Καμπαναριό του 15ου αιώνα στην Κεφαλονιά

Καμπαναριό του 15ου αιώνα στην Κεφαλονιά
Αγαπητοί επισκέπτες καλώς ήλθατε.
Μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί μας, να αποστέλλετε και να μοιράζεστε κρίσεις, σχόλια, απόψεις, στην ηλεκτρονική διεύθυνση :
amalgamaparamythias@gmail.com

Με εκτίμηση,
Η Ομάδα Διαχείρισης


Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

H Μεγάλη Πυραμίδα έχει κρυφές πόρτες!


Πριν από 19 χρόνια, το 1994, ο γερμανός μηχανικός ρούντολφ γκαντενμπρινκ είχε καταφέρει να αναστατώσει τους αρχαιολογικούς κύκλους χάρη σε μια ανακάλυψη που είχε κάνει μέσα στην μεγάλη πυραμίδα!!!!

Σε μια προσπάθεια να βελτιώσει τον εξαερισμό στο εσωτερικό της, είχε στείλει ένα τηλεκατευθυνόμενο ρομπότ στον νότιο «αεραγωγό» που βρίσκετε στο θάλαμο της Βασίλισσας και ανακάλυψε σε αυτόν μια πόρτα. Το μικρό ερπυστριοφόρο ρομπότ, το οποίο έφερε μια κάμερα διέσχισε περίπου 65 μέτρα στον αεραγωγό(διατομή 20 επί 20 εκατοστά)έως ότου η πορεία του ανακόπηκε από μια πλάκα, στο μέσω της οποίας υπήρχαν δυο χερούλια.
Οι ειδικοί είχαν τότε μιλήσει για την πιθανότητα να κρύβεται κάποιος θάλαμος πίσω από την πόρτα, εφόσον στην πραγματικότητα ο «αεραγωγός » δεν φαίνεται να φθάνει έως την επιφάνεια της πυραμίδας.
Η ανακάλυψη αυτή είχε εξάψει τη φαντασία των αρχαιολόγων αλλά και πολλών ερευνητών αρχαίων μυστήριων, οι οποίοι υπέθεσαν την ύπαρξη κρυμμένων θησαυρών, πάπυρων η άλλων αντικειμένων, που να έριχναν φως στο μυστήριο της Μεγάλης πυραμίδας.
Παρά την έξαψη που δημιουργήθηκε, το επόμενο κεφάλαιο αυτής της ιστορίας αλλά όχι το τελευταίο, γράφτηκε πριν από μερικές εβδομάδες, στα μέσα του Σεπτέμβρη, και μάλιστα παρουσία του τηλεοπτικού δικτύου National Geographic, το οποίο μετέδωσε ζωντανά την νέα προσπάθεια ερευνάς του αεραγωγού.

Η ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ

15
Ο Απόστολος Φίλιππος καταγόταν από την Βησθαϊδά της Γαλιλαίας, από όπου καταγόταν ο Ανδρέας και ο Πέτρος, ίσως και ο Βαρθολομαίος (Ιωάν.1, 44). Το όνομά του είναι ελληνικό και σημαίνει τον φίλο των ίππων. Αυτό υποδηλώνει ότι ήταν ελληνιστής, δηλαδή Ιουδαίος εξελληνισμένος.
Όπως είναι γνωστό η περιοχή της Γαλιλαίας ονομαζόταν «Γαλιλαία των Εθνών», διότι είχε εξελληνισθεί σε σημείο τέτοιο που οι υπόλοιποι Ιουδαίοι κατηγορούσαν τους κατοίκους αυτής της περιοχής για έκπτωση από την ορθοδοξία του Ιουδαϊσμού. Για κάποιους άλλους ο Φίλιππος ήταν Έλληνας προσήλυτος στον Ιουδαϊσμό. Αν αυτός ο ισχυρισμός είναι πραγματικός η σημασία είναι μεγάλη. Ο Φίλιππος είναι ο εκπρόσωπος του εθνισμού στη χορεία των μαθητών του Κυρίου!

alt
To 2011 ο ιταλός διευθυντής των ανασκαφών της Ιεράπολης (Τουρκία) Francesco D’Andria
έφερε στο φως τάφο του 1ου μχ αιώνα που, όπως υποστήριξε με πειστικότητα, ήταν ο τάφος
του Αποστόλου Φιλίππου. Ο τάφος δεν βρέθηκε στο οκταγωνικό μαρτύριο πάνω στο λόφο,
όπως αναμενόταν, αλλά σε μια εκκλησία σαράντα περίπου μέτρα μακριά.
Η πρωτοχριστιανική εκκλησία χτίστηκε τον 4ο ή 5ο αιώνα γύρω από τον τάφο,
ενώ το κοντινό μαρτύριο χτίστηκε την ίδια περίπου εποχή, πιθανόν στις αρχές του 5ου αιώνα.
Και τα δύο κτήρια ήταν σημαντικά χριστιανικά προσκυνήματα κατά τη βυζαντινή εποχή.

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Ο φύλακας της εικόνας της Παναγίας.(Αληθινή ιστορία)!

O γέρο Χαραλάμπης έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του με την νοσταλγία της χαμένης του πατρίδας.Σκεφτόταν συνέχεια το όμορφο χωριό του κοντά στην Προύσα και τα μάτια του βούρκωναν.Μ’αυτόν τον καημό έφυγε για την ζωή.
Συχνά έπαιρνε στην αγκαλιά του τον εγγονό του τον Μπάμπη, και του μιλούσε για το χωριό του. Του περιέγραφε πως ήταν η εκκλησία, το σχολείο που έμαθε τα πρώτα του γράμματα, την πλατεία που έπαιζε. Με μεγάλη λεπτομέρεια του περιέγραφε το σπίτι που γεννήθηκε, παντρεύθηκε, απέκτησε τα παιδιά του. Ο Μπάμπης μεγάλωσε και σπούδασε στην Αθήνα. Πάντα όμως θυμόταν τον παππού του….. Και όταν κάποια μέρα πληροφορήθηκε πως ένα ταξιδιωτικό πρακτορείο είχε οργανώσει εκδρομή στα μέρη της Προύσας, θεώρησε χρέος του να επισκεφθεί αυτόν τον τόπο, στη μνήμη του παππού του.

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

«Η Ελλάδα ήταν, που έσωσε την ψυχή της ανθρωπότητας»!

Η Μάχη της Πίνδου (28 Οκτωβρίου-13 Νοεμβρίου 1940) υπήρξε, μαζί με την Μάχη Ελαίας - Καλαμά, μια από τις πιο αποφασιστικές ένοπλες συμπλοκές των πρώτων ημερών του Ελληνοϊταλικού πολέμου (1940-1941) που απέκοψαν την ιταλική είσοδο στο ελληνικό έδαφος.

Οι ελληνικές δυνάμεις που υπερασπίζονταν τον τομέα της Πίνδου ήταν το Απόσπασμα Πίνδου, υπό τον συνταγματάρχηΚωνσταντίνο Δαβάκη, που αριθμούσε 2.000 και με αποστολή να αμυνθεί στην γραμμή: όρος Σμόλικας-Μόλικας-Καστάνιανη-Κιάφα-Καταφύκι. Οι Ιταλοί παρέταξαν την 3η Μεραρχία αλπινιστών «Τζούλια», δύναμης 10.800 ανδρών. Αποστολή της ήταν να κινηθεί μέσω των ορεινών διαβάσεων προς το Μέτσοβο.

Η τελευταία φράση ενός ήρωα Έλληνα πιλότου


Η φράση έχει γραφτεί από έναν ήρωα. Ήρωα αεροπόρο, ο οποίος εκτελέστηκε το 1943 μπροστά σ΄ ένα τοίχο της Καισαριανής,μαζί με συναγωνιστές του. 

Ο αντιστασιακός αξιωματικός της Πολεμικής μας Αεροπορίας Κώστας Περρίκος αγωνίστηκε εναντίον του φασισμού και των συνεργατών του, εντός της χώρας. Τον Σεπτέμβριο του 1942 μαζί ο Περρικός μαζί με άλλους συναγωνιστές του ανατίναξαν την ΕΣΠΟ [ Εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση συνεργαζομένη με τα SS τον Σεπτέμβρη του 1942. Που να φαντάζονταν ότι όλα αυτά σήμερα κάποιοι κάνουν ότι τα ΄χουν ξεχάσει και απαιτούν απ΄ όλους μας να τα ξεχάσουμε όλοι μας!

Ο Κ. Περρίκος και οι συντροφοί του εκτελέστηκαν στην Καισαριανή το 1943. Η τελευταία παράγραφος στο σημειώμά του είναι συγκλονιστική.
 



Η μνήμη του τιμήθηκε με επιμνημόσυνη δέηση για τους δολοφονηθέντες από τα γερμανικά εκτελεστικά αποσπάσματα, στελεχών της ΠΕΑΝ.
 
Μίλησαν εκπρόσωποι των Χιακων Οργανώσεων [ο Κ. Περρίκος κατηγετο από τη Χιο ], ο Αντισμήναρχος [Ι] Παντελής  Βατάκης , ως κεντρικός ομιλητής και ,ο Καθηγητής Βασίλης Φίλιας, ο οποίος ως νεαρός μαθητής τότε ηταν  εκ των βασικών μελών της Ιεράς Ταξιαρχίας οργάνωσης συνδεδεμένης με την ΠΕΑΝ και η οποία δραστηριοποιήθηκε στον μαθητικό χωρο, κυρίως μετά την εκτέλεση των παραπάνω ηρωικών στελεχών της ΠΕΑΝ.
 

Πως κερδίσαμε τους Ιταλούς το 40; Ποια ήταν τα όπλα του Ελληνικού Στρατού.


Πως κερδίσαμε τους Ιταλούς το 40; Ποια ήταν τα όπλα του Ελληνικού Στρατού

Η νίκη των Ελλήνων εναντίον των Ιταλών το 1940 χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ένα θαύμα. Τα θαύματα βέβαια έχουν συνήθως την εξήγησή τους. Στο προκειμένη περίπτωση το ηθικό των Ελληνών μαχητών ,ο πραγματικός πατριωτισμός και η αίσθηση ότι εκείνος ο πόλεμος ήταν ένας ακόμη πόλεμος εθνικής επιβίωσης αποτελούν μερικες από τις ερμηνείες του “θαύματος”. Ο άνθρωπος παίζει πάντα τον πρωταγωνστικό ρόλο.
Δεν θα παραγνωρίσουμε όμως ότι πριν από τον πόλεμο είχε γίνει μια αρκετά σοβαρή προσπάθεια συμμαζέματος των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και εξοπλισμού τους τουλάχιστον με τα απαραίτητα όπλα που απαιτούσε μια πολεμική σύγκρουση. 


Ποια ήταν λοιπόν τα όπλα που είχε τότε ο Ελληνικό Στρατός;

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΓΕΣ:

ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ


Στο μέτωπο, σ' όλη τη γραμμή, από τη γαλανή θάλασσα του Ιονίου μέχρι ψηλά τις παγωμένες Πρέσπες, ο Ελληνικός στρατός άρχιζε να βλέπει παντού το ίδιο όραμα: Έβλεπε τις νύχτες μια γυναικεία μορφή να προβαδίζει ψηλόλιγνη, αλαφροπερπάτητη, με την καλύπτρα της αναριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Την αναγνώριζε, την ήξερε από παλιά, του την είχαν τραγουδήσει όταν ήταν μωρό κι ονειρευόταν στην κούνια. Ήταν η μάνα η μεγαλόψυχη στον πόνο και στην δόξα, η λαβωμένη της Τήνου, η υπέρμαχος Στρατηγός.

Γράμμα από τη Μόροβα
Ο Τάσος Ρηγόπουλος, στρατευμένος στην Αλβανία το 1940, έστειλε από το μέτωπο το παρακάτω γράμμα στον αδελφό του.
«Αδελφέ μου Νίκο.
Σου γράφω από μια αετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη από την κορυφή της Πάρνηθας. Η φύση τριγύρω είναι πάλλευκη. Σκοπός μου όμως δεν είναι να σου περιγράψω τα θέλγητρα μιας χιονισμένης Μόροβας με όλο το άγριο μεγαλείο της. Σκοπός μου είναι να σου μεταδώσω αυτό που έζησα, που το είδα με τα μάτια μου και που φοβάμαι μήπως, ακούγοντάς το από άλλους, δεν το πιστέψεις.

ΠΟΙΑ ΩΡΑ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΜΕ ΑΓΓΕΛΟΥΣ.. ( Γερόντισσα Λαμπρινή )


Στην θεία Λειτουργία και όταν κοινωνούσε είχε εμπειρίες και κάποιες από αυτές τις εκμυστηρεύτηκε ως έξης: «Όλα αυτά που προσφέρουμε στην Προσκομιδή, κρασιά, κεριά και τα ονόματα, τα παίρνουν Άγγελοι και τα πηγαίνουν απάνω. Μια φορά είχα πάει στην αγία Αικατερίνη.
Είχαν μνήμη (εορτή αγίου) εκεί και έδωκα το χαρτάκι μου με τα ονόματα. Το πρωΐ υστέρα πού είχε τελειώσει η Λειτουργία, είδα κατά γης το χαρτάκι στο Ιερό μπροστά. Στενοχωρήθηκα και είπα: «Αχ, Θεέ μου, αγία Αικατερίνη, ήρθα εδώ και δεν διαβάστηκαν τα ονόματά μου».
Τη νύχτα στον ύπνο μου ήρθε μία νέα ωραία (αγία Αικατερίνη) και μου είπε: «Φοβήθηκες, παιδί μου, μήπως δεν διαβάστηκαν τα ονόματα; Τα διάβασα εγώ, ας μην τα διάβασε ο παπάς».
Στα χέρια της κρατούσε ένα χαρτί. Μου το έδειξε. Είδα ότι ήταν το χαρτί πού είχα γράψει τα ονόματα και το είχα δώσει στον παπά για να τα μνημονεύσει στην Προσκομιδή.

«Όταν ξεκινά το πρωί η Λειτουργία μας, εκεί όλα είναι πολύ ωραία.

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΘΥΓΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΟΥΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ (Λουκ. 8,41-56)


Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΘΥΓΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ
ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΟΥΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ
(Λουκ. 8,41-56)
Μιχαήλ Χούλη, Θεολόγου


Αμέσως μετά τη θεραπεία από τον Ιησού του δαιμονισμένου Γαδαρηνού, που φανερώνει ότι και οι δυνάμεις του σκότους είναι υπό τον έλεγχό Του, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή δωρίζει εκ νέου τη ζωή στη θυγατέρα του αρχισυνάγωγου Ιαείρου, αλλά και θεραπεύει χρονίως αιμορροούσα γυναίκα, αποκαλύπτοντας ότι είναι επίσης χορηγός της ζωής και μοναδικός ιατρός ψυχών και σωμάτων.
Ο άρχοντας Ιάειρος λοιπόν, που το όνομά του μεταφράζεται στα ελληνικά ως Φωτεινός, φωτίστηκε πραγματικά, και αφού πλησίασε προσκύνησε τον Χριστό ταπεινά και δημόσια, αναγνωρίζοντας Αυτόν ως απεσταλμένο του Θεού. Ο Ιησούς δεν αρνήθηκε την προσκύνηση –ενώ αργότερα ο Πέτρος θα αρνηθεί να τον προσκυνήσει ο εκατόνταρχος Κορνήλιος (Πράξ. 10,25-26) και ο άγγελος θα αρνηθεί να τον προσκυνήσει ο Ιωάννης, λέγοντάς του: «Τον Θεό να προσκυνήσεις» (Αποκ. 19,10). Έμμεσα εξάγεται έτσι ότι ο Ιησούς υπήρξε και είναι Θεάνθρωπος, αφού μόνο το Θεό επιτρέπεται να προσκυνά κανείς λατρευτικά. Ο Ιάειρος παρακάλεσε τον Ιησού να έρθει στο σπίτι του και να θεραπεύσει την μονάκριβη δωδεκαετή κόρη του, που βρισκόταν στα τελευταία της. Δεν είχε βέβαια τόση πίστη όσο ο Ρωμαίος εκατόνταρχος, που θεώρησε ότι και από μακριά μπορεί ο Ιησούς να θεραπεύσει τον ετοιμοθάνατο δούλο του (Λουκ. 7,7), αλλά δεν έπαυε ο Κύριος να αναζητεί ευκαιρίες για να τονώσει την ασθενική πίστη των ανθρώπων και δεν αρνήθηκε ποτέ αίτημα ταπεινού και πληγέντος από συμφορά ικέτη.

1940-41: Ελλάδα, η Πρώτη Νίκη | Greece, the First Victory




1940-41: Ελλάδα, η Πρώτη Νίκη | Greece, the First Victory
Αφιέρωμα από το National Geographic, English Subtitles

Ένα από τα καλυτέρα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκαν για το έπος του 1940-41! Εξιστορεί με αμερόληπτο τρόπο τον ελληνοιταλικό και ελληνογερμανικό πόλεμο καθώς και τη μάχη της Κρήτης. 
Παρουσιάζει τις μάχες και τα κατορθώματα του ελληνικού στρατού και αναδεικνύει το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής και την συμβολή της Ελλάδος στη λυτρωτική για την ανθρωπότητα έκβαση του 2ου παγκοσμίου πολέμου!

1940 - ΟΧΙ - Ελληνοϊταλικός Πόλεμος 1940-41

ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40 ΣΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ ΒΟΥΝΑ

Ένα ντοκιμαντέρ στο οποίο γίνεται προσπάθεια να περιγραφούν οι συνθήκες που επικράτησαν κατά την ιταλική εισβολή στην ΕΛΛΑΔΑ το 1940. Δίνονται λεπτομέρειες για διάφορες μάχες στα βουνά της ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ, ενώ επιζώντες από τις μάχες καταθέτουν τις δικές τους μαρτυρίες και εμπειρίες από τις δύσκολες αυτές στιγμές. Επίσης, ακούμε τις αναμνήσεις αρκετών γυναικών της περιοχής, οι οποίες βοήθησαν σημαντικά στην αντίσταση κατά των Ιταλών.


http://www.youtube.com/watch?v=AV1dqQ8ke8o

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΚΑΛΩΣΥΝΗ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΟΝ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟ!


- Γέροντα, θυμάμαι, μια φορά με είχατε μαλώσει πολύ.

- Αν χρειασθή, πάλι θα σε μαλώσω, για να πάμε όλοι μαζί στον Παράδεισο. Τώρα θα λάβω δρακόντεια μέτρα!… Κοίταξε, έχω τυπικό πρώτα να δώσω στον άλλον να καταλάβη ότι χρειάζεται το μάλωμα και ύστερα να τον μαλώσω. Καλά δεν κάνω; Εγώ, επειδή μαλώνω τον άλλον, όταν βλέπω να κάνη κάτι βαρύ, γίνομαι κακός. Αλλά τι να κάνω; να αναπαύω καθέναν στο πάθος του, για να είμαι τάχα καλός μαζί του, και μετά να πάμε όλοι μαζί στην κόλαση; Ποτέ δεν με πειράζει η συνείδηση, όταν μαλώνω κάποιον ή του κάνω παρατήρηση κι εκείνος στενοχωριέται, γιατί από αγάπη το κάνω, για το καλό του.  

Βλέπω ότι δεν καταλαβαίνει πόσο πλήγωσε τον Χριστό με αυτό που έκανε, γι’ αυτό τον μαλώνω. Εγώ πονάω, λειώνω εκείνη την ώρα, αλλά δεν με πειράζει η συνείδηση, γιατί τον μάλωσα. Μπορώ να πάω να κοινωνήσω ήσυχος, χωρίς να εξομολογηθώ. Νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά, μια χαρά. Γιατί για μένα παρηγοριά και χαρά είναι η σωτηρία της ψυχής.

ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΟΙ 7.948 ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ;



Οι νεκροί στρατιώτες του Ελληνοϊταλικού μετώπου βρίσκονται παντού. Στην Τρεμπεσίνα και το Πόγραδετς, στο 731 και στην Κλεισούρα, στα υψώματα Μπούμπεσι, και στην πεδιάδα του Βούρκου.
 Στο Μάλι Σπατ και την Κορυτσά.

Ενταφιασμένοι όπως-όπως, κατά την διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων, πολλοί άταφοι, απλά σκεπασμένοι από το χιόνι. Ο πλήρης κατάλογος οπλιτών και αξιωματικών - 7,948 ψυχές - που έπεσαν κατά την διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου 1940-1941 εντός του αλβανικού εδάφους.

ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΜΥΡΟΒΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟ 1987!


Ήταν 26 Οκτωβρίου 1987. Ώρα περασμένες δέκα το βράδυ. Η Θεσσαλονίκη γιόρταζε την μνήμη της αθλήσεως του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου καθώς και τα ελευθέριά της από την περίπου πεντακοσίων ετών (1430-1912) καταδυναστεία των Οθωμανών. Ο ναός του Αγίου Δημητρίου με ανοιχτές τις πόρτες δεχόταν τους νυχτερινούς προσκυνητές, που γονάτιζαν μπροστά στην ασημένια λάρνακα με τα άγια λείψανα του Μυροβλύτου. Την ώρα εκείνη δεν θα ήταν περισσότεροι από τριάντα με σαράντα άνθρωποι στον ναό. Μια ομήγυρις περίπου δέκα γυναικών, μπροστά στην λάρνακα, έψελνε την παράκληση του Αγίου. Μοναδικός κληρικός που παρευρισκόταν, ο νεαρός και νεοχειροτονηθείς διάκονος του ιερού ναού μαζί με την διακόνισσα-σύζυγό του. Ο τότε προϊστάμενος του ναού και νυν μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων, τους είχε παραγγείλει να βρίσκονται εκεί και να τον περιμένουν.

27 Οκτωβρίου 312 μ.Χ. «Εν Τούτω Νίκα» (“In hoc signo vinces”).

 Στις 27 Οκτωβρίου του 312 ο Μέγας Κωνσταντίνος είδε το όραμα του Σταυρού στον ουρανό και το θεϊκό πρόσταγμα «ν τούτ νίκα», για να νικήσει στη συνέχεια τον Μαξέντιο στη μάχη στην Μουλβία γέφυρα, έξω από την Ρώμη.
Σύμφωνα με το θρύλο, ο Κωνσταντίνος Α΄ (Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος, 27 Φεβρουαρίου 272 - 22 Μαΐου 337) ενέκρινε αυτή την ελληνική φράση, «ἐν τούτῳ νίκα» (με αυτό νίκα) ως σύνθημα μετά το όραμά του με ένα Χι Ρο στον ουρανό λίγο πριν την μάχη της Μουλβίας Γέφυρας εναντίον του Μαξεντίου στις 28 Οκτωβρίου 312. Το παλαιοχριστιανικό σύμβολο αποτελείται από ένα μονόγραμμα που αποτελείται από τα ελληνικά γράμματα ‘X’ και ‘P’, τα δύο πρώτα γράμματα του ονόματος του Χριστού.
Η απόδοση στα λατινικά του "ν τούτ νίκα" είναι In hoc signo vinces”.

Εἴμαστε σέ θέση νά βλέπουμε θεόσταλτα ὄνειρα;


Οἱ δαίμονες πού ἔχουν πρόσβαση στίς ψυχές μας κατά τή διάρκεια τῶν ὡρῶν πού εἴμαστε ξύπνιοι, ἔχουν ἐπίσης πρόσβαση σ’ αὐτές κατά τή διάρκεια τοῦ ὔπνου.

Ἐπίσης κατά τή διάρκεια τοῦ ὕπνου μᾶς πειράζουν στό νά ἁμαρτήσουμε μέ τό νά ἀναμιγνύουν τή δική τους φαντασία μέ τή δική μας.

Το μεγάλο θαύμα της Παναγίας.

1940_1

«… Και το θαύμα έγινεν. Ένας ύμνος μυ­ριόστομος ανεβαίνει προς τον ολογάλανον ελληνικόν ουρανόν: “Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια”.
Ένας λαός γονυκλινής προσεύχεται και ένας στρατός προχωρεί.
       Η κανδήλα καίει προ της Εικόνος της  Αγίας Παρθένου και υποκύανα νέφη λιβανω­τού ανεβαίνουν προς τον ουράνιον θόλον, ενώ τα χείλη ψιθυρίζουν το άγιον όνομά της.
      Έτσι ηγωνίσθη πάντοτε η Ελλάς. Με την βαθείαν, την ακλόνητον πίστιν προς τον Θε­όν, με την μεγάλην, την αιωνίαν αγάπην πρός την Πατρίδα. Και ενίκησε. Και όταν ήλθαν καιροί σκοτεινοί και χρόνοι δυστυχίας, πάλιν με την ιδίαν πίστιν, με το ίδιον βαθύ, ειλικρι­νές και άδολον αίσθημα, εξήλθεν από το σκό­τος εις  το φως και εσυνέχισε τον δρόμον της.
          Και τώρα πάλιν εκεί εις τα βουνά της Ηπείρου, στους απότομους κρημνούς και στις αετοράχες, με τους οποίους η ελληνική φύσις κατεσκεύασε ανυπέρβλητα χαρακώματα, ο Στρατός υπό την ηγεσίαν της Θεομήτορος βαδίζει κατά του εισβολέως.

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

''ΘΑ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ''. Όλοι ήθελαν να πάνε πρώτοι στο μέτωπο.


Στις 06:00 της Δευτέρας 28 Οκτωβρίου 1940 άρχισαν να ακούγονται οι σειρήνες της αεράμυνας στην Ελλάδα.
 
Οι Αθηναίοι πετάχτηκαν από τα κρεβάτια τους και όρμησαν στα παράθυρα και τους εξώστες.
 
Μέσα σε λίγα λεπτά, το μαντάτο είχε διαδοθεί από στόμα σε στόμα: «Οι Ιταλοί μας κήρυξαν τον πόλεμο».
 
Αμέσως οι δρόμοι και οι πλατείες της πρωτεύουσας πλημμύρισαν κι ένα ενθουσιασμένο πλήθος έστησε ξέφρενο πανηγύρι.
 
Παντού ακουγόταν: «Θα πετάξουμε τους Ιταλούς στη θάλασσα».
 
Στις 07:00, ο δρόμος έξω από το υπουργείο Εξωτερικών, όπου συνεδρίαζε από τις 04:00 το Πολεμικό Συμβούλιο, ήταν αδιαπέραστος από κόσμο. Στις 07:15 εμφανίστηκε ο Μεταξάς.
 
Τα πλήθη ξέσπασαν σε ζητωκραυγές. «Ζήτω η Ελλάς! Κάτω οι φρατέλοι! Ζήτω ο βασιλεύς! Μπράβο, αρχηγέ!».
 

Γερμανικές ομολογίες για τις σφαγές στον Β' ΠΠ. ΠΩΣ ΕΞΟΝΤΩΝΑΝ ΤΟΥΣ ΑΜΑΧΟΥΣ.

Όταν οι δυνάμεις του Άξονα, αρχικά οι Ιταλοί και εν συνεχεία οι Γερμανοί μαζί με τους Βούλγαρους, εισέβαλαν στα Βαλκάνια το 1940-1941 και έθεσαν την περιοχή υπό την κατοχή τους, είχαν κατά πάσα πιθανότητα υπολογίσει ότι θα ακολουθούσε κάποιας μορφής αντίσταση εναντίον τους…
Στην αρχή οι δυνάμεις του Άξονα προσπάθησαν με επιχειρήσεις των μονάδων τους να καταστείλουν αυτές τις εξεγέρσεις, όσο όμως οι τελευταίες πλήθαιναν, απειλώντας τα μετόπισθεν και τις συγκοινωνίες τους και όταν οι επιχειρήσεις στα διάφορα μέτωπα δεν είχαν την αναμενόμενη ευνοϊκή εξέλιξη, τα πράγματα άρχισαν να αγριεύουν.
Οι σκληρές διαταγές του Χίτλερ προς τους διοικητές, σχετικά με την αντιμετώπιση που έπρεπε να έχουν προς τους αντιστασιακούς και η οπωσδήποτε σκληρή τακτική των ανταρτών κατά των τακτικών στρατευμάτων,  και αντιστρόφως, είχαν ως επακόλουθο να σκληρύνουν τον αγώνα.
Τελικός αποδέκτης αυτής της βαρβαρότητας ήταν ο απλός, αμέτοχος και κατά το μάλλον ή ήττον φιλήσυχος λαός, που δεν έφερε ευθύνη και που η κύριά του μέριμνα ήταν να επιζήσει, εξασφαλίζοντας τα πλέον απαραίτητα, τουλάχιστον για τη διατροφή του.