Είχε γονείς ο Αδάμ; ή τον έπλασε ο Τριαδικός Θεός από το χώμα;
Οι αιρετικοί υποστηρικτές της Εξελικτικής Δημιουργίας Exeldim, ειρωνεύονται όσους Ορθοδόξους Χριστιανούς πιστεύουν στην άμεση δημιουργία του Αδάμ από Τον Τριαδικό Θεό, και λένε ότι όσοι το πιστεύουν αυτό είναι αγράμματοι, και δεν είναι τόσο εξελιγμένοι όπως είναι οι ίδιοι (οι αιρετικοί) και για αυτό τον λόγο δεν μπορούν να αντιληφθούν την διδασκαλία της Εξελικτικής Δημιουργίας, και των αρχομανών λυκοποιμένων τους.
Ιδού μερικές αιρετικές δοξασίες των οπαδών της
Εξελικτικής Δημιουργίας:
Ήταν ο Αδάμ "νεκρό άγαλμα";
Αυτό που λέμε εμείς, είναι ότι ο Αδάμ, από την αρχή τής ύπαρξής του, έλαβε από τον Θεό και τη Βιολογική ζωή, αλλά και την Πνευματική.
Και ότι δεν έγινε πρώτα το σώμα, και μετά η ψυχή, αλλά από την πρώτη στιγμή, ο Αδάμ ήταν άνθρωπος, δηλαδή ψυχοσωματική ενότητα, και ΟΧΙ ένα "χωμάτινο νεκρό άγαλμα".
Γιατί τότε ΔΕΝ θα τον αποκαλούσε η Γένεση: "άνθρωπο", αλλά "σώμα" ή "πτώμα". "και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν" (Γένεσις 2/β: 7).
ΕΡΩΤΗΣΗ:
Ο Αδάμ δηλαδή πλάσθηκε κατ' ευθείαν από τον Θεό, από λάσπη, ή είχε γονείς;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ EXELDIM:
Είχε γονείς.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
Αφού λέτε ότι ο Αδάμ είχε γονείς, γιατί λέτε, ότι έλαβε το Άγιο Πνεύμα, ταυτόχρονα με τη βιολογική του ζωοποίηση;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ EXELDIM:
Επειδή φυσικά το έλαβε από έμβρυο, όπως ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
Αν ο Αδάμ δεν ήταν ο πρώτος άνθρωπος, τότε γιατί εμείς κληρονομήσαμε το θάνατο, αφού δεν είμαστε βιολογικοί του απόγονοι;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ EXELDIM
Είναι προφανές ότι η κληρονομιά τού θανάτου, όπως και η νίκη του, δεν έχει σχέση με την βιολογική καταγωγή, αλλά με την πνευματική πατρότητα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
Δηλαδή ο άνθρωπος έγινε με βάση τον πίθηκο και όχι τον Χριστό, ως εικόνα Χριστού;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ EXELDIM:
Το σώμα τού ανθρώπου, βιολογικά, εξελίχθηκε με βάση το γονιδίωμα τού πιθήκου. Αλλά η ψυχή του διαπλάσθηκε από τον Θεό, ως εικόνα τού Χριστού. Το πρότυπο τού ανθρώπου δεν ήταν ο πίθηκος, αλλά ο Χριστός. Ο πίθηκος ήταν αφετηρία προς αυτό, όπως και η λάσπη.
Μερικές αιρετικές διδασκαλίες της Εξελικτικής Δημιουργίας Exeldim παρουσιάζουμε σε αυτό το άρθρο, και καλούμε τον σκεπτόμενο Ορθόδοξο πιστό, και τον κάθε λογικό ερευνητή, να εξετάσει με προσοχή, και να αντιληφθεί την πλάνη της αιρέσεως αυτής.
Πεποιθήσεις των αιρετικών της Exeldim:
Ο Αδάμ δεν πλάστηκε από τον Θεό, γεννήθηκε από γονείς όπως όλοι οι άνθρωποι. Έλαβε το άγιο πνεύμα μέσα στην κοιλιά της μάνας του, όπως ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής. Διαχωρίζεται το σώμα από την ψυχή, το σώμα έγινε με βάση τον γονιδίωμα του πιθήκου (έγινε από τον πίθηκο) και η ψυχή διαπλάσθηκε κατ' εικόνα Χριστού.
Άρα το σώμα διαχωρίζεται από την ψυχή, η ψυχή διαπλάθεται κατ' εικόνα Χριστού, και 'ντύνει΄ το σώμα του πιθήκου δημιουργώντας τον άνθρωπο, ο οποίος άνθρωπος δεν είναι άνθρωπος, αλλά είναι πίθηκος-άνθρωπος εξελισσόμενος συνεχώς σε μια ανώτερη μορφή ανθρώπου-πιθήκου, άρα δεν σώζεται, διότι ο Χριστός έσωσε κάποιον άλλον άνθρωπο-πίθηκο, διότι δεν έλαβε την τελική μορφή του ανθρώπου επειδή ο άνθρωπος εξελίσσεται συνεχώς.
Σχετικά με την θέση της EXELDIM περί "αγάλματος" Αδάμ, απαντούμε και παραθέτουμε την Ορθόδοξη διδασκαλία μέσα από το βιβλίο του
π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ:
Από το βιβλίο:
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
"Το «νοερόν», η σοφία και η αγαθότης δεν χορηγούνται στον άνθρωπο «κατ' ουσίαν», γιατί «κατ' ουσίαν» αγαθός και σοφός είναι μόνο ο Θεός. Κατά την δημιουργία χορηγήθηκαν και η σοφία και η αγαθότης, όχι όμως στη φύση τού ανθρώπου, αλλά «στη δύναμη της θελήσεως τού ανθρώπου, ώστε εκείνο που είναι ο Θεός κατ' ουσία, να γίνει και η κτίση κατά μετουσία», κατά τη χάρη εκείνου που είναι σοφός και αγαθός (Μάξιμος Ομολογητής).
Ο άνθρωπος ήταν απαλλαγμένος «από κάθε φθορά και δεν τον ενοχλούσε ούτε πόνος, ούτε ίδρωτας τον έβλαπτε, ούτε φροντίδες τον εβασάνιζαν, ούτε λύπαι τον επολιόρκουν, ούτε άλλο τίποτε από αυτά τα πάθη τού επροξενούσαν λύπη». Μέσα στον παράδεισο, συνεχίζει ο ίδιος πατέρας, οι άνθρωποι ζούσαν «χωρίς να φλέγωνται από την επιθυμίαν της σαρκός, ούτε να πολιορκούνται από άλλα πάθη, ούτε να υπόκεινται εις τας φυσικός ανάγκας, άλλ' αφού δημιουργήθηκαν εντελώς άφθαρτοι και αθάνατοι, δεν είχαν ανάγκην από την περιβολήν των ενδυμάτων... ήταν ενδεδυμένοι την θεϊκήν δόξαν».
Αυτό το σώμα ήταν όργανο, που ετέθη σε κίνηση από την ψυχή· ήταν «μάλλον ωσάν λύρα που εχρειάζετο κάποιον να ημπορή με την τέχνη και την σοφίαν του, όπως με μερικούς αυλούς, να αναπέμπη εις τον Δεσπότην την αρμόζουσαν μελωδίαν με τα ευρισκόμενα εις αυτόν μέλη. «Ενεφύσησε», λέγει,
«εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν».
Τι σημαίνει «ενεφύσησε πνοήν ζωής;».
Το σώμα, λέγει, αυτό που εδημιουργήθη, ηθέλησε και επρόσταξε να έχη ζωοποιόν δύναμιν, η οποία κατέστησε το σώμα ζώσαν ψυχήν, δηλαδή δύναμιν που ενεργεί και ημπορεί να επιδεικνύη την τέχνην της με την κίνησιν των μελών τού σώματος.
Αυτό το «φύσημα» εχάρισε στον άνθρωπο που επλάσθη από τη γη
«ζωοποιόν ενέργειαν και αυτό υπήρξεν η σύστασις της ουσίας της ψυχής»,
λέγει σε άλλο σημείο
ο Χρυσόστομος και εξηγεί πως
«ψυχή ζώσα» εδώ σημαίνει
«ότι ενεργεί, ότι έχει τα μέλη τού σώματος να υπηρετούν εις τας ενεργείας της και να ακολουθούν την θέλησίν της».
Πριν από το «φύσημα» τού Δημιουργού ο άνθρωπος ήταν απλώς μία εικόνα άψυχος και χωρίς ενέργεια και δεν ήταν σε τίποτε χρήσιμος. Στο «φύσημα» αυτό οφείλει το παν. Αυτό γίνεται φανερό και τώρα, μετά την απομάκρυνση τού ανθρώπου από την κοινωνία τού Θεού και την εμπειρία τού θανάτου τού σώματος. Όταν απομακρυνθεί από αυτό η ψυχή με ιόν θάνατο, το σώμα «φαίνεται αηδές και δυσάρεστον», αλλά και «ανεπιθύμητον πλήρες δυσωδίας και κάθε αμορφίας», ενώ όταν ήταν ενωμένο με την ψυχή και την είχε σαν οδηγό ήταν ευχάριστο, χαρούμενο, όμορφο, γεμάτο πολλή σύνεση και επιδεξιότητα για την επίτευξη αγαθών έργων"
Σχετικά με τον αιρετικό ισχυρισμό της Exeldim ότι ο Αδάμ είχε γονείς, έχει καταρριφθεί πολλές φορές από Πατέρες της Εκκλησίας. Παραθέτουμε από άρθρο του θεολόγου
κ. Ανέστη Καλλίνικου:
1. Επιστολή Βαρνάβα: Ἄνθρωπος γὰρ γῆ ἐστιν πάσχουσα· ἀπὸ προσώπου γὰρ τῆς γῆς ἡ πλάσις τοῦ Ἀδὰμ ἐγένετο.
2. Ιγνάτιος: οὔτε ἀνὴρ χωρὶς γυναικὸς οὔτε γυνὴ χωρὶς ἀνδρός, εἰ μὴ ἐπὶ τῶν πρωτοπλάστων· τοῦ γὰρ Ἀδὰμ τὸ σῶμα ἐκ τῶν τεσσάρων στοιχείων, τῆς δὲ Εὔας ἐκ τῆς πλευρᾶς τοῦ Ἀδάμ·
3. Ομοίως: Εἰ τοίνυν ὁ πρῶτος Ἀδὰμ ἔσχε πατέρα ἄνθρωπον καὶ ἐκ σπέρματος ἐγεννήθη, εἰκὸς ἦν καὶ τὸν δεύτερον Ἀδὰμ λέγειν αὐτοὺς ἐξ Ἰωσὴφ γεγεννῆσθαι. Εἰ δὲ ἐκεῖνος ἐκ γῆς ἐλήφθη
4. Γρηγόριος Νύσσης: καὶ γὰρ καὶ ὁ Ἀδὰμ κατὰ τὴν φυσικὴν τῶν ἀνθρώπων γέννησιν οὐκ ἐγεννήθη, ὁ δὲ Ἄβελ ἐκ τοῦ Ἀδὰμ ἐγεννήθη.
5. Ομοίως: ἀλλὰ μὴν ὁ μὴ γεννηθεὶς ἀγέννητος λέγεται καὶ ὁ γεννηθεὶς γεννητός· οὐδὲν δὲ ἐκώλυσε τὸ μὴ γεγεννῆσθαι τὸν Ἀδὰμ πρὸς τὸ ἄνθρωπον εἶναι.
6. Ομοίως: ἐκ γὰρ τοῦ Ἀδὰμ λέγει ἡ γραφὴ τὸ ἀνθρώπινον γενέσθαι καὶ πρῶτον ἐκεῖνον διὰ τῆς θείας δυνάμεως ἐκ γῆς φῦναι.
7. Ευσεβίου Καισαρείας: εἰ δὲ καί ποτε τὸν κοινὸν καὶ πολὺν ἄνθρωπον καὶ τὸ γένος αὐτὸ χρεὼν διασημῆναι, πάλιν οἰκείᾳ καὶ προσφυεῖ χρωμένη προσηγορίᾳ τὸν πάντα ἄνθρωπον τῇ τοῦ Ἀδὰμ ἐπωνυμίᾳ σημαίνει, ὅτι δὴ τοῦτο τῷ προγόνῳ καὶ πάντων ἀνθρώπων προπάτορι κύριον εἶναι καὶ προσφυὲς ὄνομα, τὸν γηγενῆ δηλοῦν κατὰ τὴν εἰς Ἑλλάδα φωνὴν μετάληψιν, ὑποφαίνει.
Χαρακτηριστικό στην αναφορά του Ευσεβίου είναι η διττή σημασία του ονόματος Αδάμ, που δηλώνει και το γένος τον προπάτορα.
8. Μ.Αθανασίου: Ἡ γὰρ Εὔα οὔτε ἐγεννήθη, ὡς ἐγεννήθη ὁ Σὴθ, οὔτε ἀγέννητος ἦν, ὥσπερ ὁ Ἀδάμ· ἀλλ' ἐπορεύθη ἐκ τῆς πλευρᾶς τοῦ Ἀδάμ.
9. Ομοίως: Ὀρθ. Τῶν μὲν ἀνθρώπων, Παύλου, καὶ Πέτρου, καὶ Τιμοθέου, προϋπάρχουσιν ἄνθρωποι, καὶ τῶν πρὸ αὐτῶν ἄλλοι· τοῦ δὲ Ἀδὰμ οὐ προϋπάρχει ἄλλος, ἀλλ' αὐτὸς ὁ Θεός.
10. Μ.Βασίλειος: Καθὸ μηδὲ τοῦ Ἀδὰμ ὡς θεοπλάστου καὶ ἡμῶν ὡς ἀνθρωπογεννήτων ἓν ὑπέρκειται γένος, ἀλλ' αὐτὸς ἀνθρώπων ἀρχή· μήτε ὕλη κοινὴ αὐτοῦ τε καὶ ἡμῶν, ἀλλ' αὐτὸς ἡ πάντων ἀνθρώπων ὑπόθεσις. Στην αναφορά αυτή εντυπωσιακός είναι ο όρος θεόπλαστος.
11. Ομοίως: Ἐπειδὴ γὰρ ὁ πρῶτος Ἀδὰμ οὐ τῇ ἐξ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς συνόδῳ παρῆλθεν εἰς γένεσιν, ἀλλ' ἐκ τῆς γῆς ἀνεπλάσθη H φράση «οὐ τῇ ἐξ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς συνόδῳ» χρησιμοποιείται και από τον άγιο Πέτρο Αλεξανδρείας τον Α’, ομιλία του οποίου χρησιμοποιεί η Ενδημούσα Σύνοδος του 536 στην Κων/λη για να καταδικάσει τον Σεβήρο. Η αξία του πατρός φαίνεται και από την περίληψη των Κανόνων του από την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο.
12. Ομοίως: Οὐδὲ γὰρ Ἄβελ, ὁ ἐκ συνδυασμοῦ γεννηθεὶς, ἕτερος παρὰ τὸν Ἀδὰμ, τοῦ Ἀδὰμ μὴ γεννηθέντος ἀλλὰ πλασθέντος. Η δήλωση αυτή του πατρός, νομίζω, αποτελεί την καλύτερη απάντηση στα λεγόμενα στην ιστοσελίδα της exeldim…
Μ.Βασίλειος: Καθὸ μηδὲ τοῦ Ἀδὰμ ὡς θεοπλάστου καὶ ἡμῶν ὡς ἀνθρωπογεννήτων ἓν ὑπέρκειται γένος, ἀλλ' αὐτὸς ἀνθρώπων ἀρχή· μήτε ὕλη κοινὴ αὐτοῦ τε καὶ ἡμῶν, ἀλλ' αὐτὸς ἡ πάντων ἀνθρώπων ὑπόθεσις.
Στην αναφορά αυτή εντυπωσιακός είναι ο όρος θεόπλαστος.
11. Ομοίως: Ἐπειδὴ γὰρ ὁ πρῶτος Ἀδὰμ οὐ τῇ ἐξ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς συνόδῳ παρῆλθεν εἰς γένεσιν, ἀλλ' ἐκ τῆς γῆς ἀνεπλάσθη
H φράση «οὐ τῇ ἐξ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς συνόδῳ» χρησιμοποιείται και από τον άγιο Πέτρο Αλεξανδρείας τον Α’, ομιλία του οποίου χρησιμοποιεί η Ενδημούσα Σύνοδος του 536 στην Κων/λη για να καταδικάσει τον Σεβήρο. Η αξία του πατρός φαίνεται και από την περίληψη των Κανόνων του από την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο.
12. Ομοίως: Οὐδὲ γὰρ Ἄβελ, ὁ ἐκ συνδυασμοῦ γεννηθεὶς, ἕτερος παρὰ τὸν Ἀδὰμ, τοῦ Ἀδὰμ μὴ γεννηθέντος ἀλλὰ πλασθέντος.
Η δήλωση αυτή του πατρός, νομίζω, αποτελεί την καλύτερη απάντηση στα λεγόμενα στην ιστοσελίδα της exeldim…
22) Ο Αδάμ δηλαδή πλάσθηκε κατ' ευθείαν από τον Θεό, από λάσπη, ή είχε γονείς;
Είχε γονείς.
13. Ι.Χρυσόστομος: Ποῖος γάρ, εἰπέ μοι, γάμος ἀπέτεκε Ἀδάμ;
Στη νεώτερη έρευνα υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία αναφορικά με την διερεύνηση της λέξης Αδάμ και της διττής σημασίας της.
Γλωσσολογικά το όνομα Αδάμ σχετίζεται με το σουμεριακό Adamu= ο πατέρας μου, είτε με το ασσυροβαβυλωνιακό Adamu= γεννημένος, κτισμένος, παιδί. Στην Βίβλο το όνομα δεν είναι μόνο κύριο, αλλά δηλώνει και το γένος ως ισοδύναμο του άνθρωπος.
Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός πως η Γένεση περιλαμβάνει δύο ανθρωπολογικές διηγήσεις, οι οποίες δεν θεωρούνται ως χρονικά διαφορετικές, αλλά μόνο ως προς την προοπτική του νοήματος. Δηλαδή οι στίχοι του πρώτου κεφαλαίου απαρτίζουν μια πρώτη γενική αφήγηση και του δευτέρου κεφαλαίου μια δεύτερη ειδική στην οποία εντοπίζονται και πλείστες ανθρωπομορφικές περί θεού διατυπώσεις. Οι ερευνητές πιστεύουν πως οι δυο αυτές διηγήσεις προέρχονται από διαφορετικές/κώδικες και αυτό εξηγείται από πολλά γραμματολογικά και μορφολογικά στοιχεία.
Αντιστοίχως στη ραββινική γραμματεία ο Αδάμ πιστεύεται πως εξελίχτηκε βιολογικά και η ψυχή δόθηκε σ’αυτόν αργότερα. Πρόκειται για τις ερμηνείες που βρίσκονται σκόρπιες σε αγγαδικά και μιδρασικά κείμενα, δηλαδή για ερμηνείες των εκάστοτε ραββίνων.
Από την απόκρυφη γραμματεία έχει παρεισφρύσει στην υμνολογία της Εκκλησίας και συγκεκριμένα στον Χ οίκο του Ακάθιστου ύμνου, η παράδοξη ιστορία του χειρογράφου, του συμβολαίου του Αδάμ με το Σατανά.
Παρόμοια και στην εικονογραφία.Επίσης, στην σύγχρονη έρευνα γίνεται αποδεκτή η δημιουργία ενός αρχικού ζεύγους ως κορωνίδας της όλης δημιουργίας προικισμένου με νου λογικό, ελευθερία και αυτεξούσιο, χαρίσματα που αρμόζουν σε δημιούργημα προικισμένο με πνευματική ψυχή ως αποτέλεσμα του θείου εμφυσήματος.
Η εβραϊκή λέξη νεσαμάχ που στα ελληνικά αποδίδεται ως πνοή, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων δηλώνει τις ζωτικές λειτουργίες και όχι ηθική σκέψη, αίσθηση ή ομιλία, αλλά αυτό που είναι γνωστό σήμερα ως φαινόμενο της ζωής.
Σε αντιπαραβολή τώρα με την εξελικτική θεωρία η θεολογία τονίζει την δημιουργία όλων των ειδών κατά είδος υπό την άμεση ενέργεια του θεού κι όχι έμμεσα και σταδιακά, όπως ακριβώς διακρίνεται και σε αυτό το κείμενο της Γένεσης (Γεν. 1,12 και 21),αποκλείοντας κάθε μεταβολή του ενός είδους σε κάποιο άλλο. Ερμηνεύοντας κατά τον ίδιο τρόπο τη δημιουργία ο Μ.Αθανάσιος διδάσκει ότι
«ουχ ο χρόνος αλοιοί την φύσιν του γένους, αλλά έκαστον των γενομένων κατά γένος τη ιδία ουσία ως γέγονεν εστί τε και μένει». Παρόμοια και για τον άνθρωπο«άνθρωπος ο Αδάμ, άνθρωπος και ο νυν γεννώμενος και ουχ ο χρόνος αλοιοί την φύσιν του γένους»
και ο Μ.Φώτιος
«Ἀλλ' ὅτι μὲν ὁ Ἀδὰμ τῶν ἐν τῷ αὐτῷ εἴδει πρωτόπλαστος, δῆλον·»
Ξεκινάω από τα γλαφυρότερα χωρία της Π.Δ. Σε αυτά διακρίνεται ο Αδάμ ως πρωτόπλαστος, μοναδικός κτισθείς, πατέρας κόσμου, γεννήτωρ του ανθρώπινου σπέρματος και ως δημιουργημένος εκ της γης.
Σοφ. 10,1:«αὐτὴ πρωτόπλαστον πατέρα κόσμου μόνον κτισθέντα διεφύλαξεν»
Τωβίτ 8,6:« σὺ ἐποίησας Αδαμ καὶ ἔδωκας αὐτῷ βοηθὸν Εύαν στήριγμα τὴν γυναῖκα αὐτοῦ· ἐκ τούτων ἐγενήθη τὸ ἀνθρώπων σπέρμα»
Εκκλ.33,10:«καὶ ἄνθρωποι πάντες ἀπὸ ἐδάφους, καὶ ἐκ γῆς ἐκτίσθη Αδαμ· ἐν πλήθει ἐπιστήμης κύριος διεχώρισεν αὐτοὺς καὶ ἠλλοίωσεν τὰς ὁδοὺς αὐτῶν·»
Σε αυτά η exeldim παρουσιάζει τα εξής ευφάνταστα «επιχειρήματα» γύρω από τον στίχο Γεν.2,7
«καὶ ἔπλασεν ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν»:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου