Με κατάνυξη πανηγυρίστηκε και εφέτος η εορτή της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου, στο ιστορικό μικρό ναΐδριο της Αγίας Ειρήνης Κεφαλονιάς.
Το εκκλησάκι είχε υποστεί μεγάλες ζημιές με τους σεισμούς του 1953. Οι ενορίτες του, με πίστη, ζήλο, σεβασμό και πολύχρονο μόχθο το αναστήλωσαν, σχεδόν εκ βάθρων, με τις εργασίες να ολοκληρώνονται κατά το έτος 2006.
Στο λόφο Κυάτις της ακρόπολης της κλασικής πόλης της Σάμης και εντός των τειχών της τελευταίας ανεγέρθηκε η μονή των Αγίων Φανέντων, στον αμυντικό πύργο της οποίας ενσωματώθηκε πύργος της αρχαίας οχύρωσης. Το όνομα της μονής, από το οποίο μετονομάστηκε και ο λόφος Άγιοι Φανέντες, φαίνεται ότι προέρχεται από παραφθορά του Άγιοι Νεοφανείς, τους αγίους της Σάμης Θεόδωρο, Γρηγόριο και Λέοντα. Σύμφωνα με την παράδοση, τα λείψανα των αγίων βρέθηκαν σε σπήλαιο της περιοχής και χάθηκαν σε ναυάγιο στη θαλάσσια περιοχή του Φισκάρδου κατά τη μεταφορά τους στη Δύση. Κατά μία άλλη εκδοχή η επωνυμία σχετίζεται με το γνωστικό φιλόσοφο Επιφάνη του 2ου αι. μ.Χ., ο οποίος σύμφωνα με τον Κλήμη τον Αλεξανδρέα τιμόταν ως θεός στη Σάμη. Η μονή ανεγέρθηκε πριν το 1264, οπότε αναφέρεται για πρώτη φορά στο Πρακτικό της Λατινικής Επισκοπής Κεφαλληνίας, και αφού γνώρισε μεγάλη ακμή κατά το 17ο αι., ως σημαντικό πνευματικό κέντρο με ιερατική σχολή, καταργήθηκε το 1805.
Φανέντες θαυμαστῶς ἀθληταὶ κεκρυμμένοι,
καρδίας πιστῶν σπεύδετε κατευφραίνειν.
Κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες η αγιοστόλιστη Κεφαλονιά έχει να προσφέρει φωτεινά παραδείγματα ομολογητών και αγωνιστών της πίστεως. Έτσι στο ανατολικό τμήμα του νησιού και συγκεκριμένα στην περιοχή της Σάμης έζησαν και κοιμήθηκαν οσιακώς οι ομολογητές Άγιοι Γρηγόριος, Θεόδωρος και Λέων, οι οποίοι είναι περισσότερο γνωστοί με την προσωνυμία «Άγιοι Φανέντες», που τους δόθηκε λόγω της θαυματουργικής φανέρωσης των ιερών λειψάνων τους και της ανάδειξής τους από την αφάνεια.
Τη αυτή ημέρα [Κυριακή των Αγίων Πάντων], μνείαν ποιούμεθα της θαυμασίας ευρέσεως των χαριτοβρύτων και ιερών σκηνωμάτων των αγίων ενδόξων ομολογητών Γρηγορίου, Θεοδώρου και Λέοντος, των εν Κεφαλληνία καταφυγόντων, ασκησάντων, κοιμηθέντων, πεφανερωθέντων και διαλαμψάντων.
Φανέντες θαυμαστώς αθληταί κεκρυμμένοι,
καρδίας πιστών σπεύδετε κατευφραίνειν.
Η ψηλάφηση της ιστορικής διαδρομής των αγίων της Εκκλησίας μας, αποτελεί για κάθε πιστό, σημείο πραγματικής ψυχικής ωφελείας και συντελεί ουσιαστικά στο μυστήριο της σωτηρίας μας. Εμείς οι χοϊκοί, που απαρτίζουμε την στρατευομένη Εκκλησία, προσεγγίζουμε με δέος και απέραντο σεβασμό την επίγεια πορεία Αυτών, τους οποίους ο Θεός εχαρίτωσε και έθεσε ως πρότυπά μας.
Πνοῇ βιαίᾳ γλωσσοπυρσεύτως νέμει,
Χριστὸς τὸ θεῖον
Πνεῦμα τοῖς Ἀποστόλοις.
Ἐκκέχυται μεγάλω ἑνὶ
ἤματι Πνεῦμ' ἁλιεῦσι.
«Τη αυτή ημέρα, Κυριακή ογδόη από του Πάσχα, την αγίαν
Πεντηκοστήν εορτάζομεν. Πνοή βιαία γλωσσοπυρσεύτως νέμει, Χριστός το θείον
Πνεύμα τοις Αποστόλοις. Εκκέχυται μεγάλω ενί ήματι Πνεύμ' αλιεύσι. Ταις των
αγίων Αποστόλων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν»
Μετά την Ανάληψη του Κυρίου στους ουρανούς, οι Απόστολοι και οι υπόλοιποι μαθητές του, καθώς και οι γυναίκες που από την αρχή τον είχαν ακολουθήσει, η Παναγία Παρθένος Μαρία η Μητέρα του, περίπου 120 άτομα, γύρισαν στο όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ και, μπαίνοντας στο υπερώο, δηλαδή στον πάνω όροφο του σπιτιού εκεί, περίμεναν με προσευχή την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με την υπόσχεση του Σωτήρα Χριστού. Στο μεταξύ εκεί, εξέλεξαν και τον Ματθία και τον συναρίθμησαν με τους ένδεκα Αποστόλους.
Οι μαθητές και οι δάσκαλοι του 21ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, που βρίσκεται πλησίον της πλατείας Αμερικής, κάθε χρόνο ενώνονται σαν μια γροθιά και σκαρώνουν μια μουσικοθεατρική παράσταση ενάντια στα φυλετικά στερεότυπα και τον ρατσισμό.
Μια ανάσα πιο πέρα από την πλατεία Αμερικής, το φουαγιέ του θεάτρου Κνωσός ήταν γεμάτο παιδιά. Τα μεγαλύτερα ήταν συγκεντρωμένα γύρω από τον δάσκαλό τους, τον παπά Γιώργη, που τους επεσήμανε τελευταίες λεπτομέρειες και τους έδινε θάρρος για να ανέβουν στη σκηνή. Μπαίνοντας στην αίθουσα του θεάτρου, επικρατούσε μια ευχάριστη – ακόμα μεγαλύτερη – αναμπουμπούλα.
Όσοι τυχεροί απόλαυσαν δια ζώσης την παράσταση του 21ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών “Λέλα Καραγιάννη” την περασμένη Τετάρτη, συνειδητοποίησαν ότι η τέχνη παραμένει το καλύτερο αντίδοτο κατά του ρατσισμού, ειδικά όταν αυτό δίνεται από παιδιά.
ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ 15 Ιουνίου 2024 13:23
Για τη θεατρική παράσταση που οργάνωσε την περασμένη Τετάρτη στο θέατρο Κνωσσός στα Κάτω Πατήσια το 21ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών “Λέλα Καραγιάννη” αξίζει να γραφτούν βιβλία, όχι ταπεινά σημειώματα όπως αυτό που θα διαβάσετε στις παρακάτω γραμμές.
Φωτο tvxs
«Έλα την Τετάρτη. Κάτι πολύ σπάνιο συμβαίνει σ’ αυτό το σχολείο» μου είπε ο στιχουργός Οδυσσέας Ιωάννου καλώντας με στη γιορτή του 21ου δημοτικού σχολείου «Λέλα Καράγιαννη» στα Πατήσια το οποίο στεγάζει παιδιά από 24 διαφορετικές χώρες.
Ξεκίνησα έχοντας
στο μυαλό μου πως οι εκπαιδευτικοί εκεί βρήκαν έναν τρόπο να ενσωματώσουν τα
παιδιά προσφύγων και μεταναστών. Αυτή η γιορτή ήταν όμως κάτι μεγαλύτερο. Στο
θέατρο Κνωσός μοιραστήκαμε μια εμπειρία λυτρωτική. Την επιστροφή στην ανθρωπιά
και την καρδιά με
όχημα τον πλούτο του ελληνικού τραγουδιού που χρησιμοποιήθηκε ως αντίδοτο στον ρατσισμό και
μέσο να περιγράφει η νεότερη ιστορία μας και να κατανοηθεί το σύγχρονο βίωμα.
«Μόνο στους ποιητές μας χρωστάμε» φώναξαν τα παιδιά απευθυνόμενα στα βουρκωμένα μας πρόσωπα.
Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ
«Ψυχή εὐλογημένη
πᾶσα ἁπλή· καί ὁ πορευόμενος ἁπλῶς πορεύεται πεποιθώς» - «κάθε εὐλογημένη ψυχή
εἶναι ἁπλή· καί ὅποιος πορεύεται μέ ἁπλότητα καί εὐθύτητα, πορεύεται μέ
πεποίθηση καί θάρρος».1
Τούς λόγους τοῦ Ἁγίου
Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, τοῦ ὁποίου τήν πάμφωτο μνήμη γιορτάζει καί φέτος ἡ Ἐκκλησία
μας, δανείζομαι γιά νά καταγράψω τό μεγαλεῖο αὐτῆς τῆς ξεχασμένης ἀρετῆς, πού
σπανίζει στίς μέρες μας καί πού ἐμπαίζεται ἀπό τούς πολλούς καί «σοφούς» πού
διαθέται ἡ ἐποχή μας.
Πρῶτον. Ἡ ἁπλότητα, κατά τόν χρυσορρήμονα Ἰωάννη, εἶναι ἕνας δρόμος πού ὁδηγεῖ στή φιλοσοφημένη ζωή. Ὁ ἄνθρωπος πού τήν διαθέτει εἶναι ἤρεμος, χαμογελαστός στήν ὄψη, ἀπελευθερωμένος ἀπό ἐσωτερικά πάθη καί στολισμένος μέ πολλά χαρίσματα.
