Το χρέος όλων μας!
ΖΟΥΜΕ, ἀγαπητοί μου, σὲ ἕναν αἰῶνα θετικὸ καὶ ρεαλιστικό, αἰῶνα ὀρθολογισμοῦ.
Οἱ ἄνθρωποι ἀμφιβάλλουν γιὰ ὅλα μέχρις ὅτου ἐξετάσουν καὶ πεισθοῦν μόνοι τους γιὰ τὸ κάθε τι.
Ἔτσι ἀμφιβάλλουν καὶ γιὰ τὴ θρησκεία, γιὰ τὴν πίστι μας, καὶ ζητοῦν ἀποδείξεις· χωρὶς ἀποδείξεις δὲν πιστεύουν.
Ὑπάρχουν λοιπὸν ἀποδείξεις, ὅτι ἡ δική μας θρησκεία, ἡ ὀρθόδοξος χριστιανικὴ πίστις, εἶνε ἡ ἀληθινή;
Ὑπάρχουν· καὶ μάλιστα ἀποδείξεις πολλές.
Ὁ ίδιος ὁ ἑαυτός σου. Ἂν τὸ θέλῃς, σὺ ὁ ίδιος μπορεῖς νὰ αἰσθανθῇς μέσα στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς σου ὅτι ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἡ μόνη ἀληθινὴ στὸν κόσμο. Πῶς;
Κάνε δοκιμή. Πίστεψε μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά στὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τήρησε τὶς ἐντολές του.
Είτε ἄντρας εἶσαι είτε γυναίκα είτε μικρὸς είτε μεγάλος, «κλεῖσε μέσα στὴν καρδιά σου» τὸ Χριστό, «καὶ θὰ αἰσθανθῇς κάθε εδους μεγαλεῖο».
Ἂν ὅμως ἐξακολουθῇς νὰ διστάζῃς καὶ φοβᾶσαι νὰ τολμήσῃς, τότε δὲς ἄλλους ποὺ ἔκαναν αὐτὴ τὴ δοκιμή.
Δὲς καὶ τὴν ἁγία ποὺ ἑορτάζει σήμερα, τὴν ἁγία Γλυκερία.
Τὸ παράδειγμά της μπορεῖ νὰ σὲ πείσῃ γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας.
Ἂς ῥίξουμε ἕνα βλέμμα στὸ ἀστέρι αὐτό.
Τί ἦταν ἡ Γλυκερία;
Μιὰ ταπεινὴ κόρη τοῦ λαοῦ.
Γεννήθηκε τὸν δεύτερο (Β΄) αἰῶνα, στὰ χρόνια τοῦ βασιλέως Ἀντωνίνου (138-160 μ.Χ.). Καταγόταν ἀπὸ τὴν Τραϊανούπολι, κοινῶς Τράνι, μιὰ πόλι παραθαλάσσια ποὺ ἦταν κτισμένη στὴν παραλία τοῦ Ἀδριατικοῦ κόλπου. Ἐκεῖ γεννήθηκε. Ἔζησε σὲ χρόνια ἀνώμαλα, χρόνια διωγμῶν. Ἔζησε σὲ χρόνια ποὺ καὶ μόνο τὸ ν᾿ ἀναφέρῃ κανεὶς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἦταν ἐπικίνδυνο.
Ἡγεμὼν τῆς Τραϊανουπόλεως τότε ἦτο ὁ Σαβῖνος.
Ἀφορμὴ γιὰ νὰ φανῇ ἡ ἀφοσίωσι τῆς ἁγίας Γλυκερίας στὸ Χριστὸ δόθηκε σὲ κάποια ἑορτή, ποὺ ὁ ἡγεμὼν προσέφερε θυσία στὰ εδωλα.
Τότε ἡ Γλυκερία ἔδειξε μεγάλο θάρρος.
Παρουσιάστηκε μπροστὰ στὸν ἡγεμόνα καὶ δὲ᾿ ντράπηκε νὰ ὀνομάζῃ τὸν ἑαυτό της δούλη τοῦ Χριστοῦ καὶ Χριστιανή, ἐνῷ πάνω στὸ μέτωπό της εἶχε ἕνα σταυρό.
Ὁ Σαβῖνος ἄρχισε πρῶτα μὲ παρακλήσεις· τὴν παρακάλεσε νὰ θυσιάσῃ στὰ είδωλα. Ἐκείνη ὅμως ὡμολόγησε μὲ θάρρος καὶ παρρησία τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας.
Ἔπειτα τὴν ὡδήγησαν στὸ ναὸ τῶν εἰδώλων καὶ τὴ διέταξαν νὰ προσφέρῃ θυμίαμα στοὺς ψευδεῖς θεούς. Οὔτε ἐκεῖ δείλιασε. Μέσα στὸν πολυτελέστατο ἐκεῖνο εἰδωλολατρικὸ ναὸ ἦταν διάφορα ἀγάλματα· ἄλλα ἀπὸ ἀσήμι, ἄλλα ἀπὸ χρυσάφι, ἄλλα ἀπὸ μάρμαρα πολύτιμα. Ἐκεῖ λοιπὸν μέσα στὸ ναὸ ἡ ἁγία Γλυκερία, ἐνῷ τόσες φωνὲς τῆς προέτρεπαν νὰ ῥίξῃ λιβάνι καὶ νὰ θυμιάσῃ τὰ ἀγάλματα τῶν θεῶν, ἐκείνη ἄρχισε νὰ προσεύχεται στὸ Χριστό. Ὅταν τελείωσε τὴν προσευχή της, ἐνισχυμένη ἀπὸ τὴ δύναμι τοῦ Θεοῦ, γκρέμισε τὸ είδωλο τοῦ Διὸς καὶ τὸ συνέτριψε.
Ἡ καταστροφὴ αὐτὴ ἐξώργισε τοὺς εἰδωλολάτρες. Ὅσοι βρέθηκαν ἐκεῖ, ἅρπαξαν πέτρες κι ἄρχισαν νὰ τὶς ῥίχνουν πάνω της. Ἀλλὰ οἱ πέτρες, κατὰ θαυμαστὸ τρόπο, δὲν τὴν ἄγγιζαν, δὲν τὴ χτυποῦσαν.
Περισσότερο ὅμως ἐξεμάνη ἡγεμὼν ἐξ αἰτίας τοῦ θαύματος ποὺ ἔκανε ἡ ἁγία Γλυκερία.
Ἐξεμάνη ἐναντίον της διότι, μία καὶ μόνη αὐτὴ καὶ γυναίκα, ἐξευτέλισε ὅλη τὴν πλάνη τῶν εἰδώλων.
Ἐξεμάνη ἐναντίον τῆς θαρραλέας ὁμολογίας της, κι ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη ἄρχισε τὸ μαρτύριό της.
Ὤ ποιός θὰ περιγράψῃ τὸν ἡρωϊσμό, τὴν αὐταπάρνησι, τὴν αὐτοθυσία τῆς ἁγίας Γλυκερίας!
Ἀφοῦ τὴν συνέλαβαν τὴν κρέμασαν ἀπὸ τὶς τρίχες τῆς κεφαλῆς της καὶ ξέσχισαν τὸ σῶμα της μὲ αἰχμηρὰ ὄργανα.
Κατόπιν τὴν ἔρριξαν στὴ φυλακή, κ᾿ ἐκεῖ τὴν ἄφησαν χωρὶς φαγητὸ καὶ νερὸ ἐπὶ πολλὲς ἡμέρες.
Ὁ Σαβῖνος περίμενε ἔτσι νὰ ἐξαντληθῇ καὶ νὰ λυγίσῃ. Ἄγγελος Κυρίου ὅμως τῆς ἔφερνε τροφή, καὶ ἔτσι δὲν ἔχασε δυνάμεις ἀπὸ πεῖνα.
Ἀπόρησε μάλιστα ὁ ἡγεμὼν καὶ οἱ συνεργάται του ὅταν, κατὰ θαυμαστὸ τρόπο, βρῆκαν μέσα στὸ κελλὶ τῆς φυλακῆς ἕνα σκεῦος μὲ ψωμὶ γάλα καὶ νερό· πῶς βρέθηκαν αὐτὰ ἐκεῖ, ἀφοῦ ἡ φυλακὴ ἦταν κλεισμένη μὲ κάθε ἀσφάλεια καὶ κανείς δὲν εἶχε μπῆ γιὰ νὰ φέρῃ ὁ,τιδήποτε;
Μετὰ ἔρριξαν τὴν ἁγία Γλυκερία σὲ πυρακτωμένο καμίνι. Ἔπεσε ὅμως δροσιὰ ὰπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ ἔσβησε τὴ φωτιά. Ἔτσι ἡ ἁγία ἔμεινε πάλι ἀβλαβής.
Μετὰ ―φοβερό― τῆς ἔγδαραν τὸ δέρμα τῆς κεφαλῆς μέχρι τὸ μέτωπο!
Τέλος τῆς ἔδεσαν τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια καὶ τὴν ἔρριξαν στὴ φυλακή, ἐνῷ κάτω στὸ δάπεδο τῆς ἔστρωσαν αἰχμηρὲς πέτρες.
Τότε πάλι ἄγγελος Κυρίου κατέβηκε, τὴν ἔλυσε ἀπὸ τὰ δεσμὰ καὶ θεράπευσε τὸ κεφάλι της.
Τὸ δὲ ἀκόμη θαυμαστότερο εἶνε, ὅτι μέσα στὴ φυλακή, μὲ τὴ διδασκαλία της, κατώρθωσε νὰ φέρῃ στὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ τὸ δεσμοφύλακα Λαοδίκιο.
Βλέποντας ὁ Λαοδίκιος τὰ θαυμαστὰ γεγονότα ποὺ συνέβαιναν σ᾿ αὐτὴν καὶ ἀκούγοντας τὰ λόγια της ἐθαύμασε, ὡμολόγησε ὅτι πιστεύει κι αὐτὸς στὸ Χριστό, καὶ ἔτσι ἀπὸ δεσμοφύλαξ ἔγινε ἀμέσως κατάδικος γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Κυρίου.
Σύντομα τὸν ἀπεκεφάλισαν καὶ ἔτσι κατετάγη, πρὶν ἀπὸ αὐτήν, μαζὶ μὲ τοὺς μάρτυρας.
Ἡ δὲ ἁγία Γλυκερία ὡδηγήθηκε πάλι ἐμπρὸς στὸν ἡγεμόνα Σαβῖνο.
Αὐτὸς διέταξε τώρα νὰ τὴ ῥίξουν στὰ θηρία, γιὰ νὰ τὴν κατασπαράξουν.
Τότε πλέον, μόλις ἕνα θηρίο τὴ δάγκωσε λίγο, μὲ τὸ μικρὸ ἐκεῖνο πλῆγμα ὡλοκλήρωσε τὸν κύκλο τῆς ἀθλήσεώς της καὶ παρέδωσε τὴν ἁγία της ψυχὴ στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι μιὰ ἀδύνατη γυναίκα, κοντὰ στὸ Χριστὸ ἀπέκτησε δύναμι, ἔγινε προσωπικότης, ἔγινε ἡρωΐδα, ἔγινε ἄγγελος, ποὺ μὲ τὰ λευκὰ φτερά του πέταξε ψηλὰ στοὺς οὐρανοὺς καὶ μὲ τὶς πρεσβεῖες του προστατεύει τώρα καὶ ἐμπνέει τοὺς πιστούς.
Ἀδελφοί μου, αὐτὸ εἶνε τὸ ἀστέρι ποὺ λέγεται ἁγία Γλυκερία, αὐτὸς εἶνε ὁ βίος της.
Διδακτικὸ εἶνε, ὅτι ἡ ἁγία Γλυκερία, ἐνῷ εὑρίσκετο φυλακισμένη καὶ σὲ τόση ταλαιπωρία καὶ ἀδυναμία, ἔφερε στὸν Κύριο καὶ ἄλλους.
Ἀλλὰ κάθε ἄνθρωπος, ὅταν ἑνωθῇ μὲ τὸ Χριστό, μπορεῖ νὰ γίνῃ ἕνας μικρὸς ἥλιος ποὺ φωτίζει καὶ ὁδηγεῖ τοὺς ἄλλους. Ἂν ἤμασταν γνήσιοι Χριστιανοί, αὐτὸ θὰ εἶχε ἀπήχησι καὶ στοὺς γύρω μας.
Ἂν ἐμεῖς ποὺ φέρουμε τὸ ὄνομα τοῦ Χριστιανοῦ ζούσαμε ἐδῶ κατὰ τὸ εὐαγγέλιο, θὰ ἑλκύαμε στὸ Χριστὸ καὶ τοὺς ἄλλους καὶ θὰ γινόταν πάλι ἡ πατρίδα μας μιὰ χώρα χριστιανική.
Διότι ―προσέξτε― βρισκόμαστε σὲ σημεῖο κρίσιμο.
Τὸ ρολόϊ τοῦ κόσμου προχώρησε. Πέρασε πιὰ ἡ ὥρα. Δὲν εἶνε οὔτε 6 οὔτε 7 οὔτε 10. Ξέρετε πόσο εἶνε; 12 παρὰ 5! Ἂν στὰ 5 αὐτὰ λεπτὰ ὁ κόσμος μετανοήσῃ καὶ ἐπιστρέψουμε στὸ Χριστό, τότε χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις· ἐὰν ὅμως ἐξακολουθήσουμε νὰ παρανομοῦμε, νὰ ἐμπαίζουμε τὸ Θεό, νὰ βλαστημοῦμε, νὰ πράττουμε τὰ ὄργια τῶν ὀργίων, καὶ δὲν ὑπάρχῃ δάκρυ μετανοίας, ἔ τότε, ἀδελφοί μου ―ἀνοῖξτε τὴν Ἀποκάλυψι― μᾶς περιμένει τιμωρία καὶ καταστροφή.
Τότε πλέον… γῆς Μαδιάμ! τὰ πάντα θὰ γίνουν μιὰ ἄβυσσος, καὶ πάνω στὴν ἄβυσσο αὐτή, πτῶμα ἐλεεινὸ καὶ τρισάθλιο, θὰ εἶνε ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος.
Γι᾿ αὐτὸ κάθε Χριστιανὸς νὰ μοιάσῃ στὴν ἁγία Γλυκερία.
Οἱ ἀνάγκες τῶν καιρῶν μας εἶνε μεγάλες.
Ὑπάρχουν λ.χ. ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν χρόνια νὰ πατήσουν στὴν ἐκκλησία, ὑπάρχουν ἀντρόγυνα ποὺ ζοῦν παρανόμως, ὑπάρχουν νέοι ποὺ ζητοῦν στήριγμα, ὑπάρχουν ἄθεοι καὶ ἄπιστοι ποὺ ταλαιπωροῦνται μὲ τὸν ὀρθολογισμὸ καὶ τὴν ὑπερηφάνειά τους, ὑπάρχουν τόσες ψυχὲς μακριὰ ἀπὸ τὸ Χριστό. Ποιός θὰ τοὺς βοηθήσῃ αὐτούς;
Κοπιάζει ἡ ποιμαίνουσα ἐκκλησία.
Ἀλλ᾿ ὅσο καὶ νὰ κοπιάσῃ, εαν εσεῖς τὸ λογικὸ ποίμνιο δὲν βοηθήσετε, μὴν περιμένετε νὰ γίνουν πολλὰ πράγματα.
Προσπαθῆστε, λοιπόν, νὰ φέρουμε κοντὰ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐκείνους ποὺ ἔχουν ἀπομακρυνθῆ.
Ἂς γίνῃ κάθε γυναίκα μιὰ Γλυκερία, κάθε ἄντρας ἕνας ἀπόστολος, ὅλοι μας μικρότερα ἢ μεγαλύτερα φῶτα, ποὺ μὲ τὴ λάμψι τους θὰ δείχνουν τὸ δρόμο πρὸς τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία του, γιὰ νὰ βροῦμε πάλι αὐτὸ ποὺ κάποτε εχαμε, νὰ γίνῃ πάλι ἡ πατρίδα μας τόπος εὐλογημένος.
Ἔχουμε αὐτὴ τὴν ὑποχρέωσι ὅλοι ὅσοι κατοικοῦμε στὰ βράχια αὐτά, ἀδελφοί μου.
Ὅσο ὑπάρχει ἀκόμη καιρός, διὰ πρεσβειῶν τῆς ἁγίας Γλυκερίας ἂς μετανοήσουμε καὶ ἂς ἐπιστρέψουμε ὅλοι στὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν· ὅν, παῖδες, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
(ἱ. ναὸς Ἁγίας Γλυκερίας Γαλατσίου – Ἀθηνῶν 15-5-1960)
(ἱ. ναὸς Ἁγίας Γλυκερίας Γαλατσίου – Ἀθηνῶν 15-5-1960)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου