Κάλαντα του Λαζάρου !

Σήμερον έρχεται ο Χριστός Ο επουράνιος Θεός

Εν τη πόλει Βηθανία,

Μάρθα κλαίει και Μαρία

Λάζαρον τον αδερφό της

Τον γλυκύ καρδιακό της

Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν

Και τον μοιρολογούσαν

Την ημέρα την τετάρτην

Κίνησε ο Χριστός για να’ ρθει.

Και βγήκε κι η Μαρία έξω

Από τη Βηθανία.

Σκύβει εμπρός γονατιστή και τους

Πόδες του φιλεί.

Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου,

δεν θα πέθαινε ο αδερφός μου.

Μα κι εγώ τώρα πιστεύω

Και καλότατα εξεύρω

Ότι δύνασαι αν θέλεις

Και νεκρούς να ανασταίνεις.

-Λέγε, πίστευε, Μαρία

άγωμεν εις τα μνημεία

Τότε κι ο Χριστός δακρύζει

Και τον Άδη φοβερίζει:

-Άδη, Τάρταρε και Χάρε

Λάζαρε να μη σε πάρει:

Δεύρο έξω Λάζαρε μου,

Φίλε και αγαπητέ μου

Παρευθύς από τον Άδη

Ως εξαίσιο σημάδι.

Λάζαρος απενεκρώθη,

Ανεστήθη και σηκώθη.

Λάζαρος σαβανωμένος

Και με το κηρί ζωσμένος

-Λάζαρε πες μας τι είδες

εις τον Άδη που επήγες;

-Είδα φόβους, είδα τρόμους

είδα βάσανα και πόνους.

Δώστε μου λίγο νεράκι

Να ξεπλύνω το φαρμάκι

Της καρδίας, των χειλέων

Και μη με ρωτάτε πλέον.

http://www.askitikon.eu