Mετά το ζωντανό, εκπληκτικό και ολοφάνερο αυτό θαύμα της σωτηρίας της νήσου από τους βαρβάρους, ο αντιναύαρχος του Ενετικού στόλου και διοικητής της Κερκύρας Ανδρέας Πιζάνης, σκέφθηκε να κτίση στον ναό του Άγιου θυσιαστήριο και να γίνεται σ' αυτόν καθημερινώς λειτουργία από Λατίνο, παπικό ιερέα. Ο Άγιος όμως δεν ήθελε αιρετικοί, να θυσιάζουν τον Υιό του θεού ετερόδοξοι ιερείς με άζυμα. Το τρομερό αυτό θαύμα το περιγράφει ό μέγας διδάσκαλος του Γένους Αθανάσιος Πάριος έν εκτάσει. Ιδού πώς έγινε.
Ο Ανδρέας Πιζάνης ήταν Ενετός και εξουσίαζε την Κέρκυρα. Θέλησε λοιπόν το 1716, σαν παπικός πού ήταν, να κτίση μέσα στο ναό του Άγιου Σπυρίδωνος και παπικό θυσιαστήριο (αλτάριον) δηλ. Αγία Τράπεζα. Σ' αυτό τον παρακινούσε συνεχώς και ο παπικός επίσκοπος της νήσου.
Φανερώθηκε όμως στον Πιζάνη καθ' ύπνον ό Άγιος Σπυρίδων και του είπε:
—Γιατί με ενοχλείς; Είναι απαράδεκτο το «αλτάριον» ή άγια τράπεζα της ιδικής σου πίστεως στον ναό μου.
Αυτό το είπε ό διοικητής στον παπικό επίσκοπο.
Εκείνος όμως του απήντησε ότι ήταν φαντασία του διαβόλου, για να τον εμπόδιση από το έργο. Ο Πιζάνης πήρε άπ' αυτό θάρρος. Διέταξε αμέσως να ετοιμάσουν τα υλικά, τα μάρμαρα, το ασβέστι κ.λ.π. για να κτίσουν το αλτάριο. Τα σώριαζαν έξω από το ναό του Άγιου Σπυρίδωνος.
Όταν είδαν αυτό οι ιερείς του Ναού και οι Έλληνες προύχοντες της νήσου παρουσιάσθηκαν στο διοικητή Πιζάνη και τον παρακάλεσαν να σταματήση και να μη το κάμη αυτό. Εκείνος όμως τους είπε ότι είναι Διοικητής και είναι δικαίωμα του να το κάμη. Τότε οι Ορθόδοξοι γύρισαν και παρακαλούσαν θερμά τον Άγιο να σταματήση το ανοσιούργημα. Την ίδια εκείνη νύχτα του παρουσιάζεται και πάλι ο Άγιος Σπυρίδων σαν καλόγηρος και του λέγει:
«Σου είπα να μη με ενοχλής. Άν τολμήσης να κάμης αυτό, που αποφάσισες, θα το μετανιώσης πικρά, άλλα θα είναι αργά».
Το πρωί τα ανεκοίνωσε αυτά ό διοικητής στο Λατίνο επίσκοπο. Εκείνος τον επέπληξε ως άτολμο και ολιγόπιστο. Τότε ό Διοικητής ξαναπήρε θάρρος και διέταξε να αρχίση το κτίσιμο του «αλταρίου» μέσα στο ναό του Αγίου. Οι παπικοί πανηγύριζαν από την χαρά τους και οι Ορθόδοξοι ελυπούντο κατάκαρδα. Είχαν πένθος και λύπη άφατη, και παρακαλούσαν τον Άγιο να τους φυλάξη από τη παπική βεβήλωση.
Ο Άγιος επενέβη κυριολεκτικώς κεραυνοβόλως. Την νύχτα ξέσπασε φοβερή θύελλα με κεραυνούς. Η θύελλα και οι κεραυνοί έπληξαν κυρίως το φρούριο (Καστέλι). Εκεί ήταν και το Διοικητήριο του Πιζάνη και οι πυριτιδαποθήκες. Αυτά έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Από την έκρηξη σκοτώθηκαν 900 άνθρωποι, στρατιώτες και πολίτες, όλοι παπικοί διότι απαγόρευαν να κατοικούν και να διανυκτερεύουν Ορθόδοξοι μέσα στο Κάστρο.
Ο Πιζάνης βρέθηκε νεκρός με σφηνωμένο τον λαιμό του μεταξύ δύο δοκών. Το πτώμα του παπικοί επισκόπου βρέθηκε εκτιναγμένο σε αρκετή απόσταση, έξω από το φρούριο. Το δε καταπληκτικώτερο είναι ότι την ίδια νύχτα και την ίδια ώρα άλλος κεραυνός έπεσε στη Βενετία στο μέγαρο του Πιζάνη και κατέκαψε τον ζωγραφικό πίνακα με την προσωπογραφία του Πιζάνη, χωρίς να βλάψη κανένα άλλο πράγμα.
Ό φρουρός της πυριτιδαποθήκης, προ της καταστροφής, είδε τον Άγιο να τον πλησιάζη με αναμμένη δάδα, και να τον μεταφέρη χωρίς γρατσουνιά κοντά στην Εκκλησία του Εσταυρωμένου.
Όντως «φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος». Το θαύμα αυτό συνέβη στις 12 Νοεμβρίου του 1716. Το γιορτάζουν κάθε χρόνο στην Κέρκυρα στις 11 Νοεμβρίου.58
Δεν ήθελε αυτός πού ήταν το βαρύ πυροβολικό της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου, πού πάλαιψε για την Ορθοδοξία, να δεχθή στο ναό του ιερείς της «Καινοτομίας» της Παπικής Εκκλησίας. Και στις ημέρες μας δυστυχώς προσπαθούν να κάνουν ένωση με τους παπικούς! Θέλουν να φέρουν τους παπικούς στις εκκλησίες μας και να συλλειτουργούν ! Τι φοβερό αμάρτημα. Πόσο εξοργίζομε τον Θεό εμείς οι Ορθόδοξοι, πού τα ανεχόμαστε. Μή μας κακοφανή, λοιπόν, όταν ξεσπάση στα κεφάλια μας η οργή του Θεού και των Αγίων, όπως στον Πιζάνη….
(Αρχιμ. Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου, Ο Άγιος Σπυρίδων. Βίοι Αγίων 19.
Εκδόσεις «Ορθοδόξου Τύπου», Αθήναι 2014, σελ. 55-58).
Ακολουθία Υμνητήριος
ήτις οφείλει ψάλλεσθαι υπό των ορθοδόξων, κατά την δωδεκάτην του Νοεμβρίου μηνός, δια την εν αυτή γενομένην φρικτήν θαυματουργίαν υπό του θείου Σπυρίδωνος, δια πυρός και ολέθρου μεγίστου τους παπιστάς κωλύσαντος, του οικοδομήσαι εν τω σεβασμίω αυτού Ναώ Αλτάριον, ήτοι θυσιαστήριον, ως ηβουλήθησαν. Γίνεται ούν, ει ενδέχεται, αγρυπνία∙ και εν τω μεγάλω εσπερινώ, μετά το μακάριος ανήρ, το Κύριε εκέκραξα, και ψάλλομεν τα παρόντα προσόμοια εις στίχους η’. ήχ. πλ. δ’.
Εις τους Αίνους. Ήχος δ’. Ο εξ Υψίστου κληθείς.
Ώ της εξ ύψους ταχείας βοηθείας∙ ότι ο πανύψιστος Λόγος και Κύριος, η κεφαλή η αθάνατος της Εκκλησίας, αλλ’ουχ ο Πάπας ο εχθρικώτατος, ταύτης προνοούμενος, φθάνει ρυόμενος, καθάπερ μήτηρ φιλόστοργος, εκ των κινδύνων, και των σκανδάλων των εκ της Δύσεως∙ σου γαρ τα τείχη εζωγράφισα, εν χερσί ταίς εμαίς, προς αυτήν φησι, και ου λήσεσθαι μέλλω, του λυτρουσθαί σε των θλίψεων.
Σήμερον χαίρει και Φώτιος ο θείος, ο πρώτος εν Πνεύματι, δείξας τα σχίσματα, ως εκ τη Ρώμης αρξάμενα∙ μετά δε τούτον, ο το του Πάπα ρίψας μνημόσυνον, μέλος ως ανίατον εκλογισάμενος, μετά Συνόδου ο Σέργιος∙ και γάρ ορώσιν, αποβληθέντας εκ Θεού σήμερον∙ όθεν κατ’ίχνος ως στοιχήσαντες, τω λαλούντι Χριστώ τω Θεώ ημών, ικετεύουσι σώσαι και φωτίσαι τας ψυχάς ημών.
Νύν Φλωρεντία αισχύνθητι και κρύψον, του ψεύδους το άθυρμα, Όρον τον βέβηλον∙ και συ Κερκύρας το βδέλυγμα, αχρειοκόλαξ, και αποστάτης Πέτρος Αρκούδιος∙ Λέων τε Αλάτιος της Χίου έκτρωμα, και παπολάτρης γενόμενος και μετά τούτων, οι εκ της Τάργας καταψευσάμενοι, άπιτε πάντες νυν εις κόρακας∙ ο Σπυρίδων υμάς απελέγχει τρανώς, καταστρέφων, εκβάλλων, ούς υμείς υποστηρίζετε.
Χαίροις ώ Μάρκε το θαύμα των αιώνων, ο μόνος προς άπαντας αγωνισάμενος, προς ομοφύλους, προς φράτορας, και κατ΄ιδίαν αυτής της Δύσεως τον Πανύψιστον∙ βλέπε και τους αγωνάς σου, και τα παλαίσματα, κεκυρωμένα ως ένθεα, εις τους αιώνας, και επαγάλλου μετά Σπυρίδωνος, μεθ’ού συμφώνως και θεσπίσαντες, ως διδάσκει Χριστός ο Θεός ημών, ικετεύσατε τούτον, του σωθήναι τας ψυχάς ημών.
(Αγίου Αθανασίου του Παρίου, Ουρανού Κρίσις, επιμέλεια Μαρίου Ι. Πηλαβάκη, Ορθόδοξο Κέντρο Πατερικών Μελετών Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός,
|
Μεθώνη-Πιερίας, 2010, σελ. 72,98,99).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου