Καρδινάλιος Στέπινατς ο σφαγέας των Ορθοδόξων Σέρβων.Πριν μερικά χρόνια το Bατικανό τον ανακήρυξε «Άγιο»!
Oι σφαγείς 800.000 Ορθοδόξων Σέρβων
Στρατηγός Πάβελιτς (4ος από δεξιά) & ο Καρδινάλιος Στέπινατς (1ος από δεξιά)
Ο Καρδινάλιος Στέπινατς στενός συνεργάτης των Ναζί και αναγvωρισμένoς ως «Άγιος» από το Βατικανό
_____________________
Του Αρχιμανδρίτη Γερβάσιου Ραπτόπουλου
Αναδημοσίευση από το βιβλίο: Παπισμός και πρόμαχοι Ορθοδοξίας
(Ορθοδόξος Ιεραποστολική Αδελφότητα "Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ")
«Προσέχετε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε εισι λύκοι άρπαγες» (Ματθ. ζ, 15)
Τι σημαίνει η λέξη Ουνία;
Η λέξη αυτή είναι Πολωνική και σημαίνει ένωση. Έτσι, αυτός που ανήκει στην Ουνία λέγεται Ουνίτης. Κάθε Ουνίτης έχει σαν σκοπό στη ζωή του να προσελκύσει Ορθοδόξους χριστιανούς στις κακοδοξίες του Παπισμού. Αλλά αν αυτό το επιδιώκει ο λαϊκός Ουνίτης, πολύ περισσότερο το επιδιώκει ο κληρικός Ουνίτης.
Το έχει καημό ο Πάπας να υποτάξει την Ορθοδοξία στη δική του δικαιοδοσία. Στις κακοδοξίες του. Θέλει αυτός να είναι η κεφαλή όλης της Εκκλησίας. Κι' αυτόν τον καημό τον έχει από πολύ παλιά. Από τον 6ο κιόλας αιώνα. Από τότε. Ιδιαίτερα όμως έχει τον καημό αυτό, αφότου αποσχίσθηκε επίσημα από την Ορθόδοξη Εκκλησία, το έτος 1054. Από τότε. Και τι δεν έπραξε, για να πετύχει το σκοπό του! Αλλά δεν πέτυχε τίποτε. Έτσι, μέσα στην αμηχανία του για το τι θα έπρεπε να πράξει καλύτερο και αποτελεσματικότερο γι' αυτόν τον σκοπό, δημιούργησε την Ουνία.
Η αρχή της Ουνίας βρίσκεται στη Σύνοδο του Λατερανού το1215 και στη Βούλα του Πάπα Ιννοκέντιου Δ'. Ωστόσο επίσημα, κατά κάποιον τρόπο, η Ουνία δημιουργήθηκε στην Πολωνία από δύο Ιησουΐτες, τον Ποσσεβίν και τον Σάργκα. Αυτοί οι δύο Μοναχοί έθεσαν σε εφαρμογή την Ουνία στην Πολωνία. Κι' αυτό, για να εκλατινίσουν του Ορθόδοξους της Πολωνίας και της Νοτιοδυτικής Ρωσίας. Σ' αυτό τους βοήθησε και ο βασιλιάς της Πολωνίας Σιγισμούνδος Γ', τον οποίο αυτοί οι δύο Ιησουϊτες τον ανέθρεψαν μέχρι που έφθασε τον 21ο χρόνο της ηλικίας του.
Με την κάλυψη του Σιγισμούνδου Γ', οι δύο Ιησουϊτες άρχισαν επίσημα το σατανικό τους έργο. Το 1587 συνήργησαν οι δύο Ουνίτες μοναχοί, ώστε ο βασιλιάς της Πολωνίας να συγκαλέσει Σύνοδο στη Βρέστη της Λιθουανίας με πρόεδρο τον Αρχιεπίσκοπο του Κιέβου. Θέμα; Η ένωση των Ορθοδόξων με την Παπική Εκκλησία. Και το αποτέλεσμα; Τίποτε ουσιαστικά.
Έτσι, συνεκλήθη δεύτερη Σύνοδος και πάλι στη Βρέστη στις 2 Δεκεμβρίου 1594. Σ' αυτήν αναγνωρίσθηκε το πρωτείο του Πάπα και το Φιλιόκβε. Το πράγμα χαροποίησε τον Πάπα. Δύο μάλιστα επίσκοποι στάλθηκαν στη Ρώμη και ανήγγειλαν επίσημα τις αποφάσεις της Συνόδου στον Πάπα Κλήμεντα Η'. Αλλά η ένωση ωστόσο δεν είχε πραγματοποιηθεί. Γι' αυτόν το νλόγο ο Πολωνός βασιλιάς έδωσε διαταγή, το 1596, να συγκληθεί και πάλι Σύνοδος στη Βρέστη, για να διακηρύξει επίσημα την ένωση με τη Ρώμη.
Και τι απέγινε;
Ναι μεν ο αρχιεπίσκοπος του Κιέβου με άλλους ιεράρχες διακήρυξαν την ένωση, ο λαός όμως αντέδρασε. Κληρικοί και ευγενείς και λαός πολύς με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Οστρογκόσκυ, διαμαρτυρήθηκαν δημόσια. Αποδοκίμασαν τα γενόμενα και διακήρυξαν την αφοσίωσή τους στην αρχαία Εκκλησία και στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Τότε άρχισε μία ιστορία φρίκης. Μία ιστορία, που απεκάλυψε τι στην πραγματικότητα είναι η Ουνία.
Δεν είναι Ορθόδοξοι ιερείς ... είναι "προβατόσχημοι λύκοι" Ουνίτες
Έτσι η Ουνία είναι: «Δούρειος ίππος»
Άλλη φαίνεται η Ουνία κι' άλλη είναι. Φαίνεται Ορθόδοξηκαι να γιατί. Οι κληρικοί της Ουνίας, οι Ουνίτες, έχουν αμφίεση Ορθοδόξου κληρικού. Φορούν ράσο, καλιμαύχι. Έχουν γένεια. Τέλεια εμφάνιση Ορθοδόξου κληρικού. Οι Εκκλησίες τους είναι καθ' όλα Ορθόδοξες. Λείπουν εκείνα τα ψυχρά αγάλματα, που δίνουν την εικόνα και την αίσθηση ειδωλολατρικού Ναού. Αντί για αγάλματα έχουν αγιογραφίες. Και η όλη δομή του Ναού, εσωτερικά και εξωτερικά, Ορθόδοξη. Η Θεία Λειτουργία τελείται στην γλώσσα κάθε Έθνους στο οποίο δρα πάντα προσηλυτιστικάη Ουνία. Ίδια η Θεία Λειτουργία. Κανείς απλοϊκός χριστιανός Ορθόδοξος δεν θα μπορούσε να υποπτευθεί τίποτε το ξένο προς την Ορθοδοξία. Έτσι θα μπορούσαν απλοί Χριστιανοί μας να συμβουλεύονται Ουνίτες ιερείς και να εκκλησιάζονται ακόμα σε Ουνιτικές Εκκλησίες.
Αλλά όλα αυτά είναι ο Δούρειος ίππος. Είναι η προβιά. Μέσα στο Δούρειο Ίππο κρύβονται οι άνθρωποι του Πάπα. Κρύβονται οι φανατικοί Λατίνοι, που σαν σκοπό έχουν να υποτάξουν κάθε Ορθόδοξο χριστιανό στον Πάπα. Να τον εκλατινίσουν. Να του δολοφονήσουν την Ορθόδοξη Πίστη, την μόνη αληθινή πίστη. Κάτω από την ωραία προβιά κρύβονται λύκοι. Κι' αυτοί οι λύκοι είναι οι θανάσιμοι εχθροί της Ορθοδοξίας. Είναι οι Φράγκοι. Όχι.Δεν είναι Ορθόδοξοι ιερείς οι Ουνίτες, όπως φαίνονται. Είναι Φραγκοπαπάδες καμουφλαρισμένοι.Είναι, όπως τους ονομάζει στην 1989/ 24-3-1907 εγκύκλιό του ο Πατριάρχης Ιωακείμ Γ', «λύκοι εν σχήματι προβάτων». Λύκοι, που και από αυτούς πρέπει να προσέχουμε, έτσι ακριβώς όπως μας το προείπε ο ίδιος ο Κύριος. Ποιος δεν θυμάται τον λόγο Του; «Προσέχετε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε εισι λύκοι άρπαγες» (Ματθ. ζ', 15).Είναι λύκοι και αυτό το καταλαβαίνεις, όταν ακούς να μνημονεύουν στην Θεία Λειτουργία τους τον Πάπα Ρώμης. Αυτόν, που τους εμπνέει αβυσσαλέο μίσος κατά των Ορθοδόξων. Αυτόν, που είναι αίτιος, όπως θα δούμε, κάθε κακού.
Βία
Οι Ουνίτες, οι δόλιοι άνθρωποι του Πάπα, αυτό το όπλο χρησιμοποιούν πρώτο σαν μέσο, για να προσηλυτίσουν Ορθοδόξους χριστιανούς στις κακοδοξίες του Παπισμού. Χρησιμοποιούν τον Δούρειο ίππο. Χρησιμοποιούν την προβιά. Χρησιμοποιούν το «καμουφλάζ». Χρησιμοποιούν τον δόλο, την απάτη. Όταν όμως αυτά δεν φέρουν αποτελέσματα, τότε χρησιμοποιούν τη βία. Τότε εξαναγκάζουν με χίλιους δύο τρόπους τους Ορθόδοξους να προσκυνήσουν τον Πάπα.
Είναι χαρακτηριστικά τρία πρόσφατα περιστατικά, τα οποία συνέβησαν σε πόλεις της Σλοβακίας και τα οποία αποκαλύπτει σε σχετική εισήγησή του ο Διευθυντής Τύπου της Ιεράς Συνόδου Ιωάννης Χατζηφώτης.
Το πρώτο:
Στην πόλη Μιχάλοβτσε, οι Ουνίτες άσκησαν ψυχολογική και φυσική βία στον Ορθόδοξο επίσκοπο Ιωάννη. Του πήραν τον Ναό και το Επισκοπείο και τον ανάγκασαν να μεταφερθεί με όλη την επισκοπή του σε μια παλιά ταβέρνα. Ομάδα Ουνιτών Μοναχών του έκοψαν το νερό, το γκάζι και το ηλεκτρικό ρεύμα, με αποτέλεσμα να του καταστρέψουν τα ηλεκτρονικά μηχανήματα που βρίσκονταν στο Επισκοπείο. Ο ίδιος ο Επίσκοπος Ιωάννης υπέστη καρδιακή προσβολή και μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο του Βράνοβ.
Το δεύτερο: Στην πόλη Μεντζιλαμπόρτσε στις 23-10-1991, οι Ουνίτες με τη συνοδεία 80 αστυνομικών μπήκαν σε Ορθόδοξο Ναό και αφαίρεσαν όλες τις Ορθόδοξες εικόνες.
Το τρίτο:
Στην πόλη Στρόπκοβ, στις 11 Ιανουαρίου 1992, Ουνίτες και Ρωμαιοκαθολικοί μαζί άρχισαν να καταστρέφουν το σπίτι του Ορθόδοξου ιερέα, σε ένα δωμάτιο του οποίου υπήρχε μικρό εκκλησάκι και στο οποίο εκκλησιαζόταν η Ενορία. Γκρέμισαν τη στέγη, έκοψαν το ηλεκτρικό ρεύμα και το τηλέφωνο και τελικά έδιωξαν τον ιερέα, ο οποίος τώρα τελεί τις Ακολουθίες σ' ένα ξύλινο σπιτάκι, στο οποίο οι πιστοί μετέφεραν μερικές εικόνες, που τις φυλάγουν με πολλή προσοχή, για να μη τις πάρουν οι Ουνίτες και τις κάψουν.
Σφαγές και εκτελέσεις
Ποιες πρώτα σφαγές και εκτελέσεις να αναφέρουμε; Και από πότε να αρχίσουμε; Αυτό μόνο λέμε: Η Ουνία στάζει αίμα. Αίμα από τα τόσα, αναρίθμητα, θύματά της, που δεν θέλησαν να προσκυνήσουν τον Πάπα και να δεχθούν τις κακοδοξίες του. Αλλά ας σημειώσουμε ενδεικτικά μερικά αιματηρά περιστατικά, που αποτελούν ντροπή για την Ουνία του Πάπα. Στην Πολωνία Το πρώτο αίμα χύθηκε - από την Ουνία - στην Πολωνία και στη νοτιοδυτική Ρωσία. Ο Πολωνός βασιλιάς Σιγισμούνδος, με την υποκίνηση των δύο Ιησουϊτών, Ποσσεβίν και Σκάργκα, ιδρυτών της Ουνίας εκεί στην Πολωνία το 1587, όταν διαπίστωσε ότι με τι ψευτοσυνόδους της Βρέστης στη Λιθουανία δεν πέτυχε τίποτε ουσιαστικά, κήρυξε τότε (το 1596) διωγμό εναντίον των Ορθοδόξων που δεν θέλησαν να παραδοθούν στον Πάπα. Ποταμηδόν έρρευσε στον διωγμό αυτόν το αίμα. Ο αντιπρόσωπος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως Αρχ. Νικηφόρος συνελήφθη και κλείσθηκε στις φυλακές, όπου και πέθανε από την πείνα. Ο αντιπρόσωπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Πολωνία, Κύριλλος Λούκαρις, μετέπειτα Πατριάρχης Αλεξανδρείας, μόλις που κατόρθωσε να δραπετεύσει και να αποφύγει έτσι την φυλάκιση και τον θάνατο. Σ' αυτόν λοιπόν το διωγμό, τον πρώτο διωγμό που κήρυξε ο Σιγισμούνδος με την υποκίνηση των Ουνιτών, άλλοι Ορθόδοξοι φονεύθηκαν, άλλοι εξορίστηκαν και άλλοι κακοποιήθηκαν. Όλοι οι Ναοί και οι Ι. Μονές των Ορθοδόξων περιήλθαν στους Ουνίτες. Η Ουνία είχε τότε καταστρεπτικές συνέπειες για τους Ορθοδόξους της Πολωνίας και της νοτιοδυτικής Ρωσίας!
Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του αείμνηστου Μητροπολίτου Θυατείρων Γερμανού, στον διωγμό αυτό.«Των Ορθοδόξων άλλοι μεν ετροχίσθησαν, άλλοι συνετρίβησαν τους βραχίονας και τα σκέλη, άλλοι ελογχεύθησαν και άλλοι επί πασσάλων απέθανον, αι γυναίκες δε και τα παιδία αυτών, αι μεν κατεκόπτοντο τα στήθη, τα δε κατεκαίοντο επί εσχάρας»!
Στην Τσεχοσλοβακία
Όταν οι κομμουνιστές κατέλαβαν την Τσεχοσλοβακία, Οι Ουνίτες Παπικοί βρήκαν τότε ευκαιρία και επιτέθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα εναντίων των Ορθοδόξων χριστιανών. Αλλά ας αφήσουμε τον Μητροπολίτη Πράγας και πάσης Τσεχοσλοβακίας κ. Δωρόθεο να επισημάνει τους βανδαλισμούς των Ουνιτών στις παρακάτω περιοχές:
α'. Λιτμανοβά, περιοχής Σταρ - Λουμπόνβα: Καταστράφηκε η Εκκλησία και ασκήθηκε συστηματικός διωγμός κατά των Ορθοδόξων.
β'. Κλενοβά, περιοχής Χουμενέ: Το Πάσχα του 1969 οι Ουνίτες πυροβόλησαν την Εκκλησία.
γ'. Στοπκόφ, περιοχής Σβίντικ: Οι Ουνίτες κατέστρεψαν την Εκκλησία. Ανέβηκαν στο καμπαναριό και έσπασαν τον Ορθόδοξο τριπλό σταυρό. Κατεδάφισαν το σπίτι του ιερέα και πέταξαν τα έπιπλα στον δρόμο και τα κατέστρεψαν.
δ'. Τσεσκόφ, περιοχής Τρεμποσόφ: Κατέλαβαν την Εκκλησία με τη βία την ώρα που γινόταν η Θεία Λειτουργία. Ο Λειτουργός ιερέας κακοποιήθηκε σε τέτοιο σημείο, ώστε χρειάσθηκε να μείνει για καιρό στο Νοσοκομείο. Κι' αυτό ήταν το πιο λίγο. Το πιο μεγάλο για τον ιερέα ήταν, που δεν πρόλαβε να τελειώσει την Θεία Λειτουργία.
ε'. Μαλέ Ζαλουζίτσε, περιοχής Μιχαλόφτσε: Στο χωριό αυτό υπάρχουν 42 οικογένειες Ορθοδόξων και 28 Ουνιτών. Οι Ουνίτες και οι Καθολικοί συγκέντρωσαν απ' όλη την Επαρχία 3.000 οπαδούς τους, για να καταστρέψουν την Εκκλησία των Ορθοδόξων. Οι Ορθόδοξοι υπεράσπισαν τον Ναό τους και θέλησαν να τον προφυλάξουν από τη βεβήλωση, αλλά χύθηκε αίμα πολύ. Ωστόσο το αίμα των Ορθοδόξων που χύθηκε και έβαψε το δρόμο και το δάπεδο του Ναού, δεν εμπόδισε του Ουνίτες «ιερείς» να το πατήσουν και να μπουν στον Ναό των Ορθοδόξων, για να τελέσουν τη Λειτουργία τους! στ'. Στο Κουσμίτσε, περιοχής Τρεμπισόφ: Η Εκκλησία καταστράφηκε, ο ιερέας κακοποιήθηκε άγρια από τους φανατισμένους Ουνίτες. Δάρθηκε σκληρά - χωρίς λύπη και οίκτο - και διαπομπεύτηκε στην πόλη. Την ίδια ώρα Ουνίτες φώναζαν να τον κρεμάσουν!
Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του αείμνηστου Μητροπολίτου Θυατείρων Γερμανού, στον διωγμό αυτό.«Των Ορθοδόξων άλλοι μεν ετροχίσθησαν, άλλοι συνετρίβησαν τους βραχίονας και τα σκέλη, άλλοι ελογχεύθησαν και άλλοι επί πασσάλων απέθανον, αι γυναίκες δε και τα παιδία αυτών, αι μεν κατεκόπτοντο τα στήθη, τα δε κατεκαίοντο επί εσχάρας»!
Στην Τσεχοσλοβακία
Όταν οι κομμουνιστές κατέλαβαν την Τσεχοσλοβακία, Οι Ουνίτες Παπικοί βρήκαν τότε ευκαιρία και επιτέθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα εναντίων των Ορθοδόξων χριστιανών. Αλλά ας αφήσουμε τον Μητροπολίτη Πράγας και πάσης Τσεχοσλοβακίας κ. Δωρόθεο να επισημάνει τους βανδαλισμούς των Ουνιτών στις παρακάτω περιοχές:
α'. Λιτμανοβά, περιοχής Σταρ - Λουμπόνβα: Καταστράφηκε η Εκκλησία και ασκήθηκε συστηματικός διωγμός κατά των Ορθοδόξων.
β'. Κλενοβά, περιοχής Χουμενέ: Το Πάσχα του 1969 οι Ουνίτες πυροβόλησαν την Εκκλησία.
γ'. Στοπκόφ, περιοχής Σβίντικ: Οι Ουνίτες κατέστρεψαν την Εκκλησία. Ανέβηκαν στο καμπαναριό και έσπασαν τον Ορθόδοξο τριπλό σταυρό. Κατεδάφισαν το σπίτι του ιερέα και πέταξαν τα έπιπλα στον δρόμο και τα κατέστρεψαν.
δ'. Τσεσκόφ, περιοχής Τρεμποσόφ: Κατέλαβαν την Εκκλησία με τη βία την ώρα που γινόταν η Θεία Λειτουργία. Ο Λειτουργός ιερέας κακοποιήθηκε σε τέτοιο σημείο, ώστε χρειάσθηκε να μείνει για καιρό στο Νοσοκομείο. Κι' αυτό ήταν το πιο λίγο. Το πιο μεγάλο για τον ιερέα ήταν, που δεν πρόλαβε να τελειώσει την Θεία Λειτουργία.
ε'. Μαλέ Ζαλουζίτσε, περιοχής Μιχαλόφτσε: Στο χωριό αυτό υπάρχουν 42 οικογένειες Ορθοδόξων και 28 Ουνιτών. Οι Ουνίτες και οι Καθολικοί συγκέντρωσαν απ' όλη την Επαρχία 3.000 οπαδούς τους, για να καταστρέψουν την Εκκλησία των Ορθοδόξων. Οι Ορθόδοξοι υπεράσπισαν τον Ναό τους και θέλησαν να τον προφυλάξουν από τη βεβήλωση, αλλά χύθηκε αίμα πολύ. Ωστόσο το αίμα των Ορθοδόξων που χύθηκε και έβαψε το δρόμο και το δάπεδο του Ναού, δεν εμπόδισε του Ουνίτες «ιερείς» να το πατήσουν και να μπουν στον Ναό των Ορθοδόξων, για να τελέσουν τη Λειτουργία τους! στ'. Στο Κουσμίτσε, περιοχής Τρεμπισόφ: Η Εκκλησία καταστράφηκε, ο ιερέας κακοποιήθηκε άγρια από τους φανατισμένους Ουνίτες. Δάρθηκε σκληρά - χωρίς λύπη και οίκτο - και διαπομπεύτηκε στην πόλη. Την ίδια ώρα Ουνίτες φώναζαν να τον κρεμάσουν!
Μάταια διαμαρτυρήθηκε ο Μητροπολίτης Πράγας στο Βατικανό. Το Βατικανό τήρησε σ ι γ ή. Τι να έλεγε, αφού αυτό δημιούργησε την Ουνία και αφού αυτό ευλογεί τα εγκλήματά της στις Ορθόδοξες χώρες; Και τονίζει ο ιεράρχης της Τσεχοσλοβακίας: «Ομιλεί αφ' εαυτού το γεγονός της σιωπής του Βατικανού».
Στη Σερβία Εδώ σ' αυτήν την χώρα, όπως έγραψε ο "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ", τον Νοέμβριο του 1961, έγινε «η μεγαλυτέρα σφαγή Ορθοδόξων από τον χρόνο της ελεύσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, επ' ωφελεία του Παπισμού».
Και σφαγείς ποιοι; Αλλά ποιοί άλλοι από τους Ουνίτες Παπικούς; Αυτοί είναι ειδικευμένοι σε σφαγές όλων εκείνων που δεν φραγκεύουν, αλλά θέλουν να πεθάνουν Ορθόδοξοι. Οι Ουνίτες Παπικοί λοιπόν, οι λεγόμενοι Ούστασι, τον Απρίλιο του 1941 ύστερα από την κατάληψη της Γιουγκοσλαβίας από τους Γερμανοϊταλούς, έδρασαν όπως το ήθελαν. Όπως τους παρήγγειλε το Βατικανό να δράσουν. Αρχηγός τους ορίσθηκε με την ευλογία του Βατικανού και του Μουσολίνι, ο διαβόητος Άντε Πάβελιτς. Έτσι -λοιπόν- πανέτοιμοι και αφού συμμάχησαν με τους Γερμανοϊταλούς, άρχισαν το μακάβριο έργο τους! Εισβάλουν στην Βορειοδυτική Γιουγκοσλαβία και αρχίζουν την σφαγή. Και πρώτα από τους ιερείς. Όλοι οι Ορθόδοξοι ιερείς της περιοχής συλλαμβάνονται, δένονται με σύρματα σε πρόχειρους σταυρούς και ύστερα εκτελούνται κυρίως με λιθοβολισμό. Κατόπιν καλούν τους Ορθοδόξους λαϊκούς να γίνουν καθολικοί, γιατί αλλιώς όλοι τους θα θανατωθούν. Τότε 800.000, από παιδιά των πρώτων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου μέχρι και γέροντες, δίνουν μία και μόνη απάντηση: «Όχι. Θέλομεν να αποθάνωμεν με την Ορθόδοξο πίστιν των προγόνων μας». Τότε δίνεται το σύνθημα της γενικής σφαγής. Οκτακόσιες χιλιάδες Ορθόδοξοι θανατώνονται ύστερα από πολλά βασανιστήρια. Πέθαναν, αλλά δεν φράγκεψαν. Πέθαναν, αλλά δεν έγιναν καθολικοί. Πέθαναν αλλά δεν προσκύνησαν τον Πάπα. Αιωνία η μνήμη των 800.000 αυτών μαρτύρων της Ορθοδοξίας!
Στην Ουκρανία
«Στην Ουκρανία -τελευταία- οι Ουνίτες κατέλαβαν τόσους Ορθοδόξους ναούς, ώστε η Ορθόδοξος Εκκλησία να διαθέτει πλέον εκεί ελαχίστους για τις ανάγκες της. Η αγριότης και το μίσος των Ουνιτών εναντίον των Ορθοδόξων εκδηλώθηκαν ποικιλοτρόπως. Ένα μόνο περιστατικό αναφέρουμε εδώ. Μια μέρα οι Ουνίτες συνέλαβαν τον Ορθόδοξο εφημέριο π. Ανδρέα Κουστίνυσκυ, ο οποίος ήταν πρώτα Ουνίτης και κατόπιν μετεστράφη στην Ορθοδοξία. Την μεταστροφή του στην Ορθοδοξία εκδικούμενοι, οιπροβατόσχημοι αυτοί λύκοι, συνέλαβαν τον Ορθόδοξο κληρικό και τον έπνιξαν στο ποτάμι!».
Αδελφοί,
Που είναι -λοιπόν- η αγάπη του Πάπα, του Βατικανού, της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, όταν τόσα εγκλήματα διαπράττει με την διαβόητη Ουνία της; Τι νόημα έχει ο περίφημος θεολογικός διάλογος, όταν ο Πάπας διατηρεί ακόμα το εκτελεστικό αυτό απόσπασμα του θανάτου, την Ουνία; Ας μη γελιόμαστε. Ο Πάπας θέλει ή την υποταγή των Ορθοδόξων λαών στις κακοδοξίες του ή τον εξαφανισμό τους.
Στη Σερβία Εδώ σ' αυτήν την χώρα, όπως έγραψε ο "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ", τον Νοέμβριο του 1961, έγινε «η μεγαλυτέρα σφαγή Ορθοδόξων από τον χρόνο της ελεύσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, επ' ωφελεία του Παπισμού».
Και σφαγείς ποιοι; Αλλά ποιοί άλλοι από τους Ουνίτες Παπικούς; Αυτοί είναι ειδικευμένοι σε σφαγές όλων εκείνων που δεν φραγκεύουν, αλλά θέλουν να πεθάνουν Ορθόδοξοι. Οι Ουνίτες Παπικοί λοιπόν, οι λεγόμενοι Ούστασι, τον Απρίλιο του 1941 ύστερα από την κατάληψη της Γιουγκοσλαβίας από τους Γερμανοϊταλούς, έδρασαν όπως το ήθελαν. Όπως τους παρήγγειλε το Βατικανό να δράσουν. Αρχηγός τους ορίσθηκε με την ευλογία του Βατικανού και του Μουσολίνι, ο διαβόητος Άντε Πάβελιτς. Έτσι -λοιπόν- πανέτοιμοι και αφού συμμάχησαν με τους Γερμανοϊταλούς, άρχισαν το μακάβριο έργο τους! Εισβάλουν στην Βορειοδυτική Γιουγκοσλαβία και αρχίζουν την σφαγή. Και πρώτα από τους ιερείς. Όλοι οι Ορθόδοξοι ιερείς της περιοχής συλλαμβάνονται, δένονται με σύρματα σε πρόχειρους σταυρούς και ύστερα εκτελούνται κυρίως με λιθοβολισμό. Κατόπιν καλούν τους Ορθοδόξους λαϊκούς να γίνουν καθολικοί, γιατί αλλιώς όλοι τους θα θανατωθούν. Τότε 800.000, από παιδιά των πρώτων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου μέχρι και γέροντες, δίνουν μία και μόνη απάντηση: «Όχι. Θέλομεν να αποθάνωμεν με την Ορθόδοξο πίστιν των προγόνων μας». Τότε δίνεται το σύνθημα της γενικής σφαγής. Οκτακόσιες χιλιάδες Ορθόδοξοι θανατώνονται ύστερα από πολλά βασανιστήρια. Πέθαναν, αλλά δεν φράγκεψαν. Πέθαναν, αλλά δεν έγιναν καθολικοί. Πέθαναν αλλά δεν προσκύνησαν τον Πάπα. Αιωνία η μνήμη των 800.000 αυτών μαρτύρων της Ορθοδοξίας!
Στην Ουκρανία
«Στην Ουκρανία -τελευταία- οι Ουνίτες κατέλαβαν τόσους Ορθοδόξους ναούς, ώστε η Ορθόδοξος Εκκλησία να διαθέτει πλέον εκεί ελαχίστους για τις ανάγκες της. Η αγριότης και το μίσος των Ουνιτών εναντίον των Ορθοδόξων εκδηλώθηκαν ποικιλοτρόπως. Ένα μόνο περιστατικό αναφέρουμε εδώ. Μια μέρα οι Ουνίτες συνέλαβαν τον Ορθόδοξο εφημέριο π. Ανδρέα Κουστίνυσκυ, ο οποίος ήταν πρώτα Ουνίτης και κατόπιν μετεστράφη στην Ορθοδοξία. Την μεταστροφή του στην Ορθοδοξία εκδικούμενοι, οιπροβατόσχημοι αυτοί λύκοι, συνέλαβαν τον Ορθόδοξο κληρικό και τον έπνιξαν στο ποτάμι!».
Αδελφοί,
Που είναι -λοιπόν- η αγάπη του Πάπα, του Βατικανού, της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, όταν τόσα εγκλήματα διαπράττει με την διαβόητη Ουνία της; Τι νόημα έχει ο περίφημος θεολογικός διάλογος, όταν ο Πάπας διατηρεί ακόμα το εκτελεστικό αυτό απόσπασμα του θανάτου, την Ουνία; Ας μη γελιόμαστε. Ο Πάπας θέλει ή την υποταγή των Ορθοδόξων λαών στις κακοδοξίες του ή τον εξαφανισμό τους.
Η Ουνία καί το σαρκοβόρο αρνί
Για την μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, η ύπαρξη αυτής της θρησκευτικής ομάδας είναι τελείως άγνωστη, ακόμη και αν στον έξω κόσμο κυκλοφορούν καιαυτοαποκαλούνται ως Έλληνες Καθολικοί. Στην Ελλάδα ο όρος «'Ελληνες Καθολικοί» σημαίνει ότι κάποιος με Ελληνική ιθαγένεια ανήκει στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Όμως, έξω από την Ελλάδα την ίδια, ο όρος αυτός έχει μια εντελώς διαφορετική έννοια. Για τον υπόλοιπο κόσμο ο όρος"Έλληνας Καθολικός'' κατέληξε να σημαίνει ότι κάποιος ανήκει σε μια ομάδα ανθρώπων που κάποτε ήταν μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας αλλά έχουν αποδεχθεί τον Πάπα και την εξουσία του πάνω τους, χωρίς να αλλάξουν την Ορθόδοξη τους προβολή...
Με άλλα λόγια, από έξω φαίνονται και φέρονται ως Ορθόδοξοι ενώ από μέσα τους είναι Καθολικοί. Διατηρούν την λειτουργία, θεολογία και τις λατρευτικές παραδόσεις των διαφόρων Ορθοδόξων Χριστιανικών Εκκλησιών, αλλά είναι σε πλήρη κοινωνία με τον Πάπα και υπάγονται στο Βατικανό. Οι άνθρωποι αυτοί είναι Ουνίτες και είναι μέλη της Ουνίας και ενώ στην Ελλάδα αυτή η ομάδα αριθμεί μόνο 2.000 μέλη, ο αριθμός τους είναι μεγάλος και είναι διάσπαρτοι κυρίως στην Ανατολική Ευρώπη, Ρωσία και Μέση Ανατολή, όπου εκεί είναι γνωστοί ως Μεχλίτες ή Μελκίτες. Αλλά πώς δημιουργήθηκαν αυτοί οι Ουνίτες που αυτοαποκαλούνται Έλληνες Καθολικοί, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή τους; Η απάντηση για το θέμα αυτό, θα πρέπει να ξεκινήσει από το ίδιο το Βατικανό και να εξετάσουμε την πολιτική του σχετικά με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Καθ' όλη την διάρκεια της ιστορίας, από τότε που το μεγάλο σχίσμα της Χριστιανικής Εκκλησίας εμφανίστηκε στα 1054, το οποίο χώρισε τον χριστιανικό κόσμο μεταξύ της Ορθόδοξης Ανατολής και της Καθολικής (αργότερα επίσης και της Προτεσταντικής)Δύσης, το Βατικανό είχε πάντα ως επιθυμία να έχει υπό τον έλεγχό του τις Ορθόδοξες Εκκλησίες. Η λεηλασία της Κωνσταντινούπολης (1203/1204) από την 4η Σταυροφορία ήταν η κορύφωση αυτής της πολιτικής του Βατικανού, αλλά έχει επίσης προσπαθήσει να αναγκάσει τους Ορθόδοξους λαούς να υποταχθούν κάτω από την εξουσία του Βατικανού, αρχικά με διάφορες συνόδους, όπως κατά την διάρκεια της Συνόδου της Φλωρεντίας (1437-9). Όταν αυτές οι σύνοδοι δεν έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα, το Βατικανό επανήλθε στην πολιτική της δημιουργίας Ουνιτικών Εκκλησιών.
Οι Ουνιτικές Εκκλησίες είναι οι Εκκλησίες που δημιουργούνται όταν Ορθόδοξοι πιστοί ανασπάζονται από την Ορθόδοξη Εκκλησία και αποδέχονται τον Πάπα, αλλά ακόμη εξακολουθούν να τηρούν όλες τις Ορθόδοξες παραδόσεις. Η αλήθεια είναι ότι η δημιουργία των Ουνιτικών Εκκλησιών, άρχισε ήδη από το 1215 κατά την διάρκεια της Συνόδου του Λατερανού, αλλά αυτή η πολιτική του Βατικανού δεν πραγματοποιήθηκε μέχρι 1587-1596, όταν δύο Ουνίτες μοναχοί συνήργησαν με τον βασιλιά της Πολωνίας με τη δημιουργία ενός αριθμού συνόδων με τον Ορθόδοξο Αρχιεπίσκοπο του Κίεβο, προκειμένου να πραγματοποιηθεί η ένωση των Ορθόδοξων της Πολωνίας και της Νοτιοδυτικής Ρωσίας με το Βατικανό. Ο Αρχιεπίσκοπος του Κιέβο κήρυξε την ένωση, αλλά η πλειοψηφία του λαού στην Ουκρανία δεν την αποδέχθηκε, όμως εκείνοι που την αποδέχθηκαν αυτοαποκαλούνται σήμερα ως Έλληνες Καθολικοί. Δεδομένου ότι ο απώτερος στόχος του Βατικανού είναι να ενώσει το σύνολο του χριστιανικού κόσμου υπό την εποπτεία του, το Βατικανό έχει από τότε εργαστεί επιμελώς για την ενίσχυση της διάλυσης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δημιουργώντας τις δικές του Ουνιτικές Εκκλησίες, χωρίς να λάβει υπόψη τη βία και τις δολοφονίες που προκύπτουν από αυτή την ένωση. Τα μέλη αυτών των Ουνιτικών Εκκλησιών έχουν μετατρέψει χώρες όπως την Ουκρανία, τη Τσεχία και τη Σλοβακία, καθώς και τη Ρουμανία σε πεδίο προσηλυτισμού των Ορθόδοξων προς την Ουνία του Βατικανού. Όμως, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έχει επίσης μεταφέρει την πολιτική της Ουνίας και στη Μέση Ανατολή, όπου βρήκαν γόνιμο έδαφος για την δημιουργία Ουνιτικών Εκκλησιών, δεδομένου ότι οι ποιμενάρχες από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες της Αντιόχειας και Ιεροσολύμων δείχνουν πολύ λίγο ενδιαφέρον για τις ανάγκες του Ορθόδοξου ποιμνίου τους. Ως αποτέλεσμα, σήμερα πολλοί αραβόφωνοι Ορθόδοξοι χριστιανοί έχουν μετακινηθεί σε Ουνιτικές Εκκλησίες και είναι συλλογικά γνωστοί ως Μεχλίτες η Μελκίτες. Στον Λίβανο και τη Συρία, οι Ουνίτες κάνουν θραύση, εκμεταλλευόμενοι τις ποιμαντικές αδυναμίες του Ορθόδοξου Πατριαρχείου της Αντιοχείας.
Με την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος της Σοβιετικής Ένωσης, το Βατικανό μετακινήθηκε προς τη Ρωσίαπροσπαθώντας να προσηλυτίσει Ορθοδόξους μέσω της Ουνίας και να τους βάλει στην επήρειά του. Αυτή η πολιτική του Βατικανού έχει δημιουργήσει τρομερές εντάσεις μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.Το γεγονός ότι τα μέλη των Ουνιτών εμφανίζονται και φαίνονται Ορθόδοξοι μπορεί να είναι πολύ παραπλανητικό για τους ανυποψίαστους Ορθοδόξους πιστούς, οι οποίοι μπορεί να συμμετάσχουν σε μία τέτοια εκκλησία χωρίς να συνειδητοποιούν ότι στη πραγματικότητα αυτή η εκκλησία είναι υπό την εποπτεία του Πάπα στο Βατικανό.
Στην Ελλάδα αυτοαποκαλούνται Ελληνική Καθολική Εξαρχία και αυτός ο μικρός αριθμός των 2.000 Ουνιτών προέρχεται από πρόσφυγες της Κωνσταντινούπολης και είναι ως επί το πλείστων συγκεντρωμένοι στην Αθήνα. Λαμβάνοντας υπόψη τον μικρό τους αριθμό, είναι πολύ καλά οργανωμένοι έχοντας υπό τη εποπτεία τους δύο νοσοκομεία ("Η Παμμακάριστος", οδός Ιακωβάτων, το ίδρυμα για το παιδί «Η Παμμακάριστος» (Νέα Μάκρη) και η Εστία Θεία Πρόνοια (Νέος Κόσμος), τρία μοναστήρια καθώς και την Εκκλησία της Αγίας Τριάδος στην Αχαρνών, όπως και μια πολύ ενεργό δραστηριότητα εκδίδοντας εφημερίδες με θέματα των Ουνιτών. Μεταξύ άλλων εκδίδουν την εφημερίδα «Καθολική» και διευθύνουν τις «Εκδόσεις του Καλού Τύπου».
Η ύπαρξη των Ουνιτών και η αντί-Ορθόδοξη πολιτική του Βατικανού που τους δημιούργησε και που τους συντηρεί, έχει δημιουργήσει ένα πολύ αρνητικό κλίμα μεταξύ των δύο μεγάλων Εκκλησιών της Χριστιανοσύνης. Όσο ο κάθε διαδοχικός Πάπας συμπεριφέρεται σαν ένα σαρκοβόρο αρνί προς τους Ορθοδόξους, δεν θα υπάρξει ποτέ καμμία εμπιστοσύνη μεταξύ της Ορθοδοξίας και του Βατικανού._
Παρακαλουθείστε μια ενδιαφέρουσα εκπομπή του Ρ/Σ της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας & Ακαρνανίας με θέμα:
«ΟΥΝΙΑ - ΠΑΠΙΣΜΟΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ».
Επιμελείται και παρουσιάζει, ο αιδεσιμολογιώτατος πρωτοπρεσβύτερος, εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Αγρινίου, π. Κωνσταντίνος Καντάνης.
Στο δεύτερο video ομιλεί o πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Μανώλης, εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης. Θέμα: «Τι είναι η Ουνία ;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου