Νοιάζομαι είπεν γέροντας.....

Νοιάζομαι είπεν γέροντας, με πόνο στην καρδία
θα έρθουν δεινά και πειρασμοί, από την ακηδία.
Ω Έλληνες, ελήλυθεν, η ώρα να μιλήσω
και όσα ακούω εις στην καρδιά, στα τέκνα μου, να αφήσω.

Κρήτη:ένα νεκροταφείο για τις επίλεκτες δυνάμεις του Χίτλερ-ένα νησί που δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι

20 ΜΑΙΟΥ 1941.Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΤΗ ΚΡΗΤΗ

Βενιζέλος Λεβεντογιάννης
Ο Κωστής Μανουσιδάκης χάιδεψε το παλιό του όπλο. Τον “Γκρά”. Περίμενε χωμένος μέσα σε θάμνους όλο το βράδυ μαζί με άλλους κρητικούς. Σε λίγο θα ξημέρωνε και τίποτε δεν είχε φανεί ακόμη στον κρητικό ουρανό που εκείνη τη στιγμή, έπαιρνε ένα υπέροχο σκούρο γαλάζιο χρώμα. Ήθελε να σηκωθεί να ξεμουδιάσει και να τινάξει από το μαύρο πουκάμισο του και τη καφετιά κρητική βράκα του τα αγκάθια. Δεν το έκανε. Ίσιωσε στο κεφάλι,το μαντήλι του και κούνησε λίγο τα στιβάνια του, τις μαύρες δερμάτινες μπότες του. Έστριψε ένα τσιγάρο με επιδεξιότητα και το άναψε. Από το βάθος του ουρανού πέρα από τη θάλασσα, ακούστηκε ένας υπόκωφος βόμβος που συνεχώς γινόταν εντονότερος. Εκατοντάδες αεροπλάνα πλησίαζαν... Κοίταξε τριγύρω του. Οι άλλοι κρητικοί του χαμογέλασαν δίχως να πάρουν τα μάτια τους από ψηλά. Ο Μάικ ο Αυστραλός δίπλα του με τα κοντά παντελονάκια και το ανοιχτόχρωμο πουκάμισο του έσφιξε τον ώμο. “Έρχονται” του είπε και όπλισε.