Πάντα τόνιζε ότι η αξία της ψυχής είναι απείρως μεγάλη και όλα τα αγαθά της γης δεν θα μπορούσαν να καλύψουν μια πνευματική ζημία.
Πάντα μνημόνευε εκατοντάδες ονόματα ξεκινώντας από τη γειτονιά του και προχωρώντας και σε άλλους χώρους και τόπους.
Μια φορά όμως γνωστή του γυναίκα τού είπε ότι ήρθε στον ύπνο της μια ψυχή και της παραπονέθηκε πως ο π. Γεράσιμος θυμήθηκε την αδελφή της, αλλά αυτή την ξέχασε και δεν την μνημόνευσε. Γεμάτος θαυμασμό ομολογούσε ότι οι ψυχές είναι υπαρκτές και ότι πράγματι αυτή την ψυχή την είχε ξεχάσει, του είχε διαφύγει, γιατί όταν ζούσε η γυναίκα αυτή παντρεύτηκε και άλλαξε περιοχή. Και ήρθε και παραπονέθηκε!
Κι αν του έδινες μια φορά ονόματα κεκοιμημένων υπέρ αναπαύσεως, τα κράταγε και τον άκουγες να τα αναφέρει και να εύχεται και ένιωθες ότι έρχονταν, όχι μόνο από εδώ, αλλά κι από άλλες περιοχές, από τη Μακεδονία, την Κρήτη, την Κύπρο -- Ηλιού Ιερέως, Ελένης πρεσβυτέρας, Αννεζούς, Κυριάκου, Δέσποινας ... έβλεπα τους προγόνους μου να έρχονται να του πουν 'ευχαριστώ' και ένιωθα όπως ο Γιώργος Ιωάννου:
“Της Γονατιστής, όταν περνάει από πάνω μου το βουβό ποτάμι των προγόνων, γονατισμένος πάνω στα καρυδόφυλλα, σκύβω βαθιά στο χώμα, για να μη βγάλουν οι ψυχές εξαιτίας μου τον παραμικρότερο παραπονιάρικο βόμβο”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου