ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ ΚΑΙ ΑΣΤΗΡΙΚΤΗ Η ΦΛΥΑΡΙΑ ΤΩΝ «ΕΘΝΙΚΩΝ»

ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ ΚΑΙ ΑΣΤΗΡΙΚΤΗ

Η ΦΛΥΑΡΙΑ ΤΩΝ «ΕΘΝΙΚΩΝ»

τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΙΑΣ»

.                 Οἱ συγκεκριμένοι «ἐθνικοί», δηλ. ὀπαδοὶ τῆς ἐθνικῆς ἑλληνικῆς θρησκείας, δὲν σταματοῦν νὰ ἀναποδογυρίζουν, μέσα σὲ ἄγνοια καὶ σύγχυση εὐρισκόμενοι, τὰ πράγματα.

.                 Βασικὰ ἔχουν μεγάλο πρόβλημα μὲ τὴν Π. Διαθήκη καὶ τοὺς Ἑβραίους. Ἀπὸ κοντὰ δὲν ἀποδέχονται τὸ Χριστιανικὸ Ἑορτολόγιο καὶ τὸ Ἱερατεῖο παρόλο ποὺ καὶ αὐτοὶ στὶς κορυφὲς καὶ τὰ πλάγια τῶν ἑλληνικῶν βουνῶν καὶ στὰ ἐναπομείναντα ἱερά τὴς ἀρχαιότητας κάνουν καὶ γιορτὲς καὶ ἔχουν δικό τους ἱερατεῖο.

.                 Λοιπόν, ἂς τὸ ποῦμε γιὰ ἄλλη μία φορά: ἡ Π. Διαθήκη εἶναι πρωτίστως ἡ Ἐθνικὴ Ἱστορία τῶν Ἑβραίων. Κάθε λαὸς ἔχει τὴν ἱστορία του. Καὶ οἱ Ἑβραῖοι ἔχουν τὴ δική τους ποὺ κατὰ βάση εἶναι καταγεγραμμένη στὴν Π. Διαθήκη.

.                 Ἐπειδὴ ὅμως ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους προῆλθε ὁ Χριστός, ὁ Μεσσίας καὶ Σωτήρας τοῦ Κόσμου, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός, ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου καὶ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ναζωραῖος, ἀπὸ τὴ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας, ὁ Ἀρχηγὸς καὶ Τελειωτὴς τῆς Πίστεώς μας καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὡς ἐκ τούτου ἡ Π. Διαθήκη εἶναι καὶ ἡ Προϊστορία τοῦ Χριστοῦ. Προφητεύει γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ εἶναι «Παιδαγωγὸς εἰς Χριστόν».

.                 Ἡ Π. Διαθήκη λοιπὸν μᾶς λέγει ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ ἔλθει, ἡ Κ. Διαθήκη μᾶς λέγει ὅτι ὁ Χριστὸς ἦλθε καὶ ἡ Ἀποκάλυψη μᾶς λέγει ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ ξανάρθει.

.                 Ἔτσι ἡ Π. Διαθήκη ἔχει καὶ τὴν ἱστορία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ἔχει ὅμως καὶ τὶς προφητεῖες γιὰ τὸν Κύριο καὶ τὸ νέο Ἰσραὴλ τῆς Χάριτος, τὸν λαὸ τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχει γεγονότα, ἔχει ὅμως καὶ ἀλληγορίες καὶ προτυπώσεις. Πολλὰ πράγματα καὶ πρόσωπα δὲν ἑρμηνεύονται ξερὰ – ἱστορικὰ μόνο, ἀλλὰ ὑπὸ τὸ πρίσμα τῆς Κ. Διαθήκης, χωρὶς ὅμως νὰ αἴρεται καὶ ἡ ἱστορικότητά τους.

.                 Οἱ ὀπαδοὶ τῆς ἐθνικῆς ἑλληνικῆς θρησκείας ὅμως κάνουν τὸ ἴδιο λάθος ποὺ ἔκαναν καὶ συνεχίζουν νὰ κάνουν οἱ Ἑβραῖοι: βλέπουν τὰ πράγματα ἱστορικὰ καὶ ἐθνικὰ μόνο. Χωρὶς τὴ Χριστολογικὴ καὶ Ἐσχατολογικὴ ἑρμηνεία τους.

.                 Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ φαίνεται ὅτι οἱ ὀπαδοὶ τῆς ἐθνικῆς ἑλληνικῆς θρησκείας παραδέχονται κάπως τὴν Κ. Διαθήκη, δηλαδὴ τὸ Εὐαγγέλιο – ποὺ τὸ ἔγραψαν Ἑβραῖοι βεβαίως, στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα ὅμως – καὶ τὸν Χριστιανισμό.

.                 Ναί, ἀλλά, τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἡ Ἐκκλησία ὁμιλοῦν διὰ στόματος τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων ὑπὲρ τῆς θεοπνευστίας τῆς Π. Διαθήκης καὶ ἐξυμνοῦν τὰ κατορθώματα τῶν ἀρχαίων ἀριστέων καὶ ἡρώων της Πίστεως, ποὺ ὑπῆρξαν οἱ πρόγονοι τοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ σκαλοπάτια ἐκεῖνα στὴν σκάλα τῆς ἱστορίας τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ «δι᾽ ἧς κατέβη ὁ Θεός».

.                 Ὅλοι δὲ οἱ συγγραφεῖς τῆς Κ. Διαθήκης ἐκθειάζουν τὰ γεγονότα καὶ τὰ πρόσωπα τοῦ ἑβραϊκοῦ λαοῦ, ὄχι στενὰ ἐθνικιστικά, ἀλλὰ ὡς τὰ σημεῖα ἐκεῖνα ποὺ ἀποτελοῦν τὰ θαύματα τοῦ Θεοῦ, σαράντα χρόνια της ἔρημο, ἀλλὰ καὶ μετά,  προκειμένου νὰ δεχθεῖ ὁ κόσμος τὸν Χριστό. Ἔτσι παραδείγματος χάρη τὸ Πάσχα δὲν εἶναι μόνο πέρασμα ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰ Θάλασσα, ἀλλὰ καὶ πέρασμα ἀπὸ τὴ δουλεία τῆς ἁμαρτίας στὴν ἐλευθερία τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, εἶναι πέρασμα ἀπὸ τὸ θάνατο στὴν Ἀνάσταση, εἶναι τὸ χριστιανικὸ βάπτισμα κ. α. Τὸ αἷμα τοῦ ἀμνοῦ στὴν πόρτα τῶν Ἑβραίων δὲν εἶναι ἁπλὰ καὶ μόνο γιὰ νὰ δεῖ ὁ Ἄγγελος τὰ ἰουδαϊκὰ σπίτια, ἀλλὰ εἶναι καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ ποὺ μᾶς σώζει ἀπὸ τὸν ὄλεθρο τῆς ἁμαρτίας.

.                 Ὅποιος πηγαίνει τὴ Μ. Ἑβδομάδα στὴν Ἐκκλησία ἀκούει ἐκεῖ τὴν ἐπαλήθευση ὅλων τῶν προφητειῶν τῆς Π. Διαθήκης στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Η Π. Διαθήκη ξεπερνᾶ ἔτσι τὸν ἱστορικό της ρόλο καὶ φωτίζει μὲ τὸν προφητικό της λόγο μέσα ἀπὸ τὴ σήραγγα τῆς ἱστορίας τὸ πρόσωπο τοῦ ἐρχομένου Χριστοῦ.

.                 Τὸ ὅτι στὴν πορεία τῶν χρόνων μετακινήθηκαν λαοί, πολέμησαν οἱ Ἑβραῖοι τοὺς Αἰγυπτίους, τοὺς ὁποίους ὅμως Ἑβραίους εἶχαν δοῦλοι τετρακόσια τριάντα χρόνια οἱ Αἰγύπτιοι καὶ πῆγε μετὰ ὁ Μ. Ἀλέξανδρος καὶ οἱ διάδοχοί του καὶ ἀντιστάθηκαν οἱ Μακκαβαῖοι, ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλὰ ἀποτελοῦν συνηθισμένο καμβὰ  στὸ γεγονὸς καὶ στὴν ἐπιστήμη τῆς ἱστορίας.

.                 Τέλος οἱ «ἐθνικοὶ» “πάλιν καὶ πολλάκις” ἀσχολοῦνται μὲ τὴ μυθολογία τῆς καθόδου τῆς Περσεφόνης στὸν Ἅδη καὶ τὴν ἐπιστροφή της στὴ γῆ,  καὶ τούμπαλιν…

.                 Λοιπόν! Τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει αὐτὸ τὸ μύθευμα  μὲ τὴν χιλιομαρτυρημένη ἱστορικότητα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ τὴν γενομένη σὲ ἱστορικοὺς χρόνους καὶ ὄχι στὸ θολὸ παρελθὸν τῆς μυθολογίας, χάριν μάλιστα τῆς ὁποίας Ἀναστάσεως ἑκατομμύρια μαρτύρων θυσίασαν τὴ ζωή τους; Πέθανε ποτὲ κανένας γιὰ τὴν Περσεφόνη;

.            Καὶ ἐπειδὴ μᾶς καλοῦν συνεχῶς νὰ γυρίσουμε πίσω στὰ παλιά, στὴν πλάνη τοῦ Δωδεκαθέου καὶ στὴ θρησκεία τῶν εἰδώλων, τοὺς λέμε ὅτι γεννήθηκαν σὲ λάθος ἐποχή. Ἔπρεπε νὰ ζοῦσαν τότε ἐπὶ ἀποστόλου Παύλου στὸν Ἄρειο Πάγο καὶ νὰ μετέστρεφαν τοὺς ὀλίγους ἀρχικὰ ποὺ πίστεψαν εἰρηνικὰ καὶ χωρὶς βία καὶ ἐγκατέλειψαν τὸ ψέμα καὶ τὸ σκοτάδι καὶ εἶδαν τὸ Φῶς τὸ Ἀληθινὸ καὶ τὰ ἑκατομμύρια μετὰ τῶν Ἑλλήνων ποὺ πίστεψαν ἀβίαστα στὸ Χριστό. Τότε ἔπρεπε νὰ ζοῦσαν, για  νὰ βλέπαμε «πόσα ἀπίδια πιάνει ὁ σάκος τους».

.           Εὐτυχῶς ὅμως καὶ γιά μᾶς, ἀλλὰ καὶ γιὰ αὐτοὺς – γιατί ὑπάρχει ἕνα ἀδιαμφισβήτητο ἱστορικὸ προηγούμενο – οἱ Ἕλληνες ἔκαναν τὴν ἐπιλογή τους καὶ διάλεξαν τὸν Χριστό, τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἰς αἰώνας αἰώνων καὶ δὲν τὰ ἀλλάζουν ποτέ !»

.           Μένουμε Ἕλληνες καὶ Ὀρθόδοξοι γιὰ πάντα!!!

ΠΗΓΗ