"Τις μεν ο πιστός;"

Στη ζωή μας έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία η συμπεριφορά μας. Η συμπεριφορά μας απέναντι στο Θεό, του Οποίου είμαστε δημιούργημα, η συμπεριφορά μας απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, η συμπεριφορά μας απέναντι στους συνανθρώπους μας, στα πρόσωπα των οποίων συναντούμε το πρόσωπο του Θεού.

Όλα αυτά αποτελούν τον πνευματικό δείκτη πορείας, αν πράγματι είμαστε χριστιανοί, όπως μας θέλει ο Χριστός, αν ανήκουμε στο χώρο της Εκκλησίας και αν εναρμονίζουμε το θέλημά μας με το θέλημα του Θεού.

Ας αφήσουμε τη χρυσή αηδόνα της Εκκλησίας, τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, στην Δ΄ Ομιλία του στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, να μας ζωγραφίσει ποιος είναι ο πιστός, ποιος είναι ο άνθρωπος και πως μπορεί να γίνει ο άνθρωπος ένα θηρίο:

"Αυτά δεν τα λέγω άνευ σοβαρού λόγου, αλλά τα λέγω, επειδή βλέπω ότι πολλοί γίνονται μετά το βάπτισμα περισσότερον αδιάφοροι από τους αβαπτίστους και στερούνται των βασικών χαρακτηριστικών του Χριστιανού.

Διά τούτο δεν είναι δυνατόν να γνωρίση κανείς αμέσως ούτε εις την αγοράν ούτε εις την εκκλησίαν ποίος είναι και ποίος δεν είναι πιστός, εκτός αν προσέξη κανείς κατά την ώραν της τελέσεως των μυστηρίων και ιδή άλλους να εξέρχωνται και άλλους να παραμένουν μέσα.

Έπρεπεν όμως να διακρίνωνται από τους τρόπους των, όχι από τον τόπον. Διότι ορθώς τα κοσμικά αξιώματα γίνονται ολοφάνερα από εξωτερικά τεκμήρια. Η ιδική μας αξία όμως πρέπει να διακρίνεται όχι μόνον από την συμμετοχήν εις τα μυστήρια, αλλά και από την ανακαίνησιν της ζωής του. Ο πιστός πρέπει να είναι πηγή φωτός και άλας του κόσμου. Όταν όμως δεν είσαι ειλικρινής ούτε με τον εαυτόν σου και όταν περιορίζης την γάγγραιναν από πού θα σε γνωρίσωμεν τέλος πάντων; Από το ότι έλαβες τυπικώς μέρος εις το μυστήριον της θείας ευχαριστίας; Αυτό όμως καταλήγει να είναι αιτία τιμωρίας σου. Διότι τα μεγαλύτερα αξιώματα επισύρουν μεγαλυτέραν ποινήν δι’ εκείνους οι οποίοι επιλέγουν τρόπον ζωής ανάξιον του αξιώματός των.

Πρέπει λοιπόν να ακτινοβολή ο πιστός όχι μόνον με όσα του έδωσεν ο Θεός, αλλά και με όσα επιτελεί ο ίδιος, και να διακρίνεται από τα πάντα, από το βάδισμα, από το βλέμμα, από την εμφάνισιν, από την ομιλίαν.

Αυτά τα λέγω διά να επιδιώκωμεν εις την ζωήν μας όχι την επίδειξιν, αλλά την ωφέλειαν εκείνων που μάς βλέπουν. Τώρα όμως, από όποιαν εκδήλωσίν σου ζητήσω να γνωρίσω την νοοτροπίαν σου, σε ευρίσκω να διέρχεσαι την ημέραν σου εις ιπποδρόμια και θέατρα και αμαρτωλούς τόπους, εις επιληψίμους συγκεντρώσεις εις την αγοράν και εις συναναστροφάς με διεφθαρμένους ανθρώπους˙ αν σε κρίνω με κριτήριον το ύφος του προσώπου σου, σε βλέπω να καγχάζης συνεχώς και να είσαι αφηρημένος ωσάν γελοία και εγκαταλελειμμένη εταίρα. Αν από τα ενδύματά σου, σε βλέπω να μη ευρίσκεσαι εις καλυτέραν κατάστασιν από τους θεατρίνους˙ αν από τους συνοδούς σου, έχεις κοντά σου παρασίτους και κόλακας˙ αν από τα λόγια σου, δεν σε ακούω να λέγης κάτι το συνετόν, ούτε το απαραίτητον, ούτε το σπουδαίον διά την ζωήν μας. Αν από τα φαγητά σου, η επίκρισις εις τον τομέα αυτόν θα είναι μεγαλυτέρα.

Από τι λοιπόν, απάντησέ μου, θα ημπορέσω να ανγνωρίσω εσένα τον πιστόν, αφού όλα τα παραπάνω βεβαιώνουν το αντίθετον; Αλλά διατί ομιλώ περί πιστού; Αφού δεν ημπορώ να εννοήσω μετά βεβαιότητος αν είσαι άνθρωπος. Όταν λακτίζης ωσάν όνος και πηδάς όπως ο ταύρος και χρεμετίζης διά τας γυναίκας όπως ο ίππος και είσαι λαίμαργος όπως η άρκτος και παχύνης το σώμα σου ωσάν ημίονος και μνησικακής ωσάν καμήλα και αρπάζης όπως ο λύκος, οργίζεσαι όπως ο όφις, δαγκώνης όπως ο σκορπιός, είσαι ύπουλος όπως η αλεπού, έχης μέσα εις την ψυχήν σου δηλητήριον όπως η κόντρα και η έχιδνα και διεξάγης πόλεμον κατά των αδελφών σου όπως ο πονηρός εκείνος διάβολος, πως είναι δυνατόννα σε υπολογίζω μεταξύ των ανθρώπων, αφού βλέπω να έχης αυτού του είδους τα χαρακτηριστικά;

Ενώ αναζητώ την διαφοράν μεταξύ πιστού και κατηχουμένου,, υπάρχει κίνδυνος να μη εύρω διαφοράν μεταξύ ανθρώπου και θηρίου. Τι να σε ονομάσω λοιπόν; Θηρίον; Τα θηρία όμως έχουν ένα από αυτά τα ελαττώματα. Εσύ, αντιθέτως, αφού τα συνεκέντρωσες όλα μαζί, προχωρείς πέραν από την ζωώδη κατάστασιν εκείνων. Να σε αποκαλέσω σατανάν; Αλλά ο σατανάς ούτε κοιλιόδουλος είναι ούτε είναι ερωτευμένος με τα χρήματα.

Απάντησέ μου λοιπόν, πως θα σε αποκαλέσω άνθρωπον, όταν έχεις περισσότερα ελαττώματα από τα θηρία και από τον σατανάν; Και αν δεν είναι δυνατόν να σε λέγω άνθρωπον, πως θα σε αποκαλέσω πιστόν; Και το χειρότερον είναι βεβαίως ότι, επειδή έχομεν τόσην κακίαν, δεν αντιλαμβανόμεθα ότι η ψυχή μας έχασε την ομορφιάν της, ούτε κατανοούμεν την ασχήμιαν της.

Αλλά όταν ευρίσκεσαι εις το κουρείον και περιποιείσαι την κόμην σου, παίρνεις τον καθρέπτην και εξετάζεις με μεγάλην προσοχήν την γενικήν εικόνα των μαλλιών σου και ερωτάς τους παρευρισκομένους και τον κουρέα τον ίδιον εάν ετακτοποίησεν ωραία το εμπρόσθιον τμήμα της. Και, αν και είσαι γέρος, δεν εντρέπεσαι να επιδιώκης συχνά νεανικήν εμφάνισιν. Και δεν αντιλαμβανόμεθα καθόλου ότι η ψυχή μας δεν έχασεν απλώς την ομορφιάν της, αλλά έγινε θηριόμορφος, έγινε, κατά τον ειδωλολατρικόν μύθον, Σκύλα ή Χίμαιρα. Αν και υπάρχει βεβαίως και διά την περίπτωσιν αυτήν πνευματικός καθρέπτης, και μάλιστα πολύ καλύτερος από τον άλλον και χρησιμώτερος. Διότι δεν δείχνει μόνον αν έχασε την ομορφιάν της, αλλά, αν θέλωμεν, της δίδει και κάλλος απίστευτον".

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..)

http://www.imkastorias.gr