, αφού είναι πλουσιοπάροχα ευλογημένο από τον Θεό. Στο αγιοστόλιστο νησί του Ιονίου η χάρις του Θεού ανέδειξε φωτεινές πνευματικές μορφές, που καταλαμπρύνουν την Ορθόδοξη Εκκλησία και αποτελούν καύχημα και σημείο ευλαβικής αναφοράς για τους κατοίκους του νησιού, αλλά και για τους πολυπληθείς προσκυνητές, που το επισκέπτονται. 

Στις δυτικές ακτές της Κεφαλονιάς έφτασε ως ναυαγός ο Απόστολος των Εθνών Παύλος και κήρυξε στο νησί το Ευαγγέλιο του Χριστού, ενώ το 1555 έφτασε στην Κεφαλονιά ο θαυματουργός προστάτης των Ορθοδόξων και πολιούχος του νησιού, ο Άγιος Γεράσιμος ο Νοταράς (1509 - 1579), του οποίου το ιερό σκήνωμα παραμένει άφθαρτο και θαυματουργεί αδιαλείπτως.
Στο όμορφο Ληξούρι της Κεφαλονιάς γεννήθηκαν και εκοιμήθηκαν οσιακώς ο Όσιος Άνθιμος ο Κουρούκλης (1727 - 1782), ο και επονομαζόμενος τυφλός ιεραπόστολος του Αιγαίου και πολιούχος της νήσου Αστυπαλαίας, και ο ταπεινός ιερέας Άγιος Παναγής ο Μπασιάς (1801 - 1888), που διακρίθηκε για τον ένθεο ζήλο και το διορατικό του χάρισμα. Σημαντική υπήρξε η παρουσία στο νησί του φλογερού ισαποστόλου και διδασκάλου του Γένους, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού (1714-1779), που έφτασε το 1777 στην Κεφαλονιά και πραγματοποίησε ιεραποστολική περιοδεία στο νησί, αλλά και η καρποφόρα παραμονή του Γενάρχη του Φιλοκαλισμού, του Αγίου Μακαρίου του Νοταρά Αρχιεπισκόπου Κορίνθου (1731 - 1805), που ήρθε στο νησί το 1771 για να προσκυνήσει το χαριτόβρυτο λείψανο του συγγενούς και συντοπίτου του, του Αγίου Γερασίμου, και διέμεινε στο μοναστήρι των Ομαλών συλλέγοντας παραινέσεις και υποδείγματα οσίων Πατέρων. 

Πρόγραμμα της εορτής των Αγίων Φανέντων Σάμης

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΗΣ
ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΙ ΛΕΟΝΤΟΣ (ΑΓΙΩΝ ΦΑΝΕΝΤΩΝ)

ΣΤΗ ΣΑΜΗ

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ

ΩΡΑ 19:30

Πανηγυρικός Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Υπεραγίας Θεοτόκου Σάμης όπου φυλάσσονται τα ιερά λείψανα των Αγίων Φανέντων.

ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΙΟΥΝΙΟΥ

ΩΡΑ 07:30 π.μ.

 Ακολουθία του Όρθρου και στη συνέχεια Πανηγυρική θεία λειτουργία στον εορτάζοντα ναό της Αρχαίας Μονής των Αγίων Φανέντων στην κορυφή του ομώνυμου λόφου, πάνω από τη Σάμη.

 Θα ακολουθήσει παραδοσιακό κεφαλονίτικο κέρασμα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο ¨ΑΙΓΙΑΛΟ¨.

ΩΡΑ 07:00 μ.μ.

 Ιερά Παράκληση των Αγίων ενδόξων ομολογητών Γρηγορίου, Θεοδώρου και Λέοντος των εν Σάμη Φανέντων στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Υπεραγίας Θεοτόκου Σάμης.

Εκ του Ιερού Ναού

http://www.inkefalonia.gr/enimerosi/koinonia/item/13676-programma-tis-eortis-ton-agion-fanenton-samis.html

Ποια η διαφορά της εορτής της Πεντηκοστής με την εορτή του Αγίου Πνεύματος;

Η εορτή της Πεντηκοστής είναι εορτή της Αγίας Τριάδος, αφού με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος μαθαίνουμε ότι ο Θεός είναι Τριαδικός.

 Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος έγινε κατά την ημέρα της Κυριακής. Την ήμερα αυτή,  ήλθε το.... Άγιο Πνεύμα στους Μαθητές του Χριστού. Ο ιερός υμνογράφος αποκαλεί την Πεντηκοστή τελευταία εορτή από πλευράς αναπλάσεως και ανακαινίσεως του ανθρώπου: "Την μεθέορτον πιστοί και τελευταίαν εορτήν εορτάσωμεν φαιδρώς, αύτη εστί Πεντηκοστή, επαγγελίας συμπλήρωσις και προθεσμία".

Οι άγιοι Πατέρες μας λοιπόν, πού έβαλαν σε άριστη σειρά και τάξη όλα τα θέματα της πίστεως μας, για να δώσουν τιμή στο Άγιο Πνεύμα, όρισαν να το εορτάζουμε και κατά την Πεντηκοστή, αλλά και ξεχωριστά την επόμενη ημερα την Δευτέρα.

Βέβαια,  όπως διδαχθήκαμε και πιστεύουμε, κοινή είναι η ενέργεια του Τριαδικού Θεού και ποτέ δεν μπορεί να χωρισθή και να απομονωθή ένα Πρόσωπο από τα άλλα Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Το Άγιον Πνεύμα είναι ομοούσιο με τον Υιό και τον Πατέρα, γιατί και τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος έχουν κοινή ουσία ή φύση, και κοινή ενέργεια.

Γιατί δεν κάνουν άγιο τον γέροντα Παϊσιο Εζνεπίδη;

Γιατί ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αρνείται όλα αυτά τα χρόνια να κάνει Άγιο τον γέροντα Παΐσιο, τον δημοφιλέστερο Αγιορείτη μοναχό όλων των εποχών, που στις 12 Ιουλίου συμπληρώνονται 19 χρόνια από την κοίμηση του;

Kάτι που επιθυμούν βαθύτατα 10 εκατομμύρια Έλληνες. Θυμίζουμε ότι ο Βαρθολομαίος στην Καστοριά έκανε Αγία την μακαριστή γερόντισσα Σοφία της Κλεισούρας (1883 – 1974), μια πονεμένη Πόντια που έζησε 50 χρόνια σε μία σπηλιά της Καστοριάς και δεν την ήξερε κανείς!

Η πληροφορία του stoxos.gr είναι απολύτως έγκυρη, γιατί προέρχεται από ανώτατο Αρχιερέα του Οικουμενικού Πατριαρχείου:

Η εκκλησία γιορτάζει τα γενέθλια του Ιωάννη του Βαπτιστή ή Πρόδρομου

Στις 24 Ιουνίου, η εκκλησία μας εορτάζει το γενέθλιον του Ιωάννη του Βαπτιστή ή Προδρόμου. Είναι άγιος και προφήτης του Χριστιανισμού. Ήταν σύγχρονος του Ιησού Χριστού και θεωρείται ότι με την διδασκαλία του προετοίμασε τον κόσμο να υποδεχθεί τον Μεσσία Ιησού, εξ ου και ο χαρακτηρισμός "Πρόδρομος". 

Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Λουκά ο Ιωάννης ήταν γιος του ιερέα Ζαχαρία και της Ελισάβετ που ήταν συγγενής της Θεοτόκου. Περί της σύλληψης και της γέννησής του που συνέβη 6 μήνες πριν τη γέννηση του Ιησού Χριστού ο ίδιος Ευαγγελιστής εξιστορεί θαυμαστά γεγονότα.

Σύμφωνα με αναφορά του Ευαγγελιστή Λουκά ο Ιωάννης εμφανίζεται πλέον σε ηλικία 30 ετών «κατά θείαν εντολήν», «εν τη ερήμω της Ιουδαίας». Κάνοντας όμως λόγο περί του Ιορδάνη ποταμού συνάγεται ότι αναφέρεται στο νότιο τμήμα της χώρας, την περιορδάνεια περιοχή, κηρύσσοντας: «Μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών», «βαπτίζοντας τους προσερχόμενους προς αυτόν» (κατά Ματθαίον).

Παράλληλα με τα κηρύγματά του ήταν και η εμφάνισή του καθώς ο ασκητικός βίος και διατροφή του. Φορούσε μάλλινο ένδυμα "από τρίχες καμήλου και ζώνη δερμάτινη περί την οσφύ του". Η δε διατροφή του ήταν άγριο μέλι και ακρίδες. Φαίνεται δε πως δεν παρέμενε συνέχεια στο ίδιο αυτό μέρος αλλά περιέρχονταν "πάσαν την περίχωρον του Ιορδάνου κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας".

Τόσο η εμφάνιση αυτή όσο και ο ασκητικός βίος του Ιωάννη παράλληλα με τα κηρύγματα και τις βαπτίσεις μετάνοιας που προέβαινε ήταν επόμενο να προκαλέσει πλήθος ακροατών αλλά και πολλών θαυμαστών του απ΄ όλη τη Παλαιστίνη που έσπευδαν να τον ακούσουν, μεταξύ των οποίων και στρατιώτες και Σαδδουκαίοι και Φαρισαίοι τους οποίους όλους στη συνέχεια βάπτιζε στον Ιορδάνη ποταμό.

Έτσι δεν άργησε αυτή η δράση του να προκαλέσει και τη προσοχή του Μεγάλου Συνεδρίου των Εβραίων που έστειλε αντιπροσωπεία για να ελέγξει τι συνέβαινε και να μάθει περί αυτού, από την οποία και έλαβε ως απάντηση σχετική προφητική ρήση του Προφήτη Ησαΐα "«φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ευθύνατε την οδόν Κυρίου» (κατά Ιωάννη).

Εκεί τον συνάντησε και ο Ιησούς Χριστός και του ζήτησε να τον βαπτίσει. Εκείνος αρχικά αρνήθηκε, όμως ο Χριστός επέμενε, και έτσι ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος βάπτισε τον Ιησού Χριστό στα νερά του Ιορδάνη Ποταμού.

Τα τίμια λόγια του Προδρόμου ενοχλούσαν τις διεφθαρμένες συνειδήσεις των Φαρισαίων καθώς και του τετράρχη της Γαλιλαίας και Περαίας Ηρώδη Αντίπα, όταν τον έλεγξε για την παράνομη συμβίωσή του με την σύζυγο του ζώντος αδελφού του Ηρώδη Φιλίππου, την Ηρωδιάδα, ο οποίος και τον φυλάκισε. Σε κάποια γιορτή των γενεθλίων του, ο Ηρώδης ζήτησε από την κόρη του Σαλώμη να του χορέψει και της υποσχέθηκε με όρκο να της δώσει ό,τι του ζητήσει.

Η Ηρωδιάς, η μητέρα της, που φθονούσε τον Ιωάννη, βρήκε τότε την ευκαιρία που αναζητούσε όπου προέτρεψε τότε την κόρη της να ζητήσει το κεφάλι του προφήτου Ιωάννη μέσα σ’ ένα πινάκιο (πιάτο). Έτσι ακολούθησε ο αποκεφαλισμός. Μετά το μαρτυρικό αυτό τέλος, του Ιωάννη προσελθόντες οι μαθητές του "ήραν το πτώμα αυτού και έθηκαν αυτό εν μνημείω" (κατά Μάρκον).

Ο λαός μας τηρούσε έθιμα την παραμονή της εορτής του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.

http://www.briefingnews.gr/orthodoxy/item/55288

Εορτή του Αγίου Πνεύματος

Η  Κυριακή της Πεντηκοστής είναι η ημέρα που προηγείται της Δευτέρας του Αγίου Πνεύματος. Ακριβώς 50 ημέρες μετά το Πάσχα, "λαμβάνουμε" το  Άγιο Πνεύμα. Σύμφωνα με την Εκκλησία μας, αυτό μας καθοδηγεί, μας νομοθετεί, μας οδηγεί σε κάθε αλήθεια, αυτό μας διδάσκει και μας δίνει εντολή να κάνουμε όλα όσα αρέσουν στο Θεό.

Η Πεντηκοστή ήταν μία από τις τρεις μεγάλες γιορτές των Εβραίων, μαζί με το Πάσχα και τη Σκηνοπηγία.  Την Πεντηκοστή τη γιόρταζαν σε ανάμνηση της κακοπάθειάς τους μέσα στην έρημο, για να θυμούνται ότι μπήκαν στη γη της Επαγγελίας μετά από πολλές θλίψεις.

Τότε, όταν μπήκαν στη γη της Επαγγελίας, απόλαυσαν τους καρπούς των δένδρων, το κρασί και το ψωμί, το όποιο γίνεται από το σιτάρι.

Αλλοι, λένε ότι τη γιόρταζαν σε τιμή και ανάμνηση των πενήντα ήμερων πού νήστεψε ο Μωϋσής και πήρε ύστερα το θεόγραφο Νόμο, τις Δέκα Εντολές. Ταυτόχρονα με τη γιορτή αυτή θυμούνταν και τη θυσία του μόσχου κι όλα τ' άλλα πού έκανε ο Μωϋσής και πριν ανεβή στο Όρος και όταν κατέβηκε.

Άλλοι πάλι θεωρούν ότι η Πεντηκοστή επινοήθηκε από τους Εβραίους για να δείξουν την τιμή τους προς τον αριθμό επτά, ο όποιος θεωρείται ιερός. Πραγματικά ο αριθμός αυτός των ήμερων, αν προστεθή στον εαυτό του επτά φορές, μας κάνει τον αριθμό πενήντα. Μας λείπει, βέβαια, μία ήμερα (πού είναι η αρχή της επομένης επτάδος των ήμερων). Οι Εβραίοι μάλιστα τιμούν όχι μόνο με τις ήμερες τον αριθμό πενήντα, αλλά και με τα έτη. Έτσι το πεντηκοστό έτος το έχουν σε τιμή και το ονομάζουν Ιωβηλαίο. Στο έτος αυτό αφήνουν τη γη ακαλλιέργητη (για να ξεκούραστη), αφήνουν ελεύθερα τα ζώα κι ελευθερώνουν τους δούλους πού είχαν αγοράσει.

Τι γιορτάζουμε του Αγίου Πνεύματος

Η  Κυριακή της Πεντηκοστής είναι η ημέρα που προηγείται της Δευτέρας του Αγίου Πνεύματος. Ακριβώς 50 ημέρες μετά το Πάσχα, "λαμβάνουμε" το  Άγιο Πνεύμα. Σύμφωνα με την Εκκλησία μας, αυτό μας καθοδηγεί, μας νομοθετεί, μας οδηγεί σε κάθε αλήθεια, αυτό μας διδάσκει και μας δίνει εντολή να κάνουμε όλα όσα αρέσουν στο Θεό.

Η Πεντηκοστή των Εβραίων

  Η Πεντηκοστή ήταν μία από τις τρεις μεγάλες γιορτές των Εβραίων, μαζί με το Πάσχα και τη Σκηνοπηγία.  Την Πεντηκοστή τη γιόρταζαν σε ανάμνηση της κακοπάθειάς τους μέσα στην έρημο, για να θυμούνται ότι μπήκαν στη γη της Επαγγελίας μετά από πολλές θλίψεις. Τότε, όταν μπήκαν στη γη της Επαγγελίας, απόλαυσαν τους καρπούς των δένδρων, το κρασί και το ψωμί, το όποιο γίνεται από το σιτάρι.

  Αλλοι, λένε ότι τη γιόρταζαν σε τιμή και ανάμνηση των πενήντα ήμερων πού νήστεψε ο Μωϋσής και πήρε ύστερα το θεόγραφο Νόμο, τις Δέκα Εντολές. Ταυτόχρονα με τη γιορτή αυτή θυμούνταν και τη θυσία του μόσχου κι όλα τ' άλλα πού έκανε ο Μωϋσής και πριν ανεβή στο Όρος και όταν κατέβηκε.

  Άλλοι πάλι θεωρούν ότι η Πεντηκοστή επινοήθηκε από τους Εβραίους για να δείξουν την τιμή τους προς τον αριθμό επτά, ο όποιος θεωρείται ιερός. Πραγματικά ο αριθμός αυτός των ήμερων, αν προστεθή στον εαυτό του επτά φορές, μας κάνει τον αριθμό πενήντα. Μας λείπει, βέβαια, μία ήμερα (πού είναι η αρχή της επομένης επτάδος των ήμερων). Οι Εβραίοι μάλιστα τιμούν όχι μόνο με τις ήμερες τον αριθμό πενήντα, αλλά και με τα έτη. Έτσι το πεντηκοστό έτος το έχουν σε τιμή και το ονομάζουν Ιωβηλαίο. Στο έτος αυτό αφήνουν τη γη ακαλλιέργητη (για να ξεκούραστη), αφήνουν ελεύθερα τα ζώα κι ελευθερώνουν τους δούλους πού είχαν αγοράσει.

Η ασκητική ζωή της οικογενείας.

Γέροντος Μάρκελλου Καρακαλληνού

Φύλακας άγγελος της οικογενείας είναι η άσκηση. Όταν λέµε άσκηση εννοούµε την λειτουργική ζωή της οικογενείας. Χωρίς την Εκκλησία δεν µπορεί να διατη­ρηθεί η οικογένεια.

Η οικογένεια πρέπει να έχει τον πνευµατικό της σαν τον οικογενειακό της γιατρό. Όταν είναι υπό την παρακολούθηση του πνευµατικού λύνονται όλα τα προβλήµατα και οι σύζυγοι αλληλοκατανοού­νται.

Η πνευµατική αγάπη ανέχεται και τα αρνητικά στοιχεία του άλλου. Δεν επιµένει εγωϊστικά να εκπλη­ρώνονται όλα τα θελήµατά του. Η νηστεία, η προσευχή και η Θεία Λειτουργία αγιάζουν τα παιδιά και τους συ­ζύγους. Η καλυτέρα πρακτική άσκηση είναι οι στρωτές µετάνοιες. Η µεγαλυτέρα όµως άσκηση και ευλογία στην οικογένεια είναι η συµµετοχή στην Θεία Κοινω­νία. 

Πρέπει να εγκρατεύωνται και να ρυθµίζουν έτσι την ζωή τους, ώστε µε την ευλογία του Πνευµατικού τους να µπορούν τακτικά να κοινωνούν. Όταν το επιτύχουν αυτό δεν ζουν σαρκικά, αλλά πνευµατικά και η χάρις του Θε­ού αναπαύεται επάνω τους. Το πρόβληµα στην οικογέ­νεια προέρχεται από τον σαρκικό τρόπο ζωής, διότι σκοτίζεται ο νους και αρχίζει η εµπάθεια και ο εγωϊ­σµός. Όταν µας κατευθύνει µόνο το σώµα κάνουµε πολ­λά λάθη.

Αλλάζουν όµως τα κριτήρια όταν υπάρχη άσκηση και η βίωση της χριστιανικής ζωής. Τότε υπάρχει ευλο­γία και χαρά στην οικογένεια. Ο Χριστός τα δίνει όλα τα αγαθά µας και είναι όλα ευλογηµένα. Τι κρίµα να µην αγαπούν την οµορφιά και την ζεστασιά που φέρνει ο Χριστός στην οικογένεια!

http://www.pentapostagma.gr/

http://www.agioritikovima.gr/i

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2013/06/blog-post_1111.html#more

8 ΜΑΪΟΥ 1821 : Ο ήρωας Ανδρούτσος στη μάχη της Γραβιάς

Μετά την ήττα των Ελλήνων στην Αλαμάνα (23 Απριλίου 1821), άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για τους Τούρκους πασάδες Ομέρ Βρυώνη και Κιοσέ Μεχμέτ προς την Ανατολική Στερεά και την Πελοπόννησο. Ο μαρτυρικός θάνατος του Αθανάσιου Διάκου είχε αφήσει χωρίς ικανό αρχηγό τους εξεγερμένους ραγιάδες. Ο φόβος κυρίευσε τα ήδη επαναστατημένα κέντρα (Λιβαδιά, Σάλωνα και Αττική), όπου είχε χυθεί αίμα ντόπιων Τούρκων. Όλοι ανέμεναν να ξεσπάσει η χωρίς οίκτο οργή των δύο πασάδων. Η Επανάσταση κινδύνευε σοβαρά ένα μήνα μετά την εκδήλωσή της και σώθηκε χάρη στις στρατιωτικές ικανότητες του Οδυσσέα Ανδρούτσου και τους κακούς υπολογισμούς του Ομέρ Βρυώνη.

Ο ελληνικής καταγωγής αλβανός πασάς, αντί να προελάσει προς τις καταπτοημένες περιοχές της Ανατολικής Στερεάς και να διεκπεραιωθεί το ταχύτερο δυνατό στην Πελοπόννησο, έκρινε ότι έπρεπε να ενισχύσει τις δυνάμεις του, προτού περάσει τον Ισθμό. Θεώρησε ότι με το να προσεταιριστεί του Έλληνες οπλαρχηγούς, τους οποίους γνώριζε από την Αυλή του Αλή Πασά, θα προκαλούσε την παράλυση των Πελοποννησίων ανταρτών. Με αυτή τη λογική είχε προτείνει και στον Αθανάσιο Διάκο να ενταχθεί στις δυνάμεις του, αλλά αυτός είχε αρνηθεί. Ο Ομέρ Βρυώνης δεν είχε αντιληφθεί την έκταση και την έννοια του ελληνικού ξεσηκωμού. Πίστευε ότι επρόκειτο για μια απλή ανταρσία, που θα ήταν εύκολο να κατασταλεί και όχι για τον ξεσηκωμό ενός ολοκλήρου έθνους, που διεκδικούσε την ελευθερία και την αυτοδιάθεσή του.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ : Άσμα Πολεμιστήριον προς Γραικούς ανδρειωμένους

Φίλοι μου συμπατριώται,

Δούλοι νά 'μεθα ώς πότε

Των αχρείων Μουσουλμάνων,

Της Ελλάδος των τυράννων;

Εκδικήσεως η ώρα

Έφθασεν, ω φίλοι, τώρα·

H κοινή ΠΑΤΡΙΣ φωνάζει,

Με τα δάκρυα μας κράζει:

«Τέκνα μου, Γραικοί γενναίοι,

Δράμετ' άνδρες τε και νέοι·

K' είπατε μεγαλοφώνως,

Είπατε τ' όλοι συμφώνως,

Ασπαζόμεν' είς τον άλλον

M' ενθουσιασμόν μεγάλον:

Έως πότ' η τυραννία;

ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘEPIA»

Β

Με μεγάλην αφροσύνην

Των Γραικών και καταισχύνην,

Τούρκος, φευ! μας ετυράννει,

Και αλλού που δεν εφάνη

Τόση βία κ' αδικία,

Τόση καταδυναστεία

Των αχρειεστάτων Τούρκων,

Των αγρίων Μαμαλούκων,

Ήσαν όλα εις τας χείρας·

K' αν απέθνησκε της πείνας,

O Γραικός εσιωπούσε,

Να λαλήση δεν τολμούσε.

Έως πότε Μουσουλμάνους

Υποφέρομεν τυράννους;

Έως πότε η δουλεία;

ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘEPIA!

Γ

Πού νυν τέχνη; Πού 'πιστήμη;

Πού Γραικών η τόση φήμη;

Κατηργήθησαν, φευ! όλα·

K' αντ' αυτών πάσχομεν τώρα

Μουσουλμάνων τυραννίαν,

Αμαθίαν και πτωχείαν,

Βάσανα, μόχθους και πόνους,

Μάστιγας, σφαγάς και φόνους,

Και ξενιτευμόν ΠΑΤΡΙΔΟΣ,

Στερευμόν πάσης ελπίδος.

Όλ' αυτά συλλογισθήτε,

Τους προγόνους μιμηθήτε,

Ω Γραικοί ανδρειωμένοι,

K' είπατ' όλοι ενωμένοι:

«Έως πότ' η τυραννία;

ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘEPIA!»

20 ΙΟΥΝΙΟΥ 1824 : "Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη..."

Κατά το τέταρτο έτος της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ο σουλτάνος Μαχμούτ βρισκόταν σε αδυναμία να καταστείλει την Επανάσταση και ζήτησε τη βοήθεια του υποτελούς του Μεχμέτ Αλή Πασά της Αιγύπτου. Το Μάρτιο του 1824 συνήφθη μεταξύ των δύο ανδρών συμφωνία, με την οποία ο Μεχμέτ Αλή δεχόταν να συμπράξει, υπό τον όρο να του παραχωρηθεί η Κρήτη, η Κύπρος και να διορισθεί ο θετός γιος του, Ιμπρήμ, διοικητής της Πελοποννήσου. Την ίδια ώρα, οι ελληνικές δυνάμεις, ευρισκόμενες στη δίνη του Εμφυλίου Πολέμου, είχαν φθαρεί και αποσυντονισθεί.

Οι Τουρκοαιγύπτιοι έδιδαν πρωταρχική σημασία στις κατά θάλασσα επιχειρήσεις, γιατί αν δεν καταστρεφόταν ο ελληνικός στόλος και δεν εξουδετερώνονταν οι ναυτικές βάσεις των Ελλήνων, δεν θα ήταν δυνατό να ευδοκιμήσουν οι κατά ξηρά προσπάθειές τους. Αποφασίσθηκε, λοιπόν, ο αιγυπτιακός στόλος υπό τον περιβόητο Χουσεΐν να προσβάλλει την Κάσο και ο τουρκικός υπό τον Χοσρέφ Πασά τα Ψαρά.

Τα Ψαρά, ένα μικρό νησί στα βορειοδυτικά της Χίου, είχε σπουδαία θαλασσινή παράδοση και ήταν η τρίτη ναυτική δύναμη της Ελλάδας, μετά την Ύδρα και τις Σπέτσες, με ονομαστούς πυρπολητές, όπως ο Παπανικολής, ο Κανάρης και ο Πιπίνος. Ο Χοσρέφ είχε εντολή από τον σουλτάνο να εξαφανίσει από προσώπου γης τα Ψαρά, που τόσα προβλήματα δημιουργούσαν στον δυσκίνητο τουρκικό στόλο.

Η ζωή του Αγίου ιερομάρτυρος Ευσέβιου

“Ο άγιος Ευσέβιος ήταν κατά τους χρόνους του βασιλιά Κωνσταντίου, υιού του μεγάλου Κωνσταντίνου, κατά το έτος 338 μ.Χ., χρημάτισε δε φλογερός ζηλωτής της ορθόδοξης πίστης. 

 ι᾽ αυτό με πολλή ανδρεία ψυχής και με περιφρόνηση των παρόντων σπούδασε πώς να έλθει σε αύξηση η ευσέβεια και η ορθοδοξία, αν και ο βασιλιάς Κωνστάντιος ήταν αντίθετος, όσο κανείς άλλος, επειδή ήταν Αρειανιστής.

Όταν μία φορά φοβέρισε ο βασιλιάς να κόψει το δεξί χέρι του αγίου, αν δεν δώσει το ψήφισμα που έγινε από τον μεγάλο Μελέτιο, ο άγιος άπλωσε και τα δύο του τα χέρια, θέλοντας να δείξει ότι μετά χαράς δέχεται και των δύο την εκκοπή, παρά να προδώσει το ζητούμενο ψήφισμα, και μαζί με εκείνο να προδώσει και την ευσέβεια. Αυτόν τον άγιο πατέρα μας Ευσέβιο, μετά τον Κωνσταντίνο και Ιουλιανό, εξόρισε ο Ουάλης από τον θρόνο του και τον καταδίκασε να περπατά εξόριστος κατά τον ποταμό Δούναβη.

Όταν πέθανε ο Ουάλης, επανήλθε ο άγιος στην επισκοπή του τα Σαμόσατα (που βρίσκονται στη Συρία πλησίον του Ευφράτη ποταμού, υπό τον Μητροπολίτη Εδέσσης, και που ονομάζονται κοινώς Σεμψάθ).

Ύστερα δε από τους πολλούς αγώνες και νίκες όσες έκανε ο αοίδιμος ζώντας ακόμη υπέρ της ορθοδοξίας, αξιώθηκε να έχει και τέλος μαρτυρικό. Διότι μία γυναίκα κακόδοξη, η οποία φρονούσε την αίρεση του Αρείου, πήρε κεραμίδι από μία στέγη και την έριψε εναντίον της κεφαλής του αγίου. Από το χτύπημα αυτό θανατώθηκε ο ιεράρχης του Χριστού. Προτού αποθάνει, συγχώρησε τη γυναίκα που τον φόνευσε, μιμούμενος τον Δεσπότη του Χριστό και τον πρωτομάρτυρα Στέφανο. Τελείται δε η σύναξή του και εορτή στον ναό του αγίου Ιωάννου, πλησίον Αρκαδιανών”.

(Από τον Συναξαριστή του αγίου Νικοδήμου του αγιορείτου)