Ελλάδα, ένα έθνος, ένας λαός, μια μακρόχρονη ιστορία συνυφασμένη με την αρχαία ιστορία της, την προ χριστιανική κατά τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους οι οποίοι έφτασαν στο μέγιστο δυνατό, κατά την ανθρώπινη αντίληη και πνεύμα και εξηγήθηκε άψογα από τον Άγιο Νεκτάριο Αίγινας η συνύπαρξη και μετάβαση, του προ Χριστού χρόνους στον μετά Χριστό χρόνους, αντιλήφθηκαν το γεγονός ότι υπάρχει κάτι άλλο ποιο ανώτερο από αυτά που κατάφεραν να εξηγήσουν ανθρωπίνως σε όλα τα φάσματα των, μετά την αφομοίωση της Ελλάδας με τον χριστιανισμό, ήρθε η χριστιανική και βυζαντινή ιστορία της, παντρεύοντας κατά αυτόν τον τρόπο, την έννοια, Έλληνας κοσμικός, με αυτό των Βυζαντινών και χριστιανικών ιστορικών γεγονότων, τα οποία πρόσθεσαν και ολοκλήρωσαν και συνεχίζουν να πλουτίζουν την μεγάλη ελληνική ιστορία μας στο πέρασμα των αιώνων.
Καλά όλα αυτά… ήταν μέχρι τα τέλει του 19ου αιώνα, τότε όπου στην Ελλάδα οι μοναδικοί ξένοι επισκέπτες ήταν μετρημένοι και ούτε λόγος για μεταναστευτικά φαινόμενα ή άλλες κοινωνικές δομές με διαφορετική αντίληψη, πολιτισμό και ιδεολογία, σε άμεση επαφή με τα ελληνικά δεδομένα, τότε που οι ποιο γραμματιζούμενοι Έλληνες είχαν τελειώσει το εξατάξιο γυμνάσιο, τότε που ήταν τα σχολεία αρρένων και θηλέων, τότε όπου τα αρχαία ελληνικά ήταν βασικό μάθημα όπως και τα θρησκευτικά – θεολογικά, τότε που η ελληνική γεωγραφία και η ιστορία ήταν βασικά μαθήματα γενικής παιδείας και γνώσεις, τότε που τα ανθολόγια των ελληνικών κειμένων και εκθέσεων ξεκινούσαν από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού και γινότανε πλήρη αναφορά και μάθηση στους κλασικούς λογοτέχνες, ποιητές, διηγηματογράφους, τεχνίτες της ελληνικής γλώσσας, τους ίδιους τους αρχαίους ώστε να παντρέψουμε το τότε ελληνικό πνεύμα με το σημερινό και κατά τον τρόπο αυτό να έχουμε μια κοινωνική συνοχή στις αντιλήψεις μας στην κοινωνική συμβίωση και το περιβόητο ελληνικό φιλότιμο το οποίο αντικαθιστούσε τον εγωϊσμό μας, κάνοντας τόπο στην οργή για να βοηθήσουμε και να συμπαρασταθούμε τον συνάνθρωπο μας άσχετου προελεύσεως και πιστεύω.
Τότε που ο Έλληνας είχε αρχές, ήθος, και τάξη, τότε που ήταν υπερήφανος που θα υπηρετούσε τον στρατό και ορκιζότανε στο ευαγγέλιο υπέρ πίστεως, πατρίδας και οικογένειας, για τα οποία θα θυσιαζότανε και θα υπερασπιζότανε μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματός του.
Σήμερα όμως…
Ένα κοινωνικό σύστημα σε καθεστώς κατάρρευσης τα τελευταία σαράντα και κάτι χρόνια από το 1974. Μια κοινωνία που έχασε τον προσανατολισμό της και της ορθής πορεία της, όπου ο κύριος σκοπός και στόχος της κατέστη εγωκεντρικός με πολλές παρεκτροπές και επιπτώσεις σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, της ανύπαρκτης σήμερα μεσαίας τάξης, η οποία ήταν η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας και ο βασικότερος αιμοδότης της οικονομίας μας αλλά και δυνατός σύμμαχος εντός της χώρας για την καταπολέμηση της ανεργίας η οποία σήμερα έχει ακουμπήσει αριθμούς πέρα από κάθε λογική και φαντασία.
Μια Ευρώπη επίσης σε πορεία αποδιοργάνωσης, μετά τους Α’ και Β’ παγκόσμιους πολέμους, αν βγάλουμε έξω και τους Βαλκανικούς πολέμους και άλλες ταραχές.
Στηριγμένοι σε ψεύτικες συμφωνίες και πρωτόκολλα, οι τότε εχθροί σήμερα φίλοι !!! και ειρηνοποιοί, ντυθήκανε τα κουστούμια τους, απελευθερώσανε – καταποντίσανε όλες τις βασικές αρχές και τάξεις των κοινωνικών, οικογενειακών θεσμών και δεσμών, στήσανε μια βιομηχανική επανάσταση και αποβλακώσανε τους λαούς της Ευρώπης, δίνοντας έτσι μια ώθηση ότι τα πάντα κάνει ο άνθρωπος και αγνοήσανε τις θεολογικές βάσεις, με άλλα λόγια θεοποιήσανε το εγώ τους και πέσανε με τα μούτρα στην υλική κατάσταση που βρίσκονται σήμερα, σε κατάσταση μέθης, αλκοόλης, σαρκίο-λατρείας και άλλων σχετικών και συναφή, θεοποιώντας το χρήμα και την δύναμη αυτού που τους παρέχει όλες τις ανέσεις και ευκολίες, πιστεύοντας οι αδαείς ότι αυτό είναι το νόημα της ζωής.
Καλυμμένοι πίσω από ένα «άριστο» κράτος πρόνοια όπου οι βάσεις πάρθηκαν από τους αρχαίους Έλληνες και τις βασικές αρχές της δημοκρατίας (παραποιημένες) και οι οποίες εφαρμόζονται μέσα σε ένα άκρως αυστηρά αστυνομικό-κρατούμενο κράτος, για να καταφέρουν να κρατήσουν την πλασματική τους ευμάρεια και δημοκρατική τους συνοχή.
Δυστυχώς για αυτούς, αυτή η πλασματική εικόνα που έχουν σήμερα για τις κοινωνικές δομές τους και τα άριστα τεχνοκρατικά συστήματα τους, έχει καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος και αποκαλύφθηκαν όλες οι αδυναμίες τους με όλα τα κοινωνικά τους προβλήματα στο έπακρο.
Για τον λόγο αυτό, αλλά και άλλους πολλούς, οι οποίοι έχουν λεχθεί και δοθεί από πνευματοφόρους ανθρώπους και Αγίους, η Ευρώπη θα διαλυθεί. ‘Όταν ο μέσος ευρωπαίος πολίτης βλέπει ότι για να ξεχάσει τα προβλήματα του τα οποία των οδηγούν σε ψυχική κατάρρευση (απομακρυσμένος από την πηγή της αληθείας της γνώσης και το φως, που δεν είναι άλλος παρά μόνο ο ένας και μοναδικός Τριαδικός Θεός), πρέπει να μεθύσει και να εκτραπεί σε αλλοπρόσαλλες καταστάσεις πράττω ν άφρονας ενστικτωδώς και σε ζωώδεις κατάσταση με μηδέν ανθρώπινη λογική και συνείδηση, διότι είναι αδύνατον να το αντιληφθεί στην κατάσταση που βρίσκεται, αλλά ακόμα και στο λογικό του όταν βρίσκεται, ενεργεί πάντα και σύμφωνα με το αυτόβουλο εγώ του που του επιβλήθηκε ως βάση για ανάπτυξη. Για παράδειγμα, είναι ικανοί να στήσουν μια ολόκληρη επιχείρηση για τον απεγκλωβισμό μια γάτας από ένα δένδρο και αφήνουν των συνάνθρωπό τους να πεθαίνει στον δρόμο αγνοώντας ακόμα και αυτήν την ύπαρξή του, από την άλλη όμως για να τα έχουν καλά με την μηδενική συνείδησή τους, έφτιαξαν μια πολύ ωραία οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλων κοινωνικών φορέων πληρώνοντας φόρους στο κράτος, το οποίο θα αναλάβει για αυτούς αυτά τα οποία θα έπρεπε να κάνουν αυτόβουλα και όλα αυτά, όπως και άλλα πολλά για την σημερινή ενωμένη Ευρώπη η οποία στηρίζεται επάνω στους χάρτινους πύργους που έχει στήσει και τα πανύψηλα γυάλινα κτίρια της τα οποία ονόμασε κοινοβούλια και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ο καθείς…
Ευτυχώς υπάρχουν και αυτές οι εξαιρέσεις οι οποίες μας δίνουν μια ελπίδα ότι δεν έχουν χαθεί όλα ακόμα στην Ευρώπη και υπάρχουν πολίτες της οι οποίοι πιστεύουν στην ελληνική παιδεία την οποία διδαχθήκαν και τάσσονται υπέρ μας με διάφορες εκδηλώσεις συμπαράστασης. Αντιστέκονται και συντάσσονται με τα γνήσια ελληνικά ιδεώδη, για τα οποία εμείς έχουμε ξεχάσει ή αγνοούμε ή απλά δηλώνουμε αγνώμονες και απαθείς.
Εκτός των άλλων, η Ευρώπη {ξύπνησε} την εποχή της αναγέννησης κατά την μεσαιωνική περίοδο, εντρυφώντας στους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, φιλοσόφους και άλλων αρχαίων, τότε δηλαδή που η Ελλάδα ήταν υπόδουλη στον Τούρκο κατακτητή, για να υποδουλωθεί σήμερα στην απίστευτη γραφειοκρατία της και τους απελευθερωτές της τεχνοκράτες και πολιτικούς !!!
Άλλο να σε σφάζουν με την χατζάρα – βάρβαρο – και άλλο με το χαμόγελο – ευγενικά -.
Όπως και να είναι η κατάσταση σήμερα στον ελληνικό χώρο ευρύτερα, είτε αυτό έχει να κάνει με τις κοινωνικές δομές, είτε με το κράτος, τους θεσμούς και τον τρόπο λειτουργίας αυτού, το γεγονός και μόνο ότι ο ελληνικός λαός {πιάστηκε} θύμα των καταστάσεων αλλά και ο ίδιος αναγκάστηκε να γίνει θύτης των περιπλεγμένων γεγονότων, προσπαθώντας πράγματι να βρει μια διέξοδο στα αδιέξοδα που παρουσιάζονταν συνεχώς μπροστά του, έπεσε στην παγίδα της πελατειακής σχέσης με τους εκάστοτε κυβερνόντες κι έδωσε τροφή στα κοράκια εντός κι εκτός Ελλάδας (τους αρνητές και μισέλληνες, κακόδοξους), να εκμεταλλευτούν την όλη κατάσταση για να φτάσουμε σήμερα εδώ που είμαστε, ναι, με δική μας ευθύνη.
Αντί να τους πετάξουμε έξω και να εφαρμόσουμε το ελληνικό σύνταγμα και τους άγραφους νόμους της ηθικής, τους υποστηρίζαμε με σθένος και φανατισμό ακόμα, τους δίναμε αέρα να μας ισοπεδώσουν σε βάθος χρόνου και αυτοί σαν {καλοί} και {τίμιοι} διοικούντες, πετούσανε καραμέλες για να μας ξεγελάσουν κι εμείς κάναμε ότι τους πιστεύαμε (με άλλα λόγια στρουθοκαμηλίζαμε) και τότε οι ιθύνοντες νυν και πρώην, μας έβαλαν στα πολιτικά τους μαγαζάκια (πελατειακές καταστάσεις του δούνε και λαβείν) για να έχουμε μια ελπίδα στο όνειρο που χάθηκε, το μέλλον που μας άφηνε και δεν θέλαμε να το πιστέψουμε, σε ένα παρών όπου είμασταν εμείς οι ίδιοι παρών απόντες κάνοντας αντάρτικα στα στημένα τους παίγνια, συμπαρασύροντας στον όλεθρο και την καταστροφή μας όχι μόνο την γενιά την δική μας αλλά και αυτήν των ίδιων των δικών μας παιδιών, οδηγώντας τους στην πλήρη εξαθλίωση, αποδιοργάνωση.
Αποπροσανατολιστήκαμε σαν λαός και αφομοιώσαμε με ελαφρά την καρδία, τα κάκιστα παραδείγματα και διδάγματα των νέο-ταξικών φίλο-ευρωπαϊστών φίλων μας, εκφυλίζοντας την παιδεία μας, την εθνική μας γλώσσα, την φτωχοποίηση των αρχών μας, ηθικών και θρησκευτικών βάσεων μας, γεγονότα και καταστάσεις οι οποίες μας έκαναν κοντόφθαλμους, στερούμενοι τις βάσεις των προγόνων μας, οι οποίοι πράξανε και χύσανε ποτάμια από αγώνες και προέβησαν σε θυσίες ανείπωτες ανά το παγκόσμιο για να κρατήσουν αυτά τα οποία εμείς τινάξαμε στον αέρα όπως τα πυροτεχνήματα.
Τα αποτελέσματα… μας είναι πλέων γνωστά.
Οι αιτίες που μας οδήγησαν μέχρι εδώ είναι πάρα πολλές και όπως λέει ο λαός, το καράβι δεν βουλιάζει με την πρώτη τρικυμία ή φουρτούνα, πρέπει να υποστεί πολλές τρικυμίες και φουρτούνες.
Το πρώτο μεγάλο έγκλημα μετά την μεταπολίτευση.
Η καταστροφή της πρωτογενής βασικής βιομηχανίας – αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι – την αγροτική και κτηνοτροφική ζωή της χώρας, η οποία είναι η πιο βασική πηγή όχι για παραγωγή οικονομικών ωφελειών για το κράτος αλλά για την διατροφή του ίδιου του ελληνικού λαού, το ξεκλήρισμα των βιοτεχνιών που ήταν υπεύθυνες για την ένδυση και υπόδηση μας αλλά και των πρότυπων βιομηχανιών επεξεργασίας βασικών αγαθών από την γεωργό-κτηνοτροφική παραγωγή μέχρι και των πρώτων ορυκτών μεταλλευμάτων για την παραγωγή ενέργειας και ακόμα αυτών των τμημάτων που είχαν να κάνουν με την εσωτερική διακίνηση και μετακίνηση τόσο των εμπορευμάτων όσο και του ανθρώπινου δυναμικού εντός της χώρας, συμπεριλαμβανομένου και της ναυτοπλοϊας η οποία ήταν το στολίδι της ελληνικής οικονομίας και ίσως η καλύτερη πηγή εσόδων για την ελληνική οικονομία, δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει τίποτε που να τα θυμίζει… η άποψη μου είναι ότι θα πρέπει να επανασυσταθούν και ανασυγκροτηθούν ώστε να ξεκινήσουμε από τα βασικά.
Η γνωστές ατάκες που άκουγα τότε, εμείς θα σώσουμε την Ελλάδα ;;; δε βαριέσαι αδερφέ ;;;
εμείς θα σώσουμε τον κόσμο ;;; άντε να κάνουμε καμιά αρπαχτεί και άλλα πολλά ευτράπελα.
Και όμως, αυτές οι μικρές φράσεις ήταν μέρος του σχεδίου τους για την δημαγωγία της γνώμης, για την αρχή της αποδιοργάνωσης των κοινωνικών ιστών, δομών, τάξεων, αρχών και αντιλήψεων.
Ποτέ δεν συνειδητοποιήσαμε όπως θα έπρεπε και στον βαθμό που έπρεπε αυτό που ήθελαν να μας κάνουν και δυστυχώς είναι αυτό το οποίο βιώνουμε σήμερα.
Είχαμε ανθρώπους από την πολιτική και θρησκευτική ζωή, οι οποίοι μας έκρουαν τα καμπανάκια για τους επερχόμενους κινδύνους, αλλά εμείς σφυρίζαμε αδιάφοροι στις κερκίδες κάποιου γηπέδου ή πετάγαμε λουλούδια και σπάγαμε πιάτα.
Σήμερα είμαστε θεατές στα διάφορα, αληθινά θεάματα της ψεύτικης πραγματικότητας και μυθοπλασίας (reality shows), με πρωταγωνιστές εμάς, ξευτιλίζοντας τις πλείστες φορές τους συμμετέχοντες συμπολίτες μας, για να γεμίσουν οι δημαγωγοί, τα κενά των τηλεοπτικών αποτυχημένων προγραμμάτων, ακόμα μια απάτη ότι το ψέμα που ζούσαμε θα συνεχίσει στο διηνεκές και ξαφνικά όλοι θα γίνουμε πρώτα ονόματα στην μικρή οθόνη, στα δισκάδικα ή νυχτομάγαζα ή όπου θέλει ο καθένας να πιστεύει.
Σήμερα ο ελληνικός λαός είναι αντιμέτωπος, εκτός της ολοφάνερα στημένης οικονομικής κρίσης και την δημιουργία όλων αυτών των προβλημάτων επιβίωσης και διαβίωσης , αλλά και της ίδιας του της πνευματικής κρίσης.
Δυο θέματα εξίσου σοβαρά, πολύπλευρα, πολυδιάστατα και όμορφα περιπλεγμένα σε έναν φαύλο κύκλο που δεν έχει αρχή ή τέλος.
Ένας σύγχρονος γόρδιος δεσμός, αλλά μας λείπει ο Μέγας Αλέξανδρος για να τον κόψη.
Θα ξεκινήσω από την πνευματική κρίση, η οποία είναι η βασική αιτία ως αποτέλεσμα και παράγωγη της οικονομικής μας κρίσης.
Αφήσαμε στην άκρη τις παραδόσεις του τόπου μας, αρχίσαμε να αγνοούμε τις θεολογικές με Χρηστοήθεια παραδόσεις από την ελληνορθόδοξη εκκλησία μας, αρχίσαμε να κάνομε του κεφαλιού μας και να ανυψώνουμε το εγώ μας, σταματήσαμε να ενδιαφερόμαστε για τα κοινά, για τον συνάνθρωπο μας, χάσαμε το φιλότιμο μας ή πολύ απλά το περιορίσαμε και ελαχιστοποιήσαμε εκεί όπου βόλευε των κάθε έναν ατομικά. Χάσαμε την επαφή και επικοινωνία με το κοινωνικό, οικογενειακό περιβάλλον, τις αληθινές σχέσεις φιλίας στο βωμό του ατομικισμού και ικανοποίησης των ψεύτικων ελπίδων τις οποίες μας τροφοδότησαν, πιστέψαμε, αφομοιώσαμε και τα θυσιάσαμε όλα για τα προαναφερόμενα.
Πόσο λάθος !!!
Κάναμε το λάθος να πιστέψουμε ότι το χρήμα που μας πετάγανε θα ήταν στα αζήτητα, αγνοήσαμε τις παραγωγικές μας μονάδες τις οποίες αφήσαμε να καταστραφούν και εφησυχάσαμε στον ψεύτικο πλούτο, πιστέψαμε ότι θα ζούσαμε βασιλιάδες σε παλάτια και άλλες παρόμοιες υλικές αυταπάτες και αφήσαμε πράγματι την Βασιλική ζωή που είχαμε κατά παράδοση και καταβολής μέσα από τα βάθη των αιώνων, της απλότητας, της λυτής ζωής που είχαμε με τα λίγα και ωραία.
Αντ’ αυτού φορτώσαμε με άγχος και περιττές μέριμνες την ζωή μας, κυνηγώντας το άπιαστο όνειρο του ευρωπαϊκού πολιτισμού το οποίο δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μόνο η ισοπέδωση όλων όσων πιστεύαμε και είχαμε ως πρότυπα και στερεότυπα, για την απόλαυση των διάφορων καλουδιών της βιομηχανικής επανάστασης.
Το επόμενο τραγικό μας λάθος ως λαός και ως έθνος, πάσχουμε από την κατάρα της αδικοφαγίας, της ζηλοφθονίας και της αυτοκαταστροφής.
Είμαστε αυτό που λέμε αδελφοκτόνοι.
Δεν μπορούμε να δεχθούμε την πρόοδο η οποία πηγάζει από τους κόλπους της ίδιας μας της Ελλάδας είτε αυτή είναι σε εμπορικό, επιχειρηματικό επίπεδο ή του πνεύματος κλπ., αντίθετα ψάχνουμε να βρούμε τρόπους να στηλιτεύσουμε όποια απόπειρα γίνει προς το κοινό καλό και να καταστρέψουμε κάθε καλό που προέρχεται από εμάς για εμάς.
Αδυνατούμε να προσαρμοστούμε λόγο της ματαιοδοξίας και ματαιοπονίας μας και αντί να προσπαθήσουμε να βελτιωθούμε, να ακολουθήσουμε, να ενισχύσουμε, να βοηθήσουμε, να προωθήσουμε και να πράξουμε τα μέγιστα δυνατά για το κοινό καλό, εμείς οι ίδιοι είμαστε αυτοί που τα καταστρέφουμε και τα ισοπεδώνουμε και στον επίλογο μας φταίνε πάντα οι άλλοι.
Είμαστε λαός που έχει γνώμη και λύση για όλα, αλλά όταν του δώσουν την ευκαιρία – σπάνια έως ποτέ- τότε κάνουμε πίσω…
Η συνέχεια μας ως έθνος θα προσδιοριστεί και πάλι όταν θα αρχίσουμε να σκεφτόμαστε με μια ψυχή, μια φωνή. Όσα άλλα προβλήματα και δυσκολίες θα αναγκαστούμε να αντιμετωπίσουμε, θα είναι για τον καλό μας, θα είναι ο τρόπος ο δύσκολος να κοιτάξουμε τον διπλανό μας και να αναλογιστούμε τοις αξίες μας ως άνθρωποι, ως Έλληνες και τότε θα αρχίσει η ελπίδα της περιβόητης αλλαγής να φαίνεται μπροστά μας.
πηγή: http://www.pentapostagma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου