Tοῦ Φώτη Κόντογλου
Μεγάλο, πολύ µεγάλο καί σπουδαῖο εἶναι ἕνα ζήτηµα πού δέν τοῦ δώσανε σχεδόν καθόλου προσοχή οἱ περισσότεροι ῞Ελληνες. Κι αὐτό εἶναι τό ὅτι ἀπό καιρό ἀρχίσανε κάποιοι δικοί µας κληρικοί νά θέλουν καί νά ἐπιδιώκουν νά δέσουν στενές σχέσεις µέ τούς παπικούς, πού ἐπί τόσους αἰῶνες µᾶς ρηµάξανε. Γιατί, στ᾿ ἀληθινά, δέν ὑπάρχει πιό µεγάλος ἀντίµαχος τῆς φυλῆς µας, κι ἐπίµονος ἀντίµαχος, πού, σώνει καί καλά, θέλει νά σβήσει τῆν ᾿Ορθοδοξία. Οἱ δεσποτάδες πού εἶπα πώς τούς ἔπιασε, ἄξαφνα κι ἀναπάντεχα, ὁ ἔρωτας µέ τούς Λατίνους, λένε πώς τό κάνουνε ἀπό «ἀγάπη». Μά αὐτό εἶναι χονδροειδεστάτη δικαιολογία καί καλά θά κάνουνε νά παρατήσουνε αὐτά τά ροσόλια τῆς «ἀγάπης», πού τήν κάνανε ρεζίλι. ῾Ο διάβολος, ἅµα θελήσει νά κάνει τό πιό πονηρό παιγνίδι του, µιλᾶ, ὁ ἀλιτήριος γιά ἀγάπη. ῞Ο,τι εἶπε ὁ Χριστός, τό λέγει κι αὐτός κάλπικα, γιά νά ξεγελάσει. Τώρα, στά καλά καθούµενα, τούς ρασοφόρους µας στήν Πόλη, τούς ἔπιασε παροξυσµός τῆς ἀγάπης γιά τούς ᾿Ιταλιάνους, πού στέκουνται, ὅπως πάντα, κρύοι καί περήφανοι καί δέν γυρίζουνε νά τούς δοῦνε αὐτούς τούς «ἐν Χριστῷ ἀδελφούς», πού ὅσα τούς κάνανε ἀπό τόν καιρό τῶν....Σταυροφόρων ἴσαµε τώρα, δέν τούς τά 'κανε µήτε Τοῦρκος, µήτε Τάταρος, µήτε Μωµαχετᾶνος. ῎Ισως κι οἱ δικοί µας νά κάνουν ἀπό παρεξηγηµένη καλωσύνη.
