Σχέδιον δυτικοποιήσεως τής Ορθοδοξίας

Το μεγαλύτερον εμπόδιον εις το σχέδιον δυτικοποιήσεως τής Ορθοδοξίας υπήρξεν ο μοναχισμός. Εις αυτόν διεσώζετο η βιβλική παράδοσις των προφητών και των Αποστόλων, οίτινες απετέλουν την καρδίαν της πατερικής παραδόσεως...

Οι Φράγκοι εγνώριζον εκ πείρας την δύναμιν του μοναχισμού, διότι ότε κατέκτησαν κατά τον 5^ον αιώνα την Γαλλικήν Ρωμανίαν, ο ορθόδοξος μοναχισμός αυτής ευρίσκετο εις την ακμήν του. Διά τούτο έπαυσαν την εκλογήν των μοναχών εις επισκόπους και μεταμόρφωσαν την ιεραρχίαν εις υπευθύνους διοικητάς του υποδούλου λαού. Τελικώς οι Καρολίγγοι Φράγκοι εξεδίωξαν τους Ρωμαίους επισκόπους και κατέστησαν οι ίδιοι επίσκοποι και ηγούμενοι, συνεργαζόμενοι δε μετά ομοεθνών των κληρικών εξελίχθησαν εις αστυνομικούς καταπιεστάς του λαού, προσπαθούντες να κρατήσουν αυτούς εις δουλικήν υπακοήν μέσω προωθήσεως μιας θρησκείας φόβου. Αυτός είναι ο λόγος διά τον οποίον οι Γαλλο – Ρωμαίοι κατέσφαξαν τόσους Φράγκους κληρικούς κατά την Γαλλικήν επανάστασιν.

Την αυτήν τακτικήν εφήρμοσαν οι Φράγκοι ότε κατέκτησαν την πρεσβυτέραν Ρώμην, εκδιώξαντες τελικώς τους Ρωμαίους από το πατριαρχείον των (1014 – 1046) και ιδρύσαντες τον φραγκικόν αυτών παπισμόν. Υιοθετήσαντες δε τον Αυγουστίνον ως μοναδικόν αυτών πατερικόν οδηγόν, δεν εγνώρισαν ποτέ την εμπειρικήν θεολογίαν της καθάρσεως και φωτισμού της καρδίας και της θεώσεως, ως εκ τούτου δε ηγνόουν ότι «Θεόν φράσαι αδύνατον, νοήσαι δε αδυνατώτερον», θεμελίου όρου διατυπωθέντος υπό του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και αποτελούντος την βάσιν της πατερικής παραδόσεως τής Ορθοδοξίας.

Η απόφασις δυτικοποιήσεως τής Ελλαδικής Ορθοδοξίας απετέλεσε μερικήν εφαρμογήν της αυγουστινείου θεολογίας των Φράγκων, οι οποίοι αδυνατούντες, ως και εις την Ρωσίαν, να ελέγχουν ποίοι θα καθίστανται επίσκοποι και διοικηταί της Εκκλησίας, απεφάσισαν και κατώρθωσαν να ελέγχουν ποίοι δεν θα καθίστανται επίσκοποι, τακτική η οποία ενδιαφέρει αυτούς μέχρι σήμερον. Διά τούτο και οι παραδοσιακοί μοναχοί, οίτινες ως θεμέλιον είχον την κάθαρσιν και φωτισμόν της καρδίας και την θέωσιν, αντικατεστάθησαν υπό αποφοίτων θεολογικών σχολών εις τας οποίας έμαθον ότι θεμέλιον της πατερικής παραδόσεως είναι η Αγία Γραφή και η φιλοσοφία των «αρχαίων ημών προγόνων». Είναι χαρακτηριστικόν ότι ο Κοραής εκαυχάτο το 1803, εις θρησκόληπτον ακροατήριον εις Παρισίους, ότι η φιλοσοφία «καταβάσα εις το θυσιαστήριον, εξέρχεται ήδη συνοδοιπόρον έχουσα θρησκεία πεφωτισμένην, ίνα διδάξη το έθνος». Η μωρία αυτή του Κοραή αρκεί όπως αποδείξη ότι ουδεμίαν σχέσιν έχει ούτος με τον Γαλλικόν διαφωτισμόν τον καταπολεμούντα την μεταφυσικήν ως ακριβώς και οι Ορθόδοξοι πατέρες. Περισσότερον διαφωτιστές ήσαν οι καλόγηροι αρνούμενοι την μεταφυσικήν, ή όσον ο Κοραής και οι νέο – Έλληνες οίτινες εισέτι ζουν εις το απώτερον παρελθόν της φιλοσοφικής φαντασίας.

Η εκρίζωσις του μοναχισμού επί της βασιλείας του Όθωνος δεν ήτο τυχαία. Οι Φράγκοι ευγενείς και βασιλείς, οι ανήκοντες εις το παπικόν δόγμα ως ο Όθων, δεν είναι απλοί πιστοί αλλά στενοί συνεργάται. Προσέτι δε ο Όθων εύρεν ενθουσιώδεις συνεργάτας εις το έργον του τους οπαδούς του Κοραή, οίτινες εγύρισαν το Έθνος οπίσω στην φιλοσοφία και την μεταφυσικήν της φραγκολατινικής παραδόσεως, αι οποίαι είχον ήδη εισέλθει εις τον δρόμον της χρεωκοπίας ως σήμερον πλέον είναι φανερόν. Ηρνήθησαν το προβάδισμα εις τας εμπειρικάς επιστήμας, μεταξύ των οποίων καθαρώς εμπειρική είναι η Ορθοδοξία των πατέρων της Εκκλησίας.

 

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ π. ΙΩΑΝΝΗ Σ. ΡΩΜΑΝΙΔΗ, «ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ, ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ, ΑΘΗΝΑ 1992

 

ΙΩΑΝΝΗΣ Σ. ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ

Ο πρωτοπρεσβύτερος π. Ιωάννης Ρωμανίδης ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Ορθόδοξους θεολόγους του 20ού αιώνα και ανακαινιστής της Ορθόδοξης Θεολογίας, με την επιστροφή της στην γνησιότητα της αγιοπατερικής παραδόσεως

Γέννηση: 2 Μαρτίου 1927, Πειραιάς

Απεβίωσε: 1 Νοεμβρίου 2001, Αθήνα

ΠΗΓΗ